Σημαντικό ρόλο στις κατακτήσεις των εργαζομένων αλλά και στις αλλαγές που έχουν γίνει στην Αυστραλία έχουν παίξει χιλιάδες μέλη και φίλοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας, από τότε που ιδρύθηκε, περίπου πριν 80 χρόνια.

Το ΚΚ Αυστραλίας ήταν πάντα δίπλα στον εργαζόμενο λαό, αρκετά από τα στελέχη του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο συνδικαλιστικό χώρο, βοήθησε αρκετά στην καμπάνια ενάντια στις εξώσεις, συμμετείχε ενεργά στο Κίνημα των Ανέργων, αγωνίστηκε ενάντια στο φασισμό, συμμετείχε στο κίνημα «Απαγορέψτε τη βόμβα» και σε πολλά άλλα.

Με το φόντο αυτό των αγώνων και των κατακτήσεων πραγματοποιείται το 9ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Αυστραλίας από 13 έως 16 του Απρίλη 2001. Τα θέματα που θα συζητηθούν αφορούν στον απολογισμό της Κεντρικής Επιτροπής από το περασμένο συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε το 1996, στην Πολιτική Απόφαση που ήδη συζητιέται στα διάφορα όργανα του κόμματος, καθώς και στην εκλογή της νέας Κεντρικής Επιτροπής.

Θα πρέπει να αναφέρουμε πως «η Πολιτική Απόφαση θέτει τις θέσεις του κόμματος για την εθνική και διεθνή κατάσταση, τον αγώνα των λαών του πλανήτη ενάντια στα θέματα της παγκοσμιοποίησης του διεθνικού μονοπωλίου και την προσπάθεια του ιμπεριαλισμού, ιδιαίτερα των ΗΠΑ, να επιβάλει την κυριαρχία του πάνω σε όλες τις χώρες, συμπεριλαμβανομένων και των αναπτυγμένων βιομηχανικών», αναφέρεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του ΚΚ Αυστραλίας.

«Θέτει επίσης την πρόταση του κόμματος για έναν νέο τύπο κυβέρνησης - της Λαϊκής Κυβέρνησης - που θα απαρτίζεται από αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της κοινωνίας. Η Απόφαση υπογραμμίζει πως μια τέτοια κυβέρνηση θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα όλων των τμημάτων του λαού που τα μονοπώλια τα εκμεταλλεύονται.

Η Πολιτική Απόφαση προβλέπει την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Κυβέρνησης ως βασικό βήμα για το κτίσιμο μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας στην Αυστραλία. Εχει στόχο το δυνάμωμα του κόμματος σε όλα τα επίπεδα, κρατώντας την ιδεολογία του μαρξισμού-λενινισμού και την πρωτοπορία της εργατικής τάξης».

Το ΚΚ Αυστραλίας, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, υπήρξε πάντα δίπλα στον εργαζόμενο λαό, με τα μέλη του να αγωνίζονται σκληρά για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και των μισθών των εργατών.

Η πρώτη μεγάλη εκτίναξη στον αριθμό των μελών του κόμματος συνέβη κατά τη διάρκεια της κρίσης τη δεκαετία του 1930. Τότε που το 30% του εργατικού δυναμικού ήταν άνεργο.

Εκείνο το διάστημα γίνονταν πολλές εξώσεις των ανθρώπων από τα σπίτια τους επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν το νοίκι και το ΚΚ διοργάνωσε καμπάνιες ενάντια στις εξώσεις και βοήθησε τις οικογένειες με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσε.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ανεργίας και εξαθλίωσης δημιουργήθηκε το Κίνημα των Ανέργων. Αρχικά δεν υπήρχαν επιδόματα ανεργίας ή άλλες μορφές βοήθειας. Ηταν ο αγώνας των οργανωμένων ανέργων που τελικά ανάγκασε τις κυβερνήσεις να προχωρήσουν στην καταβολή δελτίου τροφίμων για να αποφευχθεί η πείνα. Το Κίνημα των Ανέργων επίσης προχώρησε σε εκστρατεία για επίδομα ενοικίου, εργασία με πλήρη μισθό και ενάντια στις εξώσεις.

Επίσης, στους χώρους δουλιάς υπήρξε μια αυξανόμενη μαχητικότητα ενάντια στην επιθετικότητα του εργοδότη. Πρέπει να αναφέρουμε πως ήταν αποτέλεσμα της δουλιάς των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος μεταξύ των εργατών που το κόμμα απέκτησε σεβασμό και αναδείχτηκε στην ηγεσία των σωματείων τους. Αυτό φαίνεται ουσιαστικά και στα ορυχεία, όπου κομμουνιστές εκλέχτηκαν στην ηγεσία της Ομοσπονδίας των Ανθρακωρύχων.

Εκείνο το διάστημα, η απάντηση της άρχουσας τάξης ήταν να εντείνει την καταστολή της εργατικής τάξης. Τα συνδικάτα και όλες οι προοδευτικές οργανώσεις δέχτηκαν βίαιη επίθεση. Ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία οργάνωσαν τη «Νιου Γκαρντ» (Νέα Φρουρά), που επιτιθόταν στις συναντήσεις των εργατών και στις συγκεντρώσεις των ανέργων. Το ΚΚ Αυστραλίας ήταν πρωτοστάτης στον αγώνα ενάντια σ' αυτήν την καταστολή.

