ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

"Ανοιξη" της νιότης

"Η ζωντάνια ήταν το πιο ωραίο χαρακτηριστικό του. Είτε έμπαινε σε αίθουσα με φοιτητές, είτε ένα δωμάτιο, είτε ανέβαινε στη σκηνή, επικρατούσε σιωπή",έγραφε ο Μπρεχτ για τον Φρανκ Βέντεκιντ.Τον άνθρωπο που έναν αιώνα πριν έγραψε "Το Ξύπνημα της άνοιξης".Εργο πρόκληση στον καιρό του, αλλά και σήμερα. Σ' αυτή την πρόκληση ανταποκρίθηκε φέτος το "Ανοιχτό Θέατρο" και ο σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαηλίδης.Κυρίαρχο θέμα του έργου (σήμερα η πρεμιέρα), είναι η σύγκρουση των εκπροσώπων του κοινωνικού κατεστημένου - θύτες και των παιδιών - θύματα. Θύτες είναι οι ίδιοι οι γονείς και καθηγητές,ενώ τα παιδιά παραπαίουν ανάμεσα στη φύση που δεν υπακούει σε κανόνες και στους απαγορευτικούς κώδικες που επιβάλλονται από μια "νοικοκυρεμένη" κοινωνία.Αυτή η κοινωνία προκαλεί και καταστροφές, όπως και το θάνατο εφήβων.

Ο Πέτρος Μάρκαρης (μετάφραση), σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, επισήμανε: "Οι ήρωες του Βέντεκιντ είτε εξερευνούν τη φύση είτε υπακούουν σε αυτή, όπως στη "Λούλου", ακολουθούν πάντα τους κανόνες της, που για την υπόλοιπη κοινωνία είναι κανόνες ανηθικότητας. Ο συγγραφέας ήταν επικίνδυνος, μια απειλή...".

Ο σκηνοθέτης Γιώργος Μιχαηλίδης τόνισε: "Το έργο κινείται ανάμεσα στο γκροτέσκο, την παρωδία, τη γελοιογραφία, την ποίηση και το δράμα.Δεν υπάρχει μια λέξη που να δηλώνει τι ακριβώς είναι "Το Ξύπνημα της άνοιξης"". Σημαντικό, όμως, στοιχείο της παράστασης είναι οι ολόσωμες κατασκευές - μάσκες και κοστούμια - ώστε οι θύτες να φαίνονται ψεύτικοι, απέναντι στους εφήβους. Το δε σκηνικό μοιάζει σαν έρημο εργοστάσιο, βουβό και σκοτεινό.

Τα σκηνικά - κοστούμια είναι της Αγνής Ντούτση.Η μουσική του Θόδωρου Αντωνίου.Παίζουν: Ειρ. Χατζηκωνσταντή, Α. Λούπη, Γ. Μαυριτσάκης, Δ. Καραμπέτσης, Κ. Φαλελάκης, Ν. Καραγεώργος, Λ. Φραγκούλης, Μ. Σειραγάκης, Θ. Μπογιατζής, Μ. Αρβανιτάκης, Α. Ράπτη, Δ. Καλογρίδου, Μ. Μπερδούση, Μ. Σταυρακέλλη, Μ. Χατζησάββας, Δ. Γιαννόπουλος, Κ. Γαλανάκης.

Συνέλευση ηθοποιών

Σε Γενική Συνέλευση καλεί το ΣΕΗ τους ηθοποιούς, τη Δευτέρα, 12 του Φλεβάρη,στο θέατρο "Βεάκη",στις 7.00 μμ. Θέματα της συνέλευσης είναι: Συλλογική Σύμβαση με ΠΕΕΘ, ενημέρωση για τα τρέχοντα προβλήματα του κλάδου (αμοιβές, ένσημα, συνταξιοδότηση και εφορεία) και ενημέρωση για τα Κρατικά Θέατρα και τα ΔΗΠΕΘΕ.

