Με πόση αγαλλίαση, άραγε, έγινε δεκτή η ανακοίνωση του νέου σχεδίου για τις Ανδεις, που ανήγγειλε στις 16 Μάη ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζορτζ Ουόκερ Μπους, από το βιομηχανικό σύμπλεγμα που τα 'χει όλα; Βιομηχανία, που λαμβάνει ετησίως περί τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια από τη φορολογία των Αμερικανών πολιτών; Το σχέδιο για τις Ανδεις σε συνδυασμό με το Σχέδιο Κολομβία δίνει στις στρατιωτικές βιομηχανίες αυτό που περισσότερο ποθούν. Εναν άμεσο πόλεμο.

Μια πρώτη ανάγνωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής των πρώτων 100 ημερών υπό την προεδρία του «βρέφους» Μπους, δείχνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ανάβοντας φωτιές πολέμου στα τέσσερα σημεία της υφηλίου και αναζητώντας τις ευκαιρίες για μια άμεση πολεμική σύρραξη, κατέληξε ότι μέχρι στιγμής η πιο «προσοδοφόρα» ευκαιρία που παρουσιάζεται, είναι η αμέριστη υποστήριξη του Σχεδίου που «εκπονήθηκε» εκ μέρους της κυβέρνησης της Κολομβίας.

Σκοπός του «Σχεδίου Κολομβία», σύμφωνα με την κυβέρνηση του προέδρου Αντρές Παστράνα, είναι ο περιορισμός και σταδιακά η εξαφάνιση της παραγωγής ναρκωτικών ουσιών με πρώτη την κοκαΐνη, η προώθηση της εργασίας με τη δημιουργία θέσεων εργασίας, η προώθηση του εμπορίου καθώς και η επίτευξη ειρήνης σε μία χώρα, η οποία μαστίζεται από τον εμφύλιο πόλεμο από το 1964 και δεδομένου ότι όλες οι πρότερες προσπάθειες από προηγούμενες κυβερνήσεις όχι μόνο έπεσαν στο κενό, αλλά «προδόθηκαν» με αποτέλεσμα η χώρα την τελευταία δεκαετία να αιμορραγεί κυριολεκτικά. Βέβαια, πρόκειται για τις επίσημες διακηρύξεις της κυβέρνησης Παστράνα... ενώ ο «μέντοράς» της έχει πιο συγκεκριμένη άποψη. Τόσο η προηγούμενη αμερικανική κυβέρνηση υπό τον Μπιλ Κλίντον όσο και η παρούσα υπό τον Μπους, έχουν αποδειχτεί κάτι περισσότερο από γενναιόδωρες, καταβάλλοντας το ποσό των 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, υποσχόμενοι στον αμερικανικό λαό ότι τα χρήματά τους θα δαπανηθούν στην αρωγή του «πολέμου κατά των ναρκωτικών».

16 Μάη. Το «βρέφος» Μπους όχι μόνο επαναβεβαιώνει τη στήριξη των ΗΠΑ προς το Σχέδιο Κολομβία, σύμφωνα με άρθρο των «Νιου Γιορκ Τάιμς» (17/05/2001) αλλά ανακοινώνει και τις λεπτομέρειες του νέου πακέτου «βοήθειας» που θα παρέχει 882 εκατομμύρια δολάρια προς επτά χώρες της Λατινικής Αμερικής, την Κολομβία και τους γείτονές της. Υπό το σχέδιο «Πρωτοβουλία για την Περιφέρεια των Ανδεων»-(Andean Regional Initiative), η Κολομβία θα είναι ο μεγαλύτερος δέκτης αυτής της βοήθειας, η οποία θα λάβει 399 εκατομμύρια δολάρια ή το 45% του συνόλου, ενώ σύμφωνα με την έγκριτη αμερικανική εφημερίδα, το ποσό των 146,5 εκατομμυρίων προορίζεται για τη στήριξη των οικονομικών και κοινωνικών προγραμμάτων, ενώ το υπόλοιπο ύψους 252,5 εκ. προορίζεται για την καταπολέμηση των ναρκωτικών και για τα προγράμματα ασφάλειας. ΟΙ υπόλοιπες έξι χώρες που θα λάβουν μέρος αυτής της βοήθειας, είναι η Βολιβία (143,5 εκ.), το Περού (163,7εκ.), το Εκουαδόρ (76,5εκ.), η Βενεζουέλα (10εκ.), η Βραζιλία (26,1 εκ) και ο Παναμάς (20,5εκ).

