Νέα δεινά για τον ελληνικό λαό φέρνει η νέα ισοτιμία της δραχμής που αποφασίστηκε χτες στη Βρυξέλλες. Το καινούριο στοιχείο που ήρθε χτες στο φως της δημοσιότητας είναι ότι μαζί με την απόφαση για την κεντρική ισοτιμία της δραχμής οι «εταίροι» ζήτησαν να επισπευστεί η συζήτηση για το «επικαιροποιημένο» πρόγραμμα σύγκλισης, με στόχο να αναληφθούν συγκεκριμένες ευθύνες από την ελληνική κυβέρνηση για την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων. Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει και από το χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα των «Νέων», η ΕΕ ζητά από την κυβέρνηση να πάρει άμεσα μέτρα για τα ασφαλιστικά ταμεία, να καθορίσει αυστηρό χρονοδιάγραμμα για το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και απελευθέρωσης των αγορών, να περιορίσει στο ελάχιστο τις φοροελαφρύνσεις και βέβαια να παρατείνει τη λιτότητα. Ειδικότερα, όσον αφορά το ασφαλιστικό η ΕΕ ζητεί άμεσα τη λήψη δραστικών μέτρων για την αναμόρφωσή του, καθώς εκτιμά ότι έχει σημειωθεί σημαντική καθυστέρηση στην εφαρμογή του. Για την απελευθέρωση των αγορών ζητεί την επίσπευση των αποφάσεων που δε θα περιορίζονται μόνο στην ηλεκτρική ενέργεια και τις τηλεπικοινωνίες. Οσον αφορά τον πληθωρισμό οι Βρυξέλλες ζητούν την εφαρμογή σφικτής εισοδηματικής πολιτικής στο δημόσιο και αυστηρούς περιορισμούς των δημοσίων δαπανών ώστε να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός στα επίπεδα του 2% και να μειωθεί το έλλειμμα. Ακόμα η ΕΕ ζητεί να μην υπάρξουν φορολογικές ελαφρύνσεις, τουλάχιστον άμεσα, για να εξασφαλιστεί η αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος του προϋπολογισμού. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που γίνονταν χτες, ο καθορισμός της νέας ισοτιμίας της δραχμής και η έγκριση του προγράμματος σύγκλισης ισοδυναμούν με «κλείδωμα» της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ, η οποία πιθανότητα θα επισημοποιηθεί στην έκτακτη σύνοδο κορυφής στις 25 Μάρτη, οπότε ανοίγει ο δρόμος για την προκήρυξη των εκλογών με πιθανότερη ημερομηνία την 23η Απρίλη.

H εκλογολογία είναι βέβαιο ότι θα παρακολουθεί την πολιτική επικαιρότητα καθ' όλη τη διάρκεια της περιόδου που θα χρειαστεί να διανυθεί έως ότου ο κ. Σημίτης αποφασίσει να ανοίξει τα χαρτιά του και να προσδιορίσει σαφώς το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Μέχρι τότε το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση θα επιδίδονται σε προεκλογικές προετοιμασίες - όπως για παράδειγμα φιέστες και περιοδείες τύπου Αχαΐας - αλλά, ταυτόχρονα θα ισχυρίζονται ότι «δεν τους απασχολεί το θέμα των εκλογών»...

Η αλήθεια βέβαια είναι διαφορετική. «Πρέπει να κάνουμε τις εκλογές όποτε είμαστε σίγουροι ότι θα τις κερδίσουμε», είπε την περασμένη Τρίτη, κατά τη συνεδρίαση του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ, κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης, αφήνοντας παράλληλα να φανεί ότι διακατέχεται από την άποψη «το γοργόν και χάριν έχει»... Αντίληψη που, παρεμπιπτόντως, είναι εξαιρετικά διαδομένη στο εσωτερικό της κυβέρνησης.

Από την πλευρά του ο κ. Σημίτης αρνήθηκε και στο ΕΓ και προχτές στο Υπουργικό Συμβούλιο να δώσει διευκρινίσεις για τις σκέψεις του γύρω από το χρόνο των εκλογών.

