Ο Νίκος Καραντηνός είναι φτιαγμένος από τα ανεπανάληπτα υλικά της ηρωικής αυτής εποχής. Της αρμονικής πρόσμειξης των τότε αντικειμενικών συνθηκών, με την εξεγερτική και πατριωτική φωνή του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ. Κι όλ' αυτά, μπολιασμένα με την κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης, τη διαλεκτική και ταξική θεώρηση των φαινομένων και της κοινωνικής εξέλιξης. Τα παραπάνω τόνισε ο Τάκης Τσίγκας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και αρχισυντάκτης του «Ρ». Σκιαγραφώντας, στη συνέχεια μεταξύ άλλων, τον δημοσιογράφο Καραντηνό, σημείωσε:

«Τα γραφτά του διακρίνονται για την ευκρίνεια και την αμεσότητα των νοημάτων τους. Οι λέξεις είναι ακριβοζυγισμένες. Τα καλολογικά στοιχεία είναι αρκετά, αλλά ποτέ σε βάρος του περιεχομένου. Το ύφος είναι στιβαρό και γεμάτο ζωντάνια, σαν το ψάρι που σπαρταράει στο δίχτυ. Τίποτε στα γραφτά του δεν είναι περιττό. Ηρθα σε πολύ δύσκολη θέση, τις ελάχιστες φορές, που χρειάστηκε να κάνω χρήση της ευθύνης μου, ως αρχισυντάκτη, ώστε το γραπτό να χωρέσει στον καθορισμένο χώρο της σελίδας.

Το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό, όμως, της δημοσιογραφικής δουλιάς του Νίκου δεν είναι το γεγονός πως τα γραπτά του αποτελούν ένα όμορφο και με σωστό συντακτικό συνταίριασμα λέξεων, απλά και μόνο. Τα γραπτά του ακουμπούν και παίρνουν ζωή από τα προβλήματα των απλών ανθρώπων του λαού και φωτίζοντας τις βαθύτερες αιτίες τους και το δρόμο για το ξερίζωμα των τελευταίων, έρχονται να μεταδώσουν το φως αυτής της αλήθειας, γίνονται μοχλός κινητοποίησης και δράσης των ανθρώπων.

Η δημοσιογραφική δουλιά του Νίκου Καραντηνού ήταν και είναι υπόδειγμα λαϊκής δημοσιογραφίας. Αναδείχνει και, ταυτόχρονα, δικαιώνει τον έντονα κοινωνικό χαρακτήρα της δουλιάς των δημοσιογράφων. Χαρακτήρας που έχει αποκτήσει στις μέρες μας ακόμη μεγαλύτερη σημασία και βαρύτητα, καθώς όλοι γνωρίζουμε τον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο των συγχρόνων έντυπων και ηλεκτρονικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και των συνειδήσεων, ακόμη και του τρόπου ζωής των ανθρώπων.

Για μας, για το "Ριζοσπάστη" - ολοκλήρωσε την ομιλία του ο Τ. Τσίγκας - η αγωνιστική του στάση και η πλούσια προσφορά του αποτελούν έναν τίτλο τιμής και, ταυτόχρονα, ένα φωτεινό και ξεχωριστό παράδειγμα. Και ευχόμαστε ολόψυχα να τον έχουμε πολλά χρόνια ακόμη στο πλάι μας, να μας δίνει δύναμη και να μας "δανείζει" από την αστείρευτη αισιοδοξία και τη μεγάλη του πίστη».

Μια ιδιαίτερη στιγμή της εκδήλωσης ήταν η ανάγνωση της επιστολής που του έστειλαν οι συνάδελφοί του από τον «Ρ».

«Σύντροφε Νίκο,

Θα θέλαμε να είμαστε τούτη την ώρα εκεί, μαζί σου, στην ΕΣΗΕΑ. Ομως, ξέρουμε ότι θα μας συγχωρέσεις, για αυτή τη - φυσική μόνο - απουσία μας από το χώρο της εκδήλωσης. Ξέρεις άλλωστε ότι η Παρασκευή το απόγευμα για τον Τύπο - ειδικά για το «Ριζοσπάστη» - είναι μια πολύ δύσκολη μέρα, αφού απόψε "κλείνουμε" και το σαββατιάτικο, αλλά και το κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας.

