Associated Press

Οι αντιδράσεις πολλές και οργισμένες τόσο σε επίπεδο ανθρωπιστικών οργανώσεων όσο και σε επίπεδο κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο, και κυρίως εντός των ΗΠΑ, όπου εδράζουν οι περισσότερες από αυτές τις βιομηχανίες. Η δίκη αναβλήθηκε για τις 18 Απρίλη και, παρά τα όποια βήματα «υποχώρησης» στα οποία υποχρεώθηκαν οι φαρμακοβιομηχανίες μετά από ασφυκτικές πιέσεις και αλλεπάλληλες διαδηλώσεις (π.χ. η «Bristol Myers Squibb» ανακοίνωσε την πώληση για 1 δολάριο του φαρμάκου της στη Νότια Αφρική και τη χορήγηση της πατέντας του σε νοτιοαφρικανική εταιρία), η μήνυση παραμένει σε ισχύ και ο εφιάλτης δεν έχει τέλος.

Η προσφυγή των φαρμακευτικών εταιριών βασίζεται στην ειδική πρόβλεψη για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων (TRIPS), που εμπεριέχεται στην GATT. Παρά την ποικιλία των τομέων στους οποίους αναφέρεται η προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων, στη χρήση της καταφεύγουν σχεδόν αποκλειστικά οι φαρμακευτικές πολυεθνικές. Μέσα από τα TRIPS, μία εταιρία που δημιουργεί και προωθεί στο εμπόριο ένα προϊόν διατηρεί τα αποκλειστικά δικαιώματα πωλήσεων, αφού έχει την πατέντα, παγκοσμίως, για τουλάχιστον 20 χρόνια.

Associated Press

Διαδηλώσεις κατά των φαρμακευτικών εταιριών στην Πρετόρια

Και η κατάσταση που διαμορφώνεται ώρα με την ώρα στην υποσαχάρια αφρικανική ήπειρο, με αιχμή του δόρατος τη Νότια Αφρική, εξαιτίας του ιού HIV δεν είναι απλώς «έκτακτης ανάγκης». Αν και στην προκειμένη περίπτωση οι αριθμοί και τα ποσοστά δεν έχουν μεγάλη σημασία, επειδή αυξάνουν ώρα με την ώρα, δεν παύουν να είναι ενδεικτικά της τραγωδίας. Η μαύρη ήπειρος καταμετρά, ήδη, 17 εκατομμύρια νεκρούς από AIDS, ενώ εκτιμάται από τα 36 εκατομμύρια των φορέων της ασθένειας, τα 25 εκατ. ζουν στην υποσαχάρια Αφρική και ποσοστό μικρότερο του 1% μπορεί να πληρώσει την πρέπουσα θεραπευτική αγωγή. Καθημερινά, οι κηδείες των θυμάτων του AIDS κυμαίνονται ανάμεσα στις 6.000 έως 7.000, ενώ εκτιμάται ότι καθημερινά γεννιούνται 200, ήδη, μολυσμένα βρέφη και άλλοι 1.000 άνθρωποι μολύνονται, στη Νότια Αφρική μόνο. Ενώ στην Αφρική ζει το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού, καταγράφεται το 80% των σε παγκόσμια εμβέλεια θανάτων από AIDS και το 90% των θανάτων από ελονοσία. Μέχρι το 2010, 28 εκατομμύρια παιδιά θα είναι ορφανά από έναν γονιό, εξαιτίας του AIDS. Με την επιφύλαξη της διαρκούς αύξησης των αριθμών, τα 4,5 από τα 40 εκατομμύρια των Νοτιοαφρικανών νοσούν από AIDS.

