Κατά την τρίτη και τελευταία μέρα της επίσκεψής του στην Ελλάδα μετά από πρόσκληση της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΚΟΕ), ο Δημήτρης Χριστόφιας, πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου και ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ, την Κυριακή 10 του Μάρτη, στις 11 το πρωί, παραβρέθηκε σε εκδήλωση στη Βεργίνα, που διοργανώθηκε από το δήμαρχο της πόλης, Δημήτριο Μελιόπουλο, την ΟΚΟΕ και το τοπικό κυπριακό σωματείο. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης συμμετείχε στα εγκαίνια για τη δημιουργία του «Αλσους Αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας».

Μιλώντας στη συγκέντρωση ο Δ. Χριστόφιας αναφέρθηκε στην προοπτική επίλυσης του Κυπριακού, ιδιαίτερα με τη διαδικασία των απευθείας διακοινοτικών συνομιλιών. Ιδιαίτερα όμως στάθηκε στο θέμα των αγνοουμένων. Ανάμεσα στα άλλα είπε:

«Οι αγνοούμενοι είναι η πιο τραγική πτυχή του κυπριακού δράματος. Η διαμόρφωση του Αλσους των Αγνοουμένων της κυπριακής τραγωδίας του 1974 εκφράζει την ακλόνητη θέλησή μας συνεχώς και αδιάλειπτα να ανακινούμε αυτό το καθαρά ανθρωπιστικό ζήτημα και να αγωνιζόμαστε μέχρι να διακριβωθεί κατά πειστικό τρόπο η τύχη και του τελευταίου αγνοούμενου μας, ανεξάρτητα από την πορεία επίλυσης του Κυπριακού. Ανάμεσα στους αγνοούμενους της κυπριακής τραγωδίας βρίσκονται και 82 Ελλαδίτες που ηρωικά υπερασπίστηκαν την ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας ενάντια στην εισβολή του "Αττίλα".

Το θέμα των αγνοουμένων της Κύπρου για 28 σχεδόν χρόνια παραμένει άλυτο. Οι πολλές και διάφορες προσπάθειες δεν μπόρεσαν να κάμψουν την αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς και να την πείσουν να συνεργαστεί ειλικρινά για να ανευρεθούν τα αναγκαία στοιχεία που θα βοηθήσουν στη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας, πολλοί από τους οποίους συνελήφθησαν από τα τουρκικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια της εισβολής ή και ύστερα από τη λήξη των εχθροπραξιών. Ανάμεσα σ' αυτές τις προσπάθειες ξεχωρίζουν:

Α) Η δημιουργία Ειδικού Διερευνητικού Σώματος υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ το 1983, το οποίο δυστυχώς αυτοεγκλωβίστηκε σε ατέρμονες συζητήσεις πάνω σε διαδικαστικά θέματα, με αποτέλεσμα να παραπαίει μεταξύ αδράνειας και ανυπαρξίας.

Β) Η συμφωνία μεταξύ του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας, τον Ιούλιο του 1997 για το θέμα των αγνοουμένων, που προνοούσε την άμεση ανταλλαγή πληροφοριών για τάφους καθώς και για την εκταφή και αναγνώριση λειψάνων. Δυστυχώς, η τουρκική πλευρά υπαναχώρησε και η συμφωνία αυτή δεν υλοποιήθηκε.

Γ) Η πρωτοβουλία της κυπριακής κυβέρνησης να προχωρήσει το 1998 σε εκταφές στις ελεύθερες περιοχές και στην ταυτοποίηση των λειψάνων με τη μέθοδο του DNA. Αυτή η πρωτοβουλία απέδειξε πως είναι πρακτικά δυνατή και εφαρμόσιμη η αναγνώριση λειψάνων και η ταυτοποίησή τους, πράγμα που ανοίγει νέες προοπτικές στο θέμα και αφαιρεί τα όποια προσχήματα επικαλείται το καθεστώς Ντενκτάς για να αποφύγει τις έρευνες και τις εκταφές στις κατεχόμενες περιοχές.

