Associated Press

Φοιτητές με τη σημαία του ΚΚ Χιλής διαδήλωναν τον περασμένο Σεπτέμβρη απαιτώντας ριζική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση

Ενα χρόνο μετά κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που έδωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚ Χιλής, Λαουτάρο Καρμόνα, έχοντας στο πλευρό του το μέλος της Πολιτικής Επιτροπής Οσκαρ Ασόκαρ και το μέλος της ΚΕ Πάμπλο Μπεσέρα, εξέφρασε τη δυσφορία του ΚΚ Χιλής για τα ελάχιστα που έχουν γίνει και τα ελάχιστα που προγραμματίζονται να γίνουν και σε αυτό το δεύτερο έτος της θητείας της καλώντας εκ νέου την πρόεδρο να εγκαταλείψει την πολιτική αυτή και να τηρήσει τις δεσμεύσεις που αποτελούν όχι απλώς όρους του ΚΚ Χιλής αλλά πάγια και πολύχρονα λαϊκά αιτήματα και μάλιστα της πλειοψηφίας του χιλιάνικου λαού. Εξάλλου, όπως τόνισαν τα στελέχη του ΚΚ Χιλής, το λαϊκό κίνημα ουσιαστικά ήταν ο πρωταγωνιστής του πολιτικού σκηνικού όλη τη χρονιά που πέρασε με αποκορύφωμα την «πραγματική επανάσταση των πιγκουίνων» που ουσιαστικά επέβαλε τους όρους για την αναγκαία μεταρρύθμιση στην Παιδεία και τη βάση για την απεμπόληση των νόμων της περιόδου της δικτατορίας. Το λαϊκό κίνημα με τους αγώνες του άνοιξε το ζήτημα της συνολικής συνταγματικής μεταρρύθμισης μετά τη στυγνή δικτατορία και τις αστικές κυβερνήσεις, που δε θέλησαν να αλλάξουν τους νόμους της δικτατορίας, και χαράζει την προοπτική για ριζικές κοινωνικές αλλαγές ώστε να μπορούν να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες σε όλους τους τομείς.

Τα στελέχη του ΚΚ Χιλής υπενθύμισαν τους πέντε όρους - αιτήματα στα οποία είχε δεσμευτεί η τότε υποψήφια πρόεδρος, που ήταν: 1. Η αλλαγή του εκλογικού συστήματος και η υιοθέτηση ενός συστήματος απλής αναλογικής. 2. Τροποποίηση του εργασιακού νόμου, πλήρης αποκατάσταση του δικαιώματος διαπραγματεύσεων για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καθώς και του δικαιώματος στην απεργία. 3. Αύξηση κατά ποσοστό 100% της ελάχιστης σύνταξης και αναπηρικής σύνταξης και του ελάχιστου μισθού και δημιουργία ενός ταμείου ανεργίας που θα φροντίζει τις σοβαρότερα πληττόμενες από την ανεργία περιοχές της Χιλής. 4. Προστασία του περιβάλλοντος, που έχει επιβαρυνθεί σοβαρά από την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων της χώρας - ειδικά του υπεδάφους της - και απόρριψη νέων πρωτοβουλιών για τη δημιουργία ορυχείων. 5. Δικαιοσύνη και αποκατάσταση των θυμάτων της χούντας του Αουγούστο Πινοτσέτ.

Σε αυτά τα κομβικά ζητήματα ελάχιστα είναι αυτά που έχουν γίνει και πιο συγκεκριμένα στην εργασιακή μεταρρύθμιση, στην κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων και στην προστασία του περιβάλλοντος. Επίσης παρά τις συνεχείς και επανειλημμένες δηλώσεις της προέδρου Μπατσελέ ότι το καθεστώς της ατιμωρησίας θα τερματιστεί, σημείωσαν τα στελέχη του ΚΚ Χιλής, «ελάχιστα βήματα έχουν γίνει σε αυτό το μέτωπο. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο ανήκουν και οι αιτιάσεις που εκφράστηκαν κατά το φυσικό θάνατο του Αουγούστο Πινοτσέτ ότι θα πρέπει οι διώξεις εναντίον του, αλλά και εναντίον των προσώπων του ευρύτερου οικογενειακού του περιβάλλοντος, να σταματήσουν».

