Την αγωνία της για την τύχη του Ελληνικού Κινηματογράφου,με το πολυνομοσχέδιο του ΥΠΠΟ και συγκεκριμένα με το άρθρο 4 με τίτλο "Ζητήματα κινηματογραφικής πολιτικής", εκφράζει με πολυσέλιδη, τεκμηριωμένη ανακοίνωσή της η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών (ΕΕΣ).Στην εισαγωγή της ανακοίνωσης, μεταξύ άλλων, διαπιστώνεται η πολιτιστική κυριαρχία των ΗΠΑ επί της χώρας μας και αναζητούνται οι αιτίες της κρίσης του Ελληνικού Κινηματογράφου στο ενδιαφέρον των κέντρων εξουσίας να τον ελέγχουν και σε σκοπιμότητες που διασφαλίζουν "παγιωμένα προσωποπαγή συμφέροντα".Η ΕΕΣ θεωρεί ότι το νομοσχέδιο "πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό του και να δοθεί χρόνος σε ομάδα ή ομάδες σοβαρών εισηγητών και συμβούλων (σκηνοθετών, παραγωγών, τεχνοκρατών, κοινωνιολόγων, οικονομολόγων) να εργαστούν για τη διατύπωση των όρων μιας σταθερής ανάπτυξης της εθνικής κινηματογραφίας, μελετώντας τα παραδείγματα άλλων χωρών",με στόχο μια μακρόπνοη κινηματογραφική πολιτική. Και "όχι μια μικρού βεληνεκούς πολιτική, όπως αυτή που εκφράζει το νομοσχέδιο".

Η ΕΕΣ επισημαίνει τα χαρακτηριστικά του προτεινόμενου νομοσχεδίου, ασκώντας κριτική σε μια σειρά ρυθμίσεις, που αυτό προβλέπει, και σειρά παραλείψεων, εξαιτίας των οποίων "ούτε ποσότητα εξασφαλίζει, ούτε πολλαπλή ποιότητα. Απλά συντηρεί και επιμηκύνει τη ζωή μιας θνησιγενούς κατάστασης. Την ώρα που οι συνθήκες απαιτούν γενναία αλλαγή, είναι μόνο μια δειλή πρόταση".

Πρώτο σημείο κριτικής της ΕΕΣ αποτελεί η διατήρηση και ένταση του κρατικού ελέγχου πάνω στον ελληνικό κινηματογράφο.Το νομοσχέδιο "όχι μόνο συνεχίζει το κρατικομονοπωλιακό μοντέλο... αλλά το βαθαίνει και περιορίζει στο ελάχιστο τον κοινωνικό έλεγχο".Η παραγωγή των ταινιών, το ύψος των επιχορηγήσεων, η διανομή επαφίενται στον έλεγχο επιτροπών και συμβουλίων. Το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου καταργείται,με αποτέλεσμα "την περιθωριοποίηση του ελληνικού κινηματογράφου στην ίδια του τη χώρα".Τα Κρατικά Βραβεία Κινηματογράφου χάνουν τον αυτοτελή τους χαρακτήρα. "Στην ουσία καταργούνται και μετατρέπονται σε δεκανίκι ενός υποβαθμισμένου φεστιβάλ",ενώ οι ταινίες που συμμετέχουν σε αυτό επιλέγονται από ένα πρόσωπο: Τον διορισμένο διευθυντή του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.Ενα διευθυντή, που "συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες και επιβάλλει τη δική του μοναδική αισθητική, ιδεολογική και άλλη κατεύθυνση",αφού καταλαμβάνει ταυτόχρονα θέσεις - "κλειδιά" στο πλέγμα των κρατικών θεσμών, που χαράζουν τις κατευθύνσεις της ελληνικής κινηματογραφίας.

Την ίδια στιγμή το ΔΣ του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ) "δικαιούται να κρίνει ποιες ταινίες έχουν "ιδιαίτερη πολιτιστική αξία", χωρίς να ορίζεται καν τι σημαίνει αυτό, και αυτές να τις χρηματοδοτεί με ευνοϊκότερους όρους απ' όσο τις υπόλοιπες",ενώ στο σύνολό του "το νομοσχέδιο δε διασφαλίζει βασικές αρχές δημοκρατικής λειτουργίας, αντιπροσωπευτικότητας και διαφάνειας",με τον τρόπο που ορίζει τη σύνθεση και τις αρμοδιότητες των διαφόρων επιτροπών και συμβουλίων.

Αλλωστε "η κρατικοποίηση του κινηματογράφου φθάνει μέχρι του σημείου να εγκαθιδρύεται ο πρωτάκουστος "θεσμός" της επιχορήγησης του κράτους από ιδιώτες",αφού "όποιος χορηγός επενδύει τα χρήματά του στο ΕΚΚ και μόνον εκεί, θα μπορεί να τα εκπίπτει από το φορολογητέο εισόδημά του".Γύρω από το ΕΚΚ στήνεται ένας πολυδάπανος μηχανισμός, σχεδιάζονται επενδύσεις χωρίς να εξασφαλίζονται και να ορίζονται σταθεροί πόροι, ενώ η βιομηχανική δομή της κινηματογραφίας αγνοείται και κανένα μέτρο δεν προβλέπεται για την ανάπτυξη της οπτικοακουστικής βιομηχανίας μας, ούτε για τη δημιουργία ενός εθνικού δικτύου διανομής.Αντίθετα, το νομοσχέδιο "προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κρίση με ψοφοδεείς επιδοτήσεις, οι οποίες την επιδεινώνουν".

