ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ

Βαδίζουν διαφορετικούς δρόμους

Σε διαφορετικούς δρόμους κινούνται η Εκκλησία της Ελλάδας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, καθώς στα μόνα ζητήματα που φαίνεται να συγκλίνουν είναι τα θεολογικά, ενώ στα φλέγοντα ζητήματα νομής της εξουσίας υπάρχουν εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα. Πράγμα που επιβεβαιώθηκε και από τη συνάντηση αντιπροσωπειών των δύο Εκκλησιών, η οποία ολοκληρώθηκε χτες στην Αθήνα, με μόνο αποτέλεσμα την παγιοποίηση αυτής της κατάστασης.

Δύο ήταν τα βασικά θέματα της συνάντησης, η ίδρυση και λειτουργία αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδας στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Βρυξέλλες και η ίδρυση και λειτουργία γραφείου του Πατριαρχείου στην Αθήνα.Και για τα δύο, υπό τη σκιά της καχυποψίας που κυριαρχεί στις σχέσεις των δύο Εκκλησιών, δε βρήκαν κανένα σημείο σύγκλισης. Η κάθε μια πλευρά φοβάται ότι η άλλη θα της αφαιρέσει μέρος από την εξουσία που κατέχει. Το αποτέλεσμα είναι να διαπιστωθεί, και μέσα από το κοινό ανακοινωθέν που εκδόθηκε χτες, η αυτόνομη λειτουργία της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδας στις Βρυξέλλες, όπου ήδη λειτουργεί αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου, ενώ για την ίδρυση και λειτουργία του γραφείου του Πατριαρχείου στην Αθήνα αναγνωρίζεται η υπό περιορισμούς εκπροσώπηση του Πατριαρχείου στην ελληνική πρωτεύουσα. Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής του γραφείου θα ονομάζεται διευθυντής, θα εκπροσωπεί κατά περίπτωση τον πατριάρχη και οι αρμοδιότητές του θα είναι πολύ συγκεκριμένες.

Ουσιαστικά όλα τα θέματα παραπέμπονται στη συνάντηση αρχιεπισκόπου και πατριάρχη κατά την επίσκεψη του δεύτερου στην Αθήνα, που ορίστηκε για τον Μάη. Για το θέμα της διένεξης Εκκλησίας και Πατριαρχείου ρωτήθηκε χτες και ο υπουργός Τύπου Δ. Ρέππας,ο οποίος είπε ότι αυτό και όλα τα άλλα συναφή θέματα, αποτελούν αντικείμενο συζήτησης του αρμόδιου υπουργού Παιδείας με την ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδας. Εμμεσα πάντως άφησε να φανεί ότι η ίδρυση γραφείου του Πατριαρχείου στην Αθήνα είναι ζήτημα που αφορά την Εκκλησία της Ελλάδας. "Τα θέματα, είπε, τα οποία αφορούν τη λειτουργία θρησκευτικών υπηρεσιών της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην πατρίδα μας, στην Αθήνα, συζητούνται στο πλαίσιο της συνεργασίας της κυβέρνησης με την ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος".

Η βαλκανική πολιτική στο Υπουργικό Συμβούλιο

Το Υπουργικό Συμβούλιο, στη χτεσινή μακρά του συνεδρίαση, διαπίστωσε πως η "βαλκανική πολιτική", που ακολουθεί η κυβέρνηση, "αποδίδει".

"Διαπιστώθηκε, δήλωσε μετά τη συνεδρίαση ο υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος, ότι, τα δυο τελευταία χρόνια, έχει γίνει μια πολύ σημαντική πρόοδος, έχουν αποκατασταθεί καλές πολιτικές σχέσεις με όλες τις χώρες".

Στις δηλώσεις του, ο υπουργός Εξωτερικών υποστήριξε πως "η Ελλάδα διαδραματίζει ένα ρόλο ειρήνης και συνεργασίας, ο οποίος αναγνωρίζεται από όλες ανεξαιρέτως τις χώρες που γειτονεύουν μαζί μας" και υπογράμμισε τη βελτίωση των σχέσεων στο οικονομικό επίπεδο.

Ο υπουργός Τύπου Δ. Ρέππας, μετά το Υπουργικό Συμβούλιο, απαντώντας σε ερώτηση, σχετική με τις σχέσεις της χώρας με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, υπογράμμισε και αυτός την πρόοδο στο οικονομικό επίπεδο. "Είμαστε, ως χώρα, είπε ο Δ. Ρέππας, ο δεύτερος - μετά τη Σερβία - οικονομικός εταίρος του γειτονικού κράτους και ο πρώτος επενδυτής σ' αυτό. Υπάρχει το θέμα της ονομασίας, το οποίο δεν έχει την ένταση του παρελθόντος, αλλά, βεβαίως, κατά καιρούς έρχεται στο προσκήνιο. Επιθυμία μας είναι να ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτή στο πλαίσιο του ΟΗΕ, με λύση, η οποία θα ικανοποιεί όλες τις πλευρές και θα ανταποκρίνεται σε πραγματικά δεδομένα. Ειπώθηκε, επίσης, ότι η Ελλάδα - και ιδιαιτέρως η Βόρεια Ελλάδα - μπορεί να αποτελέσει το κέντρο για την ανάπτυξη αυτής της περιοχής, μέσα από προγράμματα ισότιμης συνεργασίας".

