ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 23 Ιούνη 1998
Σελ. /36
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Πλαστό το δίλημμα "πόλεμος ή ειρήνη", έτσι όπως μπαίνει

Η διαμάχη ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία εμπλέκεται μέσα στη γενικότερη διαπάλη για το μοίρασμα των αγορών, τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κατά τη χτεσινή, μεγάλη συγκέντρωση του Κόμματος στο Μπαρουτάδικο, στο Αιγάλεω

Στην εργατούπολη του Αιγάλεω, στο Μπαρουτάδικο, ακούστηκε χτες το βράδυ η φωνή της ελπίδας και της αλήθειας, η βροντερή φωνή του ΚΚΕ, στη μεγάλη συγκέντρωση που διοργάνωσαν οι Κομματικές Οργανώσεις της πόλης με κεντρική ομιλήτρια την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα.Πολύ νωρίτερα από την έναρξη της συγκέντρωσης στις 8 το βράδυ ήταν πολλοί εκείνοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των κομμουνιστών, ενώ ξεχώρισαν με την παρουσία τους οι νέες και οι νέοι της ΚΝΕ, που ξεσήκωσαν τον ενθουσιασμό του κόσμου με την ζωντάνια και τον παλμό τους. Κρατώντας τις κόκκινες σημαίες του αγώνα και φωνάζοντας συνθήματα σε όλη την διάρκεια της συγκέντρωσης, έδειξαν ότι κρατάνε γερά την σκυτάλη από τους παλιότερους αγωνιστές και συντρόφους. Η Αλ. Παπαρήγα από το βήμα της συγκέντρωσης κατήγγειλε την κυβέρνηση για τον αυταρχικό της κατήφορο και τον εντεινόμενο αντικομμουνισμό, που στοχεύει στην τρομοκράτηση του λαϊκού κινήματος, ενώ ιδιαίτερα στάθηκε στην όξυνση τελευταία, των ελληνοτουρκικών σχέσεων και την χρησιμοποίηση της απειλής για ενδεχόμενο πόλεμο, από την κυβέρνηση σε μια περίοδο που υπάρχει έξαρση των αγώνων. Κάλεσε το λαό να απαντήσει στο μόνο πραγματικό δίλημμα που υπάρχει, υποταγή στον ιμπεριαλισμό ή αντίσταση και πάλη, χτίζοντας το δικό του μέτωπο αντεπίθεσης ενάντια στα μονοπώλια και την "νέα τάξη". Ενώ τόνισε ότι η μάχη των δημοτικών εκλογών είναι ευκαιρία για την καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής και κάθε αντιδραστικής πολιτικής.

Αναφερόμενη πιο συγκεκριμένα στα κυριαρχικά συμφέροντα της χώρας και του λαού η Αλ. Παπαρήγα, ανάμεσα στα άλλα, τόνισε:

"Σήμερα είναι εξαιρετικά επικίνδυνα τα πράγματα με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μετά τα Ιμια για πρώτη φορά αμφισβητήθηκαν τα σύνορα της χώρας, μέχρι τότε δεν είχαν αμφισβητηθεί τα σύνορα στο Αιγαίο. Και δεν αμφισβητήθηκαν απ' την Τουρκία, που κατά παράδοση το έκανε, αλλά αμφισβητήθηκαν και αμφισβητούνται από τις ΗΠΑ, αμφισβητήθηκαν και αμφισβητούνται από το ΝΑΤΟ, αλλά και την ΕΕ". Σημειώνοντας πως τα άλλα κόμματα σιωπούν, συνέχισε: "Τα σύνορα λοιπόν αμφισβητούνται. Κι αυτό από μόνο του είναι κίνδυνος. Να αμφισβητούνται τα σύνορα σε μια περίοδο που υπάρχει ένας κηρυγμένος οικονομικός και πολιτικός πόλεμος, ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις, ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για το μοίρασμα της λείας, που προέκυψε από την καπιταλιστική παλινόρθωση στα Βαλκάνια, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Είμαστε ανάμεσα σ' αυτή τη διαμάχη. Υπάρχει ένας πόλεμος σε εξέλιξη με τη μορφή τοπικού πολέμου, βεβαίως. Αλλά στην ουσία είναι ένας πόλεμος ανάμεσα στις ΗΠΑ, ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ιαπωνία. Είμαστε σε μια περίοδο, που συγκροτούνται δυνάμεις ταχείας επέμβασης με θεσμοθετημένο δίκαιο, με επεμβάσεις στα εσωτερικά των χωρών δήθεν για την προστασία της ασφάλειας, στην πραγματικότητα, όμως, για να ανακόπτονται οι λαϊκές αντιστάσεις".