«Ενώ το Σχέδιο Κολομβία ήταν μία διετής συμπληρωματική διάθεση των κονδυλίων, το νέο σχέδιο Μπους είναι μία ευρύτερη μεν, απολύτως συνδυασμένη δε, ετήσια διαδικασία διάθεσης βοήθειας» σημειώνει στο κύριο άρθρο της «Σικάγο Τρίμπιουν» (18/5) και αναρωτιέται: «Είναι άραγε το σημάδι της έναρξης μιας παρατεταμένης και ευρείας άμεσης στρατιωτικής ανάμειξης των ΗΠΑ στην περιοχή»;

Ισως προτρέχει, ίσως απλά προειδοποιεί. Ισως... αρκεί κανείς να αναλογιστεί ότι το 85% του 1,3 δισ. δολαρίων του «Σχεδίου Κολομβία», πηγαίνει αποκλειστικά σε στρατιωτική βοήθεια και μέχρι στιγμής οι ΗΠΑ έχουν εφοδιάσει την Κολομβία με 104 υπερσύγχρονα μαχητικά ελικόπτερα, ενώ έχουν εκπαιδεύσει σε διάστημα λίγων μηνών τρία Κολομβιανά τάγματα, καθώς, σύμφωνα με το σκεπτικό που διέπει την αμερικανική «βοήθεια», για να ελέγξει κανείς την παραγωγή και διακίνηση ναρκωτικών πρέπει να ελέγξει την ίδια τη χώρα. Ωστόσο, οι Ενοπλες Δυνάμεις δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως «εργαλείο ειρήνης», όπως υποστηρίζει ο Πρόεδρος Παστράνα. Τουλάχιστον, όπως αναφέρει έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας «Μέλη του κολομβιανού στρατού που έχουν εκπαιδευτεί από τις ειδικές αμερικανικές δυνάμεις, έχουν αναμειχθεί σε ευρείας κλίμακας κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων και ομαδικών σφαγών αμάχων πολιτών».