Αφ' ενός γιατί ούτε ο ίδιος γνωρίζει τις εισηγήσεις που θα του κάνουν οι... εκλογομάγειροί του μετά τα απαραίτητα γκάλοπ που θα προηγηθούν πριν ληφθούν οι αποφάσεις, αφ' ετέρου διότι θέλει να διατηρήσει για άκρως προσωπική χρήση το χαρτί των εκλογών.

Πάντως εκεί που έχει καταλήξει ο κ. Σημίτης, είναι όσον αφορά τη μέγιστη δυνατή προεκλογική αξιοποίηση της περί της ΟΝΕ προπαγάνδας. Ούτε λίγο ούτε πολύ η ΟΝΕ μετατρέπεται σε... παραβάν της εκλογολογίας, αφού όλα τα σενάρια για το χρόνο των εκλογών συνδέονται άμεσα με την αίτηση ένταξης στην ΟΝΕ. Εξ ου και οι «πληροφορίες» που, άλλες μιλούν για εκλογές - αφού πρώτα η ΕΕ λάβει την οριστική απόφαση για την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ - και άλλες μιλούν για εκλογές πολύ νωρίτερα και αφού πρώτα η κυβέρνηση λάβει την έστω ανεπίσημη - αλλά αξιοποιήσιμη στο εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι - διαβεβαίωση για την ικανοποίηση του αιτήματός της από την ΕΕ.

Παράλληλα έμφαση θα δοθεί στην ενίσχυση της φιλολογίας περί «διεύρυνσης» του ΠΑΣΟΚ, με την οποία η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να δείξει ότι θέσεις της έχουν... απήχηση σε όλο το «κεντρο-αριστερο-δέξιο» τόξο. Εδώ ειδικά, πέραν των «προοδευτικών μεταγραφών» τύπου Κοντογιαννόπουλου, απείρου κάλλους θα είναι τα όσα θα δούμε με τους διάφορους που θα περιφέρουν κατά απίθανο τρόπο τα ληγμένα «αριστερά» τους διαβατήρια για να συμβάλουν στην απάτη πως το ΠΑΣΟΚ είναι και... «αριστερό» κόμμα, και ως εκ τούτου να βρουν μια θέση στα ψηφοδέλτιά του.

Θα πρέπει να σημειωθεί, τέλος, ότι πέρα από τον «πονοκέφαλο» επιλογής του χρόνου προκήρυξης των εκλογών, ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει ένα ακόμα πρόβλημα αυτό τον καιρό. Και τούτο σχετίζεται με την κριτική που ασκείται στο στενό περιβάλλον του. Δεν είναι τυχαίο ότι στο ΕΓ υπήρξε πυρ ομαδόν κατά του υπεύθυνου του γραφείου Τύπου του, με τη σε υψηλούς τόνους προτροπή «μάζεψέ τον τον Πανταγιά». Εκτός του τελευταίου που κατηγορήθηκε για «διαστρέβλωση» των αποφάσεων της Κυβερνητικής Επιτροπής και του ΕΓ, μέσω επιλεγμένων «διαρροών» προς μερίδα του Τύπου, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στόχος της κριτικής υπήρξε και ο υφυπουργός στον πρωθυπουργό Γ. Πασχαλίδης, που θεωρήθηκε «λίγος» όσον αφορά τη διασύνδεση της κυβέρνησης με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Πρόκειται για αιτιάσεις που σε άλλη περίοδο δε θα απασχολούσαν τον κ. Σημίτη, αλλά ενώπιον μιας προεκλογικής περιόδου δεν τον αφήνουν καθόλου αδιάφορο.

Οι τελευταίες τακτικού χαρακτήρα κινήσεις της ηγεσίας της ΝΔ (υπερψήφιση από κοινού με το ΠΑΣΟΚ της υποψηφιότητας του Κ. Στεφανόπουλου, διεξαγωγή έκτακτου προεκλογικού συνεδρίου, τροποποίηση επί το συναινετικότερον της αντιπολιτευτικής τακτικής), μπορεί να της έδωσαν μια «επικοινωνιακή ανάσα», αλλά ταυτόχρονα προσφέρονται για σειρά συμπερασμάτων και εκτιμήσεων. Κοινός παρονομαστής τους είναι ότι η ηγεσία της ΝΔ βαδίζει προς τις εκλογές, παρέχοντας όλες τις διαβεβαιώσεις στην πλουτοκρατία για τη συνεπή και αποφασιστική διαχείριση των συμφερόντων της στη μετά ΟΝΕ εποχή. Ταυτόχρονα, επιχειρεί να παραπλανήσει και να υφαρπάσει την ψήφο των δυσαρεστημένων λαϊκών στρωμάτων, φορώντας τη μάσκα του κόμματος που ενδιαφέρεται για τα λαϊκά προβλήματα, ενώ την ίδια στιγμή πλασάρει ως φιλολαϊκές λύσεις τις πλέον νεοφιλελεύθερες και αντιλαϊκές επιλογές.

