Περισσότερες από εξήντα χιλιάδες υπογραφές ευαισθητοποιημένων πολιτών έχουν φτάσει εδώ και καιρό στο γραφείο του γενικού γραμματέα δασών,με αίτημα τη δημιουργία νέων Εθνικών Δρυμών (ΕΔ). Εχουν περάσει είκοσι τρία χρόνια από τότε που θεσμοθετήθηκε ο τελευταίος ΕΔ. Κι έκτοτε άκρα του τάφου σιωπή.Τα συμφέροντα - διαπλεκόμενα πάντα με την εξουσία - καταπατούν και καταστρέφουν τον εθνικό μας πλούτο, που θεωρητικά προστατεύεται από το Σύνταγμα.Κατέχουμε το θλιβερό παγκόσμιο ρεκόρ της προστασίας μόνο του 0,5% του εθνικού εδάφους. Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης - που τόσο συχνά γίνεται η αναφορά τους από τους χτεσινούς θαυμαστές τριτοκοσμικών δικτατορίσκων - συνεχώς αυξάνουν τις προστατευόμενες περιοχές τους. Πριν από τρία χρόνια η Ιταλία και η Γαλλία δημιούργησαν δώδεκα νέους δρυμούς!

Είναι αυτονόητο ότι από τα ιλουστρασιόν φυλλάδια, τα τηλεοπτικά σποτ και τις οικοκοτσάνες των σοσιαλνεοφιλελεύθερων κυβερνώντων, που για κακή μας τύχη παραμένουν στην εξουσία, πρέπει να περάσουμε στην αναβάθμιση της διεύθυνσης των ΕΔ.Η στελέχωση (αναγκαία) πρέπει να γίνει με αξιοκρατικά κριτήρια (περιβαλλοντολόγοι, βιολόγοι, δασολόγοι, χωροτάκτες, περιφερειολόγοι κτλ.) κι όχι από το γραφείο αλληλεγγύης της Χ. Τρικούπη.Παράλληλα, να προκηρυχτούν άμεσα μελέτες - με δημόσιο διαγωνισμό - που σ' ένα εύλογο χρονικό διάστημα (το πολύ σ' ένα χρόνο) να καθορίσουν τα όρια των δρυμών σε τέσσερις περιοχές. Της Ροδόπης, των Τρικάλων, του Ολύμπου και της Πελοποννήσου. Ας τις δούμε πιο αναλυτικά.

Στη δυτική και κεντρική Ροδόπη περιλαμβάνονται τα δάση Ερύμανθου, Χαϊντούς, Ζαγκραντένιας,τα ρέματα Φαρασινού, Αρκουδορέματος,των καταρρακτών Λειβαδιτίου και του εγκαταλειμμένου χωριού Αλή - Κίοι.Μια περιοχή από τις πιο αξιόλογες στην Ευρώπη από άποψη φυσικού πλούτου. Σ' ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, την τόσο ευαίσθητη γεωγραφικά περιοχή, δεν υπάρχει ούτε ένας (!) ΕΔ. Εκτός αυτού, οι κάτοικοι που ανήκουν στους Νομούς Δράμας και Ξάνθης συμφωνούν στο σχέδιο αυτό. Εξ ου και οι 3.500 υπογραφές που μαζεύτηκαν χωρίς το παραμικρό μηχανισμό στήριξης και την απαραίτητη οικονομική βοήθεια για τα στοιχειώδη έξοδα. Η ίδια βούληση υπάρχει και στα Τρίκαλα (με χίλιες διακόσιες υπογραφές). Εδώ ο ΕΔ πρέπει να περιλαμβάνει τις υψηλότερες κορυφές του όρους Περιστέρι(εκεί βρίσκονται οι πηγές του Ασπροποτάμου), τα υψώματα Χιόλι και Μοράβα και τέλος τη Μακριά Ράχη.Κι εδώ (στη Θεσσαλία) δεν υπάρχει ούτε ένας ΕΔ, αν και η φύση είναι υπέροχη. Η θέσπισή του όμως είναι μεγάλης σημασίας, γιατί έτσι θα υπάρχει επικοινωνία της άγριας φύσης της Βόρειας Πίνδου με τη Νότια.

