Τα παραπάνω σημειώνουν οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ με το ψηφοδέλτιο της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών» (ΑΣΕ) στα ΔΣ των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ αναφορικά με τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και τονίζουν μεταξύ άλλων: «Τώρα είναι η ώρα για συνέχιση του αγώνα με όλα τα μέσα, κόντρα στις άδικες αποφάσεις. Η θέση αυτή, κατά τη γνώμη μας, εκφράζει τις πραγματικές διαθέσεις του κλάδου. Αν παλευτεί συλλογικά θα κρατήσει τον κλάδο ενωμένο και θα συνεχίσει να στριμώχνει την κυβέρνηση. Αν το κριτήριό μας ήταν το "τι θα κάνουν η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ", "αν θα ξαναπροσφύγουν", "αν θα μας εκβιάσουν", τότε δεν θα είχαμε φτάσει σήμερα μέχρι εδώ».

Για την κλιμάκωση της πάλης, οι εκλεγμένοι με την ΑΣΕ στις Ομοσπονδίες και τα Σωματεία των εκπαιδευτικών τοποθετήθηκαν ενιαία και πανελλαδικά «υπέρ της ανάγκης συνέχισης (επαναπροκήρυξη της απεργίας - αποχής), ανεξάρτητα από την όποια απόφαση του δικαστηρίου. Το πραγματικό δίλημμα αυτή τη στιγμή είναι: Αποδοχή του αυταρχισμού και της "νομιμότητας" των στημένων αποφάσεων που καταστρατηγούν ακόμα το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία, για να προχωρήσει ο αντιδραστικός σχεδιασμός της κυβέρνησης ή απόρριψη των εκβιασμών και αγωνιστική κλιμάκωση για να υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο και τη μόρφωση των μαθητών μας; Απαντάμε καθαρά το δεύτερο», σημειώνουν.

Αναλυτικά για τη στάση των άλλων δυνάμεων αναφέρουν:

«Οι αποφάσεις των ΔΣ της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ, της Ολομέλειας προέδρων των ΕΛΜΕ, με τον τρόπο που πάρθηκε, δεν εκφράζουν την απαίτηση του κλάδου για συνέχιση. Η απόφαση του ΔΣ της ΔΟΕ (Κυριακή 10/10) με την ψήφο των παρατάξεων της ΔΑΚΕ, των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ (ΕΡΑ/ΑΕΕΚΕ) και ενός εκ των δύο εκπροσώπων των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ - ΚΙΝΗΣΕΩΝ - ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ είναι, κατά τη γνώμη μας, αναντίστοιχη των απαιτήσεων της περιόδου, των αντικειμενικών δεδομένων που δημιούργησε ο αγώνας του κλάδου, της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση και κυρίως της ίδιας της απαίτησης των συναδέλφων. Η απόφαση για μη συνέχιση της απεργίας - αποχής σε περίπτωση αρνητικής δικαστικής απόφασης και περάσματος σε άλλη μορφή (συμμετοχή στις διαδικασίες με ενιαίο κείμενο), πάρθηκε πριν από την απεργία του κλάδου (!) και πριν από την απόφαση του Εφετείου (!)».