Μέσα στις γενικότερες παραλείψεις του νομοσχεδίου, η ΕΕΣ επισημαίνει επίσης την απουσία πολιτικής για τους νέους σκηνοθέτες,με τον περιορισμό στις παραγωγές ταινιών μικρού μήκους και το πρόγραμμα "Νέα Ματιά". Με την απουσία: Ενός "μοντέλου κρατικού παρεμβατισμού, ο οποίος θα διασφαλίζει την ελεύθερη ανάπτυξη του κινηματογράφου ως τέχνης, χωρίς αισθητική, ιδεολογική ή άλλη κηδεμόνευση,την ανάπτυξή του σαν εθνικής βιομηχανίας... τη διάδοσή του στο εσωτερικό και στο εξωτερικό". Μέτρων για προσέλκυση και επένδυση κεφαλαίων, για την ανάπτυξη ελληνικών σχεδίων παραγωγής με διεθνή συμμετοχή, την ανάπτυξη της κινηματογραφικής παιδείας, τη δημιουργία εθνικού Ελληνικού Διαγωνιστικού Φεστιβάλ Κινηματογράφου και ενός διεθνούς διαγωνιστικού φεστιβάλ με βαλκανικό ή μεσογειακό προσανατολισμό,την αναβάθμιση και κατοχύρωση του θεσμού των κρατικών κινηματογραφικών βραβείων με την ίδρυση Ακαδημίας Καλλιτεχνών Οπτικοακουστικού κλπ.

Η ΕΕΣ ζητά την "ολοκληρωτική απόσυρση του άρθρου 4,θεωρώντας αδιανόητο να προτείνεται νομοσχέδιο χωρίς να έχουν ερωτηθεί οι Ελληνες σκηνοθέτες" και προχωρά στη διοργάνωση ανοιχτού συνεδρίου με προσωπικότητες του ελληνικού και διεθνούς χώρου για τα προβλήματα του κινηματογράφου, προκειμένου να καταγραφούν όλες οι τάσεις και οι απόψεις. Σημειώνουμε ότι την προσεχή Δευτέρα (11πμ) η ΕΕΣ θα δώσει σχετική συνέντευξη Τύπου.

"Θεωρούμε το νομοσχέδιο απαράδεκτο, γιατί αν μη τι άλλο είναι επικίνδυνο,δήλωσε ο γενικός γραμματέας του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου (ΠΜΣ), Γρηγόρης Λαμπριανίδης. Πρώτον, γιατί αποφασίζει και διατάζει ο εκάστοτε υπουργός, μη λαμβάνοντας υπόψη την κοινή γνώμη και ειδικότερα τους φορείς, στους οποίους αφορά το νομοσχέδιο.Υπάρχουν φορείς του πολιτισμού, που αγωνίζονται αυτή τη στιγμή για να καλυτερεύσουν την κατάσταση του πολιτισμού, που και αυτός έγινε πια είδος εμπορευματοποίησης.Σ' αυτό τον αγώνα ελπίζαμε ότι θα έχουμε αρωγό την πολιτεία. Οτι θα ενδιαφερόταν για τον πολιτισμό, την παράδοση, την εξέλιξη των τεχνών. Με το νομοσχέδιο αυτό όχι μόνο δεν επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο, αλλά χειροτερεύει ακόμη περισσότερο η κατάσταση.

Ελπίζαμε ότι η κυβέρνηση τουλάχιστον στο θέμα του πολιτισμού θα έδειχνε κάποια ευαισθησία. Αλλά, δυστυχώς, η ευαισθησία χάθηκε και για τον πολιτισμό. Αποφασίζει ο υπουργός. Διαθέτει, εκείνος, τα χρήματα που δίνει ο Ελληνας φορολογούμενος σε ιδιώτες, για να αποφασίζουν αυτοί για τον πολιτισμό μας.Και μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, όπως το αναφέρει καθαρά το νομοσχέδιο, θα μπορούν οι ιδιώτες να μην είναι καν Ελληνες, να είναι ξένοι και αυτοί να αποφασίζουν τον πολιτισμό της Ελλάδας, μιας χώρας με πολιτισμό τεσσάρων χιλιετηρίδων".

"Σαν Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος αποφασίσαμε ότι δε θα καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Αυτή τη φορά έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Ελπίζω και οι άλλοι φορείς να έχουν την ίδια διάθεση. Η αγανάκτηση έχει ξεχειλίσει.Το κείμενο διαμαρτυρίας δεν το υπογράφει μόνο ο ΠΜΣ. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Ξεκινήσαμε το καλοκαίρι, δημιουργώντας μια συντονιστική επιτροπή των καλλιτεχνικών φορέων, προσπαθώντας να συντονίσουμε τους αγώνες μας. Το καλοκαίρι λέχθηκε ότι "πριν κατατεθεί το νομοσχέδιο, θα γινόταν συζήτηση μαζί μας". Βλέπουμε, όμως, για άλλη μια φορά να μας αγνοούν. Γι' αυτό δε θα καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια".

