Τα Κομμουνιστικά Κόμματα και το εργατικό κίνημα θυμίζουν καμιά φορά τις ράγες της σιδηροδρομικής γραμμής, που οδηγούν στον ίδιο σκοπό με παράλληλους δρόμους. Γι' αυτό, προφανώς, και ο στόχος δεν είναι τόσο κοντινός. Ενίοτε και οι εργατικές οργανώσεις, παραπληροφορημένες από την επίσημη προπαγάνδα, αποφεύγουν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, προφανώς, φοβούμενες την επικάλυψη από μέρους τους. Πώς όμως να ενωθούν οι προσπάθειες των εργατών και των κομμουνιστών, ποια γραμμή πρέπει να εφαρμόσουν τα ΚΚ; Πάνω στο θέμα αυτό κουβεντιάσαμε πρόσφατα με τον Πρώτο Γραμματέα της ΚΕ του ΚΕΚΡ, Βίκτορ Τιούλκιν.

«Το ζήτημα της επιρροής και της αλληλεπίδρασης στο κομμουνιστικό κίνημα είναι ένα από τα πιο επίκαιρα, διότι ο σκοπός μας είναι ένας - η δικτατορία του προλεταριάτου, ο σοσιαλισμός, η Σοβιετική Ενωση», είπε ο Τιούλκιν. «Το ΚΕΚΡ έχει μια ορισμένη πείρα επίλυσης αυτού του ζητήματος. Πρόσφατα, τον Απρίλη διοργανώσαμε το Συνέδριο των Σοβιέτ Εργατών, Αγροτών και Υπαλλήλων. Ηταν ορόσημο και έξοδος του εργατικού κινήματος σ' ένα ποιοτικά νέο επίπεδο στις νέες συνθήκες. Και όχι μόνο γιατί ήταν το 10ο, επετειακό, Συνέδριο, το οποίο έβγαλε τα συμπεράσματα της δουλιάς του συστήματος των Σοβιέτ Εργατών, Αγροτών και Υπαλλήλων, αλλά και, γιατί ανάλυσε τη συσσωρευμένη πείρα και καθόρισε το σχέδιο δράσης προοπτικής».

- Ποια τα χαρακτηριστικά αυτού του Συνεδρίου;

- «Πρώτο, θα ήθελα να επισημάνω τη συσχέτιση κομμάτων και εργατικού κινήματος. Το γεγονός ότι στη Ρωσία υπάρχουν πολλά ΚΚ είναι κακό πράγμα, αλλά το γεγονός ότι στο Συνέδριο ήταν μερικά απ' αυτά είναι καλό. Γιατί; Γιατί δεν μπορεί ένα κόμμα, που ονομάζεται κομμουνιστικό, να μένει στην άκρη από το εργατικό κίνημα. Εχουμε όμως κόμματα που πράγματι δουλεύουν μέσα στο εργατικό κίνημα, υπάρχουν όμως τέτοια που δρουν περισσότερο με τα λόγια, με διακηρύξεις και παίζουν στο εργατικό κίνημα περισσότερο το ρόλο του καβαλάρη ή του πηδαλιούχου.

Εγώ, για παράδειγμα, είμαι περήφανος που συμμετείχα ως αντιπρόσωπος στο Συνέδριο και όχι σαν καλεσμένος γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ και εκλέχτηκα από το Συνέδριο των εργατών του Λένινγκραντ. Δεν πρόκειται όμως για μένα, αλλά για την αναγνώριση των υπηρεσιών του κόμματός μας.

Πώς όμως αντιμετωπίζουν τα διάφορα κόμματα το εργατικό κίνημα, μπορούμε να το δούμε με συγκεκριμένα παραδείγματα. Ας πάρουμε το συγκρότημα χαρτοβιομηχανίας του Βίμποργκ. Οταν εκεί η κατάσταση ήταν τεταμένη και οι πυροβολισμοί εναντίον των εργατών της επιχείρησης αντήχησαν σε ολόκληρη τη χώρα, τότε στα λόγια ήταν όλοι αλληλέγγυοι με την εργατική κολεκτίβα και στις σελίδες της "Σοβιέτσκαγια Ρωσία" δεν έλειπαν τα δημοσιεύματα. Μόλις όμως η κατάσταση εκτονώθηκε, κοιτάξτε, ποιοι έμειναν εκεί μέχρι σήμερα; Μόνο το ΚΕΚΡ και τα συνδικάτα "Ζαστσίτα". Αυτός ο αγώνας όμως πρέπει να συνεχιστεί. Και θα το συνεχίσουμε μαζί με την εργατική κολεκτίβα. Οχι τυχαία, ειπώθηκε με περηφάνια στο Συνέδριο ότι μόλις πρόσφατα κατορθώσαμε να εκλέξουμε βουλευτή στο τοπικό δημοτικό όργανο την εργάτρια αυτής της επιχείρησης Αλεξάντρα Ζαΐκινα. Η δουλιά αυτή απαίτησε μεγάλες προσπάθειες. Πρόκειται για μεγάλη νίκη και για την ίδια την Αλεξάντρα, και για την εργατική κολεκτίβα.