Υπαρκτός ο κίνδυνος ενός τοπικού πολέμου

"Καταλαβαίνουμε λοιπόν όλοι ότι η διαμάχη ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία εμπλέκεται μέσα στη γενικότερη διαπάλη για το μοίρασμα των αγορών, άρα είναι υπαρκτός ο κίνδυνος ενός τοπικού πολέμου είτε ανάμεσα στις δύο χώρες άμεσα είτε μέσα σε γενικότερες εμπλοκές". Στο σημείο αυτό η Αλέκα Παπαρήγα προειδοποίησε:

"Ο ελληνικός λαός πρέπει να 'χει και τα δύο πράγματα στο μυαλό του: Και τον πραγματικό κίνδυνο ενός πολέμου, αλλά και έναν άλλο κίνδυνο: Να χρησιμοποιείται η απειλή του πολέμου ακριβώς εκεί που φουντώνουν οι αγώνες, με δύο στόχους. Να επιβάλλει η κυβέρνηση τη δήθεν εθνική λαϊκή ομοψυχία εν ονόματι ενός εξωτερικού κινδύνου. Αρα, ο λαός να δέχεται ξεπουλήματα, ιδιωτικοποιήσεις ανατροπή εργασιακών σχέσεων, τα πάντα. Να δέχεται, δηλαδή, όλα εκείνα τα μέτρα που υποσκάπτουν, αν θέλετε, και την αμυντική ικανότητα της χώρας. Να δέχεται όλα εκείνα τα μέτρα που επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστές, χάριν εθνικής ομοψυχίας. Η - εμείς προβληματιζόμαστε - η κυβέρνηση ανοίγει αυτό το πανόραμα των κινδύνων, με τον εξής στόχο: Να πει στον ελληνικό λαό: Η δέχεσαι έναν πόλεμο ή καλύτερα είναι ένας συμβιβασμός για να έχουμε την ειρήνη.

Ενα πράγμα όμως εμείς λέμε. Το δίλημμα πόλεμος ή ειρήνη, έτσι όπως μπαίνει είναι πλαστό. Εμείς δεν πρόκειται να συνηγορήσουμε να πάρει μέρος ο ελληνικός λαός και να χύσει το αίμα του για ένα πόλεμο μόνο και μόνο για να λύσουν οι ιμπεριαλιστές πώς θα μοιράσουν τη λεία.Δεν αξίζει ένας τέτοιος πόλεμος. Δεν έχει καμία αξία για την Ελλάδα. Δεν είναι πόλεμος για την υπεράσπιση της χώρας μας. Είναι πόλεμος και αίμα για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

Αλλά και απ' την άλλη μεριά, στο όνομα της ειρήνης δεν πρόκειται να δεχτούμε μια υποδουλωτική, ταπεινωτική ειρήνη, όπου με το πιστόλι στον κρόταφο θα αναγκάσουν τον ελληνικό λαό, χάριν της ειρήνης να δέχεται εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων.Να δέχεται διεκδικήσεις ξένων εδαφών ή και παραχωρήσεις εδαφών χάριν της ειρήνης. Ο ελληνικός λαός ένα δίλημμα έχει: Υποταγή στον ιμπεριαλισμό και προσαρμογή ή αντίσταση και πάλη κατά του ιμπεριαλισμού και των σχεδίων του. Εμείς διαλέγουμε το δεύτερο",κατέληξε η Αλ. Παπαρήγα.

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Σοφιανός,οι υποψήφιοι της "Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας Αιγάλεω" Γιώτης Σατζαρίδης,του Χαϊδαρίου, Μιχάλης Σαλέκος και Αγίας Βαρβάρας Νίκος Καραβασίλης και πλήθος εκπροσώπων μαζικών φορέων της πόλης.