Associated Press

Νοσοκομείο στη Νότια Αφρική

Η κατάσταση που επικρατεί στην υποσαχάρια Αφρική είχε παρουσιαστεί στις ακριβείς της διαστάσεις στην 13η Παγκόσμια Διάσκεψη για του AIDS, που πραγματοποιήθηκε στο Ντουρμπάν της Νότιας Αφρικής, τον Ιούλιο. Εκτοτε, οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες ανακοίνωσαν μείωση της τιμής των προϊόντων τους για τις μαστιζόμενες χώρες. Μέτρο που δεν ήταν παρά σταγόνα στον ωκεανό. Οι προβλέψεις, άλλωστε, ήταν παραπάνω από δυσοίωνες. Αν δεν ανασχεθεί η εξέλιξη της ασθένειας, μέσα στα επόμενα 30 χρόνια η αφρικανική ήπειρος δε θα έχει, απλώς, καταρρεύσει οικονομικά, θα έχει ερημωθεί.

Για πολλούς επιστήμονες, η επιδημία του AIDS δεν μπορεί παρά μόνο να συγκριθεί με τη βουβωνική πανώλη που ερήμωσε την Ευρώπη των 14ο αιώνα. Γιατί, εκτός από την ανεπάρκεια στην πρόληψη, η αδυναμία παροχής επαρκούς θεραπείας στους φορείς, οδηγεί στην ταχύτατη ολική εκδήλωση της ασθένειας, στην περιθωριοποίηση από την εργασία ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού εργασιακά ενεργού πληθυσμού, στην απελπισμένη αναζήτηση επιβίωσης μέσα από την πορνεία και στη διεύρυνση ενός θανατηφόρου φαύλου κύκλου ανεξέλεγκτα. Υπό τις συνθήκες αυτές, δεν μπορεί να φανεί παρά στοιχειωδώς λογική η αναζήτηση όσο το δυνατόν φθηνότερων φαρμάκων, π.χ. η προτίμηση των μη πατενταρισμένων φαρμάκων ινδικών βιομηχανιών, που κοστίζουν, στον ασθενή, ετησίως, μέχρι 350 δολάρια και επίσης η προσπάθεια εγχώριας παρασκευής τους.

Την ίδια στιγμή, οι φαρμακευτικές εταιρίες, αλλά και οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και άλλων δυτικών χωρών που έσπευσαν με τη σιωπή τους να τους παράσχουν στήριξη, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την προάσπιση των εμπορικών συμφωνιών και των κανόνων τους και δε δίστασαν, απαντώντας στις κατηγορίες περί προτεραιότητας του κέρδους από την ανθρώπινη ζωή, να προτάξουν το επιχείρημα ότι οι υπέρογκες κοστολογήσεις των φαρμάκων και η εμμονή για να παραμείνουν τόσο υψηλές σχετίζεται με την αναγκαιότητα εξασφάλισης πόρων για τη συνέχιση των ερευνών και την τελειωτική καταπολέμηση της ασθένειας. Επιχείρημα φαιδρό, τόσο στην ηθική του πλευρά όσο και στην πραγματικότητα.

Οπως είναι γνωστό, το πλέον διαδεδομένο και, μέχρι σήμερα, αναγκαίο φάρμακο του θεραπευτικού κοκτέιλ, το AZT ή Ζερίτ, που παράγεται π.χ. από την εταιρία «Glaxo Wellcome Merck» και την «Bristol Myers Squibb», ανακαλύφθηκε και δοκιμάστηκε από επιστήμονες του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας των ΗΠΑ, με κρατικά κονδύλια, και στη συνέχεια τα δικαιώματα παραχωρήθηκαν, με ποικίλα ανταλλάγματα φυσικά, στις φαρμακευτικές εταιρίες. Γνωστή, επίσης, είναι η στενή διασύνδεση του Πανεπιστημίου Yale με την «Bristol Myers Squibb», η οποία αποτελεί και την επίσημη χορηγό των ερευνητικών προγραμμάτων του. Η σφοδρή αντίδραση των φοιτητών του Πανεπιστημίου, που στο πλευρό τους είχαν τον καθηγητή - ερευνητή που ανακάλυψε την πιο εξελιγμένη μορφή του ΑΖΤ, προκάλεσε αναστάτωση στη διοίκηση του γνωστού Πανεπιστημίου, η οποία αναγκάστηκε να παραδεχτεί τόσο την εξάρτησή της από τη φαρμακευτική εταιρία, αλλά και να δεσμευτεί για άσκηση πιέσεων προς αυτήν υπό την απειλή της μαζικής αποχώρησης των φοιτητών.