Ενα ακόμη στοιχείο, τοις πάσι γνωστό, είναι ότι ο στρατός συνεργάζεται άμεσα με τις ακροδεξιές παραστρατιωτικές οργανώσεις, γνωστά και ως «τάγματα θανάτου», τα οποία είναι υπεύθυνα για χιλιάδες δολοφονίες ηγετικών στελεχών αλλά και απλών μελών τόσο Εργατικών Συνδικάτων όσο και Αγροτικών Ενώσεων, ενώ έχουν εξαναγκάσει σε φυγή εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες και πολίτες. Οπως τόνισε σε ομιλία του για τα αποτελέσματα της εφαρμογής του Σχεδίου Κολομβία -στις 16 Απρίλη στη Νέα Υόρκη- ο Χοσέ Φερνάντο Ραμίρες, γραμματέας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της «Εργατικής Ενωσης της Μπογκοτά» και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της «Ομοσπονδίας Εργαζομένων στην Πετρελαιοβιομηχανία», οι δολοφονίες συνδικαλιστών έχουν ενταθεί το τελευταίο διάστημα, σε μια χώρα, που έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζεται εξαιρετικά επικίνδυνη για τους συνδικαλιστές. Από το 1986 έως σήμερα σχεδόν 3.000 μέλη και στελέχη της «Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών» (Cenrtal Unitaria de Trabaiadores-CUT), έχουν χάσει τη ζωή τους, σχεδόν πεντακόσια τα τελευταία χρόνια. «Τουλάχιστον το 90% αυτών των δολοφονιών έχουν γίνει με τη συνεργία των Ενόπλων Δυνάμεων κι φυσικά των ταγμάτων θανάτου». Τις καταγγελίες αυτές δείχνει να συμμερίζεται και η επιτροπή που συνιστάται από παρατηρητές- αξιωματούχους της κολομβιανής κυβέρνησης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία σε πρόσφατη έκθεσή της σημείωνε: «Το φαινόμενο των παραστρατιωτικών ακροδεξιών ομάδων... είναι η αιχμή του δόρατος του Σχεδίου Κολομβίας: να δημιουργήσει περιφερειακό έλεγχο και να ελέγχει τον πληθυσμό. Αυτό είναι τρομοκρατία».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες με τη βοήθεια της κολομβιανής κυβέρνησης έχει ήδη ξεκινήσει έναν ακόμη «βρώμικο πόλεμο» στη Λατινική Αμερική, που ξέχωρα από τον περιορισμό της παραγωγής των ναρκωτικών, σπέρνει το θάνατο. Ακόμη και με το μέρος του «Σχεδίου Κολομβία» που προβλέπει ότι για τον περιορισμό των φυτειών κόκας και άλλων απαγορευμένων φυτών, όπως όπιου, θα πρέπει να ψεκάζονται εναερίως, εκτάσεις με Ράουνταπ Ούλτρα, ένα ευρέως φάσματος παράγοντα καταστροφής φυτών. Το Ράουνταπ Ούλτρα καταστρέφει τα πάντα, εξαφανίζοντας τις νόμιμες αγροτικές καλλιέργειες μαζί με τις παράνομες, δηλητηριάζει το έδαφος αλλά και τον υδροφόρο ορίζοντα και συνεπώς και τα ποτάμια, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζούγκλα, ένα από τα πιο σπάνια αλλά και εύθραυστα εναπομείναντα οικοσυστήματα του πλανήτη. Από τις 19 Δεκέμβρη (σύμφωνα με άρθρο που φιλοξενείται στην ιστοσελίδα In theses Times. Com) και για έξι εβδομάδες περισσότερα από 85.000 γαλόνια Ράουνταπ Ούλτρα κατέπεσαν στην εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα στην περιοχή του Πουτουμάγιο, με την κάλυψη των αμερικανικών ελικοπτέρων οι Ενοπλες Δυνάμεις να«καθαρίζουν» από εδάφους την περιοχή. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ουάσινγκτον και της Μπογκοτά, η πρώτη φάση ψεκασμού ήταν απόλυτα επιτυχής, αφού σχεδόν 62.000 στρέμματα κόκας καταστράφηκαν, τη στιγμή που ακόμη και η ίδια η εταιρία παραγωγής του Ράουνταπ Ούλτρα, η Μονσάντο, (ενδιαφέρον: είναι η ίδια εταιρία που παρήγε και το Ατζεντ Οραντζ που χρησιμοποιήθηκε για τον ίδιο ακριβώς λόγο στο Βιετνάμ) είχε προειδοποιήσει ότι ο εναέριος ψεκασμός πάνω από 2.5 μέτρα, είναι εξαιρετικά επικίνδυνος και απαγορεύεται!

Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, οι αγρότες και κάτοικοι της περιοχής είδαν τις καλλιέργειές τους αρχικά να μαυρίζουν, μετά να συρρικνώνονται και σιγά-σιγά να πεθαίνουν. Είδαν και τα υπόλοιπα φυτά να ακολουθούν το ίδιο παράδειγμα, τα ζώα να αρρωσταίνουν. Είδαν τα παιδιά τους να αρρωσταίνουν. Αν ο θάνατος δεν ήρθε από το χέρι των παραστρατιωτικών, των Ενόπλων Δυνάμεων, έπεσε από τον ουρανό. Εφυγαν, μην περιμένοντας καν τη δεύτερη φάση, που είναι ο ψεκασμός με έναν γενετικά κατασκευασμένο μύκητα, που τρώει τα φυτά μεν αλλά παράγει θανατηφόρες τοξίνες. Κατέφυγαν στη ζούγκλα για να καλλιεργήσουν κόκα και άλλα παράνομα φυτά. Από τη στιγμή που άρχισαν οι ψεκασμοί ο πληθυσμός στις περιοχές παραγωγής παρανόμων φυτών τριπλασιάστηκε, σύμφωνα με άρθρο του βρετανικού «Γκάρντιαν» στις 22/5.

