Associated Press

H αστυνομική βία είχε... την τιμητική της

Την Κυριακή 9 του Απρίλη, Αμερικανοί διαδηλωτές έκαναν πορεία προς το Καπιτώλιο, έδρα του Κογκρέσου, για να ζητήσουν από το Σώμα αυτό και από τον Πρόεδρο Κλίντον να ακυρώσουν το συσσωρευόμενο χρέος τρισεκατομμυρίων δολαρίων, που κάθε χρόνο προκαλεί φοβερή πείνα και ασθένειες σε εκατομμύρια άτομα αναπτυσσόμενων χωρών. Η διαδήλωση αυτή, που ονομάστηκε «Ιωβηλαίον 2000», αποτελούσε το προοίμιο μιας ολόκληρης βδομάδας διαμαρτυριών, που κορυφώθηκαν στις 16 και 17 Απρίλη, με τη συμμετοχή εργατικών συνδικάτων και διαφόρων κοινωνικών και άλλων και άλλων οργανώσεων και κύριο στόχο το «κλείσιμο» της ετήσιας ανοιξιάτικης συνάντησης (annual spring meeting) της Παγκόσμιας Τράπεζας (WB) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (IMF).

Αξιωματούχοι των δυο αυτών τραπεζικών μεγαθηρίων ισχυρίζονται, ότι η υγεία και η παγκόσμια οικονομία σήμερα δείχνουν πως η δική τους συμβολή είναι αποτελεσματική. Ωστόσο, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του BBC, το μισό των 6 δισεκατομμυρίων του παγκόσμιου πληθυσμού είναι τόσο φτωχό, που ποτέ δε χρησιμοποίησε τηλέφωνο και ένα σημαντικό ποσοστό πεθαίνει από την πείνα.

Το Σάββατο 15 του Απρίλη, η Αστυνομία, που είχε κινητοποιηθεί πάνοπλη, διέλυσε υπαίθριο «αρχηγείο» των διαδηλωτών στην Ουάσιγκτον και αργά το βράδυ της ίδιας μέρας συνέλαβε 600 άτομα, με την κατηγορία ότι παρήλαυναν χωρίς άδεια και παρεμπόδιζαν την κυκλοφορία, αν και, υπό τη δική της συνεχή επιτήρηση, ελάχιστη τέτοια διατάραξη σημειώθηκε, καθώς ο κύριος όγκος των διαδηλωτών κινούνταν πάνω στα πεζοδρόμια.

Την Κυριακή 16 του Απρίλη, 10.000 διαδηλωτές κατά της «παγκοσμιοποίησης», κύρια από τις ΗΠΑ, αλλά και από 55 άλλες χώρες, υπό την κοινή ονομασία «Κινητοποίηση για Παγκόσμια Δικαιοσύνη», έδωσαν το μαχητικό «παρών» τους. Δεν μπόρεσαν, όμως, να φτάσουν στο χώρο των δύο αυτών ιδρυμάτων, μπροστά από τα οποία είχαν τοποθετηθεί οδοφράγματα και συρματοπλέγματα. Περίπου δυο χιλιάδες αστυνομικοί, ντόπιοι και ομοσπονδιακοί, πολλοί από τους οποίους έφεραν πολεμική εξάρτυση, απέκλεισαν το χώρο αυτό και για να αποτρέψουν την διέλευση των διαδηλωτών προς αυτήν την κατεύθυνση χρησιμοποίησαν καπνογόνες χειροβομβίδες, δακρυγόνα αέρια και υγρό πιπεριού. Παράλληλα, οι υπουργοί Οικονομικών και άλλοι αντιπρόσωποι από διάφορες χώρες τοποθετήθηκαν νωρίς τα ξημερώματα της ίδιας μέρας σε λεωφορεία και μεταφέρθηκαν στα κτίρια των δύο συναντήσεων, συνοδευόμενοι από ισχυρή αστυνομική δύναμη. Οι διαδηλωτές ήλπιζαν πως θα κατόρθωναν ό,τι είχε γίνει στις 30 του περσινού Νοέμβρη στην πόλη Σιάτλ, όπου οι συναντήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου είχαν διακοπεί κατά διαστήματα. Πέτυχαν, όμως, τον αποκλεισμό τεσσάρων υπουργών Οικονομίας - από τη Βραζιλία, την Πορτογαλία, τη Γαλλία και την Ταϊλάνδη. Ενας διαδηλωτής, ο 26χρονος ομογενής Τζεντ Στάμος, από τη Βοστόνη, δήλωσε σχετικά: «Δεν πετύχαμε να σταματήσουμε όλους τους αντιπροσώπους, αλλά πραγματικά διεγείραμε τη συνειδητότητα του κόσμου».