Η εφημερίδα μας, το Κόμμα, εκπροσωπείται από τον σύντροφο Τάκη Τσίγκα εκεί, αλλά και από όσους συντρόφους και συναδέλφους μπόρεσαν να έρθουν. Οι υπόλοιποι σου στέλνουμε ένα μικρό δείγμα της αγάπης και του σεβασμού μας, με αφορμή αυτή την εκδήλωση.

Πριν λίγο καιρό σε ένα παλαιοπωλείο, βρήκαμε δυο γράμματά σου, σταλμένα από τον τόπο της εξορίας σου, την Ικαρία, εκείνα τα πέτρινα χρόνια, το καλοκαίρι του 1948. Δυο γράμματα, γραμμένα απλά κι ανθρώπινα, μέσα από τα οποία φαίνεται η λαχτάρα σου για μόρφωση, για το διάβασμα, για να αξιοποιήσεις δημιουργικά το χρόνο, εκεί στην απομόνωση που σε είχε καταδικάσει το μισαλλόδοξο καθεστώς της εποχής.

"Φροντίζω όσο μπορώ να γιομίζω τις άδειες μέρες πιο ουσιαστικά. Για να μη φεύγουν οι μέρες...", γράφεις χαρακτηριστικά. Αυτά λοιπόν τα γράμματα, σταλμένα πριν από 58 χρόνια, έκαναν μια μεγάλη διαδρομή, διέγραψαν έναν ολόκληρο κύκλο, νομίζουμε όμως ότι πρέπει να καταλήξουν στα χέρια που τα έγραψαν.

Θα μας συγχωρέσεις που σου το κρατήσαμε μυστικό. Αλλά, να! Είπαμε να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή για να σου τα δώσουμε. Πιστεύουμε ότι αυτή η στιγμή είναι σήμερα. Μια ιδιαίτερη στιγμή για σένα, για όλους μας, η στιγμή που το σωματείο σου σε τιμά για τα πολλά χρόνια προσφοράς, για την παρακαταθήκη που αφήνεις στη δημοσιογραφία και γενικότερα στο λαϊκό κίνημα του τόπου μας.

Με πολλή συντροφική αγάπη και σεβασμό, εκ μέρους της Διεύθυνσης, της Συντακτικής Επιτροπής και όλων των εργαζομένων στο Ριζοσπάστη».

«Αυτό είναι το σπίτι μας». Ηταν η απάντηση του Νίκου Καραντηνού όταν του προτάθηκε να βρεθεί ένας μεγαλύτερος χώρος για τη χτεσινή εκδήλωση που διοργάνωσε προς τιμήν του η ΕΣΗΕΑ. Ηταν μια απάντηση που συμπυκνώνει με τον πλέον συμβολικό τρόπο όσα κατέθεσαν στην εκδήλωση οι ομιλητές για τον κομμουνιστή δημοσιογράφο, τον αταλάντευτο φρουρό και εκφραστή της αλήθειας, έναν από τους επιφανέστερους ζώντες εκπροσώπους μιας γενιάς από «κράμα μετάλλου» - όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε - τον Νίκο Καραντηνό. Τελικά, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, η αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ, ο επιπλέον όροφος που επιστρατεύτηκε, το φουαγιέ και οι διάδρομοι προέκυψαν πολλοί στενάχωροι για το πλήθος των ανθρώπων που ήρθε να τον τιμήσει.

«Αυτό το μετάλλιο είναι για τους πρωτοπανηγυριώτες», είπε ο Νίκος Καραντηνός, παραλαμβάνοντας το μετάλλιο Ξενοφών της ΕΣΗΕΑ και άρχισε να απαριθμεί ονόματα εκτελεσμένων αγωνιστών και συντρόφων του, κάνοντας το κοινό να ανατριχιάσει και να συγκινηθεί. Ο Νίκος Καραντηνός χρέωσε τούτη τη φορά τον εαυτό του να παραλάβει ένα μετάλλιο εκ μέρους εκείνης της δημοσιογραφικής πένας, που αν χρειαστεί αντί για μελάνι θα γράψει και με το αίμα του συντάκτη που την κρατά.