Εξάλλου, τα βέλη του Σχεδίου Κολομβία εξαρχής δε στρέφονταν κατά των ναρκωτικών αλλά κατά των ανθρώπων. Απώτερος σκοπός, όπως τονίζουν πολλοί διεθνείς παρατηρητές, είναι ο αποκλεισμός και αποδεκατισμός των αριστερών ανταρτών, κυρίως των «Επαναστατικών Ενοπλων Δυνάμεων της Κολομβίας»-(FARC-EP) και του «Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού»- ELN) καθώς και ο αποδεκατισμός όλων των κοινωνικών και δημοκρατικών κινημάτων, προκειμένου να διευκολυνθεί και επιτευχθεί η κατοχή του πολύτιμου υπεδάφους και εδάφους της χώρας. Οι ΗΠΑ προσβλέπουν στην εγκαθίδρυση ενός νέου διωκεάνειου καναλιού στον έλεγχό τους στα βόρεια της χώρας, για να αντικαταστήσουν την απώλεια της διώρυγας του Παναμά. Οι πολυεθνικές έχουν αξιολογήσει το υπέδαφος: δισεκατομμύρια δολάρια κρύβονται στα σπλάχνα της κολομβιανής γης, σε πετρέλαιο και ορυκτά μόνο.

Ετσι, τους τελευταίους πέντε μήνες οι Ενοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας και τα «τάγματα θανάτου» έχουν επιδοθεί σε ανελέητο κυνηγητό ανταρτών, μελών τοπικών κοινοτήτων, συνδικαλιστών και αγροτών δολοφονώντας, καταστρέφοντας και εκδιώκοντας τον πληθυσμό. Παράξενο, άραγε, αλλά οι περιοχές που πια έχουν καταληφθεί από αυτές τις ομάδες, είναι οι περιοχές που προβλέπονται για την παροχή των κονδυλίων για οικονομική ανάπτυξη όπως προβλέπονται και από το Σχέδιο Κολομβία όσο και από το Σχέδιο για την περιοχή των Ανδεων.

Στο χορό αυτό προσφάτως μπήκε και η ΕΕ, αποδεσμεύοντας προσφάτως 330 εκατομμύρια Ευρώ για την «πολιτική υποστήριξη» της «ειρηνευτικής διαδικασίας». Στη δημόσια ανακοίνωση της Ευρωπαϊκή Επιτροπής και του Κρις Πάτεν, του Βρετανού επιτρόπου που διαμεσολάβησε για την επίτευξη της συμφωνίας μεταξύ της ΕΕ και της Κολομβίας, πουθενά δεν αναφέρεται το Σχέδιο Κολομβία, οι ΗΠΑ, τα φρικαλέα εγκλήματα, οι δολοφονίες...

Αλιεύοντας την ανακοίνωση και τα αρχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συνάγει κανείς το συμπέρασμα ότι η «ειρηνευτική διαδικασία» για την οποία μιλά η ανακοίνωση δεν είναι τίποτε άλλο από το «Σχέδιο Κολομβία». Με άλλα λόγια, η ΕΕ προσδίδει τη νομιμοποίηση από τη «διεθνή κοινότητα» που επιθυμούσαν εξαρχής η κυβέρνησης Παστράνα αλλά και οι ΗΠΑ. Δηλαδή η ΕΕ και τα χρήματα του καθενός εκ των πολιτών που ανήκουν σε χώρες -μέλη της ΕΕ, είναι αρωγός στο σχέδιο τρομοκρατίας που προωθείται ως πρόγραμμα βοήθειας. Μία ακόμη συνεργία θανάτου, από τη «δημοκρατική Ευρώπη»...

Τα Κομμουνιστικά Κόμματα και το εργατικό κίνημα θυμίζουν καμιά φορά τις ράγες της σιδηροδρομικής γραμμής, που οδηγούν στον ίδιο σκοπό με παράλληλους δρόμους. Γι' αυτό, προφανώς, και ο στόχος δεν είναι τόσο κοντινός. Ενίοτε και οι εργατικές οργανώσεις, παραπληροφορημένες από την επίσημη προπαγάνδα, αποφεύγουν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, προφανώς, φοβούμενες την επικάλυψη από μέρους τους. Πώς όμως να ενωθούν οι προσπάθειες των εργατών και των κομμουνιστών, ποια γραμμή πρέπει να εφαρμόσουν τα ΚΚ; Πάνω στο θέμα αυτό κουβεντιάσαμε πρόσφατα με τον Πρώτο Γραμματέα της ΚΕ του ΚΕΚΡ, Βίκτορ Τιούλκιν.

