Από τις 30 Απρίλη η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη Γεωργία είναι πλέον γεγονός. Στην Τιφλίδα κατέφθασε η πρώτη ομάδα 50 ειδικών εκπαιδευτών, οι οποίοι, σύμφωνα με τις γεωργιανές αρχές, «θα εκπαιδεύσουν ειδικά γεωργιανά τμήματα στρατιωτικών συμβασιούχων». Η άφιξη της ομάδας Αμερικανών συνέπεσε με την 11η επέτειο των Ενόπλων Δυνάμεων της Γεωργίας. Η «χαρά και η ευθυμία» οφείλεται στο γεγονός ότι «στο γεωργιανό στρατό αρχίζουν ριζικές αλλαγές. Στην Τιφλίδα έφθασε η πρώτη ομάδα Αμερικανών στρατιωτικών και το πρόγραμμα "Εκπαίδευση και εξάρτυση" άρχισε να υλοποιείται», ανήγγειλε με χαρά ο υπουργός της Γεωργίας Νταβίντ Τεβζάτζε στους συγκεντρωμένους στο Σπίτι των Αξιωματικών για τον επίσημο γιορτασμό της επετείου των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. «Επιβεβαιώνω: η ομάδα λογιστικής ήρθε. Η ομάδα λογιστικής είναι άνθρωποι, οι οποίοι θα ετοιμάσουν, θα ελέγξουν την υποδομή, θα μελετήσουν εκείνα τα μέρη, όπου θα γίνεται η εκπαίδευση», δήλωσε, γελαστός και χαρούμενος ο Τεβζάτζε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.

Για την ώρα δεν είναι γνωστό πότε θα φτάσει στη Γεωργία η βασική ομάδα περίπου 200 Αμερικανών εκπαιδευτών. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αυτό θα εξαρτηθεί από τη δουλιά της πρώτης ομάδας. Ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ στη Γεωργία δήλωσε ότι, αφού θα αξιοποιηθούν τα 60.000.000 δολάρια που θα διαθέσει η Γεωργία για το αντιτρομοκρατικό πρόγραμμα, η Γεωργία θα έχει επαγγελματικό και ισχυρό στρατό» και πρόσθεσε: «Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι, όταν θα ολοκληρωθεί αυτό το πρόγραμμα, η Γεωργία θα έχει Ενοπλες Δυνάμεις, ικανές να λύνουν αυτοτελώς τα προβλήματα που στέκονται μπροστά τους».

Σχετικά μ' αυτό ανακύπτει το ερώτημα: ποια προβλήματα θα λύνει ο εκπαιδευμένος από τους Αμερικανούς ειδικούς γεωργιανός στρατός; Η Τιφλίδα έχει τουλάχιστον έναν πονοκέφαλο: την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία, οι οποίες ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους από τη Γεωργία, από το καθεστώς του Εντουάρντ Σεβαρντνάτζε. Και μολονότι η Τιφλίδα βεβαιώνει ότι αυτά τα ειδικά τμήματα δε θα στραφούν ενάντια στις πρώην γεωργιανές Αυτόνομες Δημοκρατίες, δύσκολα αυτό γίνεται πιστευτό. Και στην Αμπχαζία, και στη Νότια Οσετία ξέρουν πολύ καλά την τιμή αυτών των διαβεβαιώσεων, μιας και έχουν νιώσει παλιότερα στο πετσί τους τη δολιότητα και τη σκληρότητα της πολιτικής του Σεβαρντνάτζε.

Προφανώς, προβλέποντας την αρνητική αντίδραση της Ρωσίας για την τόση στενή συμμαχία με τη στρατιωτική υπηρεσία των ΗΠΑ, οι γεωργιανές αρχές για να διασκεδάσουν τη δυσάρεστη αίσθηση, εξηγούν ότι η Δημοκρατία δεν μπορεί τάχα να οργανώσει τις Ενοπλες Δυνάμεις της και να εξασφαλίσει κατάλληλα την αμυντική ικανότητα της χώρας. Η «πολιτική ηγεσία απευθύνθηκε πρώτα για βοήθεια στη Ρωσία, αλλά αυτή έχει τα δικά της προβλήματα, σε διάκριση με τους Αμερικανούς. Τώρα συνδέουν τους Ρώσους και Γεωργιανούς στρατιωτικούς βασικά παλιές αναμνήσεις». Οπως προκύπτει απ' αυτή την αναφορά στην πανηγυρική συνεδρίαση στην Τιφλίδα, αυτές οι αναμνήσεις αφορούν και την αξέχαστη μέρα της 9 Μάη 1945. Μιλώντας στην εκδήλωση αυτή, ο εκπρόσωπος των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας, είπε: «Σήμερα, 30 Απρίλη, σημειώνεται άλλη μια σημαντική ημερομηνία. Τη μέρα αυτή της άνοιξης του 1945 πάνω από το κατακτημένο Βερολίνο υψώθηκε η Σημαία της Νίκης. Τα ονόματα αυτών που ύψωσαν τη σημαία θα μείνουν επίσης για πάντα στη λαϊκή μνήμη: είναι ο Ρώσος Γεγκόροφ και ο Γεωργιανός Καντάρια». Πιθανόν, όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά, θέλουμε να πιστεύουμε, και πολλοί Γεωργιανοί νιώθουν ένα αίσθημα πικρίας. Μπορούσαν άραγε αυτοί οι δυο ήρωες, γιοι της Γεωργίας και της Ρωσίας, ακριβέστερα, γιοι του ενιαίου σοβιετικού λαού, υψώνοντας την Κόκκινη Σημαία πάνω από το Ράιχσταγκ, να φανταστούν ότι ύστερα από μισό αιώνα οι αδελφοί λαοί θα χωριστούν με σύνορα και η κοινή τύχη τους θα μείνει στο παρελθόν; Πάντως, η στρατιωτική ορχήστρα της Γεωργίας έπαιζε αμερικανική τζαζ...