Ο πρόεδρος της Εργατικής Συνομοσπονδίας AFL-CIO, Τζον Σουίνι, που πήρε μέρος στη δυναμική αυτή διαδήλωση, σε ομιλία του προς το πλήθος, αποτελούμενο στη μεγάλη πλειοψηφία του από νέους και νέες, τόνισε καταχειροκροτούμενος: «Θέλουμε ξαλάφρωμα από το χρέος και το θέλουμε τώρα! Στην Αιθιοπία, πάνω από 100.000 πεθαίνουν κάθε χρόνο από διάρροια. Ωστόσο, η κυβέρνηση ξοδεύει τέσσερις φορές περισσότερο για τις πληρωμές του χρέους». Και πρόσθεσε: «Για την εξόφληση των χρεών, εργάτες αναγκάζονται να μοχθούν στα μονοπωλιακά σκλαβοπάζαρα με αμοιβές χαμηλές ως τα 10 σεντς την ώρα. Αυτό θέτει τον εργάτη κατά του εργάτη και μια χώρα ενάντια σε μια άλλη χώρα. Μόνο το ξαλάφρωμα από το χρέος δε θα λύσει το πρόβλημα. Πλούσιες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, πρέπει να χορηγούν περισσότερο χρήμα για την ανάπτυξη και να κάνουν σίγουρο, ότι προσφέρουν δουλιές και ωφελήματα και όχι περισσότερα παλάτια και περισσότερα τανκς για την άρχουσα τάξη».

Ο Σουίνι κατάγγειλε κατόπιν τη WB και το IMF για το ότι επιβάλλουν πολιτικές «δομικής ρύθμισης», που πετσοκόβουν τα προγράμματα δικτύου ασφαλείας και ιδιωτικοποιούν τις βιομηχανίες. «Πρέπει να σταματήσουν να πιέζουν χώρες να "αναμορφώνουν" τις οικονομίες τους προς λανθασμένη κατεύθυνση. Πρέπει να επιτρέπουν σε χώρες να ακολουθούν διαφορετικά μονοπάτια ανάπτυξης... Χρειαζόμαστε έναν κόσμο, όπου η αγορά μάς ανυψώνει αντί να μας οδηγεί κάτω».

Από την πλευρά τους, αυτό το βράδυ, οι υπουργοί και άλλοι αντιπρόσωποι στις δύο αυτές συναντήσεις αναγνώρισαν, όπως είπαν, σιωπηρά τις κραυγές των διαδηλωτών, αναφέροντας σε ανακοινωθέν του IMF ότι ο ρόλος τους έχει γίνει ζήτημα «αυξανόμενης δημόσιας συζήτησης». Αναγνώρισαν, ακόμη, έναν πλατιά διαδεδομένο φόβο, ότι «τα ωφελήματα της παγκόσμιας οικονομίας δε φθάνουν στον καθέναν, ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες». Ομως, δεν πρόσφεραν νέες συνταγές, εκτός από κάποιες βελτιώσεις στις εσωτερικές λειτουργίες του IMF.

Στην πραγματικότητα, όμως, δε φαίνεται να άκουσαν σωστά. Οι διαδηλωτές κατηγορούσαν τα δύο αυτά οικονομικά ιδρύματα, ότι φορτώνουν τις χώρες του τρίτου κόσμου με συντριπτικά χρέη, φτωχαίνοντας τους αγρότες, καταστρέφοντας τα τροπικά δάση, υποστηρίζοντας τα σκλαβοπάζαρα και άλλες πολιτικές που, όπως έλεγε μια επιγραφή τους, σημαίνουν: «Αποστράγγιξε το φτωχό, για να παχύνει ο πλούσιος».