Εκτός από την, μεγάλου μεγέθους, κρατική χορηγία, οι φαρμακευτικές εταιρίες επιμένουν να αποκρύπτουν το ακριβές ποσό που δαπανούν για έρευνες, παρά τις πολυάριθμες γενικές αναφορές του σε αυτό, επιμένουν να αποκρύπτουν τα αποδεδειγμένως τεράστια ποσά που δαπανούν για διαφήμιση και προώθηση, όπως επίσης και τα τεράστια κέρδη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ουδεμία απάντηση έλαβαν οι «Γιατροί χωρίς Σύνορα», από την «Glaxo Wellcome Merck», όταν ανακοίνωσαν ότι η εταιρία, μόνο το 1999, είχε καθαρά κέρδη 589 εκατομμύρια δολάρια, ποσό που καλύπτει δύο φορές τα έξοδά της για έρευνα και για διαφήμιση, ενώ το ίδιο ποσό μπορεί να καλύψει, ετησίως, τις ανάγκες φαρμακευτικής κάλυψης όλης της αφρικανικής ηπείρου.

Ξεκάθαρη ήταν και η θέση της νέας αμερικανικής ηγεσίας. Ο Τζορτζ Μπους, εκτός από την απόφαση διακοπής χρηματοδότησης όλων των οργανώσεων που εφαρμόζουν οικογενειακό προγραμματισμό (και κατά συνέπεια βοηθούν στον περιορισμό του AIDS) στην Αφρική, διακήρυξε ότι «η Αφρική δεν είναι προτεραιότητα στην εξωτερική μας πολιτική». Αυτό πρακτικά μεταφράζεται ότι μπορεί το Αμερικανό Κογκρέσο π.χ. να χορηγεί κάθε χρόνο 3 δισ. δολάρια βοήθεια, στρατιωτική κυρίως, προς το Ισραήλ, αλλά θα διατηρήσει στα 325 εκατομμύρια δολάρια τη βοήθεια που δίνει ετησίως για την καταπολέμηση του AIDS, παρά το γεγονός ότι μόνο η εκστρατεία ενημέρωσης της UNAIDS κοστολογείται στο 1,5 δισ. δολάρια. Ως κίνηση καλής θέλησης, μάλιστα, η Τράπεζα Εισαγωγών - Εξαγωγών προσφέρθηκε να δανείσει 500 εκατομμύρια δολάρια στις αφρικανικές χώρες, προκειμένου να αγοράσουν φάρμακα, τα οποία θα αποπληρώσουν φυσικά.

Αλλωστε, παρά τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις, οι αφρικανικές χώρες συνεχίζουν να αποπληρώνουν το δυσβάσταχτο χρέος. Οι αφρικανικές χώρες χρωστούν προς τις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ 300 δισ. δολάρια, με αποτέλεσμα, ετησίως, να δίνουν 25 δισ. δολάρια για την αποπληρωμή και μόνο 15 δισ. για την κατασκευή ανθρωπίνων συστημάτων υγείας, τα οποία όμως αποτελούν προτεραιότητα ζωής και θανάτου. Η σταθερά επανερχόμενη πρόταση της διαγραφής των χρεών παραμένει, μόνιμα, υπό συζήτηση.

Για ένα νέο και σκληρότερο «απαρτχάιντ» κάνει λόγο ο Σάλιχ Μπούκερ, πρόεδρος του Κέντρου Πληροφοριών Αφρικανικής Πολιτικής και του Αμερικανικού Ταμείου της Αφρικανικής Επιτροπής. Ο Μπούκερ υπογραμμίζει ότι η δήθεν έκπληξη για τις τραγικές διαστάσεις της ασθένειας είναι ψεύτικη, γιατί οι εκτιμήσεις, πριν από δέκα χρόνια, ήταν σαφείς και εφιαλτικές. Ο μαύρος ακτιβιστής υπογραμμίζει, και βρίσκει σύμφωνους εκπροσώπους και της UNAIDS, ότι αν το επίκεντρο της μάστιγας ήταν στη βόρεια Αμερική ή οπουδήποτε αλλού, πλην της Αφρικής, η κινητοποίηση θα ήταν μεγαλύτερη. Εντούτοις, ο πληθυσμός της αφρικανικής ηπείρου παραμένει «άνθρωπος δεύτερης κατηγορίας». Η παροχή φθηνότερων φαρμάκων είναι μόνο ένα από τα μέτρα, υπογραμμίζει ο Μπούκερ, αντανακλώντας τις απόψεις και πολλών άλλων επιστημόνων.

