Ο Α' Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος έδειξε ότι η εργατική τάξη δεν έχει κανένα συμφέρον να γίνει βορά στα κανόνια των αντιμαχόμενων αστικών τάξεων

Ενδεικτικά, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, δήλωσε ότι η ΕΕ «μας δίνει τα μέσα για να αποφύγουμε τον εθνικισμό»! Αυτό το υποστήριξε ενώ σε κράτη-μέλη όπως η Ελλάδα και η Ουγγαρία αναδύονται (σε στενή διασύνδεση με μηχανισμούς του συστήματος, με την ανοχή και τη στήριξή τους) νεοναζιστικές δυνάμεις, σε μια σειρά χώρες όπως η Γαλλία φουσκώνουν οι λεγόμενοι εθνικιστές, στις χώρες της Βαλτικής διώκονται εθνικές μειονότητες. Αναφερόμενος δε στο ζήτημα της κρίσης στην Ουκρανία, επιχειρώντας να συγκαλύψει την ιμπεριαλιστική επέμβαση ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ σε αυτήν, ισχυρίστηκε ότι αναδεικνύει τη διαφορά ανάμεσα σε «μία σύγχρονη, ανοιχτή, δημοκρατική Ευρώπη» και «την παλιά έννοια Ευρώπη που σκέφτεται και ενεργεί με ομάδες ισχύος, σφαίρες επιρροής, υπαγορεύσεις, δυσπιστία και λογική τού διαίρει και βασίλευε». Στην πραγματικότητα, βέβαια, είναι ακριβώς ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ευρωενωσιακά, αμερικανικά και ρωσικά μονοπώλια, για τις σφαίρες επιρροής στις στρατηγικής σημασίας πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, που έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση, στην οποία αξιοποιούνται και φασιστικές ομάδες.

Καλώντας σε στοίχιση πίσω από τα συμφέροντα των μονοπωλίων, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, εκπροσωπώντας το Συμβούλιο της ΕΕ, κάλεσε «για μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες» καθώς «η επέτειος εξακολουθεί να βρίσκει την ΕΕ αντιμέτωπη με τις συνέπειες της δημοσιονομικής και χρηματοοικονομικής κρίσης που ξέσπασε το 2007-2008». Επιχείρησε να παρουσιάσει την ΕΕ της μαζικής φτώχειας και ανεργίας «ταυτισμένη με τη δημοκρατία, με το κράτος δικαίου (...) με τον πλουραλισμό, την ανεκτικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την πλήρη απασχόληση, την καινοτομία, τη δημιουργικότητα, τον πολιτισμό». Εκφράζοντας την τοποθέτηση της κυβέρνησης στο στρατόπεδο του ευρωατλαντισμού, χαρακτήρισε «το πρόβλημα της ειρήνης, της σταθερότητας και της ασφαλείας στην Ευρώπη πρόβλημα ευρωατλαντικό», ενώ συμπλήρωσε ότι «η σύνδεση της εξωτερικής και της ενεργειακής πολιτικής της Ενωσης έρχεται να προστεθεί στην Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας. Η σχέση της Ενωσης με το ΝΑΤΟ έχει καταστεί πολύ πιο ισορροπημένη και έχει αποκτήσει πλέον στοιχεία αυτοματισμού».

Οι εκπρόσωποι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, της «Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών», των «Πρασίνων» και άλλων ευρωομάδων αντιπαρατέθηκαν, υπερασπιζόμενοι καθένας τους διαφορετικά μείγματα αστικής διαχείρισης (π.χ. παραπέρα ομοσπονδιοποίηση της ΕΕ ή πιο χαλαρή σύνδεση των κρατών-μελών), αλλά έχοντας πάντα δεδομένη την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου.

Μνημείο υποκρισίας και αποπροσανατολισμού ήταν η δήλωση της Γκ. Τσίμερ, Γερμανίδας ευρωβουλευτή του Die Linke («αδελφού» κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΕΑ) ότι «η ΕΕ δεν θα στηρίξει ποτέ τον πόλεμο». Κι αυτό ενώ η ΕΕ στέλνει ιμπεριαλιστικές αποστολές σε μια σειρά γωνιές της υφηλίου, ενισχύει παραπέρα τον ευρωστρατό, κράτη-μέλη της «μάτωσαν» και «ματώνουν» τους λαούς με τη συμμετοχή τους σε επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, την Υποσαχάρια Αφρική και αλλού...