Και συνέχισαν: «Σε αυτό το πλαίσιο απαιτήσαμε και απαιτούμε την ακύρωση του νόμου περί Αμνηστίας που είχε υιοθετηθεί από τον ίδιο τον Πινοτσέτ ώστε να αποπεμφθούν οι διώξεις εναντίον των υπαιτίων και των συνεργών τους».

Οσον αφορά στους αυτόχθονες λαούς, υπενθύμισαν ότι η αναγνώρισή τους δεν είναι μόνο μία λεκτική υπόθεση αλλά απαραίτητος όρος για την πραγματική ανάπτυξή τους και το σεβασμό τους, είναι η θέσπιση οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών.

Ο Λαουτάρο Καρμόνα επισήμανε επίσης ότι παρά τις ανακοινώσεις για την αλλαγή του υφιστάμενου εκλογικού νόμου, η κυβέρνηση Μπατσελέ παραμένει στις περί τροποποίησης και όχι αλλαγής θέσεις της, πράγμα που απέχει από την υιοθέτηση του συστήματος της απλής αναλογικής.

Τέλος και πάνω από όλα, όπως τόνισαν τα στελέχη του ΚΚ Χιλής, το πλέον σημαντικό είναι η κινητοποίηση ευρύτερων στρωμάτων στο πλαίσιο της πανεθνικής κινητοποίησης που έχει κηρυχτεί για τις 24 Μάρτη και με μοναδικό αίτημα την τήρηση των προεκλογικών δεσμεύσεων αλλά και τη διεύρυνση της ατζέντας με περισσότερα αιτήματα προς όφελος του λαού.

Το ξαφνικό της ενέργειας του ΠΑΣΟΚ συνίσταται στην προσπάθεια ανακοπής αυτού του ρεύματος. Τώρα δηλώνει ότι το αίτημα της άμεσης διενέργειας εκλογών θα συνοδεύει όλες τις δραστηριότητές του. Το ζητούμενο δείχνει να είναι ο έλεγχος κι η μεταστροφή της ανεξέλεγκτης λαϊκής δυσαρέσκειας στα κανάλια του «επίσημου» προεκλογικού ανταγωνισμού. Η δικομματική τανάλια επανενεργοποιείται μετά μια περίοδο ανοιχτής δικομματικής συναίνεσης. Η συναίνεση περνά ξανά στο παρασκήνιο, και στο προσκήνιο έρχεται η διαχειριστική λεκτική κόντρα για την πορεία του ελληνικού καπιταλισμού. Ο πολιτικός ορίζοντας της Ελλάδας που φαίνεται να παίρνει γκρίζο χρώμα από τα κόμματα εξουσίας, δεν αφορά την ουσιώδη επίλυση των λαϊκών προβλημάτων από κατ' ουσία παράλληλα πολιτικά προγράμματα.

Ο ανταγωνισμός είναι ισχυρός κι η ανάγκη εξασφάλισης κεφαλαίων είναι τόσο μεγάλη που αγγίζει το όριο κρατικών επενδύσεων. Η ανάγκη αυτή μηδενίζει κάθε ιδέα για ενίσχυση κοινωνικών τομέων όπως Παιδεία, Υγεία, Εργασία, Ασφάλεια κλπ. Το μέλλον της Ελλάδας υποθηκεύεται στις ανταγωνιστικές ανάγκες της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας. Τα ποντικοσαλέματα της Βουλής των Ελλήνων με την κυβέρνηση και τα κόμματα εξουσίας, γίνονται εκ των πραγμάτων το «δημοκρατικό» σαμάρι στο καβαλίκευμα της δικτατορίας του κεφαλαίου.