Το σύνολο των δομών των συστημάτων υγείας των αφρικανικών χωρών πρέπει όχι να αναδομηθεί, αλλά να δημιουργηθεί εξαρχής, διότι ουδέποτε υπήρξε. «Η μαύρη ήπειρος και οι πολίτες της ήταν μόνο πεδίο εκμετάλλευσης λαμπρό και παραμένει, επιβεβαιώνοντας ότι η λογική του απαρτχάιντ έχει πάντα ισχυρούς υποστηρικτές και υπερμάχους» συνεχίζει ο Μπούκερ, αφού «παρά τους τραγικούς αριθμούς και το θάνατο που πλήττει την Αφρική, οι Αφρικανοί παραμένουν πάντα εκτός πρόσβασης από τη στοιχειώδη φαρμακευτική, αλλά και νοσηλευτική, ιατρική, υγιεινή περίθαλψη. Η στάση της διεθνούς κοινότητας, των ισχυρών κυβερνήσεων, δείχνει ότι επιλέγουν το κέρδος των φαρμακευτικών εταιριών και τη σώρευση χρημάτων από τα δάνεια, παρά την προσπάθεια αποτροπής μιας γενοκτονίας».

Σημαντικό ρόλο στις κατακτήσεις των εργαζομένων αλλά και στις αλλαγές που έχουν γίνει στην Αυστραλία έχουν παίξει χιλιάδες μέλη και φίλοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας, από τότε που ιδρύθηκε, περίπου πριν 80 χρόνια.

Το ΚΚ Αυστραλίας ήταν πάντα δίπλα στον εργαζόμενο λαό, αρκετά από τα στελέχη του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο συνδικαλιστικό χώρο, βοήθησε αρκετά στην καμπάνια ενάντια στις εξώσεις, συμμετείχε ενεργά στο Κίνημα των Ανέργων, αγωνίστηκε ενάντια στο φασισμό, συμμετείχε στο κίνημα «Απαγορέψτε τη βόμβα» και σε πολλά άλλα.

Με το φόντο αυτό των αγώνων και των κατακτήσεων πραγματοποιείται το 9ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αυστραλίας από 13 έως 16 του Απρίλη 2001. Τα θέματα που θα συζητηθούν αφορούν στον απολογισμό της Κεντρικής Επιτροπής από το περασμένο συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε το 1996, στην Πολιτική Απόφαση που ήδη συζητιέται στα διάφορα όργανα του κόμματος, καθώς και στην εκλογή της νέας Κεντρικής Επιτροπής.

Θα πρέπει να αναφέρουμε πως «η Πολιτική Απόφαση θέτει τις θέσεις του κόμματος για την εθνική και διεθνή κατάσταση, τον αγώνα των λαών του πλανήτη ενάντια στα θέματα της παγκοσμιοποίησης του διεθνικού μονοπωλίου και την προσπάθεια του ιμπεριαλισμού, ιδιαίτερα των ΗΠΑ, να επιβάλει την κυριαρχία του πάνω σε όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένων και των αναπτυγμένων βιομηχανικών», αναφέρεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του ΚΚ Αυστραλίας.

«Θέτει επίσης την πρόταση του κόμματος για έναν νέο τύπο κυβέρνησης - της Λαϊκής Κυβέρνησης - που θα απαρτίζεται από αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της κοινωνίας. Η Απόφαση υπογραμμίζει πως μια τέτοια κυβέρνηση θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα όλων των τμημάτων του λαού που τα μονοπώλια τα εκμεταλλεύονται.