Ο Ολυμπος είναι γνωστός από τη μυθολογία σαν η κατοικία των δώδεκα θεών. Και δεν τον επέλεξαν τυχαία, αφού η ομορφιά του είναι μοναδική. Αν και είναι χαρακτηρισμένος ΕΔ, συχνά - πυκνά βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας "σενάρια ανάπτυξης",η υλοποίηση και μόνο του 10% εξ αυτών αρκεί να τον καταστρέψει. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι αποκομμένος γεωγραφικά και οικολογικά από τη ραχοκοκαλιά της Πίνδου. Οι πιέσεις ασκούνται από την περιφέρεια προς τον ορεινό όγκο. Μια "παραλλαγή" της θεωρίας για την "επανάσταση από την περιφέρεια προς το κέντρο" που πρωτοδιατυπώθηκε τη δεκαετία του εξήντα και ενστερνίστηκαν οι δικοί μας σοσιαλιστές (;) με τα ζιβάγκο και τα δερμάτινα σακάκια, βροντοφωνάζοντας το αμίμητο, "στις 18 σοσιαλισμό", στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές. Τώρα φυσικά τα ίδια πρόσωπα μιλούν για εκσυγχρονισμό, προκαλώντας θυμηδία, μια και τα δώδεκα χρόνια γραφής τους είναι αρκετά να κατανοήσουμε ποιους εκπροσωπούν και για ποιους ενδιαφέρονται. Ο ΕΔ που θα καλύπτει την περιοχή Τιτάρου - Πιερίων - Μπουρίνου μπορεί να λειτουργήσει ως ενδιάμεσος προστατευόμενος χώρος που θα ανακουφίσει και τον Ολυμπο. Τέλος, η δημιουργία ΕΔ σε Χελμό - Βουραϊκό αποτελεί αίτημα δεκαετιών (έχουμε αναφερθεί και σε παλιότερο σημείωμα) και το γεγονός ότι η Πελοπόννησος δεν έχει ούτε μια προστατευόμενη περιοχή κάνει κατανοητό πόσο την υπολογίζουν, μόλις τελειώσει η αλίευση ψήφων στις εκλογές.

Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση πρέπει να παλέψουν προς αυτή την κατεύθυνση και να δημιουργήσουν ένα μεγάλο λαϊκό μέτωπο,που θα διεκδικήσει τη σωτηρία του φυσικού μας πλούτου. Κι ακόμα, περιοχές όπως ο Γράμμος, ο Σμόλικας, το Καϊμάκ - Τσαλάν, τα Αγραφα, ο Ταϋγετος πρέπει να ενταχτούν σε νέους ΕΔ. Παράλληλα, απαιτείται η διαφύλαξη των υπαρχόντων ΕΔ μια και οι περισσότεροι έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Ισως η διεθνοποίηση του θέματος είναι μια προοπτική που μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα μια και το ξεφωνητό που θα εισπράξουν θα τους χαλάσει το προφίλ που πάνε να φτιάξουν. Η Δωδώνη ήταν ένα καλό μάθημα. Τα ΜΜΕ, βουτηγμένα στα "διαπλεκόμενα", καταπίνουν το θέμα ή το περνούν στα ψιλά με υπονοούμενα για δήθεν "γραφικούς οικολόγους" ή άτομα που αντιστρατεύονται στην "ανάπτυξη" της χώρας. Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να ταυτιστούμε μαζί τους. Το αντίθετο μάλιστα. Εκαστος εφ' ω ετάχθη.

Περισσότερες από εξήντα χιλιάδες υπογραφές ευαισθητοποιημένων πολιτών έχουν φτάσει εδώ και καιρό στο γραφείο του γενικού γραμματέα δασών,με αίτημα τη δημιουργία νέων Εθνικών Δρυμών (ΕΔ). Εχουν περάσει είκοσι τρία χρόνια από τότε που θεσμοθετήθηκε ο τελευταίος ΕΔ. Κι έκτοτε άκρα του τάφου σιωπή.Τα συμφέροντα - διαπλεκόμενα πάντα με την εξουσία - καταπατούν και καταστρέφουν τον εθνικό μας πλούτο, που θεωρητικά προστατεύεται από το Σύνταγμα.Κατέχουμε το θλιβερό παγκόσμιο ρεκόρ της προστασίας μόνο του 0,5% του εθνικού εδάφους. Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης - που τόσο συχνά γίνεται η αναφορά τους από τους χτεσινούς θαυμαστές τριτοκοσμικών δικτατορίσκων - συνεχώς αυξάνουν τις προστατευόμενες περιοχές τους. Πριν από τρία χρόνια η Ιταλία και η Γαλλία δημιούργησαν δώδεκα νέους δρυμούς!

