Στα εκκοκκιστήρια συνειδητοποιούν οι βαμβακοπαραγωγοί τη μεγάλη κλοπή

Στην πρώτη επιστολή του προς τον υπουργό Γεωργίας, ο Β. Μπούτας περιγράφει τη δική του, προσωπική «σφαγή», όταν πήγε να παραδώσει το βαμβάκι του. Αναφέρει ότι από τα 5.052 κιλά που παρέδωσε, μόνο τα 4.500 κιλά πούλησε προς 200 δραχμές το κιλό, ενώ για τα υπόλοιπα 500 κιλά, περίπου, έμαθε ότι θα τα πουλήσει προς 56,136 δρχ. το κιλό (!), αφού - όπως του δηλώθηκε εκεί - αυτά τα κιλά δε θα επιδοτηθούν!

Η αρμόδια υπάλληλος του ΟΠΕΚΕΠΕ τον ενημέρωσε ότι έχει μεν το δικαίωμα να υποβάλει ένσταση για την ποσότητα που βγαίνει εκτός επιδότησης, πλην όμως ούτε η ίδια γνώριζε με ποια κριτήρια θα εξεταστεί η ένστασή του κι αν δικαιούται να προσφύγει σε δευτεροβάθμια επιτροπή.

Και στη συνέχεια της επιστολής του, ο Β. Μπούτας θέτει στον υπουργό τα εξής ερωτήματα:

• Γιατί δε γίνεται γνωστό στον βαμβακοπαραγωγό, πριν παραδώσει το προϊόν του, ποια ποσότητα θα επιδοτηθεί;
• Γιατί δεν έχει καθοριστεί με ποια κριτήρια θα εξετάζονται οι ενστάσεις;
• Γιατί παραβιάζεται, προς το χειρότερο, ο νέος καταστροφικός κανονισμός για το βαμβάκι, ο οποίος δε δίνει το δικαίωμα, χωρίς αιτιολόγηση, να γίνεται διαχωρισμός σε επιδοτούμενο και μη επιδοτούμενο προϊόν;

Τέλος, ζητάει τη... συμβουλή του υπουργού αν θα πρέπει, ή όχι να μαζέψει από το χωράφι του το «2ο χέρι» του βαμβακιού, καθώς τα έξοδα συλλογής είναι περισσότερα από τα έσοδα του παραγωγού, όταν πουλάει το βαμβάκι του προς 56 δρχ. το κιλό.

Και στο υστερόγραφο της επιστολής του προς τον Γ. Ανωμερίτη, ο Β. Μπούτας επισημαίνει: «Κύριε υπουργέ, είμαι βέβαιος ότι μ' αυτό τον τρόπο, ή καλύτερα μ' αυτό το "μαγείρεμα", σίγουρα θα εισπράξουμε 270 δρχ./κιλό, αλλά στο σύνολο του βαμβακιού θα υπάρξουν αγρότες που θα πάρουν τιμή έως και 150 δραχμές το κιλό...».

Με τη δεύτερη επιστολή του προς τον υπουργό Γεωργίας, ο Β. Μπούτας ζητάει πειστικές απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα:

• Γιατί δε λύθηκαν τα προβλήματα των βαμβακοπαραγωγών με τη σύσταση των διεπαγγελματικών οργανώσεων - όπως υποσχόταν ο Γ. Ανωμερίτης σε επιστολή του προς την Πανθεσσαλική Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των αγροτών στις αρχές Φλεβάρη του 1999 - αλλά αντιθέτως οξύνονται;
• Γιατί δεν απαλλάσσονται από τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας όσοι καλλιεργούν μέχρι 60 στρέμματα με βαμβάκι, όπως είχε υποσχεθεί ο υπουργός, το Νοέμβρη του 1999, κατά την επίσκεψή του στην Καρδίτσα;
• Γιατί ο Γ. Ανωμερίτης ψήφισε, στις 24 του Απρίλη 2001, το νέο κανονισμό για το βαμβάκι, γνωρίζοντας ότι είναι καταστροφικός για τη βαμβακοκαλλιέργεια της χώρας μας και για τους Ελληνες βαμβακοπαραγωγούς;

Και ο Β. Μπούτας ζητάει εξηγήσεις από τον υπουργό Γεωργίας γιατί ψήφισε τον κανονισμό, ο οποίος:

• Διατηρεί τις δαπάνες για το βαμβάκι στα επίπεδα του 1992, παρά το γεγονός ότι από τότε μέχρι σήμερα η παραγωγή στη χώρα μας αυξήθηκε κατά 460.000 τόνους.
• Προβλέπει θεσμικές τιμές του προϊόντος στα επίπεδα του 1992, παρά το γεγονός ότι ο επίσημος κοινοτικός πληθωρισμός «τρέχει» με 3% ετησίως.
• Επιβάλλει την κατάργηση του παραρτήματος Β΄, που υποχρέωνε τους εκκοκκιστές ν' αυξάνουν την τιμή σύμφωνα με την ποιότητα του βαμβακιού, με αποτέλεσμα να χάνουν τώρα οι παραγωγοί 10 δραχμές κατά κιλό.
• Επιτρέπει στους εκκοκκιστές ν' αποδίδουν στους παραγωγούς 18 δρχ. το κιλό λιγότερη επιδότηση απ' αυτή που εισπράττουν.
• Καθορίζει ότι ο παραγωγός θα πληρώνει πρόστιμο συνυπευθυνότητας όχι με βάση την πραγματική παραγωγή, αλλά προσαυξημένη κατά 3,3%.
• Δημιουργεί κλιμακωτό σύστημα συνυπευθυνότητας για παραγωγή βαμβακιού πάνω από 1.137.850 τόνους.