Η Πολιτική Απόφαση προβλέπει την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Κυβέρνησης ως βασικό βήμα για το κτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας στην Αυστραλία. Εχει στόχο το δυνάμωμα του κόμματος σε όλα τα επίπεδα, κρατώντας την ιδεολογία του μαρξισμού-λενινισμού και την πρωτοπορία της εργατικής τάξης».

Το ΚΚ Αυστραλίας, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, υπήρξε πάντα δίπλα στον εργαζόμενο λαό, με τα μέλη του να αγωνίζονται σκληρά για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και των μισθών των εργατών.

Η πρώτη μεγάλη εκτίναξη στον αριθμό των μελών του κόμματος συνέβη κατά τη διάρκεια της κρίσης τη δεκαετία του 1930. Τότε που το 30% του εργατικού δυναμικού ήταν άνεργο.

Εκείνο το διάστημα γίνονταν πολλές εξώσεις των ανθρώπων από τα σπίτια τους επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν το νοίκι και το ΚΚ διοργάνωσε καμπάνιες ενάντια στις εξώσεις και βοήθησε τις οικογένειες με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσε.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ανεργίας και εξαθλίωσης δημιουργήθηκε το Κίνημα των Ανέργων. Αρχικά δεν υπήρχαν επιδόματα ανεργίας ή άλλες μορφές βοήθειας. Ηταν ο αγώνας των οργανωμένων ανέργων που τελικά ανάγκασε τις κυβερνήσεις να προχωρήσουν στην καταβολή δελτίου τροφίμων για να αποφευχθεί η πείνα. Το Κίνημα των Ανέργων επίσης προχώρησε σε εκστρατεία για επίδομα ενοικίου, εργασία με πλήρη μισθό και ενάντια στις εξώσεις.

Επίσης, στους χώρους δουλιάς υπήρξε μια αυξανόμενη μαχητικότητα ενάντια στην επιθετικότητα του εργοδότη. Πρέπει να αναφέρουμε πως ήταν αποτέλεσμα της δουλιάς των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος μεταξύ των εργατών που το κόμμα απέκτησε σεβασμό και αναδείχτηκε στην ηγεσία των σωματείων τους. Αυτό φαίνεται ουσιαστικά και στα ορυχεία, όπου κομμουνιστές εκλέχτηκαν στην ηγεσία της Ομοσπονδίας των Ανθρακωρύχων.

Εκείνο το διάστημα, η απάντηση της άρχουσας τάξης ήταν να εντείνει την καταστολή της εργατικής τάξης. Τα συνδικάτα και όλες οι προοδευτικές οργανώσεις δέχτηκαν βίαιη επίθεση. Ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία οργάνωσαν τη «Νιου Γκαρντ» (Νέα Φρουρά), που επιτιθόταν στις συναντήσεις των εργατών και στις συγκεντρώσεις των ανέργων. Το ΚΚ Αυστραλίας ήταν πρωτοστάτης στον αγώνα ενάντια σ' αυτήν την καταστολή.

Καθώς η Αυστραλία προχωρά σε ακόμα μια οικονομική κρίση, η άρχουσα τάξη ήδη προωθεί οργανώσεις ακροδεξιές. Το «Ουόν Νέισιον» (Ενα Εθνος) είναι απλώς η πρώτη απ' αυτές που εμφανίστηκαν. Επιπρόσθετα υπάρχουν πολλές ενδείξεις πως η ομοσπονδιακή κυβέρνηση προχωρά σειρά αντιδημοκρατικών μέτρων επειδή γνωρίζει πως η αντίδραση στις συνέπειες της πολιτικής της αυξάνεται.

Στην Αυστραλία στο τέλος της δεκαετίας του 1930 αλλά και του 1940, δεκάδες χιλιάδες λαού συμμετείχαν στο παγκόσμιο κίνημα ενάντια στον πόλεμο και το φασισμό.

Οταν ο Χίτλερ και το κόμμα των ναζί έλαβαν την εξουσία στη Γερμανία φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο ναζισμός ήταν «η δικτατορία της τρομοκρατίας» του μεγάλου κεφαλαίου και είχε σκοπό βίαια να καταστείλει κάθε προοδευτική οργάνωση.

