Σα να μην έφταναν οι ζέστες που δε λένε να μας αφήσουν, ούτε η δραματική μείωση των νερών που αντιμετωπίζεται με παροιμιώδη ελαφρότητα από τις ηγεσίες των εμπλεκόμενων υπουργείων, έχουμε και τη φιέστα που τα έντυπα και ηλεκτρονικά λιβανιστήρια της κυβέρνησης επιμένουν να αποκαλούν συνέδριο, ευτελίζοντας και αυτή τη λέξη. Τι σενάρια, τι στρατηγικές, τι τακτικές, τι κινήσεις και αναλύσεις από τους διάφορους απίθανους, που ελέω εκλογικού συστήματος και επιλογής κέντρων (και παράκεντρων) εγχώριων και ξένων διαχειρίζονται την εξουσία και που σε άλλη περίπτωση θα ήταν ανίκανοι να διαχειριστούν τα κοινόχρηστα μιας πολυκατοικίας. Ομως πρέπει να δείξουν στο πόπολο ότι κάτι κινείται, κάτι γίνεται. Να περάσουν το μήνυμα ότι στο βάθος του τούνελ υπάρχει φως. Νέο εφεύρημα το «νέο». Νέο ΠΑΣΟΚ, νέο συμβόλαιο με το λαό, νέο ξεκίνημα και δε συμμαζεύεται. Το προταθέν επίθετο (από τους επικοινωνιολόγους) και υιοθετηθέν από τους εξουσιαστές, μας παραπέμπει στα απορρυπαντικά που ευρισκόμενα προ αδιεξόδου να διαφημίσουν κάτι διαφορετικό καταλήγουν στο «νέο». Ομως οι νοικοκυρές γνωρίζουν ότι πρόκειται για το ίδιο σκεύασμα με ακριβώς τις ίδιες ιδιότητες, όπως και οι πολίτες αντιλαμβάνονται πόσο νέο θα είναι το μετα-συνέδριο ΠΑΣΟΚ.

• Νέα μακέτα κατακαλόκαιρο, από τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, με τη συνδρομή Ισπανού αρχιτέκτονα. Κάποιοι στο Κίνημα δεν ξεχνούν το διεθνισμό... Εύγε.
• Οι εγκαταστάσεις Μαμιδάκη που πέρασαν στο κράτος, στα Λουτρά Λέσβου, πότε με το καλό θα φύγουν, μια και υπάρχει και απόφαση του ΣτΕ;
• Η αναποφασιστικότητα του πρωθυπουργού να ταξιδέψει στη Σίφνο, εκτός των αρνητικών επιπτώσεων στον τουρισμό, μήπως ζημίωσε και τη φαρμακοβιομηχανία που κατασκευάζει δραμαμίνες;
• Μόνο το 5% των καμένων εκτάσεων αναδασώνεται τεχνητά στη χώρα μας. Φανταστείτε να μην ήταν πράσινο και το χρώμα του ΠΑΣΟΚ...

Από τις εκδόσεις «Bell»κυκλοφόρησε πριν από δυο χρόνια το παραπάνω βιβλίο που μάλλον πέρασε απαρατήρητο μέσα στον πακτωλό των εκδόσεων και μάλλον εκλήφθηκε από το αναγνωστικό κοινό ως άλλη μια αστυνομική περιπέτεια κι ένα θερινό ανάγνωσμα για τις παραλίες... Ομως δεν είναι καθόλου έτσι. Πρόκειται για ένα βιβλίο με βαθύτατα οικολογικά μηνύματα, που περιγράφει με ρεαλιστικό τρόπο αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και συχνά αποσιωπούνται ή παρουσιάζονται τόσο παραποιημένα που δε βρίσκεις άκρη. Ο τόπος που εκτυλίσσεται η ιστορία είναι μια κωμόπολη του Μέιν των ΗΠΑ δίπλα στη λίμνη Λόκαστ. Η γιατρός Κλερ την επιλέγει ως τόπο εγκατάστασης, για να αποφύγει τις «σειρήνες» των μεγαλουπόλεων για τον έφηβο γιο της. Η ειρηνική ζωή της κωμόπολης διακόπτεται, όταν ξαφνικά ένα κύμα βίας ξεσπά για άγνωστους λόγους. Κάποιο μυστικό πλανάται χωρίς να λέγεται και μεταφυσικές εξηγήσεις δίνονται σ' αυτούς που προσπαθούν να διερευνήσουν την αιτία. Στο τέλος αποκαλύπτεται ότι μια φαρμακοβιομηχανία διεξάγει έρευνες μ' ένα ασπόνδυλο της περιοχής, που παράγει μια ορμόνη που προκαλεί επιθετικότητα και που προορίζεται για σκεύασμα στο στρατό! Αλήθεια, πού σταματά η φαντασία και ξεκινά η πραγματικότητα;