Τη διαμαρτυρία τους για την προώθηση "ΠΡΟΚΑΤ Πολιτισμού",μέσω του πολυνομοσχεδίου του ΥΠΠΟ, εκφράζουν με χτεσινή κοινή ανακοίνωσή τους οκτώ καλλιτεχνικά σωματεία.Πρόκειται για τα σωματεία Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, Ενωτική Πορεία Συγγραφέων, Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, Ενωση Τραγουδιστών Ελλάδας, Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας, Ενωση Στιχουργών - Μουσικοσυνθετών - Εκδοτών Ελλάδας, Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, Ενωση Δημιουργών Ελληνικού Τραγουδιού,που τονίζουν:

"Ενόψει της κατάθεσης στη Βουλή του χαρακτηρισμένου ως "πολυνομοσχεδίου" (σχέδιο νόμου περί θεσμών, μέτρων και δράσεων πολιτιστικής ανάπτυξης) από τον υπουργό Πολιτισμού, διαμαρτυρόμαστε για τη μεθόδευση του υπουργού να αιφνιδιάσει την ελληνική κοινωνία με την προώθηση "ΠΡΟΚΑΤ Πολιτισμού" σ' έναν τομέα ιδιαίτερα ευαίσθητο και σημαντικό για τον ελληνικό λαό.Χωρίς "κοινωνικό διάλογο", χωρίς να ζητήσει την άποψη των φορέων και των σωματείων,που εκπροσωπούν ή υπηρετούν τομείς της Τέχνης και του Πολιτισμού, κατέθεσε ένα νομοσχέδιο που στην ουσία του οδηγεί στη συγκέντρωση υπερεξουσιών στα χέρια του εκάστοτε υπουργού Πολιτισμού και στην εκχώρηση του ελληνικού πολιτισμού σε οικονομικά κέντρα, που δε θα ελέγχονται κοινωνικά, αλλά θα δρουν ανεξέλεγκτα και αυθαίρετα".

"Η σπουδή του κ. υπουργού στην κατάθεση του νομοσχεδίου και η προσπάθειά του να το κάνει νόμο του κράτους χωρίς δημόσιο διάλογο, ανησυχεί την ελληνική κοινωνία για τις μεθοδεύσεις και τον τρόπο με τον οποίο ο υπουργός χειρίζεται τον πολιτισμό". Ο πολιτισμός και οι τέχνες, υπογραμμίζουν τα σωματεία, "πρέπει να είναι κτήμα ολόκληρου του λαού χωρίς να μονοπωλείται από κανέναν" και δηλώνουν ότι "θα δημοσιεύσουν, άμεσα, στοιχεία και λεπτομέρειες για το "πολυνομοσχέδιο" στην τελική του μορφή, με την οποία κατατέθηκε στη Βουλή".

• Και ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων καταγγέλλει το πολυνομοσχέδιο και προκήρυξε 24ωρη απεργία για τις 23 Οκτώβρη,όπως ανακοίνωσε σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, που οργάνωσε για την υπεράσπιση των αρχαιοτήτων μας από τα συμφέροντα της "Αττικό Μετρό" (βλέπε σελ. 36).

"Εμείς σαν μουσικοί ενδιαφερόμαστε για το χώρο μας και βλέπουμε ότι απουσιάζουμε από πολλά μέσα από το νομοσχέδιο και θα θέλαμε να κάνουμε ένα διάλογο με τον υπουργό. Σαν πρόεδρος και του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου και της Ενωσης Δημιουργών Ελληνικού Τραγουδιού), θέλω να σας πω ότι διαμαρτυρόμαστε και έχουμε ένα μεγάλο παράπονο, γιατί δε μας κάλεσαν να πούμε τις απόψεις μας. Να πούμε τα προβλήματά μας σαν ειδικότεροι από τους συμβούλους του υπουργού, αφού εμείς ζούμε τα προβλήματά μας. Νομίζω, ότι κάποια στιγμή ο κ. υπουργός θα καταλάβει ότι πρέπει να συζητήσουμε γι' αυτό το θέμα και θα μας καλέσει να βρούμε μια λύση. Γιατί κι εκείνος, θέλω να πιστεύω, θέλει το καλό της μουσικής στη χώρα μας, η οποία προβάλλει τόσο πολύ την Ελλάδα. Αυτό που έχει, πάντως, μεγάλη σημασία είναι ότι ο πολιτισμός ξεκινάει από το λαό και ανήκει στο λαό.Νομίζω ότι σαν υπουργείο Πολιτισμού θα λύσει πολιτισμένα τις διαφορές μας. Ετσι πιστεύω και ελπίζω. Μάλιστα, σήμερα στις 8.30μμ (χτες) έχουμε ραντεβού με τον υπουργό".