Παράλληλα, όπως εξήγησε ο Πάτρικ Ρένσμπορο, ένας από τους εκπροσώπους της «Κινητοποίησης για Παγκόσμια Δικαιοσύνη», «γιορτάζουμε για το ότι το κίνημα αυτό δημιουργήθηκε. Πριν λίγες μέρες, οι περισσότεροι Αμερικανοί δε γνώριζαν το παραμικρό για την WB ή το IMF. Τα ιδρύματα αυτά δεν μπορούν να επιζήσουν έπειτα από μια δημόσια λεπτομερή εξέταση. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για το κλείσιμό τους».

Και τη μέρα αυτή έγιναν συμπλοκές με την Αστυνομία και πάμπολλες συλλήψεις.

Τη Δευτέρα 17 του Απρίλη, τελευταία μέρα των διαδηλώσεων αυτών, οι ανώτατοι οικονομικοί αξιωματούχοι της WB και του IMF, στην προσπάθειά τους να επιδείξουν ευαισθησία για τη φτώχεια, καθώς οι 2.000 διαδηλωτές που απέμειναν στην Ουάσιγκτον, αντιμετωπίζοντας θαρραλέα την καταρρακτώδη και παγερή βροχή, αλλά και την πάνοπλη και άτεγκτη Αστυνομία, υποσχέθηκαν ότι θα δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στα θύματα της «παγκοσμιοποίησης» και θα προσφέρουν «απεριόριστο χρήμα» για την καταπολέμηση του AIDS στις φτωχές χώρες.

Οι υπουργοί Οικονομικών και οι κεντρικοί παράγοντες που επιβλέπουν τη WB, ανακοίνωσαν ότι το ίδρυμα αυτό θα εντείνει την πάλη κατά του AIDS, γιατί η ασθένεια αυτή είναι ένα πρόβλημα της φτώχειας, όπως και η δημόσια υγεία. Πάνω από 50 εκατομμύρια έχουν προσβληθεί από τον ιό που προκαλεί το AIDS και διαδίδεται ταχύτατα στην Αφρική, στην Ινδία, στην Κίνα και στις χώρες της Καραϊβικής, που όλες είναι μεγάλοι πελάτες της WB. Ταυτόχρονα, υποστήριξαν έντονα τη φιλελευθεροποίηση του εμπορίου, ώστε οι φτωχότερες χώρες να μπουν στην παγκόσμια οικονομία και, έτσι, να αποκτήσουν μεγαλύτερο πλούτο. Επίσης, αξιωματούχοι της ίδιας τράπεζας υπερασπίστηκαν την πολιτική τους για τον εξαναγκασμό των καταχρεωμένων χωρών να υιοθετήσουν τακτική μείωσης της φτώχειας προτού μειωθούν τα χρέη τους ή παραγραφούν.

Η απάντηση των ηρωικών διαδηλωτών ήταν ότι η WB και το IMF διαδίδουν το ευαγγέλιο της ελεύθερης αγοράς του καπιταλισμού, για να ωφεληθούν τα μονοπώλια, ενώ αγνοούν τον αντίκτυπο της τακτικής τους αυτής στο περιβάλλον, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της φτώχειας σε πολλές χώρες.

Η Αστυνομία συνέχισε και αυτή τη μέρα να χρησιμοποιεί κατά των διαδηλωτών αέρια και τα κλομπς της, συλλαμβάνοντας άλλους 90. Συνολικά, στη διάρκεια των τριήμερων διαδηλώσεων, πιάστηκαν τουλάχιστον 1.300 άτομα, σύμφωνα με την εφημερίδα «USA Today» της Τρίτης 18 του Απρίλη.

Associated Press

Η παραπληροφόρηση δεν έκαμψε την διάθεση των διαδηλωτών

«Τη μετακόμιση ενός γελοίου πανηγυριού, με μολότοφ, πέτρες, και ένα μάτσο παρανοϊκούς» από το Σιάτλ στην Ουάσιγκτον προανάγγελναν το, μεγάλης εμβέλειας, περιοδικό «Newsweek» και η εφημερίδα «Times» της Νέας Υόρκης, κάποιες ημέρες πριν από την έναρξη της συνόδου στην Ουάσιγκτον. Χρησιμοποίησαν, μάλιστα, τους ίδιους και απαράλλακτους χαρακτηρισμούς που είχαν επιλέξει για να περιγράψουν τα γεγονότα, λίγους μήνες νωρίτερα, στο Σιάτλ.

