Στον επαναστάτη συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι αφιερώθηκε η προχτεσινή, πολύ επιτυχημένη εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα συνεδρίων του ΚΚΕ, στον Περισσό. Ανθρωποι όλων των ηλικιών με θερμά χειροκροτήματα ευχαρίστησαν όσους, με τόλμη και φαντασία, τους οδήγησαν σε ένα ταξίδι στο χρόνο, σε μια συνάντηση με τις μεγάλες επαναστατικές ιδέες, τα οράματα, τις αξεπέραστες αξίες, σε μια συνάθροιση με μερικούς από τους ήρωες του Γκόρκι που πάντα μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας και της ανθρωπιάς. Ο Γκόρκι, προλετάριος κι ο ίδιος, πάλεψε για την επιβίωσή του και μετέτρεψε αυτή τη μάχη του σε πραγματικό «σχολείο» που τον δίδαξε πως: «Την "ηθική των αφεντικών" την αντιπάθησα όσο και την "ηθική των δούλων". Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται».

Η εκδήλωση εντάσσεται στο τετράπτυχο αφιέρωμα εκδηλώσεων για την ανάδειξη της σοβιετικής Τέχνης, που διοργανώνουν το Πολιτιστικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ και η Πολιτιστική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ, με αφορμή τα 90χρονα της Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και τα 90χρονα του ΚΚΕ.

Κείμενα: Βασιλεία Παπαρήγα, επιμέλεια κειμένου: Μαρία Καυμενάκη, σκηνοθεσία: Νίκος Ξυθάλης, βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Μαζαράκη, επιμέλεια φροντιστηριακού υλικού: Λευτέρης Αθανασούλας. Επαιξαν οι: Δημήτρης Βεανός, Κώστας Δαρλάσης, Ευτυχία Δημαρόγκονα, Σπύρος Δρόσος, Νίκος Ζώκας, Γεωργία Θεοδωρακοπούλου, Μαρία Καυμενάκη, Δημήτρης Κούκος, Χρήστος Μπάλτας, Χριστόφορος Οσπίτσι, Βασιλεία Παπαρήγα, Καλλιόπη Ταχτσόγλου, Φίλιππος Τσαουσέλης, Κατερίνα Χιωτίνη. Πιάνο: Κώστας Εγγλέζος, τραγούδι: Σύλβια Καπερνάρου, Βασιλεία Παπαρήγα.

Μια ωραία παράσταση, εμφορούμενη από αγάπη για την τέχνη και από το πνεύμα της ανθρωπιάς και της αντίστασης που άφησε κληρονομιά ο Γκόρκι. Παράσταση που κάλεσε τους «κολασμένους» να κρατήσουν ανοιχτά τα μάτια, το μυαλό και τα χέρια όχι μόνο για να σπάσουν τις αλυσίδες τους, αλλά να δημιουργήσουν ένα νέο κόσμο ελεύθερων ανθρώπων, όπου «το "εγώ" θα είναι ζωντανό κύτταρο του "ΕΜΕΙΣ"».

«Βρήκαμε τη δύναμη να δείξουμε ότι δε γίναμε ρομπότ, κλείσαμε την τηλεόραση και δημιουργήσαμε έργα ζωγραφικής. Το "εγώ" το κάνουμε "εμείς"». Με αυτά τα λόγια ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου «Σωτηρία» και οι ερασιτέχνες εργαζόμενοι καλούν στην πρώτη έκθεση ζωγραφικής και καλλιτεχνημάτων του προσωπικού του νοσοκομείου (λειτουργεί καθημερινά 9πμ -8μμ, έως τις 30/3).

Το αμφιθέατρο του νοσοκομείου γέμισε χρώματα, σχήματα, μουσική. Λάδια, ακουαρέλες, αγιογραφίες, κολάζ, ψηφιδωτά, μεταλλικές κατασκευές, μάσκες, ζωγραφισμένες πέτρες. Ολα φτιαγμένα με μεράκι ψυχής από 18 εργαζόμενους στο νοσοκομείο. «Είναι ωραίο, αλλά και δύσκολο να εκτίθεσαι. Σιγά σιγά θα γίνουμε περισσότεροι», λέει η Μαρία.