«Το ζήτημα της επιρροής και της αλληλεπίδρασης στο κομμουνιστικό κίνημα είναι ένα από τα πιο επίκαιρα, διότι ο σκοπός μας είναι ένας - η δικτατορία του προλεταριάτου, ο σοσιαλισμός, η Σοβιετική Ενωση», είπε ο Τιούλκιν. «Το ΚΕΚΡ έχει μια ορισμένη πείρα επίλυσης αυτού του ζητήματος. Πρόσφατα, τον Απρίλη διοργανώσαμε το Συνέδριο των Σοβιέτ Εργατών, Αγροτών και Υπαλλήλων. Ηταν ορόσημο και έξοδος του εργατικού κινήματος σ' ένα ποιοτικά νέο επίπεδο στις νέες συνθήκες. Και όχι μόνο γιατί ήταν το 10ο, επετειακό, Συνέδριο, το οποίο έβγαλε τα συμπεράσματα της δουλιάς του συστήματος των Σοβιέτ Εργατών, Αγροτών και Υπαλλήλων, αλλά και, γιατί ανάλυσε τη συσσωρευμένη πείρα και καθόρισε το σχέδιο δράσης προοπτικής».

- Ποια τα χαρακτηριστικά αυτού του Συνεδρίου;

- «Πρώτο, θα ήθελα να επισημάνω τη συσχέτιση κομμάτων και εργατικού κινήματος. Το γεγονός ότι στη Ρωσία υπάρχουν πολλά ΚΚ είναι κακό πράγμα, αλλά το γεγονός ότι στο Συνέδριο ήταν μερικά απ' αυτά είναι καλό. Γιατί; Γιατί δεν μπορεί ένα κόμμα, που ονομάζεται κομμουνιστικό, να μένει στην άκρη από το εργατικό κίνημα. Εχουμε όμως κόμματα που πράγματι δουλεύουν μέσα στο εργατικό κίνημα, υπάρχουν όμως τέτοια που δρουν περισσότερο με τα λόγια, με διακηρύξεις και παίζουν στο εργατικό κίνημα περισσότερο το ρόλο του καβαλάρη ή του πηδαλιούχου.

Εγώ, για παράδειγμα, είμαι περήφανος που συμμετείχα ως αντιπρόσωπος στο Συνέδριο και όχι σαν καλεσμένος γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ και εκλέχτηκα από το Συνέδριο των εργατών του Λένινγκραντ. Δεν πρόκειται όμως για μένα, αλλά για την αναγνώριση των υπηρεσιών του κόμματός μας.

Πώς όμως αντιμετωπίζουν τα διάφορα κόμματα το εργατικό κίνημα, μπορούμε να το δούμε με συγκεκριμένα παραδείγματα. Ας πάρουμε το συγκρότημα χαρτοβιομηχανίας του Βίμποργκ. Οταν εκεί η κατάσταση ήταν τεταμένη και οι πυροβολισμοί εναντίον των εργατών της επιχείρησης αντήχησαν σε ολόκληρη τη χώρα, τότε στα λόγια ήταν όλοι αλληλέγγυοι με την εργατική κολεκτίβα και στις σελίδες της "Σοβιέτσκαγια Ρωσία" δεν έλειπαν τα δημοσιεύματα. Μόλις όμως η κατάσταση εκτονώθηκε, κοιτάξτε, ποιοι έμειναν εκεί μέχρι σήμερα; Μόνο το ΚΕΚΡ και τα συνδικάτα "Ζαστσίτα". Αυτός ο αγώνας όμως πρέπει να συνεχιστεί. Και θα το συνεχίσουμε μαζί με την εργατική κολεκτίβα. Οχι τυχαία, ειπώθηκε με περηφάνια στο Συνέδριο ότι μόλις πρόσφατα κατορθώσαμε να εκλέξουμε βουλευτή στο τοπικό δημοτικό όργανο την εργάτρια αυτής της επιχείρησης Αλεξάντρα Ζαΐκινα. Η δουλιά αυτή απαίτησε μεγάλες προσπάθειες. Πρόκειται για μεγάλη νίκη και για την ίδια την Αλεξάντρα, και για την εργατική κολεκτίβα.

