Σε κινητοποίηση ενάντια στη νομιμοποίηση της αρχαιοκαπηλίας καλούν ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων, το Πανελλήνιο Σωματείο Εκτακτου Προσωπικού ΥΠΠΟ, η Πανελλήνια Ενωση Συντηρητών Αρχαιοτήτων και ο Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟ Αττικής, Στερεάς και νήσων αύριο Τετάρτη, μέρα των εγκαινίων στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης - Γουλανδρή.

Οπως σημειώνεται σε κοινή ανακοίνωση, στις 2 Νοέμβρη «εγκαινιάζουν, εν κρυπτώ, έκθεση 15 αντικειμένων από τα 161 της Συλλογής Στερν στο ιδιωτικό Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Τα αντικείμενα αυτά δεν έχουν ελεγχθεί με τη νόμιμη διαδικασία για το αν είναι αυθεντικά ή κίβδηλα, ούτε για το πώς βρέθηκαν από τις Κυκλάδες στη συλλογή ενός πολυεκατομμυριούχου στη Νέα Υόρκη!».

Οπως αναφέρουν τα σωματεία, «η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού επιμένουν στον δρόμο νομιμοποίησης της αρχαιοκαπηλίας και της αναγόρευσης των αποδεκτών προϊόντων εγκλήματος (παράνομης διακίνησης αρχαιοτήτων) σε "δωρητές" και "ευεργέτες"».

Στην ανακοίνωση σημειώνεται ακόμα, μεταξύ άλλων, ότι «τα προϊόντα αρχαιοκαπηλίας οφείλουν να κατασχεθούν άμεσα υπέρ του ελληνικού Δημοσίου και να επιστρέψουν στη χώρα (...). Με βάση τον Αρχαιολογικό Νόμο δεν επιτρέπεται να αναγνωριστεί κατοχή ιδιώτη ή Ιδρύματος (εν προκειμένω του HACI, με έδρα το Ντέλαγουερ των ΗΠΑ) σε αρχαία αντικείμενα που αποτελούν προϊόντα αρχαιοκαπηλίας. Δεν επιτρέπεται να εκτίθενται στο εξωτερικό προϊόντα αρχαιοκαπηλίας που δεν έχουν καν επιστρέψει στη χώρα. Δεν επιτρέπεται να στέλνονται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Ν. Υόρκης για 50 χρόνια αρχαιότητες από ελληνικά μουσεία ως "αντάλλαγμα" για κλεμμένες αρχαιότητες ή κίβδηλα αντικείμενα».

Ζητούν να ακυρωθεί η συμφωνία (ν. 4969/2022), η οποία αδυνατίζει τη διεθνή θέση της χώρας, υποχωρώντας από την πάγια θέση για διεκδίκηση με βάση τις διεθνείς συμβάσεις, και ανοίγει τον δρόμο για παρόμοιες συμφωνίες νομιμοποίησης συλλογών.

Στις προθήκες των βιβλιοπωλείων βρίσκεται πλέον το μοναδικό ανέκδοτο έργο του Νίκου Καζαντζάκη, «Ο Ανήφορος».

Το ανέκδοτο αυτό μυθιστόρημα το έγραψε ο Ν. Καζαντζάκης μετά τον «Ζορμπά», το 1946, χρονιά κατά την οποία φεύγει από την Ελλάδα και εγκαθίσταται στην Αγγλία. Στο έργο αυτό ο μεγάλος συγγραφέας επιχειρεί να αποτυπώσει τη μεταπολεμική Ελλάδα και Ευρώπη και θέτει ερωτήματα που τον βασάνιζαν καθ' όλη τη δημιουργική του διαδρομή.

«"Δε με νοιάζει ο θάνατος", συλλογίζουνταν, "με νοιάζει η φθορά, αυτή εξευτελίζει τον άνθρωπο. Αυτήν πρέπει να νικήσω...". Είχε γεράσει η πολιτεία της παιδικής του ηλικίας και της νιότης, θρύβουνταν κι αυτή, άρχιζε να γίνεται κουρνιαχτός και να σκορπίζεται στον άνεμο. Μπορούσε άλλη πολιτεία να χτιστεί αποπάνω της, μα δε θα 'ταν η δική του, θα ξαναγέμιζαν πάλι οι δρόμοι με νέους μα δε θα 'ταν η δική του νιότη... "Αγαπημένο Κάστρο", μουρμούριζε κοιτάζοντάς το με τρυφερότητα, "γεράσαμε..."».

Η δράση του εκτυλίσσεται αμέσως μετά τον πόλεμο, σε Κρήτη και Αγγλία. Ο Κοσμάς, έπειτα από απουσία είκοσι χρόνων και την ενεργή συμμετοχή του στον πόλεμο, επιστρέφει στην πατρίδα του, το Μεγάλο Κάστρο, μαζί με την Εβραία γυναίκα του, τη Νοεμή, η οποία κουβαλάει τη μνήμη του Ολοκαυτώματος και μαζί της την ερώτηση για την αξία της ζωής...

«Εφυγε» από τη ζωή την περασμένη Παρασκευή ένας από τους πρωτοπόρους του rock'n'roll, ο Τζέρι Λι Λιούις, σε ηλικία 87 ετών.