Σε δήλωσή της, σχετικά με τη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο, με θέμα «100 χρόνια από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο: Διδάγματα που αντλούνται για το μέλλον της Ευρώπης», η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ αναφέρει:

«Οι δηλώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου, εκ μέρους του Συμβουλίου της ΕΕ, όσο και οι τοποθετήσεις των πολιτικών εκπροσώπων των μονοπωλίων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στη συζήτηση για τα 100 χρόνια από τη λήξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, έκαναν σαφές ότι η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα της ΕΕ ενάντια στους λαούς θα ενταθεί το επόμενο διάστημα. Με χυδαία και ανιστόρητα επιχειρήματα προσπάθησαν να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες για το ξέσπασμα του Α' παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού πολέμου, καθώς και για τους δεκάδες τοπικούς και περιφερειακούς πολέμους και επεμβάσεις.

Ο πόλεμος στην εποχή του ιμπεριαλισμού δεν είναι ένα "ατυχές" γεγονός, αλλά οργανικό προϊόν του καπιταλιστικού συστήματος, αναπόφευκτη εκδήλωση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Ο Α' παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός πόλεμος έδειξε πως η εργατική τάξη δεν έχει κανένα συμφέρον να γίνει βορά στα κανόνια των αντιμαχόμενων αστικών τάξεων. Εχθρός της δεν είναι ο ξένος εργάτης, αλλά η δική της αστική τάξη, που εκμεταλλεύεται τον ιδρώτα και το αίμα της, τόσο σε καιρούς ειρήνης, όσο και σε καιρούς πολέμου. Η ιστορική εμπειρία του Α' Παγκόσμιου Πολέμου αποδεικνύει ότι αναγκαία προϋπόθεση για το ειρηνικό και ευτυχισμένο μέλλον της ανθρωπότητας είναι η ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών, το πέρασμά της στα χέρια της εργατικής τάξης, που είναι η μόνη που μπορεί να απελευθερώσει όλα τα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα από τα σιδερένια δεσμά της εκμετάλλευσης.

Η σημερινή πραγματικότητα καταρρίπτει πανηγυρικά το ψέμα που καλλιεργούν τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι "παράγοντας σταθερότητας", τις αυταπάτες που σπέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι με έναν άλλο συσχετισμό δύναμης η ΕΕ μπορεί να μετατραπεί σε "δύναμη ειρήνης". Η ΕΕ είναι εχθρός των λαών: Το αποδεικνύουν ο βρώμικος πόλεμος ενάντια στο γιουγκοσλάβικο λαό και ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, οι δεκάδες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της μαζί με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ σε ολόκληρο τον κόσμο. Η ιμπεριαλιστική επέμβαση ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ στην Ουκρανία, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, αυξάνοντας τους κινδύνους για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Η αποστολή στρατιωτικής δύναμης στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, με το Στρατηγείο της Λάρισας της ΕΕ να έχει την ευθύνη διεύθυνσης της στρατιωτικής επιχείρησης. Η ενίσχυση της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΠΑΑ), του στρατιωτικού βραχίονα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της ΕΕ, όλων των επιθετικών, πολεμικών εργαλείων και μηχανισμών ενάντια στους λαούς, όπως η Στρατηγική Θαλάσσιας Ασφάλειας, που προωθεί ενεργά η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο της Ελληνικής Προεδρίας.

Συμφέρον των λαών είναι η αποδυνάμωση της λυκοσυμμαχίας των μονοπωλίων, η αποδέσμευση από την ΕΕ. Μοναδική ελπίδα για τον εργαζόμενο λαό είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Για την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, της πάλης για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ, με εργατική - λαϊκή εξουσία. Για να ανοίξει ο δρόμος για την Ευρώπη της ειρήνης, της φιλίας και ισότιμης συνεργασίας των λαών, του Σοσιαλισμού - κομμουνισμού».