Αναλόγου ύφους και περιεχομένου ήταν και το σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Wall Street Journal» (στις 11 του Απρίλη), στο οποίο, μάλιστα, τονιζόταν ότι στόχος των διαδηλωτών δεν είναι παρά η πρόκληση προβλημάτων στην πρωτεύουσα και η δυσφήμιση της χώρας από τις «βίαιες και άναρχες πράξεις τους». Φυσικά, σε κανένα από τα προαναφερόμενα δημοσιεύματα δεν εμπεριέχονται τα αιτήματα, οι θέσεις και οι απόψεις των διαδηλωτών, οι οποίοι χαρακτηρίζονται γενικόλογα και απόλυτα ως «εθνικιστές, πολέμιοι του εμπορίου και της οικονομικής ανάπτυξης, γραφικοί».

Εξίσου «αντικειμενική» υπήρξε και η, επιτόπου, κάλυψη των διαδηλώσεων κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ. Οι δύο μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες «New York Times» και «Boston Globe», ένα 24ωρο μετά τη λήξη της συνόδου και το πέρας των βασικότερων κινητοποιήσεων επέλεξαν την απόλυτη σιωπή όσον αφορά στις διαδηλώσεις σαν να μην έγιναν ποτέ. Αντίθετα, φιλοξενούν εκτενή ρεπορτάζ από τις συζητήσεις εντός των θυρών και αναλύσεις για την «κατάργηση των περιορισμών στις εμπορικές συναλλαγές» και την αναγκαιότητα «οικονομικών μεταρρυθμίσεων» ως μονόδρομου προς την ευημερία.

Σε οικονομικές αναλύσεις και θεωρητικές προσεγγίσεις της «απόλυτης αλήθειας» της παγκοσμιοποίησης αναλίσκονται και οι περισσότερες μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες. Η βρετανική εφημερίδα «Financial Times», αν και αφιερώνει αρκετό χώρο στη σύνοδο της Ουάσιγκτον, επιλέγει να αναφερθεί στα επεισόδια μόνο μετά το τέλος των συζητήσεων, αρκούμενη σε μια φωτογραφία και μία ολιγόλογη αναφορά. Με ολιγάριθμες, άνευ σχολίων, φωτογραφίες κάλυψαν τις τριήμερες διαδηλώσεις και οι «Herald Tribune», «The Guardian», οι οποίες μιλούν «για ορισμένα επεισόδια που απείλησαν τη διάσκεψη, αλλά αποτράπηκαν επιτυχώς από τις αστυνομικές δυνάμεις». Τα αιτήματα των διαδηλωτών και δηλώσεις τους φιλοξενεί η γαλλική «Le Monde», μετά το τέλος των συζητήσεων, ενώ η γαλλική «Humanite» τιτλοφορεί το πρωτοσέλιδό της και την κυρίαρχη φωτογραφία από τις συγκρούσεις «Η Ουάσιγκτον ανακάλυψε την πραγματική παγκοσμιοποίηση».

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, όμως, λασπολογίας και παραπληροφόρησης δε θα μπορούσε παρά να προέρχεται από τις ΗΠΑ. Η εφημερίδα «Washington Post» κάλυψε εκτενώς τα γεγονότα στην αμερικανική πρωτεύουσα με το δικό της «χαρακτηριστικό» τρόπο. Αφού εξαίρει, όπως και η πλειοψηφία άλλωστε των ΜΜΕ, την άψογη και αποτελεσματική στάση και οργάνωση των αστυνομικών δυνάμεων, επιχειρεί να παρουσιάσει τις διαδηλώσεις υπό τον τίτλο «Διαμαρτυρόμενοι για τους διαμαρτυρόμενους».

Ο αρθρογράφος της, Μαρκ Φίσερ, επικαλούμενος την προσωπική του μαρτυρία, υποστηρίζει ότι οι διαδηλωτές δεν ήταν παρά «ένα μάτσο πιτσιρίκια που δεν είχαν άλλον τρόπο να εκνευρίσουν τους μεγαλύτερούς τους». «Αποφάσισαν, τονίζει ειρωνικά, να δημιουργήσουν πρόβλημα στην αμερικανική πρωτεύουσα, μην έχοντας κανένα ουσιαστικό αίτημα αλλά ούτε, καν, ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης».