Είναι αυτονόητο ότι από τα ιλουστρασιόν φυλλάδια, τα τηλεοπτικά σποτ και τις οικοκοτσάνες των σοσιαλνεοφιλελεύθερων κυβερνώντων, που για κακή μας τύχη παραμένουν στην εξουσία, πρέπει να περάσουμε στην αναβάθμιση της διεύθυνσης των ΕΔ.Η στελέχωση (αναγκαία) πρέπει να γίνει με αξιοκρατικά κριτήρια (περιβαλλοντολόγοι, βιολόγοι, δασολόγοι, χωροτάκτες, περιφερειολόγοι κτλ.) κι όχι από το γραφείο αλληλεγγύης της Χ. Τρικούπη.Παράλληλα, να προκηρυχτούν άμεσα μελέτες - με δημόσιο διαγωνισμό - που σ' ένα εύλογο χρονικό διάστημα (το πολύ σ' ένα χρόνο) να καθορίσουν τα όρια των δρυμών σε τέσσερις περιοχές. Της Ροδόπης, των Τρικάλων, του Ολύμπου και της Πελοποννήσου. Ας τις δούμε πιο αναλυτικά.

Στη δυτική και κεντρική Ροδόπη περιλαμβάνονται τα δάση Ερύμανθου, Χαϊντούς, Ζαγκραντένιας,τα ρέματα Φαρασινού, Αρκουδορέματος,των καταρρακτών Λειβαδιτίου και του εγκαταλειμμένου χωριού Αλή - Κίοι.Μια περιοχή από τις πιο αξιόλογες στην Ευρώπη από άποψη φυσικού πλούτου. Σ' ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία - Θράκη, την τόσο ευαίσθητη γεωγραφικά περιοχή, δεν υπάρχει ούτε ένας (!) ΕΔ. Εκτός αυτού, οι κάτοικοι που ανήκουν στους Νομούς Δράμας και Ξάνθης συμφωνούν στο σχέδιο αυτό. Εξ ου και οι 3.500 υπογραφές που μαζεύτηκαν χωρίς το παραμικρό μηχανισμό στήριξης και την απαραίτητη οικονομική βοήθεια για τα στοιχειώδη έξοδα. Η ίδια βούληση υπάρχει και στα Τρίκαλα (με χίλιες διακόσιες υπογραφές). Εδώ ο ΕΔ πρέπει να περιλαμβάνει τις υψηλότερες κορυφές του όρους Περιστέρι(εκεί βρίσκονται οι πηγές του Ασπροποτάμου), τα υψώματα Χιόλι και Μοράβα και τέλος τη Μακριά Ράχη.Κι εδώ (στη Θεσσαλία) δεν υπάρχει ούτε ένας ΕΔ, αν και η φύση είναι υπέροχη. Η θέσπισή του όμως είναι μεγάλης σημασίας, γιατί έτσι θα υπάρχει επικοινωνία της άγριας φύσης της Βόρειας Πίνδου με τη Νότια.

Ο Ολυμπος είναι γνωστός από τη μυθολογία σαν η κατοικία των δώδεκα θεών. Και δεν τον επέλεξαν τυχαία, αφού η ομορφιά του είναι μοναδική. Αν και είναι χαρακτηρισμένος ΕΔ, συχνά - πυκνά βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας "σενάρια ανάπτυξης",η υλοποίηση και μόνο του 10% εξ αυτών αρκεί να τον καταστρέψει. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι αποκομμένος γεωγραφικά και οικολογικά από τη ραχοκοκαλιά της Πίνδου. Οι πιέσεις ασκούνται από την περιφέρεια προς τον ορεινό όγκο. Μια "παραλλαγή" της θεωρίας για την "επανάσταση από την περιφέρεια προς το κέντρο" που πρωτοδιατυπώθηκε τη δεκαετία του εξήντα και ενστερνίστηκαν οι δικοί μας σοσιαλιστές (;) με τα ζιβάγκο και τα δερμάτινα σακάκια, βροντοφωνάζοντας το αμίμητο, "στις 18 σοσιαλισμό", στις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές. Τώρα φυσικά τα ίδια πρόσωπα μιλούν για εκσυγχρονισμό, προκαλώντας θυμηδία, μια και τα δώδεκα χρόνια γραφής τους είναι αρκετά να κατανοήσουμε ποιους εκπροσωπούν και για ποιους ενδιαφέρονται. Ο ΕΔ που θα καλύπτει την περιοχή Τιτάρου - Πιερίων - Μπουρίνου μπορεί να λειτουργήσει ως ενδιάμεσος προστατευόμενος χώρος που θα ανακουφίσει και τον Ολυμπο. Τέλος, η δημιουργία ΕΔ σε Χελμό - Βουραϊκό αποτελεί αίτημα δεκαετιών (έχουμε αναφερθεί και σε παλιότερο σημείωμα) και το γεγονός ότι η Πελοπόννησος δεν έχει ούτε μια προστατευόμενη περιοχή κάνει κατανοητό πόσο την υπολογίζουν, μόλις τελειώσει η αλίευση ψήφων στις εκλογές.

Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση πρέπει να παλέψουν προς αυτή την κατεύθυνση και να δημιουργήσουν ένα μεγάλο λαϊκό μέτωπο,που θα διεκδικήσει τη σωτηρία του φυσικού μας πλούτου. Κι ακόμα, περιοχές όπως ο Γράμμος, ο Σμόλικας, το Καϊμάκ - Τσαλάν, τα Αγραφα, ο Ταϋγετος πρέπει να ενταχτούν σε νέους ΕΔ. Παράλληλα, απαιτείται η διαφύλαξη των υπαρχόντων ΕΔ μια και οι περισσότεροι έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Ισως η διεθνοποίηση του θέματος είναι μια προοπτική που μπορεί να φέρει θετικά αποτελέσματα μια και το ξεφωνητό που θα εισπράξουν θα τους χαλάσει το προφίλ που πάνε να φτιάξουν. Η Δωδώνη ήταν ένα καλό μάθημα. Τα ΜΜΕ, βουτηγμένα στα "διαπλεκόμενα", καταπίνουν το θέμα ή το περνούν στα ψιλά με υπονοούμενα για δήθεν "γραφικούς οικολόγους" ή άτομα που αντιστρατεύονται στην "ανάπτυξη" της χώρας. Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να ταυτιστούμε μαζί τους. Το αντίθετο μάλιστα. Εκαστος εφ' ω ετάχθη.

Χαρακτηριστικό της μεταχείρισης, που επιφυλάσσουν οι κυβερνώντες στους ελληνικούς υδροβιότοπους είναι η περίπτωση της Μπουρμπουλήθρας στο Βόλο. Το Λιμενικό Ταμείο χέρι χέρι με την "εκσυγχρονιστική" Νομαρχιακή (και Τοπική) Αυτοδιοίκηση ξεκίνησαν το μπάζωμα του συγκεκριμένου υδροβιότοπου, που βρίσκεται δίπλα στο λιμάνι της πόλης. Κάποιοι αντέδρασαν και η προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή αναστολή των έργων. Ομως, οι αναπτυξιομανείς Μαγνησιώτες έγραψαν στα παλαιά τους υποδήματα την απόφαση και συνέχισαν το έργο τους, που, εκτός από το μπάζωμα, περιλάμβανε τη μεταφορά τεράστιων ποσοτήτων λυμάτων - ιδιαίτερα τοξικών - στη λιμνοθάλασσα, από την εκβάθυνση του λιμανιού. Να σημειώσουμε ότι μέχρι και το ΥΠΕΧΩΔΕ, γνωστό για τις "ευαισθησίες" του στο περιβάλλον είχε αναφέρει στην 92562/94 απόφασή του, ότι "δεν πρέπει να γίνουν απορρίψεις υλικών βυθοκορήσεων... λόγω της πιθανολογούμενης μεγάλης συγκέντρωσης τοξικών μετάλλων... ".Προχωρούσε, μάλιστα, στην επισήμανση των συνεπειών από μια τέτοια πράξη, όπως τη θανάτωση των μικροοργανισμών του βυθού, στη μείωση του φυτοπλαγκτού και την ενίσχυση των φαινομένων του ευτροφισμού. Οικολογικές ομάδες της περιοχής κατήγγειλαν το Λιμενικό Ταμείο για την αυθαιρεσία του στα τοπικά κανάλια κι επειδή το θέμα έπαιρνε ανεπιθύμητες - για τους παρανομούντες - διαστάσεις, σταμάτησαν προσωρινά τα "έργα".

Η υπόθεση ξεκινά πριν από τρία χρόνια, όταν για πρώτη φορά εμφανίστηκε για έγκριση η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου που εγκρίθηκε παρά τις σοβαρές ενστάσεις που υπήρχαν. Μάλιστα, υπήρξε καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Ενωση για την όλη μεθόδευση. Η ανάπτυξη πρέπει να συμβαδίζει με την προστασία του περιβάλλοντος. Είναι κοινός τόπος. Κι όσο δεν το αντιλαμβάνονται κάποιοι "θερμοκέφαλοι" υπάρχουν οι τρόποι να τους το υπενθυμίσουμε. Στον υδροβιότοπο της Μπουρμπουλήθρας έχουν καταγραφεί 80 διαφορετικά είδη πουλιών και 10 αμφιβίων.Γιατί να στερήσουμε από την ορνιθοπανίδα το φυσικό της καταφύγιο; Εναλλακτικές προτάσεις για την αξιοποίηση (και ταυτόχρονα τη σωτηρία της) υπάρχουν. Οπως λ.χ. μετατροπή των παλιών σφαγείων σε ναυτικό μουσείο και χώρο περιβαλλοντικών εκδηλώσεων. Παράλληλα, ο υδροβιότοπος μπορεί να γίνει οικολογικό πάρκο με παρατηρητήρια που θα αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών. Ετσι αφαιρούνται επιχειρήματα του τύπου "πολέμιοι της ανάπτυξης", "αναχρονιστές" κ.ά. παρόμοια για όσους καταθέτουν τις ενστάσεις τους και αντιδρούν στη φιλοσοφία που θέλει τα πάντα θυσία στο όνομα του κέρδους. Που ούτως ή άλλως αφορά πολύ λίγους.

