Για να χαλαρώσω κι εγώ από την ένταση της ημέρας, βγήκα και περπάτησα στους δρόμους της πόλης. Η είδηση των "χαλαρωτικών περιπάτων" των δύο ανδρών με προβλημάτισε από την αρχή της βόλτας μου. Χαλάρωσαν οι δύο πολιτικοί άνδρες; Τα κατάφεραν; Μα, τι είδαν; Τι άκουσαν;

Δεν είδαν τις πλατείες, φορτωμένες με παιδιά χαμένα στη νάρκωση; Δεν είδαν μωράκια φρεσκοβγαλμένα απ' την κοιλιά της μάνας τους, ν' αναπνέουν τη λάβα και το καυσαέριο των δρόμων, γερμένα με το μισό τους κορμάκι πάνω στο πεζοδρόμιο και γαντζωμένα με το άλλο μισό τους στο απλωμένο χέρι του επαίτη πατέρα τους;

Δεν άκουσαν άνεργους, να παρακαλάνε τους περαστικούς "κάνα τριαντάφυλλο, κάνα αναπτηράκι, κυρία, πάρε κάτι, πεινάμε";

Δεν πνίγηκαν στη θέα των πόλεων, που πεθαίνουν από τη ρύπανση, από την υπερπληθωρισμένη εσωτερική μετανάστευση, από την οικοδομική και αρχιτεκτονική ασυδοσία; Δεν είδαν τη θλίψη των βρώμικων γειτονιών, την απελπισία των υπερχειλισμένων σκουπιδοτενεκέδων, που πηγαινοέρχονται τα βράδια, από γωνία σε γωνία, φαντάσματα πόλεων, που αναπνέουν δυσωδία;

Τους βομβαρδισμούς δεν τους άκουσαν, γιατί ήταν "στρατιωτικές επιχειρήσεις".

Την απόβαση στο Λιτόχωρο των στρατευμάτων κατοχής δεν την είδαν, γιατί ήταν "αποβίβαση ειρηνευτικής δύναμης".

Τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία δεν τον αντιλήφθηκαν, γιατί ήταν "ανθρωπιστική βοήθεια".

Την ανεργία, την υποαπασχόληση, την εντατικοποίηση της εργασίας, την κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων δεν τις καταλαβαίνουν, γιατί είναι"ελαστικές μορφές απασχόλησης", "ανταγωνιστικότητα των προϊόντων", "εκσυγχρονισμός".

Οι 70, όμως, στους 100 ψηφοφόρους δεν την άκουσαν, δεν την είδαν την πραγματικότητα του καπιταλισμού; Δεν κατάλαβαν ότι με την ψήφο τους στήριξαν ακόμα μια φορά τον καπιταλισμό και τις συνέπειές του;

Τι νομίζετε πως είναι ο καπιταλισμός; Φάντασμα ή αόριστο ιδεολόγημα, που αφορά κάποιους θεωρητικούς; Ο καπιταλισμός είναι το σαράκι, που τρώει, καθημερινά, ζωές και ελπίδες. Είναι ο πόλεμος, η ανεργία μας, το κόψιμο της ανάσας μας από τη ρύπανση, η καθημερινή προσβολή μας από την ασχήμια της πόλης, ο περίπατος ανάμεσα από απελπισμένους επαίτες, η αμήχανη πλήξη των νέων μέσα και έξω από τα μπαράκια και τις καφετερίες. Η καθημερινή μας απομόνωση, η μελαγχολική μοναξιά των χωριών, η δυσφορία της άδειας καταναλωτικής, μικρούτσικης ζωής μας. Η ομηρία μας από εφήμερα ρουσφέτια, η υποταγή μας, η παράδοσή μας, η αδιαφορία μας, ο φόβος μας, η ανασφάλειά μας. Αυτός είναι ο καπιταλισμός.

Είναι ορατός με γυμνό μάτι. Είναι εξόφθαλμος. Φαίνεται. Υπάρχει στις πιο απλές εκδηλώσεις της ζωής μας. Κραυγάζει, μας πονάει, σκοτώνει. Ανοίξτε τα μάτια και τα αυτιά του νου και της καρδιάς. Δείτε τον κοριό που αφαιμάζει το μέλλον μας. Δείτε το τέρας, που κλέβει και σφετερίζεται τις ζωές μας, και χτυπήστε το κατάστηθα. Τώρα, πριν ο προσωπικός απολογισμός δείξει ότι η διαδρομή της ζωής μας ήταν άνυδρη, ξερή, έξω απ' το ποτάμι, δίπλα από τις όχθες του, και όχι μέσα στην ορμή και τη δροσιά της κοίτης του.

