Η οικονομική κρίση στην Αργεντινή συνεχίζει να οξύνεται, καθώς ο πρόσφατα διορισμένος υπουργός Οικονομικών παραιτήθηκε, αφού απέτυχε, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ουάσιγκτον, να λάβει οικονομική «βοήθεια» από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η παραίτηση του πρωθυπουργού, Εδουάρδο Ντουάλδε, είναι επίσης μια πιθανότητα. Ο Ντουάλδε τον περασμένο Γενάρη έγινε ο πέμπτος πρωθυπουργός της χώρας μέσα σε δύο βδομάδες.

Η κρίση στην Αργεντινή είναι ένα ακόμα παράδειγμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, της ανικανότητας του καπιταλιστικού συστήματος να βρει μια αποδεκτή λύση στο πρόβλημα, που έχει προκαλέσει 20% ανεργία και 45% φτώχεια στην Αργεντινή.

Ούτε τα προβλήματα της χώρας επιλύονται, επειδή στην Αργεντινή υπάρχει πολυκομματικό σύστημα.

Υπάρχει μια γενική απαίτηση από τους εργάτες και τους αγρότες της Αργεντινής ότι: «Πρέπει να φύγουν όλοι»!

Ενας γερουσιαστής ανέφερε ότι «υπάρχουν δύο δρόμοι: Είτε να πάρουμε το μέρος των τραπεζών, είτε να πάρουμε το μέρος του λαού». Μέχρι τώρα, οι διαδοχικές κυβερνήσεις έχουν πάρει το μέρος των τραπεζών.

Η τελευταία ενέργεια της κυβέρνησης είναι ένα σχέδιο, όπου οι καταθέσεις των ανθρώπων μετατρέπονται σε έντοκα γραμμάτια αντί για ρευστό χρήμα.

Οι τράπεζες αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο πτώχευσης. Πρόσφατα, η κυβέρνηση διέταξε να κλείσουν όλες οι τράπεζες μέχρι το τέλος της εβδομάδας (σ.σ. στα τέλη του Απρίλη).

Εχουν πραγματοποιηθεί μαζικές και καθημερινές διαδηλώσεις στο Μπουένος Αϊρες και άλλες πόλεις της Αργεντινής.

Το ερώτημα προκύπτει ως προς την εναλλακτική λύση στην προφανή ανικανότητα των «φυσιολογικών» καπιταλιστικών συνταγών να προσφέρει μια αποδεκτή λύση στη φτώχεια και την ανεργία, που όλες στοχεύουν στο να σώσουν το καπιταλιστικό σύστημα και τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Λαϊκές συνελεύσεις έχουν ξεφυτρώσει σε όλο το Μπουένος Αϊρες από τότε που ξέσπασε η τελευταία κρίση, τον περασμένο Δεκέμβρη.

Εχουν οργανώσει λαϊκές αγορές με τρόφιμα με μειωμένες τιμές, και έχουν δημιουργήσει εθελοντικές μπριγάδες ειδικευμένων εργατών, που επανασυνδέουν το ηλεκτρικό, το γκάζι και το νερό με τα κρατικά δίκτυα, όταν αυτά κόβονται λόγω της μη πληρωμής των λογαριασμών.

Αλλα προγράμματα αφορούν στην καλλιέργεια λαχανόκηπων στις γειτονιές, καθώς και τη δημιουργία τραπεζών της γειτονιάς, όπου οι άνθρωποι μπορούν να φυλάγουν τα χρήματά τους, έτσι ώστε να κρατηθούν μακριά από το αποτυχημένο νομισματικό σύστημα της χώρας.

Οι λαϊκές συνελεύσεις στο Μπουένος Αϊρες με επιτυχία άσκησαν πίεση στην εταιρία ηλεκτρενέργειας «Εντεσούρ» να δώσει μια παράταση 180 ημερών στις διακοπές ρεύματος, εξαιτίας της καθυστέρησης πληρωμών των λογαριασμών. Συνελεύσεις σε άλλες γειτονιές ζητούν μείωση των τιμών του ηλεκτρικού για τους άνεργους.

Ο κύριος στόχος των συνελεύσεων εστιάζεται συνήθως στην κρίση που αντιμετωπίζουν τα δημόσια νοσοκομεία, στην ανεργία, και την εκτεταμένη πείνα και ανικανότητα των οικογενειών να αγοράζουν τρόφιμα.

Ωστόσο, τα μέλη αυτών των λαϊκών συνελεύσεων έχουν γίνει στόχοι βίας από τα μεγάλα πολιτικά κόμματα. Εργαζόμενοι στους δήμους και συμπαθούντες των παραδοσιακών κομμάτων - του Περονιστικού Κόμματος και της Ριζοσπαστικής Λαϊκής Ενωσης - έχουν προσπαθήσει να εκφοβίσουν τους πιο δραστήριους των συνελεύσεων, μερικοί από τους οποίους έχουν υποστεί και σωματική βία.

