Συλλαλητήριο αύριο στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Σαπφούς διοργανώνει το Παλλεσβιακό Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο, ενάντια στα σχέδια κυβέρνησης - ΕΕ για την κατασκευή δομών - φυλακών στο νησί για τους ξεριζωμένους πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και διεκδικώντας μέτρα προστασίας της υγείας και του εισοδήματος των εργαζομένων.

Το Εργατικό Κέντρο προκηρύσσει επίσης στάση εργασίας τις ώρες 12 μ. - 3 μ.μ.

Καλεί τον λαό του νησιού σε μαζική συμμετοχή ώστε να διατρανώσει την ετυμηγορία του για καμία δομή - φυλακή, ανοιχτή ή κλειστή. Για άμεσο απεγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών. Για μόνιμα μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ, αποσυνδεδεμένο από το Προσφυγικό, και επίσης για όλα τα αιτήματα που διεκδικούν οι εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα, για άμεσα μέτρα προστασίας για το εισόδημα και την υγεία τους.

Οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες θα συνεχιστούν με Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων, κοινή δράση όλων των φορέων για τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και με συγκεντρώσεις - παρεμβάσεις του Εργατικού Κέντρου τις επόμενες μέρες. Συγκεκριμένα, παρεμβάσεις θα γίνουν την Παρασκευή 25 Φλεβάρη στις 10 π.μ. στο Αγροτικό Ιατρείο του Μανταμάδου, το Σάββατο 26 Φλεβάρη στις 12.30 μ.μ. στο πάρκο της Χρυσομαλλούσας (Μυτιλήνη) και στη 1 μ.μ. στο Κέντρο Υγείας Καλλονής.

Συλλαλητήριο διοργανώνεται αύριο και στη Χίο, ενάντια στις δομές - φυλακές, από φορείς του νησιού και τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αιρετών και κατοίκων Χίου, στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Βουνακίου. Στην κινητοποίηση οι φορείς καταγγέλλουν επίσης την ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης που επιχειρεί η κυβέρνηση, με τις διώξεις κατοίκων που συμμετείχαν στις μεγάλες κινητοποιήσεις στο λιμάνι της Χίου και στα Μεστά στις 6 Γενάρη, αποτρέποντας το ξεφόρτωμα μηχανημάτων που προορίζονταν για την κατασκευή της υπερδομής εγκλεισμού για πρόσφυγες και μετανάστες που προωθούν κυβέρνηση και ΕΕ. Οι διώξεις αφορούν αιρετά στελέχη της Δημοτικής και Περιφερειακής Διοίκησης, στελέχη της Συντονιστικής Επιτροπής Αιρετών και Κατοίκων, εκλεγμένους σωματείων και άλλους.

Η κινητοποίηση γίνεται και με αφορμή τα δύο χρόνια από την εισβολή των ΜΑΤ στη Χίο, που είχε συναντήσει τη σύσσωμη αντίσταση του λαού.

Σχεδόν 540 περιστατικά άτυπων επιστροφών από την Ελλάδα, από τις αρχές του 2020, καταγγέλλει ότι έχουν γίνει η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και εκφράζει τη βαθιά ανησυχία της για τον αυξανόμενο αριθμό των περιστατικών βίας και των σοβαρών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες που λαμβάνουν χώρα στα σύνορα διάφορων ευρωπαϊκών χωρών, με αρκετά από αυτά να έχουν οδηγήσει σε τραγικές απώλειες ανθρώπινων ζωών. Οπως δήλωσε χτες ο Υπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Φίλιππο Γκράντι, βία, κακομεταχείριση και αναγκαστικές επιστροφές εκτός νομικού πλαισίου (pushbacks) συνεχίζουν να αναφέρονται σε πολλά σημεία εισόδου σε θαλάσσια και χερσαία σύνορα, εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

«Είμαστε εξαιρετικά θορυβημένοι από τις επαναλαμβανόμενες και συστηματικές αναφορές από τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία, όπου η Υπατη Αρμοστεία έχει καταγράψει σχεδόν 540 περιστατικά άτυπων επιστροφών από την Ελλάδα από τις αρχές του 2020. Υπάρχουν, επίσης, αναφορές για πολύ ανησυχητικά περιστατικά στην Κεντρική και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ιδίως στα σύνορα με κράτη - μέλη της ΕΕ», επισημαίνει.

