Το μέγα ηθικό δίλημμα της κλωνοποίησης ανθρώπων και ζώων, που ταλανίζει την επιστημονική (και όχι μόνο) κοινότητα φαίνεται πως δεν επηρέασε καθόλου το ΠΑΣΟΚ. Και μάλιστα με το ριζοσπαστισμό που το διακρίνει, συνηθισμένο στις μεγάλες τομές και τις ρήξεις, έγραψε στα παλαιά του τα υποδήματα (τρόπος του λέγειν μια και τα στελέχη του είναι πελάτες των ακριβότερων καταστημάτων και ουδόλως θέλουμε να τους θίξουμε με το επίθετο παλαιά) τους προβληματισμούς για την κλωνοποίηση και κάνοντας ένα βήμα παραπέρα, που σηματοδοτεί την προσέγγιση εκ μέρους της οικολογικής συνιστώσας του στη σχολή της βαθιάς οικολογίας κλωνοποίησε, 100.000 μαϊμούδες δίνοντάς τους μάλιστα και ψήφο στο συνέδριό του. Είναι βέβαιο ότι στο εγχείρημα αυτό συνέβαλαν οι επιστήμονες και των δυο τάσεων του ΠΑΣΟΚ. Παλαιού και νέου χωρίς κανένα φραγμό, αποδεικνύοντας στην πράξη την ενότητα που απαιτείται, αν πρόκειται για το καλό της επιστήμης και κατά συνέπεια της πατρίδας.

Μετά την Αυστραλία και τις ΗΠΑ, καρχαρίες επιτέθηκαν σε λουόμενους, καταρρίπτοντας τις θεωρίες διάφορων περίεργων που βλέπουν τα πάντα αθώα κι ακίνδυνα και φτιάχνουν συλλόγους για την υπεράσπιση διάφορων μορφών ζωής, αλλά σφυρίζουν αδιάφορα και καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν, όταν θρηνούμε ανθρώπινες ζωές από βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, επειδή κάποιοι λαοί είχαν το «θράσος» να υπερασπίζονται την πατρίδα τους. Τους θαυμάσαμε στη Σερβία, το Ιράκ και τώρα στην Παλαιστίνη. Φυσικά, το πλέον επικίνδυνο είδος καρχαριοειδών ενδημεί στην ξηρά κι είναι αυτό που καταληστεύει τον πλούτο των χωρών, περιθωριοποιεί εκατομμύρια ανθρώπους και οδηγεί στο θάνατο τον Τρίτο Κόσμο. Το είδος αυτό υπάρχει και στην Ελλάδα και μάλιστα δεν πάει πολύς καιρός που σε ελάχιστο διάστημα κατόρθωσε να απομυζήσει το υστέρημα 1.000.000 οικογενειών μέσω του χρηματιστηρίου. Κι όπως είναι φυσικό προστατεύεται με εθνική και διεθνή νομοθεσία, όχι ως σπάνιο, αλλά ως άκρως απαραίτητο του καπιταλιστικού οικοσυστήματος.

Τρεις του Σεπτέμβρη αποφάσισε να δηλώσει στο Συγκρότημα ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ότι θα μας αφήσει γεια και θα μετακομίσει στη Χαριλάου Τρικούπη ως γραμματικός μια και τα πράγματα ζορίζουν και κινδυνεύουν οι καρέκλες τους στις επερχόμενες εκλογές. Απόφαση, που θα ανοίξει πληγές στους απανταχού κρατικοδίαιτους «οικολόγους» που παρείχαν στήριξη και βοήθεια σε όλα τα έργα μακράς πνοής του κινήματος, όπως το αεροδρόμιο με τη μοναδική αισθητική του, οι λεωφόροι που πριν γίνουν χαλούν, το τσιμέντωμα των παραλιών ένεκα ανάπτυξης και το Κτηματολόγιο - φάντασμα. Μπροστά στον κίνδυνο να ορφανέψουν προτείνουμε εδώ και τώρα να υιοθετηθούν από το ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο και την κηδεμονία τους να αναλάβει η ευρωεπιτροπίνα τους ή τέλος πάντων κάποιο υψηλόβαθμο στέλεχος λ.χ. ο κ. Βούγιας μια και είναι ανεπάγγελτος. Τα παιδιά, αφού βρήκαν το δρόμο τους δεν πρέπει να ξεστρατίσουν. Θα 'ναι κρίμα κι άδικο.

Τρεις του Σεπτέμβρη επίσης μάθαμε ( η απόφαση πάρθηκε τον Αύγουστο) ότι επιτέλους «δικαιώνονται» δεκάδες οικοδομικοί συνεταιρισμοί μη προνομιούχων Ελλήνων, αξιωματικών, ιερέων, εκπαιδευτικών, υπαλλήλων κρατικών εταιριών και δε συμμαζεύεται, που το σοσιαλιστικό κράτους αδίκως τους στερούσε μέχρι σήμερα μια δεύτερη και σε πολλούς τρίτη ή τέταρτη κατοικία για τα μπάνια τους. Επιχείρημά τους μόνιμο και διαχρονικό, ότι κατοικίες στο δάσος σημαίνει προστασία του δάσους. Οπως λένε οι κυνηγοί ότι είναι αυτοί που προστατεύουν την πανίδα, γιατί τους αφορά άμεσα. Το σωστό να λέγεται! Βουρ στον πατσά, λοιπόν, που στην περίπτωσή μας πρόκειται για δασικές εκτάσεις. Κλείνοντας να επανέλθουμε στον Αύγουστο, θυμίζοντας τις δηλώσεις του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ για μητροπολιτικό πάρκο στο Ελληνικό και που λέγαμε ότι αποκλείεται να τηρηθούν.

