Πρώτος το λόγο παίρνει ο Μ. Μαθιουδάκης, πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, ο οποίος και ανακοινώνει την ομόφωνη απόφαση του ΔΣ της Ενωσης να απονείμει στον Ν. Καραντηνό την ύψιστη δημοσιογραφική τιμή: Το χρυσό μετάλλιο του «Ξενοφώντα». Ενώ ο Δ. Γκλαβάς, επίτιμος πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ αναφέρθηκε στα χρόνια του συνδικαλισμού μαζί με τον Ν. Καραντηνό, αλλά και στα χρόνια που δίπλα του πορεύτηκε στα δημοσιογραφικά βήματα. Ο πρόεδρος της Ενωσης Συντακτών Κύπριων Δημοσιογράφων Ανδρέας Καναούρος τίμησε τους αγώνες του Ν. Καραντηνού για τη δικαίωση του κυπριακού λαού. Ο Κ. Νίτσος, μελετητής και δημοσιογράφος, φίλος του Ν. Καραντηνού από την περίοδο της Αντίστασης, αλλά και της μεγάλης απεργίας των δημοσιογράφων το 1975 μίλησε με ιδιαίτερη συγκίνηση πρώτα από όλα για τον αγωνιστή Νίκο «τον Διονύση της Εθνικής Αντίστασης». Κι ανακοίνωσε την πρωτοβουλία της έκδοσης ενός τόμου με κείμενα του Νίκου Καραντηνού με θέμα την Αντίσταση ως παρακαταθήκη για τη νέα γενιά.
Μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή ήταν, όταν ο Π. Ράμμος, αντιπρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του «Ρ», παρέδωσε στον Ν. Καραντηνό, εκ μέρους της Διεύθυνσης και του προσωπικού της εφημερίδας, δύο γράμματα που ο ίδιος είχε γράψει το 1948, όταν ήταν στην εξορία.
Αναφορά στην αντιστασιακή και δημοσιογραφική διαδρομή του Ν. Καραντηνού έκανε ο Γιώργης Μωραΐτης πρόεδρος της ΠΟΑΟ, ενώ ο Δ. Σέρβος εκ μέρους της ΠΕΑΦΕ αναφέρθηκε στην αγωνιστική του δράση στην ΕΠΟΝ, στην εφημερίδα της «νέας γενιάς» και στο «Ρ». Εκ μέρους του «Ρ», μίλησε ο αρχισυντάκτης του Τάκης Τσίγκας. Κείμενα του Ν. Καραντηνού διάβασε η ηθοποιός Αλέκα Παΐζη και η Εφη Ροδίτη, ενώ επιστολές που στάλθηκαν στον ίδιο διάβασε ο Βασίλης Κολοβός.
Η συγκίνηση κορυφώθηκε όταν ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ παρέδωσε το μετάλλιο στον Νίκο Καραντηνό. Παίρνοντας το λόγο ο τιμώμενος, υπογράμμισε πως τη διάκριση αυτή είναι για τους πρωτοπανηγυριώτες που είναι ολόγυρά μας: Τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης επώνυμους και ανώνυμους. Είναι τιμή στην ίδια την Εθνική Αντίσταση. Για να καταλήξει, πως το νόημα του αγώνα και της δημοσιογραφίας τότε μόνο αξίζει: «Να μπορείς να κοιτάς τον άνθρωπο στα μάτια, αυτή είναι η τιμή».