Αν και υπάρχουν πολλά περιστατικά τα οποία δεν καταγγέλλονται για διάφορους λόγους, η Υπατη Αρμοστεία έχει λάβει μαρτυρίες από χιλιάδες ανθρώπους στην Ευρώπη, οι οποίοι επεστράφησαν άτυπα και κατήγγειλαν ένα εξόχως ανησυχητικό μοτίβο απειλών, εκφοβισμού, βίας και εξευτελισμού. Και συνέχισε ότι «με λίγες εξαιρέσεις, τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν αποτύχει να ερευνήσουν τέτοιες αναφορές, παρά τον μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο αριθμό αξιόπιστων αποδεικτικών στοιχείων. Αντιθέτως, υψώνονται τείχη και φράχτες σε πολλά σύνορα. Εκτός από την άρνηση εισόδου, έχουμε επίσης λάβει αναφορές ότι πρόσφυγες μπορεί να έχουν επιστραφεί στη χώρα καταγωγής τους, παρά τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν εκεί, κάτι που είναι αντίθετο με τη διεθνή νομική αρχή της μη επαναπροώθησης».

Προσθέτει δε πως «το δικαίωμα να ζητά και να λαμβάνει άσυλο ένας άνθρωπος δεν εξαρτάται από τον τρόπο που φτάνει σε μια χώρα. Οι άνθρωποι που επιθυμούν να ζητήσουν άσυλο θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν, καθώς και να τους παρέχεται ενημέρωση για τα δικαιώματά τους και νομική βοήθεια».

«Σχολιάζοντας» ο υπουργός Μετανάστευσης - Ασύλου, Ν. Μηταράκης, είπε, μεταξύ άλλων, πως «μας εξέπληξε αυτή η δήλωση», ότι η χώρα μας «προστατεύει» τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, χωρίς να αναφερθεί στην ενίσχυση της καταστολής στα σύνορα, ενώ υποστήριξε πως «είναι βαθύτατα ανησυχητικό το γεγονός ότι η τουρκική προπαγάνδα και οι ψευδείς ειδήσεις για την παράνομη μετανάστευση λαμβάνονται τόσο συχνά και εσφαλμένα ως γεγονός».

Τα παραρτήματα Αττικής του Εθνικού Συμβουλίου κατά των Ναρκωτικών (ΕΣΥΝ) ενώνουν τη φωνή τους με τα Συνδικάτα της Αττικής που διαδηλώνουν στις 26 Φλεβάρη στο Σύνταγμα, κλιμακώνοντας τον αγώνα για την προστασία του εισοδήματος, της δουλειάς και της υγείας του λαού.

«Στις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας του Covid-19 φάνηκαν πιο έντονα οι κοινωνικές αιτίες που οδηγούν στην εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες. Οδήγησαν σε επιδείνωση όλων των πλευρών της: Την έναρξη, τη συστηματοποίηση και αύξηση της χρήσης, την υποτροπή στη χρήση, την εγκατάλειψη της θεραπείας.

Συνθήκες όπως η ανεργία, η οικονομική αβεβαιότητα, η κοινωνική απομόνωση, η μοναξιά, αλλά και το αίσθημα ανασφάλειας απέναντι στις συνέπειες της πανδημίας, διευκολύνουν τη στροφή των νέων προς τις ουσίες με την ψευδαίσθηση της φυγής από τη ζοφερή πραγματικότητα.

Στην Ελλάδα, οι συνέπειες της πανδημίας φάνηκαν με σκληρό τρόπο, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της καραντίνας, η οποία ήταν από τις πιο σκληρές παγκοσμίως. Η μέτρηση των λυμάτων έδειξε πενταπλασιασμό της ημερήσιας κατανάλωσης κοκαΐνης, αύξηση 600% η χρήση μεθαμφεταμίνης (η κοκαΐνη των φτωχών), αύξηση της χρήση κάνναβης που έφτασε τον Μάρτιο του 2021 να αντιστοιχεί στο 10% του πληθυσμού της Αττικής», σημειώνει το ΕΣΥΝ και καλεί τον λαό, ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους, να διαλέξουν τον δρόμο του συλλογικού αγώνα απορρίπτοντας τη λογική της «ατομικής ευθύνης», να στοχεύσουν τις κοινωνικές αιτίες που οδηγούν τους νέους στις εξαρτήσεις. Να γίνουν πρωταγωνιστές της ζωής.