Καθώς η Αυστραλία προχωρά σε ακόμα μια οικονομική κρίση, η άρχουσα τάξη ήδη προωθεί οργανώσεις ακροδεξιές. Το «Ουόν Νέισιον» (Ενα Εθνος) είναι απλώς η πρώτη απ' αυτές που εμφανίστηκαν. Επιπρόσθετα υπάρχουν πολλές ενδείξεις πως η ομοσπονδιακή κυβέρνηση προχωρά σειρά αντιδημοκρατικών μέτρων επειδή γνωρίζει πως η αντίδραση στις συνέπειες της πολιτικής της αυξάνεται.

Στην Αυστραλία στο τέλος της δεκαετίας του 1930 αλλά και του 1940, δεκάδες χιλιάδες λαού συμμετείχαν στο παγκόσμιο κίνημα ενάντια στον πόλεμο και το φασισμό.

Οταν ο Χίτλερ και το κόμμα των ναζί έλαβαν την εξουσία στη Γερμανία φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο ναζισμός ήταν «η δικτατορία της τρομοκρατίας» του μεγάλου κεφαλαίου και είχε σκοπό βίαια να καταστείλει κάθε προοδευτική οργάνωση.

Ομάδες ναζί περιπλανιούνταν στην Αυστραλία, κάνοντας επιθέσεις σε συναντήσεις των εργατών, διαλύοντας απεργίες και καταστρέφοντας τα γραφεία των προοδευτικών οργανώσεων.

Η συντριβή του φασισμού δημιούργησε μια νέα κατάσταση στον κόσμο. Η Σοβιετική Ενωση, που έπαιξε τον πρώτο ρόλο στη στρατιωτική ήττα του φασισμού, ξεπρόβαλλε ως μια παγκόσμια υπερδύναμη με τεράστιο κύρος. Νέες σοσιαλιστικές χώρες εμφανίστηκαν.

Αυτό πανικόβαλε τους ηγέτες των δυτικών ιμπεριαλιστικών χωρών, οι οποίοι εκτόξευσαν έναν πολιτικό, προπαγανδιστικό, οικονομικό και στρατιωτικό πόλεμο ενάντια στα σοσιαλιστικά κράτη. Πόλεμος που έγινε γνωστός ως Ψυχρός Πόλεμος. Επιβλήθηκε οικονομικός αποκλεισμός στις σοσιαλιστικές χώρες και δισεκατομμύρια δολάρια ξοδεύτηκαν για να τις εξασθενίσουν.

Αυτή την περίοδο η αντίδραση στον Ψυχρό Πόλεμο και στην κατασκευή πυρηνικών όπλων έγινε ένα βασικό αίτημα του λαού. Το κίνημα «Απαγορεύστε τη Βόμβα» υποστηρίχτηκε από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, καθώς και στην Αυστραλία.

Ηταν μια εποχή όπου επικρατούσε ο αντικομμουνισμός. Στην Αυστραλία, κάθε απεργιακή κινητοποίηση χαρακτηριζόταν «κομμουνιστική συνωμοσία», οι κομμουνιστές κατηγορήθηκαν ότι ήταν κατάσκοποι για τη Σοβιετική Ενωση, κομμουνιστές υποτίθεται ήταν υπέρ της δικτατορίας ενάντια στο «δημοκρατικό» σύστημα των δυτικών χωρών.

Ως μέρος αυτής της αντικομμουνιστικής εκστρατείας, οι δυτικές κυβερνήσεις και οι υπηρεσίες τους δούλεψαν σκληρά ώστε να υποσκάψουν και να διασπάσουν τα κομμουνιστικά κόμματα από τα μέσα, αναπαράγοντας μια σειρά από ιδέες. Αλλες φορές εμφανίζονταν ως υπερεπαναστατικές, άλλες εξέφραζαν την άποψη ότι ο καπιταλισμός έχει αλλάξει και τώρα έχει «ανθρώπινο πρόσωπο» κτλ.

Αυτές οι ιδέες διαδόθηκαν ευρέως και ήταν αυτές που «βοήθησαν» τις διασπάσεις που έγιναν στο κομμουνιστικό κίνημα στην Αυστραλία.

Ωστόσο, οι αντικομμουνιστές δεν μπόρεσαν να σκοτώσουν τη μαρξιστική-λενινιστική φιλοσοφία, που είναι ο οδηγός δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων. Η ίδια φιλοσοφία εκφράζεται στην Πολιτική Απόφαση που θα καταληχθεί στο προσεχές Συνέδριο.

Το ΚΚ Αυστραλίας συνεχίζει να υπερασπίζει ότι ο σοσιαλισμός είναι ένα καλύτερο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό σύστημα απ' ό,τι ο καπιταλισμός. Είναι ένα σύστημα που υπόσχεται να υπηρετήσει τις ανάγκες της εργατικής τάξης και όχι τα ατομικά συμφέροντα των εκμεταλλευτών.

Σημαίνει εργασία, περισσότερη δημοκρατία και δημόσια ιδιοκτησία, περισσότερα για την εκπαίδευση και την υγεία, περισσότερα για τη νεολαία και τους εργαζόμενους και κοινωνική ισότητα για τις γυναίκες.