Στo πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» θα δώσει στις 10/6 μια συναυλία στο Ηρώδειο, αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου. Η συναυλία θα περιλάβει τους χιλιοτραγουδισμένους από το λαό μας κύκλους τραγουδιών «Επιτάφιος», «Ρωμιοσύνη» και «Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας», μελοποιημένων από τον Μίκη Θεοδωράκη. Ερμηνεύουν οι: Καλλιόπη Βέττα, Αλέξανδρος Χατζής, Τεό Λαζάρου, Νένα Βενετσάνου, Δημήτρης Μπάσης.

«Στα δύο κορυφαία μου έργα στον τομέα της έντεχνης λαϊκής μουσικής», σημειώνει ο συνθέτης, «τον "Επιτάφιο" και τη "Ρωμιοσύνη" είχα την αίσθηση ότι η μελωδία ξεπήδησε σαν αρτεσιανό νερό μέσα από τους στίχους. Τι να συνέβαινε άραγε; Νομίζω ότι η ταύτισή μου με τον ποιητή, που ξεπερνούσε τα σύνορα της ποίησης κι απλωνόταν σε όλο το χώρο της ζωής, της εργατικότητας, της δημιουργικότητας, της ιδεολογίας, της στάσης ζωής, της κοινής πίστης σε μια κοινή κλίμακα αξιών, στην ταυτόσημη αντιμετώπιση του χρέους(...) όλα αυτά δημιούργησαν μία ταυτότητα, θα έλεγα, στις δύο ευαισθησίες μας» και προσθέτει «γίναμε συγκοινωνούντα δοχεία, απ' όπου ποίηση και μουσική περνούσε η μία στην άλλη, ώσπου να πάρουν μία τρίτη διάσταση: το τραγούδι».

«Τα 16 απ' τα "Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας"» - έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος - «γράφτηκαν μέσα σε μια μέρα - στις 16 του Σεπτέμβρη του 1968 - στο Παρθένι της Λέρου, ύστερα από κρυφό μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη, με την παράκληση να μελοποιήσει κάτι δικό μου, ανέκδοτο. Τα λιανοτράγουδα αυτά τα ξαναδούλεψα στο Καρλόβασι της Σάμου το Νοέμβρη του 1969. Το 16ο και το 17ο γράφτηκαν την Πρωτομαγιά του 1970. Το 7ο αλλάχτηκε ριζικά το Γενάρη του 1973 στην Αθήνα. Δε σκόπευα να εκδώσω τα "Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα" κι είχα ζητήσει να μη δημοσιευτούν και να μη μεταφραστούν, παρά μόνο να τραγουδηθούν. Αλλά να που τα περισσότερα δημοσιεύτηκαν, κιόλας, σε πολλά ντόπια και ξένα περιοδικά και μεταφράστηκαν σε αρκετές ξένες γλώσσες. Ετσι, δεν υπάρχει πια λόγος να επιμείνω στην αρχική μου απόφαση. Τα "Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας" είναι αφιερωμένα στον Μίκη Θεοδωράκη».

Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινάει, σήμερα, στα ταμεία του Ελληνικού Φεστιβάλ, Πανεπιστημίου 39 (στοά Πεσμαζόγλου) ή τηλεφωνικά στο 210 3272000 ή online στο www.greekfestival.gr.

Η υπέροχη μουσική του Βέρντι αλλά και τα τεράστια σκηνικά της ιταλικής παραγωγής θα πλημμυρίσουν (24, 26, 27, 28/5, 9 μ.μ.), το Ηρώδειο, όπου θα παρουσιαστεί η «Αΐντα» - συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με την «Αρένα» της Βερόνας. Η τετράπρακτη όπερα βασίζεται σε κείμενο του Αντόνιο Γκισλαντσόνι (στηριγμένο σε σενάριο του Ογκίστ Μαριέτ) και τοποθετείται στην εποχή των Φαραώ. Η φήμη της όπερας αυτής οφείλεται, κυρίως, στο μουσικό μέρος για την περίφημη θριαμβική παρέλαση των νικητών μπροστά στον Φαραώ. Το έργο εστιάζει στα συναισθήματα του γενναίου Ρανταμές και των γυναικών που τον διεκδικούν: της αιχμάλωτης Αΐντα, κόρης του βασιλιά της Αιθιοπίας, και της Αμνερις, κόρης του βασιλιά της Αιγύπτου.

Η «Αΐντα» πρωτοπαρουσιάστηκε στην Οπερα του Καΐρου, το 1871 και τον επόμενο χρόνο στη «Σκάλα του Μιλάνου». Στην ΕΛΣ πρωτοπαρουσιάστηκε το 1958. Ο Βέρντι, δημιουργώντας υψηλή τέχνη και ταυτόχρονα λαϊκή, με τη μουσική του εξέφρασε αισθητικά το πνεύμα του ώριμου ρομαντισμού και πολιτικά τον πόθο του λαού για ελεύθερη και ενωμένη Ιταλία.

Μουσική διεύθυνση: Κάρλο Μοντανάρο, σκηνοθεσία: Ιγκνάθιο Γκαρθία Φερνάντες, σκηνικά: Τζουζέπε ντε Φιλίπι Βενέτσια, κοστούμια: Κάρλα Γκαλέρι, Ντομένικο Φράνκι, φωτισμοί: Βινίτσο Κέλι. Ερμηνεύουν: Δημήτρης Κασιούμης, Ντολόρα Ζάζικ - Μαλγκροζάτα Βαλέβσκα, Λουκρέθια Γκαρθία - Δήμητρα Θεοδοσίου, Μάρκο Μπέρτι - Χοσέ Μπαλεστρίνι, Δημήτρης Καβράκος - Χριστόφορος Σταμπόγλης, Δημήτρης Πλατανιάς - Γιάννης Γιαννίσης, Ζαχαρίας Τσούμος - Γιώργος Σαμαρτζής, Μαρία Βλαχοπούλου - Ελένη Βουδουράκη. Συμμετέχουν η Ορχήστρα και Χορωδία Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Τα εισιτήρια είναι «αλμυρά»: 48 - 130 ευρώ (παιδικό - φοιτητικό 20).

Πρέπει να σημειωθεί ότι το ΚΑΣ θεώρησε τα προτεινόμενα σκηνικά της παράστασης ως «εξαιρετικά παρεμβατικά», «ογκώδη», «ανταγωνιστικά» για το Ηρώδειο, με κίνδυνο να του προκαλέσουν άμεση και έμμεση (αισθητική) βλάβη. Μεταξύ αυτών, μια «πυραμίδα» ύψους 15,5 μ. που ξεπερνά το ύψος του Ηρωδείου, δύο οβελίσκοι ύψους 7 μ. έκαστος κλπ. Τελικά ενέκρινε την παραχώρηση του Ηρωδείου, αλλά με πιο «ήπια» σκηνικά. Ιδωμεν!