Πριν ξεκινήσω την ομιλία μου θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι στη διάρκεια της ομιλίας μου αρκετές φορές θα αναφερθώ σε μια έννοια, η οποία είναι ιδιάζουσα για τη χώρα μου, είναι το «Βελαγιάτ Ελ φα Γκιχ». Δεν μπόρεσα να βρω κάποια ισοδύναμη μετάφραση, αλλά αυτό σημαίνει ότι κυριαρχεί ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης. Οταν λοιπόν, αναφερθώ σε αυτό μην παραξενευτείτε.

Αγαπητοί σύντροφοι,

θα ήθελα να ευχαριστήσω το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας που μας απηύθυνε την πρόσκληση να συμμετάσχουμε σε αυτό το πολύ σημαντικό διεθνές Συνέδριο. Πολλά κομμουνιστικά και εργατικά Κόμματα του κόσμου έχουν τη δυνατότητα να ανταλλάξουν σκέψεις και να σκεφτούν πιθανές κοινές δράσεις.

Το Τουντέχ υποστηρίζει κατά 100% αυτούς τους στόχους. Το Τουντέχ του Ιράν αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στη δυνατότητα συλλογικής μελέτης των εξελίξεων σε διάφορες χώρες και των παραγόντων που επηρεάζουν την επιτυχία του εργατικού κινήματος σε όλο τον κόσμο.

Πιστεύουμε στην παρούσα πολύπλοκη παγκόσμια κατάσταση, ενώ ο ιμπεριαλισμός εκμεταλλεύεται ό,τι έχει στα χέρια του, για να καταστήσει μη αναστρέψιμη τη νέα τάξη πραγμάτων και ενώ παράλληλα η εργατική τάξη επανακάμπτει, μετά από τις στρατηγικές ήττες, στις αρχές της δεκαετίας του '90, όλα αυτά απαιτούν την ανταλλαγή απόψεων, για να μαθαίνει ο ένας από τον άλλο.

Στις αρχές του 21ου αιώνα ο διεθνής καπιταλισμός βλέπει τα πρώτα δείγματα ότι η νέα τάξη πραγμάτων που επέβαλε αρχίζει να παραπαίει. Πριν από δέκα χρόνια, οι απολογητές του ιμπεριαλισμού χαιρέτισαν το τέλος της ιστορίας και την ήττα του σοσιαλισμού. Σήμερα το ΝΑΤΟ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όλες οι άλλες οι καπιταλιστικές νεοφιλελεύθερες δυνάμεις αντιμετωπίζουν μια νέα ανασφάλεια, γιατί ο κόσμος παντού ανθίσταται στις νέες πραγματικότητες που του επιβάλλονται από τα συμφέροντα των πολυεθνικών.

Η συμμετοχή ενός ευρέος φάσματος κοινωνικών δυνάμεων στον αγώνα κατά του καπιταλιστικού νεοφιλελευθερισμού όπως φάνηκε στη μεγάλη μάχη του Σιάτλ τον προηγούμενο Δεκέμβρη, είναι ενδεικτική μιας σημαντικής και θετικής εξέλιξης. Ο κόσμος συμμετέχει σε εκστρατείες κατά των χειρότερων εκδηλώσεων του καπιταλισμού και υπέρ της Δικαιοσύνης.

Μετά από την εμπειρία αυτής της δεκαετίας του μονοπολικού κόσμου υπό την κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών, ο κόσμος καταλαβαίνει ότι καπιταλισμός και πόλεμος είναι συνώνυμα. Η οργανωμένη κρατική και διακρατική βία αποτελούν τα νέα σύμβολα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Στην Αφρική, στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, ο ιμπεριαλισμός έχει ξεκινήσει νέες στρατιωτικές περιπέτειες. Αλλά σε όλες τις ηπείρους οι δυνάμεις της αντίστασης γνωρίζουν μια νέα ανάπτυξη και το Ιράν δεν αποτελεί εξαίρεση στη διαδικασία αυτή. Στα πλαίσια αυτά, η δική μας η συνδιάσκεψη έχει μεγάλη σημασία.