Ο Φίσερ παραθέτει στιχομυθίες που υποστηρίζει ότι είχε με ορισμένους από τους διαδηλωτές και συμπεραίνει ότι «δεν πρόκειται παρά για καλομαθημένα κολεγιόπαιδα που θέλουν να λένε ότι διαμαρτύρονται για τη φτώχεια και την καταπίεση, δύο πράγματα που δε γνώρισαν ποτέ τους και ουδέποτε θα γνωρίσουν, αφού αρκούνται στο να φιλοσοφούν και να χάνουν τον χρόνο τους ξοδεύοντας τα χρήματα των γονιών τους και καταστρώνοντας τέτοιου είδους διασκεδαστικά δρώμενα». Για να στοιχειοθετήσει, ολοκληρωμένα, την άποψή του, ο Φίσερ κλείνει, διόλου τυχαία φυσικά, το άρθρο του με τα λόγια ενός ηλικιωμένου Σέρβου, ο οποίος «γνωρίζει την πραγματική έννοια της καταπίεσης και της φτώχειας, από τα οποία ξέφυγε με δυσκολία στις αρχές του '50, εγκαταλείποντας με κίνδυνο της ζωής του το καταπιεστικό φασιστικό κομμουνιστικό καθεστώς του Τίτο».

Ο συνομιλητής του Φίσερ, λοιπόν, φέρεται να εκτιμά ότι «κάθε νέα γενιά ψάχνει ένα λόγο για να διαμαρτυρηθεί, κατά συνέπεια είναι φυσιολογική η αντίδραση αυτή, αν και, σε αντίθεση με το παρελθόν, δεν έχει καμία ουσία. Τουλάχιστον, όμως, με αυτόν τον τρόπο θα εκτονωθεί και θα βοηθήσει τους αποπροσανατολισμένους νέους να εκτιμήσουν αυτά που έχουν και να μην ασχολούνται με ανοησίες»! Ανοησίες είναι σε ένα πρώτο επίπεδο το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα και σε ένα δεύτερο επίπεδο ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, όπως φαίνεται.

Η «Washington Post» επιμένει και δε διστάζει σε άλλο άρθρο της, το οποίο αναδημοσίευσε και το ελληνικό ΒΗΜΑ, να χαρακτηρίσει, εμμέσως πλην σαφώς, εκτός τόπου και χρόνου τους διαδηλωτές. «Εφόσον δηλώνουν πολέμιοι της φτώχειας και της καταπίεσης, υπογραμμίζεται, θα έπρεπε να διοργανώνουν συγκεντρώσεις συμπαράστασης προς τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς και υποστήριξης της παγκοσμιοποίησης, στην οποία οφείλεται η καταπολέμηση της φτώχειας σε μεγάλο μέρος του πλανήτη».

Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρεται η περιοχή της ανατολικής Ασίας, όπου «εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι που ζούσαν κάτω από τα όρια της φτώχειας ανήκουν σήμερα στη μεσαία τάξη χάρη στην παγκοσμιοποίηση». Το συγκεκριμένο δημοσίευμα, μάλιστα, τονίζει ότι «ευχής έργο θα ήταν να επαναληφθεί το ίδιο φαινόμενο και σε άλλες περιοχές του πλανήτη». Εννοείται ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά στις συνθήκες και στους όρους υπό τους οποίους οι διεθνείς οργανισμοί απεργάστηκαν αυτήν τη «θαυματουργή» οικονομική ανάπτυξη και ενθάρρυναν τις εξαγωγές και το ελεύθερο εμπόριο «από τις φτωχές χώρες προς τις πλούσιες».