«Ακουμπάμε πάνω σε μια επιφάνεια την ευαισθησία και την ψυχή μας», λέει η Βαρβάρα, εκφράζοντας την αγάπη της για τη ζωγραφική και με μάτια που λάμπουν από χαρά ο Γρηγόρης και η Σόνια συμπληρώνουν: «Μέσα από τη ζωγραφική, τη δημιουργία, τον πολιτισμό ξεφεύγουμε από την καθημερινότητα, από τα άγχη της δουλειάς και της ζωής. Ταξιδεύουμε μέσα στα έργα μας». «Η έκθεση είναι μια προσπάθεια να δείξουμε ότι δεν έχουμε κονιορτοποιηθεί, ότι έχουμε ανησυχίες, όνειρα». «Δουλεύοντας στο νοσοκομείο ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με τον ανθρώπινο πόνο. Αυτό τον πόνο προσπαθούμε να τον "μεταβολίσουμε", να δείξουμε τη χαρά της ζωής». «Από παιδιά "τραβάγαμε" μια - δυο γραμμές. Μετά μεγαλώνεις, χάνεσαι και κάποια στιγμή λες: Θα ξαναπροσπαθήσω».

«Θέλαμε να δείξουμε την άλλη πλευρά των εργαζομένων του νοσοκομείου "Σωτηρία". Πέρα απ' τους αγώνες μας, θέλαμε να περάσουμε και ένα κεντρικό μήνυμα: "Κλείστε την τηλεόραση. Πείτε όχι στην υποκουλτούρα. Ελάτε να ζωγραφίσουμε, να δημιουργήσουμε, να ασχοληθούμε με τον πολιτισμό"», λέει ο Γιάννης Μπριάνας, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων, εξηγώντας γιατί διοργανώθηκε αυτή η - πρώτη - έκθεση ζωγραφικής εργαζομένων του νοσοκομείου στα 101 χρόνια λειτουργίας του και τονίζει: «Μέσα από τα έργα αποτυπώνεται και η ιδιαίτερη ευαισθησία που αποκτάς δουλεύοντας ως υγειονομικός σε ένα λαϊκό νοσοκομείο, δίπλα και μαζί στην αγωνία, στους αγώνες του λαού».

Την έκθεση επισκέπτονται και οι ασθενείς και οι συνοδοί τους. «Θέλουμε σ' αυτούς τους ανθρώπους να δώσουμε ένα φως. Να δείξουμε ότι υπάρχει κίνητρο ζωής», λένε οι εργαζόμενοι. Ολα τα άλλα τα λένε τα έργα τους, αλλά και τα λόγια ποιητών και άλλων δημιουργών, που είναι καρφιτσωμένα δίπλα στα έργα. «Εκείνο που η κάμπια θεωρεί τέλος του κόσμου, ο δημιουργός το ονομάζει πεταλούδα»...

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΚΚΑΣ ξεκινά τις εμφανίσεις του στο «Πλατώ» της Θεσσαλονίκης (Γιάννη Αγγέλου 14, 2310.321.389) από σήμερα και για λίγες παραστάσεις. Φωνή που έχει βάλει τη σφραγίδα της με τη δύναμη και το λυρισμό της σε σπουδαία τραγούδια των Μ. Χατζιδάκι, Μ. Θεοδωράκη κ.ά., θα παρουσιάσει τραγούδια από τις δισκογραφικές του δουλειές - καρπός των συνεργασιών του με εξαιρετικούς συνθέτες. Θα παρουσιάσει ένα μελωδικό πρόγραμμα, ξεκινώντας από την εποχή της Μελισσάνθης και φτάνοντας έως και την τελευταία του δουλειά «Σπινθήρας», των Γιάννη Σπάθα και Λίνας Νικολακοπούλου. Τραγουδούν μαζί του ο Φώτης Θεοδωρίδης και η Ελενα Δεληχρήστου. Στο μπουζούκι ο μόνιμος συνεργάτης του, Στάθης Σαββίδης.