Σύντροφοι, μετά τη λαϊκή αντιιμπεριαλιστική εξέγερση του κόσμου στο Ιράν το 1979, το λαϊκό κίνημα για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη γνώρισε αρκετά δραστικές εξελίξεις. Το Μάιο του 1997, ωστόσο, δημιουργήθηκε ένα νέο λαϊκό κίνημα παρόμοιο με αυτό του 1979 ως ανταπόκριση της οξείας κοινωνικοοικονομικής κρίσης στη χώρα και ως αντίδραση κατά των πολιτικών που είχαν ακολουθηθεί από τις διαδοχικές κυβερνήσεις από την αρχή της δεκαετίας του '80 και ιδιαίτερα μετά από οκτώ χρόνια απόλυτης κυριαρχίας στο κράτος από τον πρώην Πρόεδρο Χασεμί Ραφσατζανί.

Οι προοδευτικές δυνάμεις του Ιράν πάντα θεωρούσαν ότι ο Ραφσατζανί ήταν ένας από τους πυλώνες του καθεστώτος και ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες της αντίδρασης και της δικτατορίας στη χώρα. Θεωρούσαν ότι ήταν υπεύθυνος για τη συνέχιση του 18ετούς πολέμου με το Ιράκ και της αιματηρής καταπίεσης των πολιτικών αντιπάλων στη δεκαετία του '80 και στο '90.

Είναι κοινό μυστικό ότι ο ρόλος του ήταν λειτουργικός στη συγκέντρωση οικονομικής και κοινωνικής εξουσίας, γύρω από μια αντιδραστική θρησκευτική καπιταλιστική ελίτ. Οι προεδρικές εκλογές του 1997 είχαν ένα αποτέλεσμα που προώθησαν ακόμα περισσότερο μια φονταμενταλιστική θεοκρατική άποψη για το κράτος, καλυμμένη όμως μέσα σε κάποιο δημοκρατικό μανδύα.

Ομως, ο λαός του Ιράν απέρριψε αυτή την κοροϊδία και την προδοσία. Η εκλογή του Προέδρου Χαταμί αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη αντίσταση σε ολόκληρη τη χώρα κατά του θεοκρατικού καθεστώτος και της κοινωνικοοικονομικής του πολιτικής.

Το Κόμμα θεώρησε το αποτέλεσμα ως ένα μαζικό «όχι» προς το καθεστώς. Η αποφασιστική και μαζική απόρριψη του καθεστώτος και των αξιών του στις 23 Μάη του 1997 αποτέλεσε ορόσημο στην προσπάθεια του λαού να αντισταθεί στην αντιδραστική κυριαρχία, σε αυτή την αντιδραστική κλίκα και στη δικτατορία στη χώρα μας.

Αντίθετα, με αυτό που θα πίστευε κάποιος με μία επιφανειακή και αφελή ανάλυση, αυτό που έλαβε χώρα στις 23 Μάη του 1997 δεν ήταν κάτι το τυχαίο. Δεν ήταν αποτέλεσμα τυχαίου γεγονότος ότι συμμετείχε ο Χαταμί στον προεκλογικό αγώνα. Πριν από την επιλογή του Χαταμί το Τουντέχ είχε επισημάνει την ανάδειξη μιας τάσης μέσα στις ισλαμικές δυνάμεις, που άλλαξαν τη θέση τους και κατά κάποιον τρόπο ήρθαν πιο κοντά στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης.

Αυτές οι δυνάμεις δεν πιστεύουν στη συνέχιση του «Βελαγιάτ Ελ Φα Γκιχ». Αυτού του καθεστώτος. Πιστέψαμε ότι υπάρχει ασυμβατότητα μεταξύ θεοκρατικού κράτους, όσον αφορά την ουσιαστική μεταρρύθμιση σε σχέση με τα δημοκρατικά δικαιώματα, την ελευθερία και την κοινωνία των πολιτών.

Στη διάρκεια των προεδρικών εκλογών το Μάη, στις 22 Μάη του 1997, σαφώς το Κόμμα μας εξέθεσε το χαρακτήρα του και ωστόσο από την άλλη δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε πλήρως με την άποψη του Χαταμί ότι δηλαδή, θα μπορούσαμε να έχουμε μια κοινωνία ελευθερίας στη βάση του «Βελαγιάτ Ελ Φα Γκιχ». Το Κόμμα μας μετά τις εκλογές της 23ης Μάη έλαβε την εξής θέση:

Είναι σαφές ότι η ηγεσία του Βελαγιάτ Ελ Φα Γκιχ, αυτού του καθεστώτος, παρά τις ελπίδες του κόσμου δε θα μπορέσει να επιφέρει πραγματική αλλαγή. Τα γεγονότα των τριών τελευταίων ετών απέδειξαν την ορθότητα των εκτιμήσεων του Κόμματός μας και των ανησυχιών που είχαμε κατά του κυρίου Χαταμί. Μπορούμε να πούμε ότι πάρα πολλές δυνάμεις, ακόμα και μέσα στα πλαίσια του μεταρρυθμιστικού κινήματος στη χώρα μας, έχουν δεχτεί την ορθότητα της εκτίμησής μας.