Για άλλη μια φορά, ο κύριος όγκος των πραγματικών τεκταινόμενων στην Ουάσιγκτον, τα αιτήματα και η ουσία των μαζικών διαδηλώσεων έφθασαν στο ευρύ κοινό μέσω του διαδικτύου και του εναλλακτικού «γραφείου Τύπου» που έστησαν οι συμμετέχουσες οργανώσεις, όπως και στο Σιάτλ, μέσω των ηλεκτρονικών και εντύπων μέσων που οι ίδιες διαθέτουν. Και αυτήν τη φορά, το εναλλακτικό κέντρο πληροφόρησης και οι τακτικές ενημερώσεις, στις οποίες προχώρησε, συνέβαλλαν τα μέγιστα στην, όσο το δυνατόν, πληρέστερη ενημέρωση της κοινής γνώμης αλλά και στην αντιμετώπιση της προσπάθειας αποπροσανατολισμού, λασπολογίας και τρομοκρατίας που εξαπέλυσαν τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Εντούτοις, αυτό που έγινε αντιληπτό, όπως οι ίδιοι οι διοργανωτές υποστήριζαν, είναι ότι το διαδίκτυο παραμένει το μοναδικό μέσο τόσο, ευρείας εμβέλειας, επικοινωνίας με την κοινή γνώμη αλλά, ταυτόχρονα, είναι εξίσου προσιτό στις αστυνομικές αρχές. Αυτό που έγινε σαφές στις κινητοποιήσεις της Ουάσιγκτον είναι ότι οι διοικητές των αρχών ασφαλείας γνώριζαν μέσω του διαδικτύου το μεγαλύτερο μέρος του σχεδίου δράσης των διαδηλωτών.

«Το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο είναι η ελευθερία έκφρασης» υπογράμμιζε ο Διογένης, πολλούς αιώνες νωρίτερα, τονίζει σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Νόρμαν Σόλομον, του εναλλακτικού ηλεκτρονικού δικτύου πληροφόρησης. Δεν υπάρχει, όμως, ελευθερία να ακουστεί η γνώμη σου, συμπληρώνει. «Σε μια χώρα που ευαγγελίζεται την ελευθερία της έκφρασης ως υπέρτατη αρχή, δεν υπάρχει, ούτε καν η στοιχειωδέστερη μνεία, για την ελευθερία της ενημέρωσης, διότι, καταλήγει ο Σόλομον, ακόμη και ένας κατάδικος μπορεί να μιλά ελεύθερα αλλά μόνο στους τοίχους του κελιού του».

Για μία ολόκληρη σχεδόν βδομάδα η αμερικανική πρωτεύουσα, η Ουάσιγκτον, είχε μετατραπεί σε πόλη των εσχάτων ορίων. Ενα πραγματικό πολεμικό μέτωπο, όπου κυρίως το τελευταίο τριήμερο χιλιάδες αστυνομικοί, άνδρες της εθνοφρουράς, πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών, ελικόπτερα που παρακολουθούσαν τις κινήσεις των διαδηλωτών, αλλά ακόμη και των πολιτών, οδοφράγματα και συρματοπλέγματα, είχαν ένα στόχο: Τον αποκλεισμό της πόλης από τους διαδηλωτές, με τον αποκλεισμό περισσότερων από 50 «στρατηγικών» οικοδομικών τετραγώνων για να αποτρέψουν την εισβολή των διαδηλωτών στα κτίρια της Παγκόσμιας Τράπεζας, όπου ελάμβανε χώρα η πρώτη Σύνοδος της νέας χιλιετίας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Το σχέδιο της αντιμετώπισης «της κοινωνικής ανυπακοής» είχε εκπονηθεί πολλές βδομάδες πριν, δεδομένου του φιάσκου που είχαν υποστεί οι αστυνομικές δυνάμεις στο Σιάτλ. Περισσότερα από 1 εκατομμύριο δολάρια δαπανήθηκαν για νέο και ειδικό εξοπλισμό των αστυνομικών. Σχεδόν 1.500 αστυνομικοί παρακολούθησαν ειδικά σεμινάρια για την αντιμετώπιση των διαδηλωτών. Δόθηκε άδεια μίας ημέρας για τη Δευτέρα σε όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, για να μην προσέλθουν στις εργασίες τους. Σταθμοί του τρένου, αλλά και του υπόγειου σιδηροδρόμου παρέμειναν κλειστοί επί διήμερου, ούτως ώστε να αποτραπεί η άφιξη νέων ομάδων διαδηλωτών, που θα έρχονταν να προστεθούν στους χιλιάδες που βρίσκονταν στους δρόμους.

Οταν οι διαδηλώσεις και οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας άρχισαν την Τρίτη (11/4), άρχισαν και οι σταδιακές συλλήψεις. Οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων πάνω από επτά ανθρώπους βάδιζε στους δρόμους της Ουάσιγκτον, υπόκεινταν στις ανακρίσεις των αστυνομικών που περιπολούσαν στους δρόμους και σε περίπτωση που κρίνονταν ύποπτοι προσάγονταν στην αστυνομία για ανακρίσεις.