... Και λίγη ελληνική μουσική

Τον προγραμματισμό του για την καλλιτεχνική περίοδο 1996 - 1997, παρουσίασε χτες το Μέγαρο Μουσικής, το οποίο κλείνει πέντε χρόνια λειτουργίας. Δύο επέτειοι, η συμπλήρωση 200 χρόνων από τη γέννηση του Σούμπερτ και 100 χρόνων από τη γέννηση του Μπραμς, θα δεσπόσουν στις εκδηλώσεις, ενώ θα διοργανωθεί το "Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Συμφωνικής Μουσικής" με συμμετοχές γνωστών ορχηστρών. Με αφορμή το έτος Σούμπερτ θα πραγματοποιηθεί κύκλος συναυλιών με συγκροτήματα, όπως η "Orchestre Revolutionnaire et Romantique" (διεύθυνση J. E. Gardiner), "Maggio Musicale Fiorentino" (Z. Mehta), "Staatskapelle Dresden" (G. Sinopoli) κ.α.

Στον κύκλο "Μεγάλοι ερμηνευτές" θα φιλοξενηθούν μεταξύ άλλων ο πιανίστας Εβγκένι Κίσιν και οι λυρικές τραγουδίστριες Χ. Μπέρενς και Μ. Ντεβία, ενώ στο πλαίσιο των εκδηλώσεων χορού θα εμφανιστούν τα μπαλέτα Μασσαλίας και Πετρούπολης και θα παρουσιαστεί ο "Καβάφης" του Ιάνη Ξενάκη. Ακόμη θα παρουσιαστούν όλα τα κουαρτέτα του Μπετόβεν και όλα τα κοντσέρτα για βιολί του Μότσαρτ. Στον κύκλο ελληνικής μουσικής (μάλλον της πιο αδικημένης και σε αυτό τον προγραμματισμό) θα γίνει αφιέρωμα στον Στ. Ξαρχάκο, παρουσίαση της"Οπερας των Σκιών" του Ν. Μαμαγκάκη, και έργων άλλων Ελλήνων συνθετών (Αδάμη, Αντωνίου, Τερζάκη, Ευαγγελάτου κ.ά. ). Το Μουσικό Αναλόγιο θα παρουσιάσει την πρώτη ελληνική όπερα του Ν. Μάντζαρου. Ανάμεσα στις εκθέσεις που θα γίνουν είναι η "Ρώσικη πρωτοπορία στο θέατρο μετά το 1910" και φωτογραφική έκθεση από το Αγιον Ορος.

Η τζαζ της Νέας Ορλεάνης

Το "μέγαρό" τους είναι μια μικρή σάλα με ξύλινα δάπεδα, μια "σκηνή" και ξύλινοι πάγκοι για τους θαμώνες, που δε διστάζουν να κάθονται και στο δάπεδο. Κυρίως είναι η "έδρα" μιας ομάδας εξαίρετων μουσικών, που συγκροτούν τις μπάντες του "Preservation Hall Jazz Band",το οποίο μεταφέρει την τζαζ της Νέας Ορλεάνης σ' όλο τον κόσμο. Η εκπληκτική τζαζ μπάντα, ίσως η καλύτερη επί Γης, βρίσκεται στη χώρα μας για τέσσερις συναυλίες: χτες, σήμερα και αύριο στη Θεσσαλονίκη και τη Δευτέρα (9μμ) στην Αθήνα, στο θέατρο "Μινώα" (Πατησίων 91). Σύνολο εξαιρετικού δυναμισμού, έχει αφιερωθεί στη διάδοση μιας μουσικής που διατηρεί αναλλοίωτο το χρώμα και το ύφος της Νέας Ορλεάνης, από τα μέσα του 18ου αιώνα μέχρι σήμερα. Εισιτήρια προπωλούνται στο θέατρο και στα δισκοπωλεία "Μετρόπολις", "Βίρτζιν" και "Τζαζ Ροκ".