Στο Υπουργικό Συμβούλιο, συζητήθηκε, επίσης, η επικείμενη μετάβαση του πρωθυπουργού στην Αττάλεια της Τουρκίας, όπου στα μέσα του ερχόμενου μήνα θα πραγματοποιηθεί η Σύνοδος Κορυφής των Βαλκανικών Κρατών.

Κανένας μόνος του!

Το νομοθετικό τερατούργημα για τις εργασιακές σχέσεις ψηφίστηκε, δημοσιεύτηκε και ήρθε η ώρα του "λογαριασμού". Στους εργασιακούς χώρους πληθαίνουν τα κρούσματα της πιο ακραίας εργοδοτικής αυθαιρεσίας και οι επιθέσεις σε στοιχειώδη δικαιώματα παίρνουν μετωπικό χαρακτήρα. Οι καταγγελίες των ταξικών δυνάμεων, ότι οι ρυθμίσεις του νόμου σημαδεύουν πολύ πιο πέρα από το επιφαινόμενο, επαληθεύονται δυστυχώς στην πράξη με τον πιο απάνθρωπο τρόπο. Χαρακτηριστικό, αν και όχι το μοναδικό, είναι το παράδειγμα της εργαζόμενης που απολύθηκε από το γνωστό κατάστημα "Ζαχαριάς", γιατί δε δέχτηκε να μετατραπεί η σχέση εργασίας της από πλήρους απασχόλησης σε μερικής! Αξιοσημείωτο είναι, βεβαίως, και το γεγονός ότι η εργαζόμενη, που μόλις είχε επιστρέψει από την άδεια λοχείας, απολύθηκε από ένα κατάστημα που διαφημίζεται σαν ο "παράδεισος των παιδιών"!

Ωστόσο, η εξέλιξη αυτής της υπόθεσης, που κατέληξε στην επαναπρόσληψη της απολυμένης, προσφέρεται και για μια σειρά ακόμα συμπεράσματα που δείχνουν την άλλη πλευρά της: Τον τρόπο που ο ίδιος ο εργαζόμενος και συνολικά το μαζικό κίνημα μπορούν να αντιδράσουν αποτελεσματικά, βάζοντας φραγμό ή και ακυρώνοντας τις εργοδοτικές προκλήσεις. Πρώτα πρώτα πρέπει να ξεχωρίσει κανείς την αντίδραση της ίδιας της εργαζόμενης. Τινάζοντας στον αέρα τους θρασύτατους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι η μερική απασχόληση αποτελεί, ούτε λίγο - ούτε πολύ, παραχώρηση και διευκόλυνση στις εργαζόμενες μητέρες (!) και αψηφώντας τους εκβιασμούς του εργοδότη, αρνήθηκε να ρυθμίσει τη ζωή της με βάση τις δικές του ανάγκες και επιθυμίες. Επιπλέον, χτύπησε την "πόρτα" του σωματείου της - τη μόνη "πόρτα" που βρήκε ανοιχτή από όσες χτύπησε - για να δώσει τη μάχη της. Μιλάμε για το Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων - που καλύπτοντας έναν κλάδο, ο οποίος πληρώνει εδώ και χρόνια βαρύ το τίμημα της απορύθμισης, ο ίδιος αρνείται πεισματικά να κινηθεί στους ρυθμούς του συμβιβασμού και της υποταγής στα σχέδια των κυβερνήσεων και των μεγάλων του εμπορίου. Η αντίδραση του συλλόγου, η δημοσιοποίηση του γεγονότος, η αναζήτηση και η εξασφάλιση αλληλεγγύης από άλλα σωματεία και φορείς του Περιστερίου, όπου βρίσκεται η επιχείρηση, η στήριξη του αγώνα από τη Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων Αθήνας, η κινητοποίηση έξω από το κατάστημα (επώδυνη μορφή πάλης για επιχειρήσεις του εμπορίου...), η προειδοποίηση ότι οι αντιδράσεις δε θα σταματήσουν, αν δεν επαναπροσληφθεί η απολυμένη, έφεραν αποτέλεσμα. Η εργαζόμενη επέστρεψε στη δουλιά της με τα δικαιώματα που απολάμβανε πριν την απόλυσή της.

Ο δρόμος της συλλογικής δράσης, του αγώνα και της αλληλεγγύης - όπλα και αξίες που θέλει να χτυπήσει στη ρίζα τους η άρχουσα τάξη και μ' αυτό το νομοθέτημα - δικαιώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο και στη συγκεκριμένη περίπτωση σαν μονόδρομος για τον εργαζόμενο. Και αυτό έχει μια εξαιρετική σημασία, σε μια περίοδο, που εργοδοσία και κυβέρνηση θα κάνουν ό,τι τους περνά από το χέρι για να επιβάλουν στην πράξη το μεσαιωνικό νόμο. Σε μια περίοδο που το μαχόμενο συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αποδείξει με την πρωτοπόρα δράση του ότι όχι μόνο θέλει, αλλά και μπορεί να βάλει φραγμό ή και να ματαιώσει αυτή τη ζοφερή προοπτική. Και για να γίνει αυτό, δε φτάνει κανείς να μάχεται, αλλά κυρίως επιβάλλεται σ' αυτή τη μάχη κανένας να μη βρεθεί μόνος του, όπως επισήμανε σε πρόσφατη ανακοίνωσή της η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των Σωματείων της Αθήνας.