Δ) Η πιο πρόσφατη εξέλιξη ήταν οι τρεις ειδικές συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ του κ. Κληρίδη και του κ. Ντενκτάς, στις οποίες ανταλλάχτηκαν έγγραφα με τις θέσεις της κάθε πλευράς. Η όλη προσπάθεια συνεχίζεται, παρόλο που οι ενδείξεις δεν επιτρέπουν να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι πως η τουρκική πλευρά θα επιτρέψει και θα συνεργαστεί για μια σοβαρή έρευνα, που θα οδηγούσε στη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων, σύμφωνα με τα διεθνώς αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα.

Θα πρέπει, βεβαίως, με σαφήνεια να τονίσουμε ότι το θέμα των αγνοουμένων δεν είναι θέμα εκταφών, όπως κάπου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση από τη διαδικασία των εκταφών και της ταυτοποίησης. Αυτή πρόκειται περί μιας ολωσδιόλου λανθασμένης εντύπωσης, την οποία δεν μπορούμε να αφήσουμε να εδραιωθεί ιδιαίτερα στη διεθνή κοινή γνώμη. Οι εκταφές δεν επιλύουν το θέμα των αγνοουμένων.

Εκείνο που επιβάλλεται να γίνει είναι να στελεχωθεί και να επαναλειτουργήσει η Διερευνητική Επιτροπή για τους αγνοούμενους, να ασκηθούν πιέσεις πάνω στην τουρκική πλευρά για να συνεργαστεί και να αρχίσει να παράγεται έργο. Για την επίλυση αυτού του τραγικού θέματος χρειάζεται η καλή θέληση των δύο πλευρών. Η καλή διάθεση της δικής μας πλευράς είναι δεδομένη. Αυτή που επιβάλλεται να δώσει δείγματα καλής διάθεσης είναι η τουρκική πλευρά.

Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και επιβάλλεται ο ΟΗΕ να δράσει άμεσα και να ασκήσει την επιρροή του προς την Τουρκία και τον Ντενκτάς ούτως ώστε να εγκαταλείψουν τα διχοτομικά τους σχέδια και να αποδεχτούν το πλαίσιο που καθόρισε το ίδιο το Συμβούλιο Ασφαλείας. Δεν είναι δυνατό να γίνουμε συνεργοί της όποιας τακτικής ή στρατηγικής των ηγετικών κύκλων της Τουρκίας και του κ. Ντενκτάς για ροκάνισμα του χρόνου χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Κάτι τέτοιο θα επαυξάνει τους κινδύνους και τα προβλήματα, που ήδη δημιουργεί η Τουρκία με τις μεθοδεύσεις που προωθεί, αλλά και τις απειλές που εκτοξεύει στην υπόθεση της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση πριν από τη λύση, εμπόδιο στην επίτευξη της οποίας είναι η ίδια η κατοχική δύναμη.

Τρεις δεκαετίες είναι πολλές, πάρα πολλές για το δράμα και τον ανθρώπινο πόνο που νιώθουν οι συγγενείς των αγνοουμένων αναμένοντας τη διακρίβωση της τύχης των προσφιλών τους προσώπων. Συμμεριζόμαστε τον πόνο τους, αντιλαμβανόμαστε πλήρως την αγωνία τους. Το θέμα των αγνοουμένων είναι για μας στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων της πλευράς μας στον αγώνα που διεξάγουμε για δικαίωση της Κύπρου και του λαού μας. Και έτσι θα συνεχίσει να είναι μέχρι να καταστεί δυνατή η διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου αγνοουμένου μας.

Το Αλσος των Αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας θυμίζει το χρέος που έχουμε για διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας και παράλληλα εκφράζει την πεποίθηση και την άσβεστη φλόγα του αγώνα μας για τη δικαίωση της Κύπρου μας».