Ας πάρουμε άλλο ένα παράδειγμα, που έχει επίσης σχέση με το συγκρότημα Βίμποργκ κατά την περίοδο των βουλευτικών εκλογών το 1999. Εμείς μαζεύαμε τα τελευταία ψίχουλα από διάφορες περιοχές για να βοηθήσουμε τους εργάτες να κρατήσουν, να αντέξουν. Συμπεριλάβαμε εκπροσώπους τους στις λίστες του εκλογικού συνασπισμού μας, ώστε να τους εξασφαλίσουμε ως υποψηφίους και βήμα και ασυλία. Την ίδια ώρα πολλοί φίλοι μας από τα άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα ξόδευαν εκατομμύρια ρούβλια για την εκλογική εκστρατεία, έβρισκαν χρήματα για ο,τιδήποτε, αλλά δεν "έφταναν" για τη βοήθεια προς τους εργάτες. Απ' αυτά και άλλα παραδείγματα, που ακούστηκαν στο Συνέδριο, μπορούμε να κρίνουμε πώς τα ΚΚ δουλεύουν με το εργατικό κίνημα, ποιο απ' αυτά είναι πράγματι κομμουνιστικό ή τουλάχιστον επιδιώκει να γίνει τέτοιο. Εκεί, που έχει δημιουργηθεί ενότητα δράσης και κατανόηση, εκεί ακριβώς αρχίζει το κίνημα για ένωση γενικά. Ας πάρουμε τις διαφορές μας με τον πρόεδρο του Ιδρύματος της Εργατικής Ακαδημίας, Μιχαήλ Ποπόφ, και με το Εργατοαγροτικό Κόμμα. Τσακωθήκαμε, χωρίσαμε, τι να γίνει, αυτά συμβαίνουν στη ζωή. Δεν απομονωθήκαμε όμως απ' αυτούς! Διατηρούμε τις σχέσεις, κάνουμε από κοινού όλη τη δουλιά πάνω στον Κώδικα Εργασίας και μάλιστα αναγνωρίζουμε την προτεραιότητά τους στο ζήτημα αυτό, διότι έχουν προβλέψει την κατεύθυνση της πάλης και επεξεργάζονται το σχέδιο του Κώδικα. Αυτή είναι τώρα μια από τις κύριες κατευθύνσεις της πάλης και τη διεξάγουμε μαζί. Με το Επαναστατικό Κόμμα των Κομμουνιστών του Ανατόλι Κριουτσκόφ προχωράμε προς την οργανωτική ενοποίηση. Στις πρόσφατες Ολομέλειες των κομμάτων μας συντονίσαμε τα Προγράμματα και τα Καταστατικά μας».

- Ποιο, κατά τη γνώμη σας, είναι σήμερα το κύριο καθήκον του εργατικού κινήματος;

- «Στις αποφάσεις του εργατικού Συνεδρίου διατυπώνεται πολύ σωστά ότι στο σημερινό στάδιο θα πρέπει να ενταθεί η προπαγανδιστική δουλιά για την αναγκαιότητα της οργανωτικής πάλης. Το ζήτημα είναι ότι στη Ρωσία υπάρχει τώρα μια ποιοτικά νέα κατάσταση σε μεγαλύτερο βαθμό στη βιομηχανία, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, όπου δεν υπάρχουν συνδικάτα και οι εργάτες δεν έχουν την πείρα του αγώνα. Οι άνθρωποι φοβούνται μη χάσουν τη δουλιά τους. Γι' αυτό, επικεντρώνουμε την προσοχή και όλες τις προσπάθειες των δικών μας Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, κατευθύνουμε τις μικρές προπαγανδιστικές δυνατότητές μας ακριβώς προς τη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων και θεωρητικά -και το κυριότερο - με παραδείγματα. Το συγκεκριμένο παράδειγμα της επιτυχούς πάλης είναι μεγάλη υπόθεση. Μια πολύ σημαντική κατεύθυνση της κοινής με το εργατικό κίνημα δράσης είναι η πάλη για τον εργατικό Κώδικα Εργασίας. Η κυβέρνηση κατέθεσε το δικό της σχέδιο Κώδικα, το οποίο εκπόνησε με βάση τις συνταγές του ΔΝΤ. Το ΚΕΚΡ από κοινού με τα συνδικάτα διοργάνωσε μια σειρά κινητοποιήσεις ενάντια στο κυβερνητικό σχέδιο. Αυτό είναι το κυριότερο παράδειγμα, όπου πράγματι διαμορφώθηκε μια πραγματική ενότητα των πιο διαφορετικών πολιτικών οργανώσεων.