Μια νοσοκόμα σε ένα νοσοκομείο δήλωσε ότι την είχε σπάσει στο ξύλο μέχρι αναισθησίας ένας άγνωστος που την παρακολουθούσε για αρκετές μέρες. Προηγούμενα, είχε παραπονεθεί ότι ο επικεφαλής του σωματείου της δεν υπερασπιζόταν τους εργαζόμενους, εξαιτίας των πολιτικών του δεσμών.

Μια άλλη λαϊκή συνέλευση είχε δεχτεί επίθεση από περίπου 200 άνδρες. Εισέβαλαν κατά τη διάρκειά της και χτύπησαν αλύπητα με ρόπαλα τους συμμετέχοντες.

Τηλεφωνικές απειλές και άλλες μορφές τρομοκράτησης έχουν γίνει ρουτίνα για τα μέλη των λαϊκών συνελεύσεων.

Ο Πρόεδρος της Αργεντινής έχει ασκήσει κριτική ενάντια στο κίνημα των λαϊκών συνελεύσεων, λέγοντας ότι «είναι αδύνατο να κυβερνήσει κανείς με συνελεύσεις. Ο δημοκρατικός τρόπος οργάνωσης και συμμετοχής είναι η ψήφος».

Ομως, οι λαϊκές συνελεύσεις έχουν βοηθήσει το λαό να αρχίσει να παίρνει τα προβλήματα στα ίδια του τα χέρια.

«Ζούμε σε ένα σύστημα απάνθρωπο, μια κοινωνία για τους λίγους, και ο τρόπος να το αλλάξουμε είναι να συμμετέχουμε σε αυτούς τους χώρους που έχουν δημιουργηθεί από τους ίδιους τους ανθρώπους», είπε μια νοσοκόμα.

«Αν μπορούμε να λύσουμε κάποια από τα προβλήματά μας, θα δημιουργήσουμε μια παράλληλη εξουσία. Αν πετύχουμε, για παράδειγμα, μια μείωση κατά 50% στις τιμές των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας για τους άνεργους και τους ανθρώπους με χαμηλούς μισθούς, θα κάνουμε ένα βήμα εμπρός στην ποιότητα, και θα έχουμε ακόμα περισσότερη συμμετοχή του κόσμου», πρόσθεσε.

Αρκετά μέλη των λαϊκών συνελεύσεων πιστεύουν ότι είναι δυνατόν σταδιακά να πραγματοποιήσουν μια σειρά έργων που η κυβέρνηση είναι ανίκανη να κάνει.

Ο Χουάν Μόσκα, εργαζόμενος στην αεροναυτιλία, είπε ότι οι λαϊκές συνελεύσεις θα πρέπει να συζητήσουν «τα θέματα της δημοκρατίας».

«Γι' αυτό έφερα σ' αυτήν τη συνέλευση την πρόταση να αρχίσει η συζήτηση για το ποιος θα μας κυβερνά αύριο, ποιοι θα πρέπει να είναι οι πολιτικοί μας στόχοι, και πώς θα αντικαταστήσουμε τους ηγέτες και τους δικαστές μας».

Η τοπική δημοσκοπική εταιρία «Ούγο Εμέ» ανακοίνωσε ότι τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης δημοσκόπησης αναφέρουν ότι το 35% των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι οι συνελεύσεις αποτελούν «μια νέα μορφή πολιτικής οργάνωσης».

(Από την εφημερίδα του ΚΚ Αυστραλίας «Δε Γκάρντιαν» 1/5/2002)

Από τις 30 Απρίλη η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη Γεωργία είναι πλέον γεγονός. Στην Τιφλίδα κατέφθασε η πρώτη ομάδα 50 ειδικών εκπαιδευτών, οι οποίοι, σύμφωνα με τις γεωργιανές αρχές, «θα εκπαιδεύσουν ειδικά γεωργιανά τμήματα στρατιωτικών συμβασιούχων». Η άφιξη της ομάδας Αμερικανών συνέπεσε με την 11η επέτειο των Ενόπλων Δυνάμεων της Γεωργίας. Η «χαρά και η ευθυμία» οφείλεται στο γεγονός ότι «στο γεωργιανό στρατό αρχίζουν ριζικές αλλαγές. Στην Τιφλίδα έφθασε η πρώτη ομάδα Αμερικανών στρατιωτικών και το πρόγραμμα "Εκπαίδευση και εξάρτυση" άρχισε να υλοποιείται», ανήγγειλε με χαρά ο υπουργός της Γεωργίας Νταβίντ Τεβζάτζε στους συγκεντρωμένους στο Σπίτι των Αξιωματικών για τον επίσημο γιορτασμό της επετείου των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. «Επιβεβαιώνω: η ομάδα λογιστικής ήρθε. Η ομάδα λογιστικής είναι άνθρωποι, οι οποίοι θα ετοιμάσουν, θα ελέγξουν την υποδομή, θα μελετήσουν εκείνα τα μέρη, όπου θα γίνεται η εκπαίδευση», δήλωσε, γελαστός και χαρούμενος ο Τεβζάτζε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.

