Ακολουθεί το αμερικανοβρετανικό θρίλερ τρόμου του 2010 που φέρει τον τίτλο «ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ». Πρωταγωνιστεί η τηλεοπτική Χίλαρι Σουάνκ, ο Τζέφρι Ντιν Μόργκαν αλλά και ο πάλαι ποτέ κόντε Δράκουλας Κρίστοφερ Λι. Η σκηνοθεσία είναι του Φινλανδού Αντι Γιόκινεν. Πρόκειται για συγγενή εκδοχή του «Ενοικου» του Πολάνσκι με ένταση και ατμόσφαιρα σουσπάνς και με θέματα και μοτίβα καλά κρυμμένα από τον θεατή. Εγκλεισμός, απόδραση, απομόνωση, κλειστοφοβία. Το κοινό θα πρέπει να αισθανθεί ότι συμμετέχει στην ταινία, βιώνοντας τη δράση μέσα από τα μάτια της πρωταγωνίστριας, της νεαρής, χωρισμένης γιατρού που επιλέγει να μείνει στο Μπρούκλιν και που σύντομα ανακαλύπτει ότι στο διαμέρισμα που νοίκιασε, δεν είναι μόνη!

Επεται η σπονδυλωτή, ιταλική αισθηματική κωμωδία φετινής παραγωγής «ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ». Ο πρωτότυπος τίτλος της είναι «Manuale d' amore 3». Αυτό το αναφέρουμε για να καταλάβετε ότι πρόκειται για sequel του φιλμ «Manuale d' amore» που πρωτοεμφανίστηκε το 2005, με τον Κάρλο Βερντόνε και την Λουτσιάνα Λιτιτσέτο. Το 2007 κυκλοφόρησε το «Manuale d' amore 2», με τον Κάρλο Βερντόνε και την Μόνικα Μπελούτσι και φέτος έφθασε η σειρά του τρίτου, ομότιτλου κομματιού. Το όνομα με το ειδικό βάρος αυτή τη φορά είναι πρωτίστως εκείνο του ιταλικής καταγωγής - μιλάει μάλιστα ιταλικά στο φιλμ - Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Στα τρία επεισόδια της σπονδυλωτής ταινίας, σε σκηνοθεσία του Τζοβάνι Βερονέζι, μεταξύ άλλων συμμετέχει η Μόνικα Μπελούτσι, ο Μικέλε Πλάτσιντο, ο Ντανιέλε Πέτσι, ο Κάρλο Βερντόνε, η Λάουρα Κιάτι και άλλοι ...

Τέταρτη αριθμητικά μια γαλλικής παραγωγής 2010, αστυνομική ταινία «3 ΩΡΕΣ ΔΙΟΡΙΑ» σε σκηνοθεσία Φρεντ Καβαγιέ. Ενα θρίλερ με ένταση και δυναμισμό από την αρχή μέχρι το τέλος, η ατέρμονη μάχη του Σαμουέλ με τον χρόνο για να σώσει την έγκυο γυναίκα του που έχει πέσει θύμα απαγωγής. Πρωταγωνιστούν οι Ζιλ Λελούς, Ζεράρ Λανβέν κ.ά...

Στη συνέχεια, έρχεται το ισπανικό δράμα του 2009 «ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ», σε σκηνοθεσία των Αντόνιο Ναχάρο και Αλβαρο Παστόρ. Θέμα της ταινίας ο μετ' εμποδίων έρωτας ανάμεσα σε έναν άνδρα με σύνδρομο Down και μια γυναίκα με επαναστατική ψυχή...

Και τέλος, την παρουσίαση κλείνει η χοντροειδώς άξεστη αμερικάνικη οικογενειακή κωμωδία σε σκηνοθεσία Φρανκ Κοράτσι που έχει τίτλο «ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ» και που πραγματεύεται το πόσο «υπέροχο θα ήταν να μπορούσαμε να μιλήσουμε με όλα αυτά τα ζώα ώστε να τα κατανοήσουμε σε βάθος». Πρωταγωνιστεί ο νεοϋορκέζος κωμικός Κέβιν Τζέιμς στο ρόλο του εργαζόμενου στο ζωολογικό κήπο και οι εμπορικότατοι χολιγουντιανοί σταρ δανείζουν τις χαρακτηριστικές φωνές τους στα ζώα, για να μπορέσουν κι αυτά να εκφραστούν ...

Να έχετε ένα καλό καλοκαίρι, όσο καλό βέβαια μπορεί να είναι!