Δηλαδή, ότι ένα καθεστώς που βασίζεται σε αυτό το Βελαγιάτ Ελ Φα Γκιχ δεν είναι συμβατό με ουσιαστική δημοκρατική μεταβολή και μεταρρύθμιση. Με στόχο μια ριζική μεταρρύθμιση και έχοντας ως πρώτη προτεραιότητα τη δημοκρατική εξέλιξη, το δημοκρατικό κίνημα της χώρας μας κατέληξε ότι όσο υπάρχει θεοκρατικό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή εξέλιξη προς την κατεύθυνση της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Επίσης, έχει μεγάλη σημασία, εξετάζοντας την τρέχουσα κατάσταση στη χώρα μας να πούμε λίγα λόγια για την οικονομική κρίση. Δυστυχώς, σε πάρα πολλά πεδία ο Χαταμί και οι σύμμαχοί του συνέχισαν τις πολιτικές του Ραφσατζανί.

Πολλοί από τους υπουργούς του Χαταμί ήταν και υπουργοί του Ραφσατζανί και είναι αποφασισμένοι να προστατεύσουν το οικονομικό στάτους κβο. Η ανεργία και η φτώχεια αυτή τη στιγμή είναι ευρέως διαδεδομένες. Οι τρέχουσες πολιτικές, σύμφωνα με τον κύριο Σαμπάνι, τον αντιπρόεδρο της Κεντρικής Τράπεζας του Ιράν, θα οδηγήσουν σε πάνω από 8.000.000 ανέργους το επόμενο έτος. Δηλαδή 26% του απασχολούμενου πληθυσμού.

Επίσης, επιπλέον δισεκατομμύρια δολαρίων ξένου χρέους συνεχίζουν να επιβαρύνουν την προβληματική οικονομία. Καθημερινά υπάρχουν παραβιάσεις των εργατικών δικαιωμάτων στα πανεπιστήμια, στα Κολέγια και παντού στην εκπαίδευση και στην κατάρτιση υπάρχει ιδεολογική τυραννία του θεοκρατικού καθεστώτος και αντιμετωπίζουν έλλειψη κονδυλίων στις εγκαταστάσεις τους.

Στα πλαίσια αυτά, πέρσι έγιναν σημαντικές κινήσεις στους χώρους εργασίας σε ολόκληρη τη χώρα, όπως επίσης και στα πανεπιστήμια και στα κολέγια σε πολλές πόλεις.

Πριν από ένα έτος περίπου, χιλιάδες φοιτητές συμμετείχαν σε διαδηλώσεις, οι οποίες κορυφώθηκαν σε μια μαζική εξέγερση των φοιτητών και των νέων στις 8 Ιουλίου. Ενα κίνημα, το οποίο αντιμετωπίστηκε με εκφοβισμό και συλλήψεις από το καθεστώς. Και σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τη σιωπή του Χαταμί.

Ωστόσο, αυτό δε σταμάτησε το κίνημα της δημοκρατικής αλλαγής. Στις πρόσφατες κοινοβουλευτικές εκλογές το Φεβρουάριο παρά τις προσπάθειες του καθεστώτος να αλλοιώσει το αποτέλεσμα, το αποτέλεσμα έδειξε τελικά μεγάλη μείωση του συντηρητισμού σε ολόκληρη τη χώρα.

Τα εκλογικά αποτελέσματα αντικατοπτρίζουν την αυξανόμενη συμμαχία των δυνάμεων που επιζητούν την αλλαγή. Εχουμε το αθλητικό κίνημα, τους νέους, το γυναικείο κίνημα και την εργατική τάξη, που εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να στραφούν σε υποψηφίους που ήταν υπέρ της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής αλλαγής.