Το "εσωτερικό μέτωπο"

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στα ελληνοτουρκικά, με επίκεντρο το Κυπριακό και την ένταση που βρίσκεται σε μια πορεία κλιμάκωσης, γίνεται προσπάθεια από την κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της πολιτικής της να χρησιμοποιηθούν προς την κατεύθυνση πειθαναγκασμού των εργαζομένων, ώστε να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική και όλη αυτή τη λαίλαπα, το νεοσυντηρητικό οδοστρωτήρα, σε βάρος των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών τους. Αξιοποιούνται έτσι, σαν όπλο στο εσωτερικό μέτωπο, ενάντια στον παντοτινό "εσωτερικό εχθρό", το λαό. Μετατρέπεται η τουρκική επιθετικότητα, η οποία ωστόσο και υπαρκτή και τροφοδοτούμενη από το "συμμαχικό" παράγοντα είναι και κατά συνέπεια άλλου είδους αντιμετώπιση χρειάζεται, σε μοχλό αποπροσανατολισμού και κινδυνολογίας προς χάρη των εσωτερικών κυβερνητικών επιδιώξεων.

Η τακτική αυτή της κυβέρνησης, εκτός όλων των άλλων, υποδηλώνει τον εγκληματικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα σοβαρά θέματα εξωτερικής πολιτικής, θέματα, που γίνονται ακόμα σοβαρότερα και εγκυμονούν μεγαλύτερους κινδύνους, εξαιτίας της εναπόθεσής τους στον "αυτόματο πιλότο" του αμερικανικού παράγοντα και της ενεργούς εμπλοκής της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Ο αποπροσανατολισμός που επιχειρεί η κυβέρνηση, με στόχο τους εργαζόμενους και την αγωνιστική τους συσπείρωση, δείχνει ποια είναι και τα όρια της πολιτικής της. Αυτό που την απασχολεί περισσότερο, δεν είναι το πώς θα βγει η χώρα από το φαύλο κύκλο της εξάρτησης, πολιτικής και οικονομικής, αλλά το πώς θα αξιοποιεί τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής της ενάντια στον κύριο εχθρό της, που είναι οι εργαζόμενοι. Βασική της επιδίωξη είναι να σταματήσουν οι αγώνες στο όνομα των εξωτερικών απειλών που υφίσταται η χώρα. Ζητά από τους εργαζόμενους να είναι αυτοί που θα "πληρώσουν τη νύφη" της Οικονομικής Νομισματικής Ενωσης που προωθείται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και επίσης, ζητά από αυτούς, εκφοβίζοντάς τους, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δείξουν ανοχή στην πολιτική της λόγω των απειλών της Τουρκίας!

Το δίλημμα όμως δεν μπορεί, ούτε πρέπει να είναι των εργαζομένων, αλλά της κυβέρνησης. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών τους αποτελεί μείζονος σημασίας εθνικό θέμα, γιατί έχει να κάνει με την ίδια την υπόσταση και το μέλλον της χώρας. Η αντιμετώπιση και η απόκρουση της τουρκικής επιθετικότητας, αν πραγματικά υπάρχει βούληση να μπει το θέμα στις σωστές του βάσεις, που σχετίζονται με την εξάρτηση και την απόκρουση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής του "διαίρει και βασίλευε", δεν προϋποθέτει την καθυπόταξη των εργαζομένων. Ολα τα περί κλεισίματος του "εσωτερικού μετώπου" είναι εκ του πονηρού. Γιατί αυτό που πραγματικά επιδιώκεται είναι να κλείσει το μέτωπο της κυβέρνησης με τους εργαζόμενους με στρατηγική ήττα των εργαζομένων. Γιατί, αν πραγματικά το ζητούμενο για την κυβέρνηση ήταν ένα "αρραγές" εσωτερικό μέτωπο, ώστε απερίσπαστη να στρέψει τις προσπάθειές της στο... εξωτερικό, δε θα προκαλούσε τη σύγκρουση με τους εργαζόμενους. Το δίλημμα λοιπόν είναι των κυβερνώντων. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή από αυτή του ενωμένου, μαζικού, πολιτικού αγώνα.

ΚΚΕ
Δημόσια συζήτηση για την Αμυντική Βιομηχανία

Η ΚΕ του ΚΚΕ διοργανώνει δημόσια συζήτηση με θέμα: "Η κατάσταση της Αμυντικής Βιομηχανίας στη χώρα και οι προτάσεις του ΚΚΕ".

Η συζήτηση θα γίνει το Σάββατο 4 Ιούλη 1998 (10.00πμ-2.00μμ) στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ (Πανεπιστημίου 52-54).

Την Παρασκευή 26 Ιούνη 1998 θα συζητηθεί στη Βουλή Επερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ, με θέμα την Αμυντική Βιομηχανία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