Στις 16 Απρίλη είχα συνάντηση με τον πρόεδρο του ΚΚΡΟ, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ. Ενα από τα κύρια θέματα της συζήτησης ήταν ο Κώδικας Εργασίας. Του θύμισα ότι ακόμα από το 1999 είχαμε υπογράψει μαζί συμφωνία ανάμεσα στα δυο κόμματα. "Γιατί δεν προωθούμε από κοινού τον εργατικό Κώδικα Εργασίας, γιατί η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΡΟ χρειάστηκε να προτείνει το εναλλακτικό σχέδιο "οκτώ βουλευτών" και να πάρει την πρωτοβουλία; Να καθίσουμε στο κοινό τραπέζι και να βελτιώσουμε ένα κοινό σχέδιο". Σ' αυτά ο Ζιουγκάνοφ αντέδρασε με ενδιαφέρον τρόπο. "Ακουσε", είπε, "ο βουλευτής Σάικιν έχει κουβεντιάσει με τους δικούς σας συντάκτες, διοργάνωσαν μάλιστα και κοινοβουλευτικές ακροάσεις". Του λέω: "Πρώτο, ο πρόεδρος της Επιτροπής για την Εργασία και την Κοινωνική Πολιτική, Σάικιν, δήλωσε στις κοινοβουλευτικές ακροάσεις ότι ο εργατικός Κώδικας Εργασίας είναι κατά τόσο καλύτερος από τα υπόλοιπα σχέδια, κατά πόσο ο σοσιαλισμός είναι καλύτερος από τον καπιταλισμό. Και, δεύτερο, μην μπερδεύεις τις σχέσεις ανάμεσα στα κόμματα με τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Στο Κοινοβούλιο οι διαδικασίες κι έτσι προχωρούν, εμείς όμως θα πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις των κομμάτων μας". Σ' αυτά ο Γκενάντι Αντρέγεβιτς μου είπε κατά λέξη τα εξής: "Ξέρεις, Βίκτορ, για να μιλήσω τίμια, δεν έχω εμβαθύνει σ' αυτό το πρόβλημα". Δηλαδή γι' αυτούς, για τον Ζιουγκάνοφ και το ΚΚΡΟ, τα προβλήματα της πάλης των εργατών, τα ζητήματα του Κώδικα Εργασίας είναι ένα περαστικό πρόβλημα που δεν είναι άξιο προσοχής. Γι' αυτούς σημαντική είναι η ψήφος δυσπιστίας στην κυβέρνηση. Γι' αυτό, η ενότητα που έχει επιτευχθεί στον αγώνα για το δικό μας Κώδικα Εργασίας και η οποία, είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίζεται και θα δυναμώνει, είναι ένα από τα σημαντικά αποτελέσματα της κοινής δουλιάς του ΚΕΚΡ, του συνδικάτου "Ζαστσίτα" και του εργατικού κινήματος.