Ας πάρουμε άλλο ένα παράδειγμα, που έχει επίσης σχέση με το συγκρότημα Βίμποργκ κατά την περίοδο των βουλευτικών εκλογών το 1999. Εμείς μαζεύαμε τα τελευταία ψίχουλα από διάφορες περιοχές για να βοηθήσουμε τους εργάτες να κρατήσουν, να αντέξουν. Συμπεριλάβαμε εκπροσώπους τους στις λίστες του εκλογικού συνασπισμού μας, ώστε να τους εξασφαλίσουμε ως υποψηφίους και βήμα και ασυλία. Την ίδια ώρα πολλοί φίλοι μας από τα άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα ξόδευαν εκατομμύρια ρούβλια για την εκλογική εκστρατεία, έβρισκαν χρήματα για ο,τιδήποτε, αλλά δεν "έφταναν" για τη βοήθεια προς τους εργάτες. Απ' αυτά και άλλα παραδείγματα, που ακούστηκαν στο Συνέδριο, μπορούμε να κρίνουμε πώς τα ΚΚ δουλεύουν με το εργατικό κίνημα, ποιο απ' αυτά είναι πράγματι κομμουνιστικό ή τουλάχιστον επιδιώκει να γίνει τέτοιο. Εκεί, που έχει δημιουργηθεί ενότητα δράσης και κατανόηση, εκεί ακριβώς αρχίζει το κίνημα για ένωση γενικά. Ας πάρουμε τις διαφορές μας με τον πρόεδρο του Ιδρύματος της Εργατικής Ακαδημίας, Μιχαήλ Ποπόφ, και με το Εργατοαγροτικό Κόμμα. Τσακωθήκαμε, χωρίσαμε, τι να γίνει, αυτά συμβαίνουν στη ζωή. Δεν απομονωθήκαμε όμως απ' αυτούς! Διατηρούμε τις σχέσεις, κάνουμε από κοινού όλη τη δουλιά πάνω στον Κώδικα Εργασίας και μάλιστα αναγνωρίζουμε την προτεραιότητά τους στο ζήτημα αυτό, διότι έχουν προβλέψει την κατεύθυνση της πάλης και επεξεργάζονται το σχέδιο του Κώδικα. Αυτή είναι τώρα μια από τις κύριες κατευθύνσεις της πάλης και τη διεξάγουμε μαζί. Με το Επαναστατικό Κόμμα των Κομμουνιστών του Ανατόλι Κριουτσκόφ προχωράμε προς την οργανωτική ενοποίηση. Στις πρόσφατες Ολομέλειες των κομμάτων μας συντονίσαμε τα Προγράμματα και τα Καταστατικά μας».

- Ποιο, κατά τη γνώμη σας, είναι σήμερα το κύριο καθήκον του εργατικού κινήματος;