Χαρακτηριστικό της μεταχείρισης, που επιφυλάσσουν οι κυβερνώντες στους ελληνικούς υδροβιότοπους είναι η περίπτωση της Μπουρμπουλήθρας στο Βόλο. Το Λιμενικό Ταμείο χέρι χέρι με την "εκσυγχρονιστική" Νομαρχιακή (και Τοπική) Αυτοδιοίκηση ξεκίνησαν το μπάζωμα του συγκεκριμένου υδροβιότοπου, που βρίσκεται δίπλα στο λιμάνι της πόλης. Κάποιοι αντέδρασαν και η προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή αναστολή των έργων. Ομως, οι αναπτυξιομανείς Μαγνησιώτες έγραψαν στα παλαιά τους υποδήματα την απόφαση και συνέχισαν το έργο τους, που, εκτός από το μπάζωμα, περιλάμβανε τη μεταφορά τεράστιων ποσοτήτων λυμάτων - ιδιαίτερα τοξικών - στη λιμνοθάλασσα, από την εκβάθυνση του λιμανιού. Να σημειώσουμε ότι μέχρι και το ΥΠΕΧΩΔΕ, γνωστό για τις "ευαισθησίες" του στο περιβάλλον είχε αναφέρει στην 92562/94 απόφασή του, ότι "δεν πρέπει να γίνουν απορρίψεις υλικών βυθοκορήσεων... λόγω της πιθανολογούμενης μεγάλης συγκέντρωσης τοξικών μετάλλων... ".Προχωρούσε, μάλιστα, στην επισήμανση των συνεπειών από μια τέτοια πράξη, όπως τη θανάτωση των μικροοργανισμών του βυθού, στη μείωση του φυτοπλαγκτού και την ενίσχυση των φαινομένων του ευτροφισμού. Οικολογικές ομάδες της περιοχής κατήγγειλαν το Λιμενικό Ταμείο για την αυθαιρεσία του στα τοπικά κανάλια κι επειδή το θέμα έπαιρνε ανεπιθύμητες - για τους παρανομούντες - διαστάσεις, σταμάτησαν προσωρινά τα "έργα".

Η υπόθεση ξεκινά πριν από τρία χρόνια, όταν για πρώτη φορά εμφανίστηκε για έγκριση η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου που εγκρίθηκε παρά τις σοβαρές ενστάσεις που υπήρχαν. Μάλιστα, υπήρξε καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Ενωση για την όλη μεθόδευση. Η ανάπτυξη πρέπει να συμβαδίζει με την προστασία του περιβάλλοντος. Είναι κοινός τόπος. Κι όσο δεν το αντιλαμβάνονται κάποιοι "θερμοκέφαλοι" υπάρχουν οι τρόποι να τους το υπενθυμίσουμε. Στον υδροβιότοπο της Μπουρμπουλήθρας έχουν καταγραφεί 80 διαφορετικά είδη πουλιών και 10 αμφιβίων.Γιατί να στερήσουμε από την ορνιθοπανίδα το φυσικό της καταφύγιο; Εναλλακτικές προτάσεις για την αξιοποίηση (και ταυτόχρονα τη σωτηρία της) υπάρχουν. Οπως λ.χ. μετατροπή των παλιών σφαγείων σε ναυτικό μουσείο και χώρο περιβαλλοντικών εκδηλώσεων. Παράλληλα, ο υδροβιότοπος μπορεί να γίνει οικολογικό πάρκο με παρατηρητήρια που θα αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών. Ετσι αφαιρούνται επιχειρήματα του τύπου "πολέμιοι της ανάπτυξης", "αναχρονιστές" κ.ά. παρόμοια για όσους καταθέτουν τις ενστάσεις τους και αντιδρούν στη φιλοσοφία που θέλει τα πάντα θυσία στο όνομα του κέρδους. Που ούτως ή άλλως αφορά πολύ λίγους.