Σε ολόκληρο τον κόσμο δεν υπάρχει μεγαλύτερο σύμβολο της καταπίεσης στην ιρανική κοινωνία από το ρόλο της γυναίκας. Σήμερα οι Ιρανοί αρνούνται τις αλυσίδες των φονταμενταλιστών, που δεν επιτρέπουν στις γυναίκες να διαδραματίσουν έναν πλήρη ρόλο στη σύγχρονη κοινωνία.

Το μέτωπο της 23ης Μάη είναι μια συμμαχία χαλαρή μεταξύ αυτών που είναι υπέρ των πολιτικών ελευθεριών και της δημιουργίας ενός λαϊκού κράτους. Πρέπει να δούμε ποιοι συμμετέχουν, ποιες πολιτικές δυνάμεις συμμετέχουν σε αυτό το κίνημα. Το γεγονός είναι ότι υπάρχει τρομοκρατία και καταπίεση στη χώρα και ενώ τα ανεξάρτητα πολιτικά κόμματα και οι οργανώσεις δεν επιτρέπεται να υφίστανται. Η παρουσία πραγματικών πολιτικών κομμάτων με λαϊκή βάση είναι πάρα πολύ ασθενής στα πλαίσια του κινήματος.

Πάρα πολλές ομάδες και κόμματα, τα οποία ιδρύθηκαν δεν έχουν καμία κοινωνική βάση και βασίζονται κυρίως, γύρω από πρόσωπα και προσωπικότητες. Και αυτά μπορούν να εξαφανιστούν τόσο γρήγορα, όσο γρήγορα δημιουργήθηκαν.

Μεταξύ αυτών των κομμάτων είναι και το Κόμμα την Οικοδόμησης. Είναι ένα κόμμα, το οποίο εκπροσωπείται και από το Ραφσατζανί και από τους συμμάχους, προκειμένου να χειραγωγήσει την αντιπολίτευση και να διατηρήσει τον έλεγχό του. Η εκστρατεία των προοδευτικών δυνάμεων και των ριζοσπαστικών οργανώσεων υπέρ της μεταρρύθμισης εξέθεσε την πραγματική φύση αυτού του κόμματος, το οποίο γνώρισε μαζική ήττα στις εκλογές.

Ενα από τα πιο σημαντικά κόμματα που σχηματίστηκε πρόσφατα είναι το Ισλαμικό Ιρανικό Μέτωπο Συνεργασίας. Πρόκειται για συνεργασία μεταξύ ευρύτερων θρησκευτικών δυνάμεων. Το κόμμα αυτό μπόρεσε να κερδίσει μεγάλο ποσοστό των ψήφων. Το εκλογικό του πρόγραμμα συμπεριελάμβανε την αντιστροφή κάποιων από τους πιο αντιδραστικούς νόμους, τη μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου, την άρση του νόμου κατά της κινητοποίησης των φοιτητών. Και επίσης ισλαμική νομοθεσία.

Το Τουντέχ του Ιράν αντιλαμβάνεται τα ισχυρά σημεία και τις αδυναμίες αυτών των δυνάμεων, αλλά πιστεύει ότι δεν μπορεί κανείς να σταματήσει αυτό το κίνημα της αλλαγής. Σε αντίθεση με κάποιους αναλυτές, που κυρίως εστιάζουν την προσοχή τους στα καινούρια πολιτικά κόμματα, το κόμμα μας θεωρεί, ότι οι πολιτικές δυνάμεις που συμμετέχουν στο κίνημα είναι αυτές που κυρίως κινητοποιούν τη μεταρρύθμιση και τον αγώνα για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Το φοιτητικό κίνημα των νέων αναπτύσσεται και επίσης συμπεριλαμβάνει ανεξάρτητα τις φοιτητικές οργανώσεις.

Επίσης, έχουμε και νέες ανεξάρτητες εργατικές οργανώσεις. Ομως, για να επιτύχουμε αυτά τα ουσιαστικά ορόσημα θα πρέπει να κερδίσουμε χρόνο. Το Κόμμα Τουντέχ του Ιράν ζήτησε το σχηματισμό ενός αντιδικτατορικού μετώπου και πιστεύουμε ότι ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων από την Αριστερά μέχρι τους εθνικιστικές και άλλες μουσουλμανικές δυνάμεις θα μπορέσουν να συμμετάσχουν σε αυτή τη συμμαχία.