Το αποκορύφωμα αυτών των «υπόγειων» ενεργειών έγινε το Σάββατο το πρωί, την παραμονή δηλαδή των μεγάλων διαδηλώσεων, όταν η αστυνομία εισέβαλε στο κέντρο των διοργανωτών στο «Ocean/Lupis Convergence Center» στα βορειοδυτικά της πόλης. Δεκάδες μέλη των ειδικών μονάδων καταστολών, τελείως προσχηματικά - λέγοντας ότι υπάρχει ένταλμα έρευνας - εισέβαλαν στο κέντρο οργάνωσης και υποδοχής των διοργανωτών και συνέλαβε εκατοντάδες που βρίσκονταν μέσα και σχεδίαζαν την υποδοχή των ομάδων των διαδηλωτών, καθώς και την ενημέρωσή τους και την προετοιμασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτή την έφοδο η αστυνομία, εκτός των αθρόων συλλήψεων, προχώρησε και στην κατάσχεση όλου του έντυπου υλικού, των πανό, των προμηθειών, ακόμη και αλουμινένια κουτάκια αναψυκτικών που ήταν κομμένα στη μία τους βάση για να χρησιμοποιούνται στο ανακάτεμα των χρωμάτων, γεγονός ύποπτο που ο υπαρχηγός της Αστυνομικής Δύναμης της Ουάσιγκτον Τέρι Γκάινερ το θεώρησε ότι «μοιάζει με κοκτέιλ Μολότοφ»!

Το ίδιο απόγευμα η αστυνομία σε μία πρώτη επίδειξη δύναμης συνέλαβε 637 διαδηλωτές, ανάμεσά τους και η φωτορεπόρτερ της «Ουάσιγκτον Ποστ» Κάρολ Γκούζι, η οποία έχει βραβευτεί τρεις φορές με βραβεία Πούλιτζερ. Αιτιολογικό των συλλήψεων: Διαδήλωση χωρίς τη σχετική άδεια!

Την Κυριακή, πρώτη μέρα των κινητοποιήσεων, για να διαλύσουν τη διαδήλωση μπροστά από τη σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, περίπου 2.000 αστυνομικοί είχαν κινητοποιηθεί. Χρησιμοποίησαν δακρυγόνα, «καπνογόνα» και «σπρέι πιπεριού» και ένα κοκτέιλ «πιπεριού και ξιδιού», που μπορεί να προκαλέσει πολύ σοβαρές οφθαλμικές παθήσεις. «Στόχος μας ήταν να αποτρέψουμε πράξεις βανδαλισμού και βίας» θα τονίσει ο αρχηγός της αστυνομίας Ράμσεϊ. Η πόλη πια ήταν στα χέρια της αστυνομίας, καθώς ολόκληρη την ημέρα ελικόπτερα της αστυνομίας περιπολούσαν πάνω από το χώρο των 50 και οικοδομικών τετραγώνων και τα πληρώματά τους έλεγχαν από αέρος τις κινήσεις των διαδηλωτών. Στο έδαφος «φάλαγγες» αστυνομικών, αμήχανοι τουρίστες από μακρύτερα, καθώς και εκπρόσωποι των ΜΜΕ παρακολουθούσαν και αυτοί τα τεκταινόμενα. Η αστυνομία, οι άδειες των μελών της οποίας ήδη ανακλήθηκαν, διέκοψε την κυκλοφορία σε τρεις σταθμούς του υπογείου σιδηροδρόμου, επιδιώκοντας να παρεμποδίσει τη διείσδυση μαχητικών διαδηλωτών στις τάξεις της.

Ανάλογο σκηνικό επαναλήφθηκε και τη Δευτέρα. Το σχέδιο είχε «επιτυχία» και από κοντά το παρακολούθησαν αστυνομικοί αρχηγοί από πολλές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως της Βοστόνης, του Σαν Φραντσίσκο, του Λος Αντζελες και άλλων, προκειμένου να είναι και αυτοί έτοιμοι για τις επόμενες κινητοποιήσεις που έρχονται...