Οι ενασχολούμενοι με το ποδόσφαιρο θα διαβάσατε ότι μεγάλο τμήμα του θα δοθεί για ποδοσφαιρικό γήπεδο, αν τα βρουν με την ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Φυσικά, το χρώμα της συγκεκριμένης ομάδας είναι το πράσινο, οπότε έχει τα επιχειρήματά του ο κ. υπουργός. Εξ άλλου τα επιχειρήματα πάντα του περίσσευαν, από έργα υστερούσε ή καλύτερα από συνέπεια λόγων και έργων. Καλό χειμώνα!

Σα να μην έφταναν οι ζέστες που δε λένε να μας αφήσουν, ούτε η δραματική μείωση των νερών που αντιμετωπίζεται με παροιμιώδη ελαφρότητα από τις ηγεσίες των εμπλεκόμενων υπουργείων, έχουμε και τη φιέστα που τα έντυπα και ηλεκτρονικά λιβανιστήρια της κυβέρνησης επιμένουν να αποκαλούν συνέδριο, ευτελίζοντας και αυτή τη λέξη. Τι σενάρια, τι στρατηγικές, τι τακτικές, τι κινήσεις και αναλύσεις από τους διάφορους απίθανους, που ελέω εκλογικού συστήματος και επιλογής κέντρων (και παράκεντρων) εγχώριων και ξένων διαχειρίζονται την εξουσία και που σε άλλη περίπτωση θα ήταν ανίκανοι να διαχειριστούν τα κοινόχρηστα μιας πολυκατοικίας. Ομως πρέπει να δείξουν στο πόπολο ότι κάτι κινείται, κάτι γίνεται. Να περάσουν το μήνυμα ότι στο βάθος του τούνελ υπάρχει φως. Νέο εφεύρημα το «νέο». Νέο ΠΑΣΟΚ, νέο συμβόλαιο με το λαό, νέο ξεκίνημα και δε συμμαζεύεται. Το προταθέν επίθετο (από τους επικοινωνιολόγους) και υιοθετηθέν από τους εξουσιαστές, μας παραπέμπει στα απορρυπαντικά που ευρισκόμενα προ αδιεξόδου να διαφημίσουν κάτι διαφορετικό καταλήγουν στο «νέο». Ομως οι νοικοκυρές γνωρίζουν ότι πρόκειται για το ίδιο σκεύασμα με ακριβώς τις ίδιες ιδιότητες, όπως και οι πολίτες αντιλαμβάνονται πόσο νέο θα είναι το μετα-συνέδριο ΠΑΣΟΚ.

• Νέα μακέτα κατακαλόκαιρο, από τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, με τη συνδρομή Ισπανού αρχιτέκτονα. Κάποιοι στο Κίνημα δεν ξεχνούν το διεθνισμό... Εύγε.
• Οι εγκαταστάσεις Μαμιδάκη που πέρασαν στο κράτος, στα Λουτρά Λέσβου, πότε με το καλό θα φύγουν, μια και υπάρχει και απόφαση του ΣτΕ;
• Η αναποφασιστικότητα του πρωθυπουργού να ταξιδέψει στη Σίφνο, εκτός των αρνητικών επιπτώσεων στον τουρισμό, μήπως ζημίωσε και τη φαρμακοβιομηχανία που κατασκευάζει δραμαμίνες;
• Μόνο το 5% των καμένων εκτάσεων αναδασώνεται τεχνητά στη χώρα μας. Φανταστείτε να μην ήταν πράσινο και το χρώμα του ΠΑΣΟΚ...

Από τις εκδόσεις «Bell»κυκλοφόρησε πριν από δυο χρόνια το παραπάνω βιβλίο που μάλλον πέρασε απαρατήρητο μέσα στον πακτωλό των εκδόσεων και μάλλον εκλήφθηκε από το αναγνωστικό κοινό ως άλλη μια αστυνομική περιπέτεια κι ένα θερινό ανάγνωσμα για τις παραλίες... Ομως δεν είναι καθόλου έτσι. Πρόκειται για ένα βιβλίο με βαθύτατα οικολογικά μηνύματα, που περιγράφει με ρεαλιστικό τρόπο αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και συχνά αποσιωπούνται ή παρουσιάζονται τόσο παραποιημένα που δε βρίσκεις άκρη. Ο τόπος που εκτυλίσσεται η ιστορία είναι μια κωμόπολη του Μέιν των ΗΠΑ δίπλα στη λίμνη Λόκαστ. Η γιατρός Κλερ την επιλέγει ως τόπο εγκατάστασης, για να αποφύγει τις «σειρήνες» των μεγαλουπόλεων για τον έφηβο γιο της. Η ειρηνική ζωή της κωμόπολης διακόπτεται, όταν ξαφνικά ένα κύμα βίας ξεσπά για άγνωστους λόγους. Κάποιο μυστικό πλανάται χωρίς να λέγεται και μεταφυσικές εξηγήσεις δίνονται σ' αυτούς που προσπαθούν να διερευνήσουν την αιτία. Στο τέλος αποκαλύπτεται ότι μια φαρμακοβιομηχανία διεξάγει έρευνες μ' ένα ασπόνδυλο της περιοχής, που παράγει μια ορμόνη που προκαλεί επιθετικότητα και που προορίζεται για σκεύασμα στο στρατό! Αλήθεια, πού σταματά η φαντασία και ξεκινά η πραγματικότητα;