Ο Λιούις γεννήθηκε το 1935 σε μια φτωχή αγροτική οικογένεια στη Λουιζιάνα. Οι δικοί του στερήθηκαν πολλά για να μπορέσουν να τον βοηθήσουν να δείξει το ταλέντο του στη μουσική. Εβαλαν σε υποθήκη το σπίτι τους, για να μπορέσουν να αγοράσουν το πρώτο του πιάνο. Οταν ήταν έφηβος τον έδιωξαν από ευαγγελική σχολή, επειδή ερμήνευσε ένα κομμάτι με τρόπο που θεωρήθηκε ασεβής. Και έτσι πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση σε ηλικία 14 ετών.

Κάποιες από τις πρώτες του ηχογραφήσεις τις έκανε με τους Ελβις Πρίσλεϊ, Τζόνι Κας και Καρλ Πέρκινς. Επιτυχίες όπως το «Great Balls of Fire» τον κατέστησαν θρύλο της ροκ μουσικής, ενώ στη συνέχεια μεταπήδησε και στην κάντρι. Το 1986 ήταν ένας από τους πρώτους δέκα που μπήκαν στο Rock'n'Roll Hall of Fame, ενώ άφησε πίσω του 40 άλμπουμ.

Ο Μπομπ Ντίλαν τον αποχαιρέτησε σε συναυλία του ερμηνεύοντας το «I Can't Seem To Say Goodbye» και τονίζοντας πως «θα ζει για πάντα. Ολοι το ξέρουμε αυτό...».

Στην Εθνική Πινακοθήκη παρουσίασε χτες τις καλλιτεχνικές της προτάσεις η νέα διευθύντριά της, Συραγώ Τσιάρα.

Η συνέντευξη Τύπου ξεκίνησε με ένα βίντεο το οποίο αποτύπωσε τους κυριότερους σταθμούς στην ιστορία του Μουσείου, ενώ σύντομο χαιρετισμό απηύθυναν η υπουργός Πολιτισμού Λ. Μενδώνη και ο υφυπουργός Ν. Γιατρομανωλάκης.

Η Σ. Τσιάρα, αναφερόμενη στον προγραμματισμό για τα έτη 2023 - 2024, σημείωσε ότι κάθε έκθεση πλέον θα πλαισιώνεται από δημόσιο πρόγραμμα δράσεων και εκδηλώσεων λόγου και τέχνης, καθώς και από εκπαιδευτικά προγράμματα για διαφορετικές κατηγορίες κοινού. Σε ό,τι αφορά τις περιοδικές εκθέσεις, θα παραταθεί μέχρι τον Μάρτη του 2023 η έκθεση «Κωνσταντίνος Παρθένης. Η ιδανική Ελλάδα της ζωγραφικής του». Τη σκυτάλη θα λάβει η έκθεση με θέμα το «Αστικό Βίωμα» τις δεκαετίες 1950 - 1960 - 1970 στις εικαστικές τέχνες και στον κινηματογράφο, σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη της Ελλάδας, έκθεση η οποία θα εγκαινιαστεί την άνοιξη και θα διαρκέσει μέχρι τα τέλη του 2023. Το δε 2024, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πτώση της χούντας, η Πινακοθήκη θα διοργανώσει μεγάλη διεθνή έκθεση με θέμα «Δημοκρατία και Τέχνη στην Ελλάδα, στην Ισπανία και στην Πορτογαλία».

Ως προς τη μόνιμη συλλογή, η Σ. Τσιάρα ανέφερε ότι θα πραγματοποιηθούν συγκεκριμένα προγράμματα, ενώ σημείωσε ότι επαναλειτουργούν η Γλυπτοθήκη στο Αλσος Στρατού, η Βιβλιοθήκη και το Αρχείο της Πινακοθήκης. Ξεχωριστή αναφορά έκανε και στα παραρτήματα της Πινακοθήκης που βρίσκονται εκτός Αθηνών.

Μετά τη λήξη της συνέντευξης Τύπου οι δημοσιογράφοι ξεναγήθηκαν στην Αίθουσα Δυτικοευρωπαϊκής Τέχνης, η οποία είναι πλέον επισκέψιμη από το κοινό. Εκεί πλέον βρίσκονται και τα δύο έργα που είχαν κλαπεί προ δεκαετίας και βρέθηκαν πέρυσι. Πρόκειται για το έργο του Πάμπλο Πικάσο «Γυναικείο κεφάλι», που φιλοτεχνήθηκε το έτος 1939 και δωρήθηκε το 1949 από τον ίδιο τον καλλιτέχνη προς τον ελληνικό λαό, ως τιμητική προσφορά για τη γενναία αντίστασή του κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, στο πλαίσιο της δωρεάς έργων Γάλλων προοδευτικών καλλιτεχνών. Μάλιστα, το έργο φέρει και χειρόγραφη αφιέρωση του μεγάλου ζωγράφου προς τον ελληνικό λαό. Ο άλλος πίνακας, με τίτλο «Ο ανεμόμυλος Στάμμερ», είναι του Ολλανδού Πιέτ Μοντριάν.

«Εφυγε» χθες από τη ζωή, προδομένος από την καρδιά του, σε ηλικία 66 ετών, ο γνωστός ηθοποιός Ηλίας Ζερβός.

Είχε αποφοιτήσει από τη Δραματική Σχολή Βεάκη, ενώ είχε τελειώσει την ΑΣΟΕΕ.

Είχε πρωταγωνιστήσει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές σειρές. Για περισσότερα από 30 χρόνια είχε «δανείσει» τη φωνή του σε ταινίες και σειρές κινουμένων σχεδίων, ερμηνεύοντας αγαπημένους ήρωες των παιδιών.