Κραυγή μοναξιάς

Δύο γυναίκες κραυγάζουν, με τον τρόπο της η καθεμία, την ανάγκη τους για τον έρωτα, που απουσιάζει απ' τη ζωή τους. Και για τις δύο το τίμημα αυτής της αναζήτησης, πέρα από κανόνες και κοινωνικά δεδομένα, είναι βαρύ: η μοναξιά. Οι κραυγές μοναξιάς, αγάπης, αγωνίας και έρωτα "έρχονται" από τα έργα "Ρόζελ" του Χάραλντ Μίλερ και "Για το γάμο σου ένα γράμμα" του Μπότο Στράους,που παρουσιάζει το "Θέατρο των καιρών",με γενικό τίτλο "Ζωή μου, έλα... ".Το έργο θα παίζεται στο Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας (Κρέμου και Φιλαρέτου, τηλ. 9587.715) μέχρι τις 25 του Φλεβάρη. Σήμερα έχει την επίσημη πρεμιέρα του. Τη μετάφραση της "Ρόζελ" έκανε η Ιώ Δεκουλάκου - Μαρμαρινού,ενώ η μετάφραση του έργου "Για το γάμο σου ένα γράμμα" είναι της Σοφίας Μιχαηλίδου.Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Ερση Βασιλικιώτη,τα σκηνικά - κοστούμια ο Γιάννης Λεκκός,τη μουσική ο Τάσος Καρακατσάνης.Τους ρόλους ερμηνεύουν: Μιράντα Κουνελάκη (Ρόζελ) και Μαίρη Χήναρη (Για το γάμο σου ένα γράμμα).

Το "φως" του Κρεμονίνι

Σ' έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους παραστατικούς ζωγράφους, είναι αφιερωμένο το βιβλίο των εκδόσεων "Πατάκη",που παρουσιάστηκε χτες στην Εθνική Πινακοθήκη. Πρόκειται για το ζωγράφο Λεονάρντο Κρεμονίνι,ο οποίος "δανείζει" τ' όνομά του και στο βιβλίο. Ο Κρεμονίνι γεννήθηκε στην Μπολόνια της Ιταλίας το 1925, αλλά από το 1951 ζει στο Παρίσι. Το εργαστήριό του προσελκύει πολλούς σύγχρονους Ελληνες ζωγράφους.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος, "Οι παρενθέσεις του βλέμματος",είναι γραμμένο από τον ίδιο τον ζωγράφο και τον θεωρητικό Μαρκ Λε Μπο.Ουσιαστικά, πρόκειται για "διάλογο" μεταξύ των δύο, πλαισιωμένο με 28 ασπρόμαυρες φωτογραφίες έργων του Κρεμονίνι.

Στο δεύτερο μέρος γράφουν οι Ουμπέρτο Εκο, Ιτάλο Καλβίνο, Αλμπέρτο Μοράβια, Γιώργος Μανιώτης, Ζακ Μπρος για την εικόνα και την ύλη της ζωγραφικής του Κρεμονίνι, η οποία παρουσιάζεται στο τρίτο μέρος με έργα της περιόδου 1957 - 1960.

Για τον ζωγράφο μίλησε η Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα,αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι "το έργο του είναι ανθρωποκεντρικό και βιωματικό. Εχει, όμως, πλευρές που τις καταλαβαίνουν καλύτερα οι μεσογειακοί σχολιαστές, γιατί εκεί βρίσκουμε τα μικρά δράματα ή καλύτερα καταστάσεις της καθημερινότητας. Το σκηνικό πλαίσιο αυτών των καταστάσεων είναι εσωτερικό, αστικό, μοντέρνο, πάντα καλοκαιρινό, που φαίνεται από τις ορθάνοιχτες πόρτες για να κυκλοφορεί ο αέρας και το φως".