- «Στις αποφάσεις του εργατικού Συνεδρίου διατυπώνεται πολύ σωστά ότι στο σημερινό στάδιο θα πρέπει να ενταθεί η προπαγανδιστική δουλιά για την αναγκαιότητα της οργανωτικής πάλης. Το ζήτημα είναι ότι στη Ρωσία υπάρχει τώρα μια ποιοτικά νέα κατάσταση σε μεγαλύτερο βαθμό στη βιομηχανία, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, όπου δεν υπάρχουν συνδικάτα και οι εργάτες δεν έχουν την πείρα του αγώνα. Οι άνθρωποι φοβούνται μη χάσουν τη δουλιά τους. Γι' αυτό, επικεντρώνουμε την προσοχή και όλες τις προσπάθειες των δικών μας Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, κατευθύνουμε τις μικρές προπαγανδιστικές δυνατότητές μας ακριβώς προς τη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων και θεωρητικά -και το κυριότερο - με παραδείγματα. Το συγκεκριμένο παράδειγμα της επιτυχούς πάλης είναι μεγάλη υπόθεση. Μια πολύ σημαντική κατεύθυνση της κοινής με το εργατικό κίνημα δράσης είναι η πάλη για τον εργατικό Κώδικα Εργασίας. Η κυβέρνηση κατέθεσε το δικό της σχέδιο Κώδικα, το οποίο εκπόνησε με βάση τις συνταγές του ΔΝΤ. Το ΚΕΚΡ από κοινού με τα συνδικάτα διοργάνωσε μια σειρά κινητοποιήσεις ενάντια στο κυβερνητικό σχέδιο. Αυτό είναι το κυριότερο παράδειγμα, όπου πράγματι διαμορφώθηκε μια πραγματική ενότητα των πιο διαφορετικών πολιτικών οργανώσεων.

Στις 16 Απρίλη είχα συνάντηση με τον πρόεδρο του ΚΚΡΟ, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ. Ενα από τα κύρια θέματα της συζήτησης ήταν ο Κώδικας Εργασίας. Του θύμισα ότι ακόμα από το 1999 είχαμε υπογράψει μαζί συμφωνία ανάμεσα στα δυο κόμματα. "Γιατί δεν προωθούμε από κοινού τον εργατικό Κώδικα Εργασίας, γιατί η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΡΟ χρειάστηκε να προτείνει το εναλλακτικό σχέδιο "οκτώ βουλευτών" και να πάρει την πρωτοβουλία; Να καθίσουμε στο κοινό τραπέζι και να βελτιώσουμε ένα κοινό σχέδιο". Σ' αυτά ο Ζιουγκάνοφ αντέδρασε με ενδιαφέρον τρόπο. "Ακουσε", είπε, "ο βουλευτής Σάικιν έχει κουβεντιάσει με τους δικούς σας συντάκτες, διοργάνωσαν μάλιστα και κοινοβουλευτικές ακροάσεις". Του λέω: "Πρώτο, ο πρόεδρος της Επιτροπής για την Εργασία και την Κοινωνική Πολιτική, Σάικιν, δήλωσε στις κοινοβουλευτικές ακροάσεις ότι ο εργατικός Κώδικας Εργασίας είναι κατά τόσο καλύτερος από τα υπόλοιπα σχέδια, κατά πόσο ο σοσιαλισμός είναι καλύτερος από τον καπιταλισμό. Και, δεύτερο, μην μπερδεύεις τις σχέσεις ανάμεσα στα κόμματα με τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Στο Κοινοβούλιο οι διαδικασίες κι έτσι προχωρούν, εμείς όμως θα πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις των κομμάτων μας". Σ' αυτά ο Γκενάντι Αντρέγεβιτς μου είπε κατά λέξη τα εξής: "Ξέρεις, Βίκτορ, για να μιλήσω τίμια, δεν έχω εμβαθύνει σ' αυτό το πρόβλημα". Δηλαδή γι' αυτούς, για τον Ζιουγκάνοφ και το ΚΚΡΟ, τα προβλήματα της πάλης των εργατών, τα ζητήματα του Κώδικα Εργασίας είναι ένα περαστικό πρόβλημα που δεν είναι άξιο προσοχής. Γι' αυτούς σημαντική είναι η ψήφος δυσπιστίας στην κυβέρνηση. Γι' αυτό, η ενότητα που έχει επιτευχθεί στον αγώνα για το δικό μας Κώδικα Εργασίας και η οποία, είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίζεται και θα δυναμώνει, είναι ένα από τα σημαντικά αποτελέσματα της κοινής δουλιάς του ΚΕΚΡ, του συνδικάτου "Ζαστσίτα" και του εργατικού κινήματος.