Αυτή τη στιγμή, πρόκειται για ένα ευρύ μέτωπο μέσα στη χώρα, το οποίο είναι μια χαλαρή συνεργασία δυνάμεων και από την άποψη ταξικών συμφερόντων εκπροσωπεί πολλές και διάφορες δυνάμεις. Το μέτωπο αυτό πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε να αποτελέσει το πρώτο βήμα, για ένα αντιδικτατορικό μέτωπο, εάν καταφέρουμε να αναπτύξουμε το κίνημα από κάτω, από τη βάση. Οσον αφορά άλλες δυνάμεις, συνεργαζόμαστε με πάρα πολλές αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις, αλλά υπάρχουν ιστορικές διαφορές και κάποια αντιπαλότητα, που δεν άφησαν τελικά αυτές τις δυνάμεις να δημιουργήσουν ένα αριστερό μπλοκ και να έχουν σημαντική επίπτωση στην ανάπτυξη του αγώνα του λαού.

Σύντροφοι, αυτό τον πολύτιμο χρόνο που μου δώσατε, για να εξηγήσω την κατάσταση στη χώρα μου τη στιγμή αυτή, σύντομα μόνο μπόρεσα να σας παρουσιάσω αυτό το περίπλοκο και ραγδαίως μεταβαλλόμενο χαρακτήρα του κοινωνικού και πολιτικού αγώνα.

Το Κόμμα του Τουντέχ είναι αισιόδοξο, πιστεύουμε ότι το Ιράν μπαίνει σε μία νέα περίοδο που θα οδηγήσει σε πραγματική αλλαγή. Παρά τις αντιδραστικές δυνάμεις, οι οποίες δεν έχουν νικηθεί, όμως έχουν να αντιμετωπίσουν πλέον την ανασφάλεια και την αντίδραση. Τα κομμουνιστικά και εργατικά Κόμματα έχουν καινούριες προκλήσεις πλέον, αλλά και οι ευκαιρίες είναι πάρα πολύ σημαντικές. Εναπόκειται σε μας να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες και να αδράξουμε τη μέρα.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι από το 1990 οι δυνάμεις του διεθνούς καπιταλισμού προσπάθησαν να ενισχύσουν τη συμμαχία και να ελαχιστοποιήσουν τις αντιπαλότητες μεταξύ τους. Εχουμε στρατιωτικές περιπέτειες, οικονομικές συνεργασίες, ιδεολογικούς χειρισμούς, πολιτιστική ηγεμονία. Ομως, παράλληλα ενίσχυσαν την οργάνωσή τους και τη συνεργασία τους. Πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι βέβαια η επέκταση του ΝΑΤΟ. Συνεπώς, θα ήταν αδυναμία εκ μέρους του κομμουνιστικού διεθνούς κινήματος, το να μην μπορέσει να δημιουργήσει παράλληλα μορφές, παγκόσμιας, διεθνούς συνεργασίας.

Από την άποψη αυτή η πρωτοβουλία του ΚΚΕ γίνεται ιδιαίτερα ευνοϊκά δεκτή. Είναι σημαντικό, σύντροφοι, να μην παγιδευτούμε από το φόβο των λαθών του παρελθόντος, τα οποία ίσως να κάναμε ή να βάλουμε κάποια εμπόδια που αφορούν τις εθνικές διαφορές και αυτό να μη μας επιτρέψει να ανταποκριθούμε στα διεθνή μας καθήκοντα.

Πριν από ένα χρόνο μέσω του ΝΑΤΟ είχαμε αυτή τη στρατιωτική παρέμβαση στα Βαλκάνια. Προσπάθεια αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων. Υπάρχουν πάρα πολλά ζητήματα και εκστρατείες, οι οποίες μπορούν να αντιμετωπιστούν από ένα ενιαίο κίνημα κομμουνιστών και προοδευτικών δυνάμεων. Υπάρχει ο αγώνας κατά του ρατσισμού, του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, κατά της ξενοφοβίας. Ολα αυτά μπορούν να αποτελέσουν προτεραιότητες στην ατζέντα μας.

Συμπερασματικά σύντροφοι, εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος του Τουντέχ του Ιράν, να ευχαριστήσω και πάλι το αδελφό ΚΚΕ για τις προσπάθειές του που οδήγησαν στην υλοποίηση αυτής της διάσκεψης. Ελπίζουμε αυτό να προοιωνίζεται μια νέα εποχή με συντονισμένες προσπάθειες. Από την πλευρά μας εμείς θα βοηθήσουμε όσο γίνεται. Ευχαριστούμε πάρα πολύ σύντροφοι.