Eurokinissi

Νέο Μουσείο Ακρόπολης λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια...

Θυμίζουμε τις αντιδράσεις για τη χωροθέτηση του μουσείου πάνω στον αρχαιολογικό χώρο του Μακρυγιάννη και για το νομικό πλαίσιο λειτουργίας του ΝΜΑ ως ΝΠΔΔ χάριν της... «ευελιξίας» και «οικονομικής αυτοτέλειας», δηλαδή της καπιταλιστικής αγοράς. Νομικό πλαίσιο που αποκόπτει το μουσείο από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, ώστε να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Με αφορμή τα εγκαίνια, τον Ιούνιο του 2009, το ΚΚΕ τόνιζε μεταξύ άλλων ότι το ΝΜΑ «σύμφωνα με τον κυβερνητικό νόμο 3711/08 - συνέχεια θεσμικών ρυθμίσεων του ΠΑΣΟΚ - αποτελεί το πρώτο κρατικό μουσείο που αποκόπτεται από την επιστημονική φροντίδα και τον έλεγχο της κεντρικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, για να παραδοθεί στους "μάνατζερς" και "χορηγούς". Στόχος είναι οι θησαυροί του από ανεκτίμητο ιστορικό και μορφωτικό εργαλείο για το λαό, να χρησιμοποιηθούν σαν "κράχτης" για την προσέλκυση τουριστών - πελατών στις διάφορες προσοδοφόρες εμπορικές δραστηριότητες (εστιατόρια, καφετερίες, καταστήματα, ποικίλες "πολιτιστικές" και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις κλπ.) που θα αποτελούν, τελικά, την κύρια αποστολή του μουσείου. Οσο οι ανάγκες της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των μονοπωλίων του τουρισμού και της διασκέδασης θα ρυθμίζουν την πολιτιστική πραγματικότητα και τις σχέσεις μεταξύ των κρατών της ΕΕ, οι κινήσεις για τον επαναπατρισμό των μαρμάρων του Παρθενώνα θα μένουν άκαρπες και οι σχετικές κυβερνητικές υποσχέσεις θα αποδεικνύονται ανέξοδοι λεονταρισμοί».

Το ΚΚΕ, αλλά και οι εργαζόμενοι και επιστήμονες του ΥΠΠΟ επιβεβαιώθηκαν. Το ΝΜΑ χρησιμοποιείται για δεξιώσεις, η διοίκησή του διαφημίζει το εστιατόριο με θέα την Ακρόπολη, και γενικά λειτουργεί όπως κάθε άλλη επιχείρηση.

Μάλιστα, ο πρόεδρός του, Δ. Παντερμαλής, σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου, επιβεβαίωσε την αγοραία «φιλοσοφία» του μουσείου, λέγοντας «πρέπει να ξαναδούμε» το θέμα των δωρεάν εισιτηρίων σε συγκεκριμένες κατηγορίες και ομάδες ανθρώπων, διότι το 40% των εισιτηρίων είναι «ελευθέρας» και «πρέπει να δούμε την ελεύθερη είσοδο ως κοινωνική προσφορά και όχι ως διευκόλυνση κάποιων»! Ο κύριος καθηγητής δεν διανοείται καν ότι η πρόσβαση του ελληνικού λαού στην πολιτιστική του κληρονομιά πρέπει να είναι δωρεάν, αφού το αστικό κράτος αντιμετωπίζει (και) την πολιτιστική κληρονομιά ως «εμπόρευμα».

Στα δύο χρόνια λειτουργίας είχε 3,3 εκατ. επισκέπτες. Τα ετήσια λειτουργικά έξοδα του μουσείου ( 4-5 εκατ. ευρώ) καλύπτονται από τη λειτουργία των πωλητηρίων και του εστιατορίου (σ.σ. δεν απέκλεισε μελλοντικά και τους «χορηγούς») χωρίς κρατική στήριξη. Προς τι, λοιπόν, τα περί περιορισμού της ελεύθερης εισόδου; Μήπως για να γίνει η «επιχείρηση» πιο κερδοφόρα;

Μ' αυτά τα λόγια ο Χρήστος Λεοντής αναφέρθηκε στον τελευταίο «καρπό» της δημιουργικής συνάντησής του με τον Γιάννη Ρίτσο, σε παρουσίαση στο «Θέατρο Τέχνης» του νέου δίσκου του «Πρωινό Αστρο» (εκδόσεις «Μετρονόμος»). Ο συνθέτης, που το 1975 τάραζε τα νερά της ελληνικής μουσικής μελοποιώντας το «Καπνισμένο Τσουκάλι», τώρα παρουσιάζει το «Πρωινό Αστρο», που ο Ρίτσος έγραψε το 1955 συνεπαρμένος από τη γέννηση της κόρης του, Ερης. «Είναι από τα τρυφερότερα ποιήματα που έχω διαβάσει», είπε ο Χρ. Λεοντής. «Το ποίημα ξεφεύγει από τη σχέση του πατέρα προς το νεογέννητό του και προχωρεί τα πράγματα πολύ πιο πέρα. Ο ποιητής περνάει την ιδεολογία του σε έναν άνθρωπο που αντικρίζει πρώτη φορά τον κόσμο, έναν κόσμο όπως εκείνος τον οραματιζόταν». Τα έξι καινούργια λυρικά τραγούδια του δίσκου ερμηνεύει ο Παντελής Θεοχαρίδης, ενώ στίχους απαγγέλλει η ηθοποιός Ουρανία Μπασλή.

«Νανούρισμα - δοξαστικό» τρυφερότητας χαρακτήρισε το έργο ο μουσικοκριτικός Γιώργος Μονεμβασίτης. Η Ερη Ρίτσου τόνισε ότι πρόκειται για «πολύ τρυφερή και ψαγμένη δουλειά», όπου «η μουσική δένει υπέροχα με το ποιητικό έργο, στο οποίο υπάρχουν όλοι οι προβληματισμοί του Ρίτσου». Ανέφερε επίσης πως είναι πολύ ενθαρρυντικό ότι το «Πρωινό Αστρο» μελοποιήθηκε, τελευταία, από τρεις συνθέτες ( Χρ. Λεοντή, Σ. Τσιλίκη, Σ. Κασσάρα).

«Στην άγρια εποχή μας, θέλουμε με το τραγούδι μας να ορθώσουμε μια κραυγή», υπογράμμισε ο Χρ. Λεοντής. «Να μπορέσει ο κόσμος να σταθεί όρθιος. Να στηριχτεί στους ποιητές του... Ο Ρίτσος όλη του η ζωή ήταν παράδειγμα αγώνα και όχι παραίτησης...».