Ελένη ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ

Μέχρι τώρα η κυβέρνηση είχε να επιδείξει ως έναν απ' τους καλύτερους δείκτες υγείας στη χώρα μας το ποσοστό κάλυψης των παιδιών με εμβολιασμός. Ομως, η εικόνα αυτή ανατρέπεται εν πολλοίς από την Πανελλαδική Μελέτη για την κατάσταση των εμβολιασμών, που διενήργησε το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, με τη συνεργασία 100 υγειονομικών μονάδων και έγινε σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 4.500 παιδιών Α Δημοτικού και 6.500 παιδιών Γ Δημοτικού από όλη τη χώρα.

Τα στοιχεία της έρευνας παρουσιάστηκαν χτες σε ημερίδα και οι διαπιστώσεις είναι οι εξής:

• Η κατάσταση του εμβολιασμού στην Ελλάδα υπολείπεται των στόχων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) μέχρι το 2000. Επίσης υπολείπεται και των περισσότερων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ παρατηρείται αξιοσημείωτη καθυστέρηση στη διενέργεια του συνόλου των εμβολίων του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών, γεγονός που έχει αρνητικές συνέπειες, τόσο στην ατομική, όσο και στη συλλογική ανοσία. (Στον Πίνακα 1 φαίνονται τα ποσοστά κάλυψης με εμβολιασμούς για διάφορες ασθένειες, που δείχνουν την απόκλιση απ' τους στόχους της ΠΟΥ).
• Οι εμβολιασμοί των παιδιών σε κάποια μειονοτική ομάδα είναι συστηματικά ελλιπέστερος του εμβολιασμού των υπόλοιπων παιδιών. (Στον Πίνακα 2 φαίνονται τα συγκριτικά στοιχεία μεταξύ των παιδιών των μειονοτήτων και του συνόλου των παιδιών της Ελλάδας).

Οπως αναφέρθηκε στην ημερίδα, οι εμβολιασμοί στα δημοτικά σχολεία γίνονται απ' τα Κέντρα Υγείας (41%) και το ΠΙΚΠΑ (29%). Το δραματικό, δηλαδή, είναι ότι τα ΚΥ έχουν αφεθεί στην τύχη τους, ενώ τα 62 Ιατροκοινωνικά Κέντρα του ΠΙΚΠΑ - όπου έβρισκαν καταφύγιο οι μετανάστες και οι μειονότητες - καταργήθηκαν με τον αντικοινωνικό νόμο για την Πρόνοια, χωρίς να αντικατασταθούν με μια άλλη δομή.

• Στους εμβολιασμούς της προσχολικής ηλικίας, ιδιαίτερο πρόβλημα υπάρχει με τον εμβολιασμό για τον κοκίτη και την ερυθρά.

Οι εμβολιασμοί της σχολικής ηλικίας υπολείπονται όλοι σημαντικά. Μόνον ένα στα τρία παιδιά της Γ Γυμνασίου έχουν λάβει δύο δόσεις εμβολίου για ιλαρά, ένα στα τέσσερα για παρωτίτιδα, και ένα στα πέντε για ερυθρά. Ανεπαρκώς εμβολιασμένες είναι οι γενιές των σημερινών εφήβων (Γ Γυμνασίου) ακόμη και με μια δόση για ιλαρά, ερυθρά και παρωτίτιδα, πράγμα, που, όπως επισήμαναν οι εκπρόσωποι του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού απαιτεί ειδικά μέτρα για τις γενιές αυτές.

Απ' τα στοιχεία αυτά έδειξε να ξαφνιάζεται - παρότι η έρευνα χρηματοδοτήθηκε απ' το υπουργείο Υγείας - και ο υφυπουργός Υγείας Ν. Φαρμάκης,που παραβρέθηκε και μίλησε στην ημερίδα. "Δεν περίμενα ότι υπολειπόμαστε", είπε ο Ν. Φαρμάκης και υποσχέθηκε ότι θα παρθούν μέτρα, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση και η χώρα μας να φτάσει τους στόχους της ΠΟΥ.

Η αποδιάρθρωση του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών μπορεί να έχει σημαντικές αρνητικές συνέπειες, που συνδέονται με τα πολύπλοκα φαινόμενα της συλλογικής ανοσίας (π.χ., επιδημίες "ξεχασμένων" νόσων με νέα επιδημιολογικά χαρακτηριστικά κλπ.), υπογράμμισαν οι επιστήμονες και τόνισαν: "Σήμερα είναι πρωτεύον να αποκατασταθεί το κύρος και η θέση του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμών. Η εφαρμογή του πρέπει να καταστεί προτεραιότητα και σημείο αναφοράς για την πρακτική των εμβολιασμών στην Ελλάδα.