Μια σημαντική κατεύθυνση της κοινής μας δουλιάς είναι ο συντονισμός της δράσης με το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα στο έδαφος της Σοβιετικής Ενωσης. Ορισμένα πράγματα γίνονται και προς την κατεύθυνση αυτή. Στο προαναφερόμενο Συνέδριο των Σοβιέτ παραβρέθηκαν σύντροφοι από την Ουκρανία, το Καζαχστάν, τη Λευκορωσία και στο Συνέδριο έγινε λόγος ότι ήρθε η ώρα να δημιουργηθεί κοινό Συντονιστικό Συμβούλιο. Θα προσπαθήσουμε να συντονίσουμε τις ενέργειές μας. Σε ορισμένα ζητήματα μπορούμε μάλιστα να διοργανώσουμε κοινές κινητοποιήσεις. Στις 17 Μάρτη, 10η επέτειο του Πανενωσιακού δημοψηφίσματος για τη διατήρηση της Σοβιετικής Ενωσης, πραγματοποιήσαμε συντονισμένες εκδηλώσεις με τους Ουκρανούς συντρόφους. Και το γεγονός ότι στο Συνέδριο συμφωνήσαμε για τη δημιουργία Συντονιστικού Συμβουλίου, το θεωρώ ως μεγάλο βήμα προς τα μπρος.

Ανέφερα ήδη ότι δίνουμε τώρα μεγάλη σημασία στην προπαγάνδα. Πρόκειται για απάντηση στις ενέργειες του προέδρου Πούτιν. Κοιτάξτε τι κάνουν: σε όλα τα κεντρικά κανάλια εισάγουν σιγά - σιγά την κρατική διοίκηση. Και αυτό γίνεται με σκοπό τη συγκεντρωτική πλύση εγκεφάλου. Εμείς όμως, πρέπει να διεξάγουμε αντιπροπαγάνδα στη θέση του προέδρου ότι δε θα υπάρξει επανεξέταση των αποτελεσμάτων των ιδιωτικοποιήσεων. Αναλάβαμε την πρωτοβουλία και προβάλαμε το αίτημα - να επανεξεταστούν τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων. Απευθυνθήκαμε σε όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα να πάρουν θέση απ' αφορμή αυτό. Μας υποστήριξαν οι σύμμαχοί μας - τα συνδικάτα "Ζαστσίτα", τα κόμματα της Κομμουνιστικής Ενωσης Ρωσίας. Δεν έχουμε όμως πάλι από το ΚΚΡΟ.Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Στείλαμε τις προτάσεις μας γραπτώς, τις διατύπωσα προσωπικά προφορικά στη συζήτηση με τον Ζιουγκάνοφ, η απάντηση ήταν περίπου η εξής: "Ξέρεις, αυτό είναι αρκετά σοβαρό, δεν είναι σύμφωνα με το νόμο"...

Εξυπακούεται ότι κανείς μας δεν είναι τόσο ευκολόπιστος για να σκεφτεί ότι το δημοψήφισμα μπορεί τάχα να αλλάξει την κατάσταση. Το καθεστώς καλλιεργεί το σεβασμό της ατομικής ιδιοκτησίας, εμείς όμως θα πρέπει να διαλύσουμε αυτό το μύθο, δείχνοντας ότι αυτά έχουν κλαπεί, αρπαχτεί από το λαό, όλη αυτή η ατομική ιδιοκτησία είναι λαϊκή. Οι αρχές δε θα δέχονται, εμείς όμως θα εξηγούμε στους ανθρώπους ότι είμαστε υπέρ της επιστροφής της ιδιοκτησίας στο λαό. Δηλαδή με το ζήτημα αυτό βάζουμε σε δοκιμασία και την ίδια την αντιπολίτευση. Για την ώρα διεξάγουμε προκαταρκτική προπαγανδιστική δουλιά. Αντιλαμβανόμαστε ότι η διεξαγωγή δημοψηφίσματος, μη έχοντας αρκετές δυνάμεις, είναι ανόητη και επιζήμια. Η διεξαγωγή όμως προπαγανδιστικής δουλιάς, ωθώντας προς το δημοψήφισμα και ελέγχοντας την αντιπολίτευση πρέπει και θα την κάνουμε. Πριν από λίγο καιρό, απ' αφορμή αυτό αποταθήκαμε άλλη μια φορά στο ΚΚΡΟ, πάλι σιώπησαν, και στην Ολομέλειά τους σιώπησαν. Εμείς όμως θα προχωρήσουμε παραπέρα. Αυτά είναι τα σχέδια δουλιάς και πάλης μας. Σ' αυτή την κοινή με το εργατικό κίνημα πάλη, η εργατική τάξη και το ΚΕΚΡ θα δράσουν από κοινού, μέχρι την κοινή μας νίκη».