Ακολούθως, όπως εξηγούν οι εκλεγμένοι με την ΑΣΕ στο ΔΣ της ΔΟΕ, που συνεδρίασε ξανά με δική τους πρόταση την Παρασκευή 15/10, «κανένα μέλος, από τα 6 που πήραν την απόφαση της Κυριακής 10/10, δεν άλλαξε στάση, ώστε να γίνει εφ' όλης της ύλης συζήτηση για το πρόγραμμα δράσης του κλάδου». Και προσθέτουν: «Η στάση αυτή της ΔΟΕ αξιοποιήθηκε από τη ΣΥΝΕΚ στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ στις 12/10. Με το επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να πάμε μόνοι μας, ότι ο κλάδος κινδυνεύει να ηττηθεί, ανασύροντας ταυτόχρονα και την τρομοκρατία των ποινών, παίρνοντας αυτόν το ρόλο από τη ΔΑΚΕ και την ΠΕΚ, ψήφισαν τη διακοπή της απεργίας - αποχής. Η στάση τους δεν επηρεάστηκε από την τεράστια επιτυχία της απεργίας της προηγούμενης μέρας αλλά ούτε και από την απόφαση του Εφετείου που έδινε τη δυνατότητα της επαναπροκήρυξης. Αυτή τους η στάση δείχνει ότι η επιλογή τους ήταν προσχεδιασμένη με πολιτικά κριτήρια και όχι προϊόν μιας λανθασμένης εκτίμησης των συνθηκών εκείνη τη στιγμή. Η στάση των ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΚ - ΠΕΚ στα Διοικητικά Συμβούλια και τις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ καταδικάστηκε από ένα σημαντικό κομμάτι του κλάδου. Στη Γενική Συνέλευση προέδρων ΕΛΜΕ (Σάββατο 16/10) υπήρξαν διαφοροποιήσεις σε πολλές ΕΛΜΕ, οι οποίες δείχνουν την αγανάκτηση αλλά και τη διάθεση του κλάδου να παλέψει. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, 54% τόσο επί των ΕΛΜΕ όσο και επί των αντιπροσώπων του συνεδρίου, για επαναπροκήρυξη της απεργίας- αποχής, κόντρα στην πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ, είναι ελπιδοφόρο, δείχνει τον δρόμο για το πώς πρέπει να κινηθεί το κίνημα απέναντι σε αυτές τις ηγεσίες. Το γεγονός ότι αναγκάστηκαν 7 εκπρόσωποι των ΕΛΜΕ να νοθεύσουν την απόφαση του σωματείου τους, προκειμένου να μη συνεχιστεί ο αγώνας, είναι όνειδος τόσο για τους ίδιους όσο και τις παρατάξεις που εκπροσωπούν, αλλά ταυτόχρονα δείχνουν και την απόφαση αυτών των δυνάμεων να υπηρετήσουν την κυβερνητική πολιτική με κάθε κόστος.

Η απόφαση των πλειοψηφιών σε ΔΟΕ - ΟΛΜΕ έχει πολιτικό χαρακτήρα, δεν είναι απλά μια εναλλαγή μορφής πάλης. Αλλωστε, την ίδια μέρα της απεργίας σε ορισμένα σωματεία της Αττικής, όπου πλειοψηφούν οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ - ΚΙΝΗΣΕΙΣ - ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ (Πειραιά "Πρόοδος", Α' Αθηνών), έγιναν έκτακτα ΔΣ και αποφασίστηκαν συγκεκριμένα κείμενα συμμετοχής στις πλατφόρμες του ΙΕΠ».

Ακόμα οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ σχολιάζουν: «Η στάση των παρατάξεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ήταν γνωστή. Η ΔΑΚΕ Καθηγητών είχε δημόσια ταχθεί ενάντια στην απεργία - αποχή, το ίδιο και η ΔΗΣΥ στην Πρωτοβάθμια. Παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, γίνεται φανερό ότι οι συγκριμένες δυνάμεις δεν θέλουν και δεν μπορούν να τραβήξουν έναν αγώνα πέρα από όρια που θέτουν η ίδια η κυβέρνηση, το κράτος και οι μηχανισμοί του. Ιδιαίτερες ευθύνες έχουν οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ. Χωρίς τη δική τους ψήφο δεν θα μπορούσε να σταματήσει η απεργία - αποχή. Από τα ίδια τα πράγματα αποκαλύπτεται ότι και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν να οξύνουν την αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική. Δεν θέλουν να βαθύνει ακόμα περισσότερο η αμφισβήτηση των γενικότερων αντιεκπαιδευτικών σχεδιασμών, γιατί συμφωνούν στον πυρήνα των κατευθύνσεων της ΕΕ για το σχολείο. Αυτήν την πολιτική υπηρέτησαν ως κυβέρνηση και αυτή θα υπηρετήσουν σε μια ενδεχόμενη κυβερνητική εναλλαγή και γι' αυτό δεν θέλουν εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές να την αμφισβητήσουν στην ουσία της, να την αντιπαλέψουν».

«Από τις ίδιες τις εξελίξεις προκύπτει ξεκάθαρα η ανάγκη ανατροπής του αρνητικού συσχετισμού στις Ομοσπονδίες και τα Σωματεία», σχολιάζουν, καλώντας τους εκπαιδευτικούς να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να συμμετάσχουν μαζικά στις συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων, καθώς «έχουμε τεράστια εμπειρία για το πώς μπορούν να μείνουν στα χαρτιά οι αντιλαϊκοί τους νόμοι».