Ομάδες ναζί περιπλανιούνταν στην Αυστραλία, κάνοντας επιθέσεις σε συναντήσεις των εργατών, διαλύοντας απεργίες και καταστρέφοντας τα γραφεία των προοδευτικών οργανώσεων.

Η συντριβή του φασισμού δημιούργησε μια νέα κατάσταση στον κόσμο. Η Σοβιετική Ενωση, που έπαιξε τον πρώτο ρόλο στη στρατιωτική ήττα του φασισμού, ξεπρόβαλλε ως μια παγκόσμια υπερδύναμη με τεράστιο κύρος. Νέες σοσιαλιστικές χώρες εμφανίστηκαν.

Αυτό πανικόβαλε τους ηγέτες των δυτικών ιμπεριαλιστικών χωρών, οι οποίοι εκτόξευσαν έναν πολιτικό, προπαγανδιστικό, οικονομικό και στρατιωτικό πόλεμο ενάντια στα σοσιαλιστικά κράτη. Πόλεμος που έγινε γνωστός ως Ψυχρός Πόλεμος. Επιβλήθηκε οικονομικός αποκλεισμός στις σοσιαλιστικές χώρες και δισεκατομμύρια δολάρια ξοδεύτηκαν για να τις εξασθενίσουν.

Αυτή την περίοδο η αντίδραση στον Ψυχρό Πόλεμο και στην κατασκευή πυρηνικών όπλων έγινε ένα βασικό αίτημα του λαού. Το κίνημα «Απαγορεύστε τη Βόμβα» υποστηρίχτηκε από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, καθώς και στην Αυστραλία.

Ηταν μια εποχή όπου επικρατούσε ο αντικομμουνισμός. Στην Αυστραλία, κάθε απεργιακή κινητοποίηση χαρακτηριζόταν «κομμουνιστική συνωμοσία», οι κομμουνιστές κατηγορήθηκαν ότι ήταν κατάσκοποι για τη Σοβιετική Ενωση, κομμουνιστές υποτίθεται ήταν υπέρ της δικτατορίας ενάντια στο «δημοκρατικό» σύστημα των δυτικών χωρών.

Ως μέρος αυτής της αντικομμουνιστικής εκστρατείας, οι δυτικές κυβερνήσεις και οι υπηρεσίες τους δούλεψαν σκληρά ώστε να υποσκάψουν και να διασπάσουν τα κομμουνιστικά κόμματα από τα μέσα, αναπαράγοντας μια σειρά από ιδέες. Αλλες φορές εμφανίζονταν ως υπερεπαναστατικές, άλλες εξέφραζαν την άποψη ότι ο καπιταλισμός έχει αλλάξει και τώρα έχει «ανθρώπινο πρόσωπο» κτλ.

Αυτές οι ιδέες διαδόθηκαν ευρέως και ήταν αυτές που «βοήθησαν» τις διασπάσεις που έγιναν στο κομμουνιστικό κίνημα στην Αυστραλία.

Ωστόσο, οι αντικομμουνιστές δεν μπόρεσαν να σκοτώσουν τη μαρξιστική-λενινιστική φιλοσοφία, που είναι ο οδηγός δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων. Η ίδια φιλοσοφία εκφράζεται στην Πολιτική Απόφαση που θα καταληχθεί στο προσεχές Συνέδριο.

Το ΚΚ Αυστραλίας συνεχίζει να υπερασπίζει ότι ο σοσιαλισμός είναι ένα καλύτερο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό σύστημα απ' ό,τι ο καπιταλισμός. Είναι ένα σύστημα που υπόσχεται να υπηρετήσει τις ανάγκες της εργατικής τάξης και όχι τα ατομικά συμφέροντα των εκμεταλλευτών.

Σημαίνει εργασία, περισσότερη δημοκρατία και δημόσια ιδιοκτησία, περισσότερα για την εκπαίδευση και την υγεία, περισσότερα για τη νεολαία και τους εργαζόμενους και κοινωνική ισότητα για τις γυναίκες.