Λίγο μετά την έναρξη του φιλμ, ο Πέτερ Λόρε προσελκύει ένα μικρό κορίτσι με ένα μπαλόνι. Οι φόνοι λαμβάνουν πάντα χώρα εκτός πλάνου. Ο Λανγκ δείχνει τα πλάνα της ανήσυχης μάνας του κοριτσιού, μέσα σε ένα διαμέρισμα, μπροστά σε ένα στρωμένο τραπέζι, σε μια κενή καρέκλα κι ένα άδειο πιάτο... που κι αυτά περιμένουν να γυρίσει το παιδί από το σχολείο. Το κοριτσάκι είναι παρόν μέσα από την απουσία... Μετά δείχνει ένα πλάνο με το μπαλόνι που πετάει ψηλά, πάνω από ένα αλσύλλιο και μπλέκεται στα τηλεγραφόξυλα. Εκείνη τη στιγμή γνωρίζουμε ότι το παιδί έχει δολοφονηθεί. Ο Λανγκ σε πολλά σημεία της ταινίας, με ευφυές παράλληλο μοντάζ υπαινίσσεται ομοιότητα της Αστυνομίας με τον υπόκοσμο. Σε ένα σημείο για να δηλώσει την ταύτιση ανάμεσα στα αφεντικά της οργάνωσης του τοπικού υπόκοσμου και εκείνα της αστυνομίας, επινοεί το εκπληκτικό: δείχνει τον αρχηγό της Αστυνομίας να ολοκληρώνει μια χειρονομία που στο προηγούμενο πλάνο είχε αρχίσει ο αρχηγός των κακοποιών. Αυτή η επιμονή στην εξομοίωση του Νόμου με την Ανομία, συνοδευόμενη από ένα επωαζόμενο συναίσθημα πεπρωμένου, κάνει την ταινία «Μ» να αναφέρεται κατά πρώτο λόγο στην κρίση της γερμανικής, προχιτλερικής κοινωνίας και μέσα στα συγκεκριμένα αυτά πλαίσια και στη δολοφονία του παιδιού.

Ο υπουργός προπαγάνδας των Ναζί Γκέμπελς εντυπωσιασμένος από τη δύναμη του κινηματογράφου του Λανγκ, του πρόσφερε τη θέση του διευθυντή στο Γερμανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου. Ο Λανγκ αρνήθηκε και το έσκασε για το Παρίσι. Το 1936 έφυγε για την Αμερική όπου μέσα στα επόμενα 20 χρόνια σκηνοθέτησε πολλές αμερικάνικες ταινίες. Το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει αποκαλέσει «Μετρ του Σκότους» για τα σκοτεινά, εξπρεσιονιστικά του αριστουργήματα και τα εντυπωσιακά φιλμ νουάρ. Ο Φριτς Λανγκ πέθανε το 1976.

Παίζουν: Πέτερ Λόρε, Ελεν Βίντμαν κ.ά.

Παραγωγή: Γερμανία (1931).

«Πιστεύω περισσότερο στο λόγο παρά στην εικόνα» - είχε πει κάποτε ο σκηνοθέτης σε μια συνέντευξη στο «Cahiers du Cinema». «Στις ταινίες μου όπως και στη ζωή, οι άνθρωποι συζητούν πολύ». Στόχος του Κράμερ - απ' όσο ισχυρίζεται ο ίδιος - δεν είναι η αρτιότητα του έργου του αλλά να κάνει αυτό το έργο συζητήσιμο, με τη συζήτηση να αρχίζει βέβαια στην οθόνη αλλά κατόπιν να μεταφέρεται στους θεατές και να συνεχίζεται και μετά το πέρας της προβολής της ταινίας.

«Πρέπει να απορρίψουμε τη χολιγουντιανή παράδοση, δηλαδή πρώτα και κύρια το καλό σενάριο». «Πρέπει επίσης να αρνηθούμε τον αισθητικό φορμαλισμό του underground σινεμά που αρνείται εντελώς το σενάριο». Από δω ξεκινάει η προσπάθεια για μια νέα στιλιστική, για τη δημιουργία μιας «κομματιαστής αφήγησης που να αποτελείται από μικροδιορθώσεις».

