Μισόν αιώνα ιστορία, συμπληρώνει αυτές τις μέρες το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μπάσκετ. Η ιδέα για την αναμέτρηση των κορυφαίων δυνάμεων του πλανήτη... ρίχτηκε στο τραπέζι των συζητήσεων το 1948, στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Δυο χρόνια αργότερα, έμελλε να γίνει το εναρκτήριο τζάμπολ ανάμεσα στις ομάδες του Περού και της Γιουγκοσλαβίας. Την ίδια χρονιά η Βραζιλία φιλοξενούσε το Μουντιάλ ποδοσφαίρου και το ΝΑΤΟ ξεκινούσε τον πόλεμο στην Κορέα.

Το 1ο Μουντομπάσκετ έλαβε χώρα στο "Λούνα Παρκ" του Μπουένος Αϊρες. Η Ευρώπη δεν είχε ούτε γήπεδα, ούτε χρήματα να φιλοξενήσει τη διοργάνωση. Οι πληγές από το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είχαν επουλωθεί. Η Λατινική Αμερική, αντιθέτως, ήταν έτοιμη αλλά και πρόθυμη να βοηθήσει τη ΦΙΜΠΑ. Χρειάστηκε να περάσουν είκοσι χρόνια, μέχρι να οργανώσει ευρωπαϊκή χώρα παγκόσμιο πρωτάθλημα.

Ενα από τα πρώτα προβλήματα που αντιμετώπισε η ΦΙΜΠΑ, ήταν ο τρόπος που θα επιλέγονταν οι ομάδες οι οποίες θα ταξίδευαν τον Οκτώβρη του 1950 στην Αργεντινή. Τελικά αποφασίστηκε να συμμετάσχουν οι τρεις πρώτες ομάδες των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου (ΗΠΑ, Γαλλία, Βραζιλία), η διοργανώτρια Αργεντινή, οι τρεις πρώτες ομάδες του Παναμερικανικού πρωταθλήματος (Ουρουγουάη, Χιλή, Περού), η Αίγυπτος ως νικήτρια του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος που είχε διεξαχθεί το 1949 στο Κάιρο και δύο ευρωπαϊκές ομάδες που θα ξεχώριζαν από τουρνουά πρόκρισης. Στη Νις της Γαλλίας συναντήθηκαν το Γενάρη του 1950, Ιταλία, Ισπανία, Γιουγκοσλαβία, Βέλγιο, Φινλανδία, Ολλανδία, Ελβετία και Αυστρία. Η Ελλάδα, που ένα χρόνο νωρίτερα είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Αιγύπτου, δε δήλωσε συμμετοχή. Ιταλοί και Ισπανοί κατέκτησαν τις δύο πρώτες θέσεις, αλλά οι πρώτοι δεν ταξίδεψαν ποτέ στο Μπουένος Αϊρες. Για οικονομικούς λόγους αρνήθηκαν να περάσουν τον Ατλαντικό και τη θέση τους πήρε η Γιουγκοσλαβία, που είχε κατακτήσει την 3η θέση με το σημερινό γενικό γραμματέα της ΦΙΜΠΑ, Μπ. Στάνκοβιτς, στη σύνθεσή της.

Εκτός της Ιταλίας, στο Μπουένος Αϊρες δεν ταξίδεψε τελικά ούτε η Ουρουγουάη. Η κυβέρνηση της Αργεντινής αρνήθηκε να παραχωρήσει βίζα σε Ουρουγουανούς δημοσιογράφους λόγω πολιτικών προβλημάτων που υπήρχαν ανάμεσα στις δύο χώρες και η Ουρουγουάη, που τρεις μήνες νωρίτερα είχε στεφθεί στο "Μαρακανά" του Ρίο, παγκόσμια πρωταθλήτρια στο ποδόσφαιρο, αρνήθηκε να πάρει μέρος στους αγώνες. Στη θέση της ταξίδεψε η ομάδα του Ισημερινού. Πολιτικά προβλήματα δημιουργήθηκαν και στις συναντήσεις της Γιουγκοσλαβίας με την Ισπανία. Οι δύο ομάδες για πρώτη φορά βρέθηκαν αντιμέτωπες στο προκριματικό τουρνουά της Νις. Οι "πλάβι" σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο, την ώρα της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου της Ισπανίας, κάθισαν όλοι στο δάπεδο. Οι δυο ομάδες δε διακρίθηκαν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, όπου κατέλαβαν τις δύο τελευταίες θέσεις. Η φόρμουλα διεξαγωγής των αγώνων τις έφερε αντιμέτωπες στον όμιλο της παρηγοριάς για τις θέσεις 7-10, όμως οι Γιουγκοσλάβοι αυτή τη φορά δεν αρκέστηκαν σε μια απλή διαμαρτυρία. Αρνήθηκαν να αγωνιστούν, με αποτέλεσμα να τιμωρηθούν αργότερα από τη ΦΙΜΠΑ με αποκλεισμό εννέα μηνών.