Μια σημαντική κατεύθυνση της κοινής μας δουλιάς είναι ο συντονισμός της δράσης με το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα στο έδαφος της Σοβιετικής Ενωσης. Ορισμένα πράγματα γίνονται και προς την κατεύθυνση αυτή. Στο προαναφερόμενο Συνέδριο των Σοβιέτ παραβρέθηκαν σύντροφοι από την Ουκρανία, το Καζαχστάν, τη Λευκορωσία και στο Συνέδριο έγινε λόγος ότι ήρθε η ώρα να δημιουργηθεί κοινό Συντονιστικό Συμβούλιο. Θα προσπαθήσουμε να συντονίσουμε τις ενέργειές μας. Σε ορισμένα ζητήματα μπορούμε μάλιστα να διοργανώσουμε κοινές κινητοποιήσεις. Στις 17 Μάρτη, 10η επέτειο του Πανενωσιακού δημοψηφίσματος για τη διατήρηση της Σοβιετικής Ενωσης, πραγματοποιήσαμε συντονισμένες εκδηλώσεις με τους Ουκρανούς συντρόφους. Και το γεγονός ότι στο Συνέδριο συμφωνήσαμε για τη δημιουργία Συντονιστικού Συμβουλίου, το θεωρώ ως μεγάλο βήμα προς τα μπρος.

Ανέφερα ήδη ότι δίνουμε τώρα μεγάλη σημασία στην προπαγάνδα. Πρόκειται για απάντηση στις ενέργειες του προέδρου Πούτιν. Κοιτάξτε τι κάνουν: σε όλα τα κεντρικά κανάλια εισάγουν σιγά - σιγά την κρατική διοίκηση. Και αυτό γίνεται με σκοπό τη συγκεντρωτική πλύση εγκεφάλου. Εμείς όμως, πρέπει να διεξάγουμε αντιπροπαγάνδα στη θέση του προέδρου ότι δε θα υπάρξει επανεξέταση των αποτελεσμάτων των ιδιωτικοποιήσεων. Αναλάβαμε την πρωτοβουλία και προβάλαμε το αίτημα - να επανεξεταστούν τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων. Απευθυνθήκαμε σε όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα να πάρουν θέση απ' αφορμή αυτό. Μας υποστήριξαν οι σύμμαχοί μας - τα συνδικάτα "Ζαστσίτα", τα κόμματα της Κομμουνιστικής Ενωσης Ρωσίας. Δεν έχουμε όμως πάλι από το ΚΚΡΟ.Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Στείλαμε τις προτάσεις μας γραπτώς, τις διατύπωσα προσωπικά προφορικά στη συζήτηση με τον Ζιουγκάνοφ, η απάντηση ήταν περίπου η εξής: "Ξέρεις, αυτό είναι αρκετά σοβαρό, δεν είναι σύμφωνα με το νόμο"...

Εξυπακούεται ότι κανείς μας δεν είναι τόσο ευκολόπιστος για να σκεφτεί ότι το δημοψήφισμα μπορεί τάχα να αλλάξει την κατάσταση. Το καθεστώς καλλιεργεί το σεβασμό της ατομικής ιδιοκτησίας, εμείς όμως θα πρέπει να διαλύσουμε αυτό το μύθο, δείχνοντας ότι αυτά έχουν κλαπεί, αρπαχτεί από το λαό, όλη αυτή η ατομική ιδιοκτησία είναι λαϊκή. Οι αρχές δε θα δέχονται, εμείς όμως θα εξηγούμε στους ανθρώπους ότι είμαστε υπέρ της επιστροφής της ιδιοκτησίας στο λαό. Δηλαδή με το ζήτημα αυτό βάζουμε σε δοκιμασία και την ίδια την αντιπολίτευση. Για την ώρα διεξάγουμε προκαταρκτική προπαγανδιστική δουλιά. Αντιλαμβανόμαστε ότι η διεξαγωγή δημοψηφίσματος, μη έχοντας αρκετές δυνάμεις, είναι ανόητη και επιζήμια. Η διεξαγωγή όμως προπαγανδιστικής δουλιάς, ωθώντας προς το δημοψήφισμα και ελέγχοντας την αντιπολίτευση πρέπει και θα την κάνουμε. Πριν από λίγο καιρό, απ' αφορμή αυτό αποταθήκαμε άλλη μια φορά στο ΚΚΡΟ, πάλι σιώπησαν, και στην Ολομέλειά τους σιώπησαν. Εμείς όμως θα προχωρήσουμε παραπέρα. Αυτά είναι τα σχέδια δουλιάς και πάλης μας. Σ' αυτή την κοινή με το εργατικό κίνημα πάλη, η εργατική τάξη και το ΚΕΚΡ θα δράσουν από κοινού, μέχρι την κοινή μας νίκη».