Στις γραμμές της ομάδας των επαναστατών δεν υπάρχει ούτε για δείγμα εργάτης, πουθενά στην ταινία δεν υπάρχει οικονομικο-πολιτική ανάλυση του αμερικάνικου καπιταλισμού, οι αιτίες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, η αυξανόμενη ανεργία, ή η ταξική φύση του κράτους που αντικαθίσταται από μια αφηρημένη ανώτερη δύναμη που γενικά και αόριστα επιτίθεται στην ανθρώπινη προσωπικότητα... Τα κίνητρα των επαναστατών έχουν ξεκάθαρο ιδεαλιστικό χαρακτήρα, θολές ιδιότητες και μοναδικό τους αιτιολογικό την υπεράσπιση της «ελευθερίας της προσωπικότητας»!!!

Παίζουν: Ρόμπερτ Κράμερ, Λίο Μπρόντι, Τομ Γκρίφιν, Πολ Μακ Ισαάκ, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (1969).

Είναι τέλη Ιουλίου. Η Σοφί, νεαρή σχεδιάστρια μόδας από το Μόντρεαλ του Καναδά δεν έχει ούτε δουλειά, ούτε φίλο, ούτε και σχέδια για το καλοκαίρι. Κάποια της προτείνει έναν έξυπνο τρόπο για φτηνές διακοπές. Υπάρχει μια σελίδα στο διαδίκτυο η www.switch.com όπου μπορείς να ανταλλάξεις το σπίτι σου με το σπίτι κάποιου άλλου, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου για μια περίοδο διακοπών. Το όνειρο της Σοφί πραγματοποιείται όταν καταφέρνει μέσα από την ανταλλαγή να βρεθεί στον ονειρεμένο της προορισμό. Στο Παρίσι, σε μια μονοκατοικία με θέα τον πύργο του Αϊφελ. Μετά την πρώτη της ειδυλλιακή μέρα που έζησε σαν μέσα σε καρτποστάλ, το όνειρο μεταβάλλεται σε εφιάλτη. Ξυπνά από επιδρομή αστυνομικών δυνάμεων στο σπίτι, όπου ανακαλύπτεται το αποκεφαλισμένο πτώμα ενός άνδρα. Η Σοφί που δεν μπορεί να αποδείξει την ταυτότητά της, δεν αργεί να συνειδητοποιήσει ότι η πραγματική ιδιοκτήτρια του σπιτιού, κάποια μυστηριώδης Μπενεντίκτ Σερτό, της έστησε μια καλοστημένη παγίδα κι εκείνη έπεσε μέσα. Στη δίνη των γεγονότων η Σοφί αποφασίζει να βρει η ίδια την άκρη.

Η σκηνοθεσία χαρακτηρίζεται από γρήγορες κινήσεις που αιφνιδιάζουν όταν δεν το περιμένεις και δυναμισμό - κυρίως στη σεκάνς της καταδίωξης στη ζώνη των μονοκατοικιών. Σκηνή άκρως πετυχημένη με το ζευγάρι των πρωταγωνιστών σε μεγάλη φόρμα. Εχουμε ήδη δει τη Σοφί να μας προετοιμάζει γι' αυτό που θα δούμε. Γυμνάζει σκληρά το σώμα της ίδια φουσκωτός, έχει σύγχρονες οικολογικές ευαισθησίες, δεν τρώει κρέας, δεν πίνει, δεν καπνίζει... Η ευέλικτη μηχανή στον ώμο αναλαμβάνει την καταγραφή, το μοντάζ κατασκευάζει ένα κλίμα μυστηρίου και καταπίεσης τόσο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χιτσκοκικό. Η ταινία κινείται με ρυθμούς αλ' αμερικάνα και με ύφος περισπούδαστο προσπαθεί να μετεμψυχώσει το Μπρονξ στο Μπαρμπές. Στην παγίδα του θρίλερ μας ρίχνει ο Καντονά, ως νηφάλιος, αδιάλλακτος και σωστός σε ύφος αστυνομικός επιθεωρητής. Τα πράγματα βέβαια αλλοιώνονται όσο προχωρά το σενάριο που φθάνει σε ένα φινάλε αλαλούμ, χωρίς λόγο... Ποιος μπορεί αλήθεια να εξηγήσει τι γύρευε στο σενάριο ο περιττός, ούτε καν διακοσμητικός, ρόλος αστυνομικού συμβούλου με τον εξαίρετο Ορελιάν Ρεκουάν της Comedie francaise;

Παίζουν: Καρίν Βανάς, Ερίκ Καντονά, Ορελιάν Ρεκουάν, Μεντί Νεμπού, Καρίνα Τεστά, κ.ά.

Παραγωγή: Γαλλία (2011).