Για την ώρα δεν είναι γνωστό πότε θα φτάσει στη Γεωργία η βασική ομάδα περίπου 200 Αμερικανών εκπαιδευτών. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτό θα εξαρτηθεί από τη δουλιά της πρώτης ομάδας. Ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ στη Γεωργία δήλωσε ότι, αφού θα αξιοποιηθούν τα 60.000.000 δολάρια που θα διαθέσει η Γεωργία για το αντιτρομοκρατικό πρόγραμμα, η Γεωργία θα έχει επαγγελματικό και ισχυρό στρατό» και πρόσθεσε: «Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι, όταν θα ολοκληρωθεί αυτό το πρόγραμμα, η Γεωργία θα έχει Ενοπλες Δυνάμεις, ικανές να λύνουν αυτοτελώς τα προβλήματα που στέκονται μπροστά τους».

Σχετικά μ' αυτό ανακύπτει το ερώτημα: ποια προβλήματα θα λύνει ο εκπαιδευμένος από τους Αμερικανούς ειδικούς γεωργιανός στρατός; Η Τιφλίδα έχει τουλάχιστον έναν πονοκέφαλο: την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία, οι οποίες ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους από τη Γεωργία, από το καθεστώς του Εντουάρντ Σεβαρντνάτζε. Και μολονότι η Τιφλίδα βεβαιώνει ότι αυτά τα ειδικά τμήματα δε θα στραφούν ενάντια στις πρώην γεωργιανές Αυτόνομες Δημοκρατίες, δύσκολα αυτό γίνεται πιστευτό. Και στην Αμπχαζία, και στη Νότια Οσετία ξέρουν πολύ καλά την τιμή αυτών των διαβεβαιώσεων, μιας και έχουν νιώσει παλιότερα στο πετσί τους τη δολιότητα και τη σκληρότητα της πολιτικής του Σεβαρντνάτζε.

Προφανώς, προβλέποντας την αρνητική αντίδραση της Ρωσίας για την τόση στενή συμμαχία με τη στρατιωτική υπηρεσία των ΗΠΑ, οι γεωργιανές αρχές για να διασκεδάσουν τη δυσάρεστη αίσθηση, εξηγούν ότι η Δημοκρατία δεν μπορεί τάχα να οργανώσει τις Ενοπλες Δυνάμεις της και να εξασφαλίσει κατάλληλα την αμυντική ικανότητα της χώρας. Η «πολιτική ηγεσία απευθύνθηκε πρώτα για βοήθεια στη Ρωσία, αλλά αυτή έχει τα δικά της προβλήματα, σε διάκριση με τους Αμερικανούς. Τώρα συνδέουν τους Ρώσους και Γεωργιανούς στρατιωτικούς βασικά παλιές αναμνήσεις». Οπως προκύπτει απ' αυτή την αναφορά στην πανηγυρική συνεδρίαση στην Τιφλίδα, αυτές οι αναμνήσεις αφορούν και την αξέχαστη μέρα της 9 Μάη 1945. Μιλώντας στην εκδήλωση αυτή, ο εκπρόσωπος των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας, είπε: «Σήμερα, 30 Απρίλη, σημειώνεται άλλη μια σημαντική ημερομηνία. Τη μέρα αυτή της άνοιξης του 1945 πάνω από το κατακτημένο Βερολίνο υψώθηκε η Σημαία της Νίκης. Τα ονόματα αυτών που ύψωσαν τη σημαία θα μείνουν επίσης για πάντα στη λαϊκή μνήμη: είναι ο Ρώσος Γεγκόροφ και ο Γεωργιανός Καντάρια». Πιθανόν, όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά, θέλουμε να πιστεύουμε, και πολλοί Γεωργιανοί νιώθουν ένα αίσθημα πικρίας. Μπορούσαν άραγε αυτοί οι δυο ήρωες, γιοι της Γεωργίας και της Ρωσίας, ακριβέστερα, γιοι του ενιαίου σοβιετικού λαού, υψώνοντας την Κόκκινη Σημαία πάνω από το Ράιχσταγκ, να φανταστούν ότι ύστερα από μισό αιώνα οι αδελφοί λαοί θα χωριστούν με σύνορα και η κοινή τύχη τους θα μείνει στο παρελθόν; Πάντως, η στρατιωτική ορχήστρα της Γεωργίας έπαιζε αμερικανική τζαζ...