Αυτό που ενδιαφέρει στην πραγματικότητα την ηγεσία της ΝΔ είναι να κερδίσει την εύνοια και υποστήριξη τουλάχιστον ενός ισχυρού τμήματος της οικονομικής ολιγαρχίας, καθώς αποτελεί κοινό μυστικό ότι σύσσωμη σχεδόν η άρχουσα τάξη υποστηρίζει μετά πάθους την κυβέρνηση Σημίτη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και παραδοσιακά προσκείμενοι στη ΝΔ γνωστοί επιχειρηματίες δε δίστασαν να «αδειάσουν» επιδεικτικά τον Κ. Καραμανλή, όταν εξέφρασε επιφυλάξεις για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Ελσίνκι σε ό,τι αφορά τα Ελληνοτουρκικά. Δεν είναι τυχαίο ότι από τότε ο πρόεδρος της ΝΔ έχει ξεχάσει το θέμα... Οι παραπάνω κινήσεις (επανεκλογή Στεφανόπουλου και συνέδριο προβολής του κυβερνητικού προγράμματος) αποτελούν ακριβώς έμπρακτες αποδείξεις συμμόρφωσης και πειθαρχίας με τις επιθυμίες των ισχυρών οικονομικών κύκλων.

Στο πλαίσιο αυτό, είναι ενταγμένη και η διαφημιζόμενη «στροφή» στην αντιπολιτευτική τακτική, η οποία εγκαταλείπει επιδεικτικά τον «καταγγελτικό λόγο» κατά της κυβερνητικής πολιτικής και προβάλλει τη συναίνεση και συστράτευση ως «προεκλογικό ατού»! Μια τέτοια τακτική είναι ολοφάνερο ότι, όχι μόνο ευλογεί και στηρίζει την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική, αλλά ταυτόχρονα επιχειρεί να διαμορφώσει κριτήρια στις λαϊκές μάζες αποδοχής και συναίνεσης των νεοφιλελεύθερων επιλογών. Το συνέδριο και οι προσυνεδριακές διαδικασίες θα υπηρετήσουν αυτόν ακριβώς τον στόχο: Την προβολή ως καινούριων των νεοφιλελεύθερων «τομών και ρήξεων», οι οποίες επιχειρείται να παρουσιαστούν ως αναγκαιότητα και πανάκεια, για να ανακουφιστούν τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, αλλά και να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της ανεργίας και της φτώχειας! «Επιστροφή στην πολιτική με νέα ποιότητα», το σύνθημα του συνεδρίου. Στην πραγματικότητα, στόχος είναι να πλασαριστεί το φθαρμένο και αντιλαϊκό πρόσωπο της ΝΔ με νέο περιτύλιγμα, που θα της επιτρέψει, όπως πιστεύουν, να ψαρέψει στη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Στα προεκλογικά σχέδια της ΝΔ υπάρχει, όμως, μια ενοχλητική «λεπτομέρεια», την οποία παραδέχτηκε ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής, στην προχθεσινή ομιλία του στην ΚΕ: Η κοινωνική στήριξη και η «πλατιά λαϊκή εμπιστοσύνη» στη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Πραγματικά, έχει σοβαρούς λόγους να φοβάται. Οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι τίποτα δεν πάει καλύτερα για τα συμφέροντά τους, αν στη θέση του Κ. Σημίτη βρεθεί ο Κ. Καραμανλής. Το ζητούμενο είναι να ανοίξει ο δρόμος για να υπερασπίσουν από καλύτερες θέσεις τα συμφέροντά τους με την οικοδόμηση του Λαϊκού Μετώπου.