Οι Αργεντίνοι, όπως και όλοι οι Λατινοαμερικανοί γενικότερα, διψούσαν για αθλητισμό, με αποτέλεσμα το "Λούνα Παρκ" που φιλοξένησε τους αγώνες να είναι καθημερινά γεμάτο. Το εναρκτήριο παιχνίδι έγινε ανάμεσα στο Περού και τη Γιουγκοσλαβία και βρήκε νικητές τους Περουβιανούς με 33-27. Τα μικρά σκορ ήταν στην ημερήσια διάταξη εκείνη την περίοδο, καθώς δεν υπήρχε χρονικός περιορισμός στην εκδήλωση της επίθεσης. Οι ομάδες κρατούσαν την μπάλα όσο ήθελαν και μπορούσαν κι αναζητούσαν τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις για να εκδηλώσουν το σουτ. Στην πρώτη φάση επιλέχθηκε το σύστημα νοκ-άουτ, καθώς ο αριθμός των ομάδων δεν επέτρεπε τη δημιουργία ομίλων. Από τους πρώτους αγώνες προκρίθηκαν ΗΠΑ, Αργεντινή, Βραζιλία και Αίγυπτος και από αγώνες μεταξύ των ηττημένων, η Χιλή και η Γαλλία. Οι έξι ομάδες που έφτασαν στην τελική φάση έπαιξαν όλες εναντίων όλων, χωρίς να υπολογίζονται οι μεταξύ τους αγώνες στην πρώτη φάση. Το πρόγραμμα ήταν έτσι κανονισμένο, ώστε την τελευταία αγωνιστική αναμετρήθηκαν τα δύο φαβορί της διοργάνωσης, η Αργεντινή και οι ΗΠΑ, που μέχρι τότε ήταν αήττητες. Οι Αργεντίνοι, με κορυφαίο τον Φούρλογκ, πήραν τη νίκη με 64-50 και μαζί τον τίτλο των παγκόσμιων πρωταθλητών. Με το τέλος του αγώνα στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες στήθηκε ένα μοναδικό πανηγύρι που κράτησε μέχρι τις πρωινές ώρες.

Τις τέσσερις πρώτες θέσεις κατέκτησαν ομάδες από την αμερικανική ήπειρο. Στην τρίτη θέση τερμάτισε η Χιλή και στην τέταρτη η Βραζιλία. Η Αίγυπτος νίκησε Γαλλία και Χιλή τερματίζοντας στην πέμπτη θέση, ενώ η Γαλλία που ήταν και η μοναδική εκπρόσωπος της Ευρώπης στην εξάδα, δεν πέτυχε ούτε νίκη.

Γ. ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

Αλλο Μουντιάλ κι άλλο Μουντομπάσκετ. Το μόνο κοινό είναι ότι διεξάγονται σχεδόν το ίδιο διάστημα. Πάνω που τελειώνει το ποδόσφαιρο, αρχίζει το μπάσκετ. Είναι κι αυτό ένα από τα λάθη της ΦΙΜΠΑ. Με λίγη καλή θέληση, στο μέλλον μπορεί να διορθωθεί. Εκείνο που δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει, είναι η πολιτική της παγκόσμιας ομοσπονδίας απέναντι στο ΝΒΑ. Ανοιξε τις πύλες της στους επαγγελματίες κι από το... όνειρο της "ντριμ τιμ" φτάσαμε στον εφιάλτη της αποχής. Βέβαια δε θα μας πείραζε και πολύ αν το 13ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα διεξαγόταν σε κάποια άλλη χώρα του πλανήτη. Θα πήγαινε η ομάδα μας με καλύτερες προϋποθέσεις διάκρισης... και ας τους Αμερικανούς να κουρεύονται που λέει ο λόγος.

Ετσι όπως ήρθαν όμως τα πράγματα, υπάρχει η αίσθηση ότι οι Αμερικανοί κορόιδεψαν την ελληνική ομοσπονδία και όχι τη ΦΙΜΠΑ. Την ώρα που στα γήπεδα της Γαλλίας, ποδοσφαιριστές όλων των φυλών και των ηπείρων, έδωσαν μια μοναδική παράσταση κερδίζοντας τις εντυπώσεις, οι επαγγελματίες μπασκετμπολίστες και όχι μόνο οι Αμερικανοί, θεωρούν αγγαρεία τη συμμετοχή τους στην κορυφαία διοργάνωση του αθλήματος. "Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αθήνας είναι ανοιχτό σε κάθε πρόβλεψη", δήλωσε ικανοποιημένος ο προπονητής της Ισπανίας Λόλο Σάινθ. Δεν έχει άδικο. Ακόμα και η Ισπανία που μετά το 1991 παραπαίει σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις, ελπίζει ότι μπορεί να αναστηθεί στην Αθήνα. "Η Εθνική ομάδα των ΗΠΑ που θα ταξιδέψει στην Ελλάδα, μπορεί να σε σφίξει, όχι όμως και να σε πνίξει, ενώ οι Γιουγκοσλάβοι ίσως πληρώσουν την απουσία του Ντανίλοβιτς και του Ντίβατς", συνεχίζει ο Σάινθ. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, λοιπόν. Η απουσία των αστεριών, αυξάνει το ενδιαφέρον και δημιουργεί τις προϋποθέσεις να αναδειχτούν κανούριες ομάδες και ονόματα. Φαβορί δεν υπάρχουν κι όποιοι δουλέψουν περισσότερο θα ανταμειφθούν. Είναι κάτι κι αυτό. Οσο για τους επαγγελματίες του ΝΒΑ. Καλά ξεμπερδέματα με τα αφεντικά τους.

Γ. Γ.

Συμπερασματικά, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι,

ένας μεγάλος αριθμός από τους "κατά συνθήκην" αθλητικούς μας παράγοντες, που διαχειρίστηκαν στο παρελθόν (για το παρόν θα μιλήσουμε στο μέλλον...), με το γνωστό "υπευθυνο-ανεύθυνο" τρόπο δημόσιο, κατά βάση, χρήμα, διαπνέονταν από τη σκέψη ή φιλοσοφία:

"να κάνουμε έξοδα για να έχουμε έσοδα..."

(αρκεί τα λεφτά που θα διαχειριστούν να μην είναι δικά τους...).

Μια και κατά τη λογοδοσία τους, στις Γενικές Συνελεύσεις Σωματείων και Ομοσπονδιών, που διοίκησαν, ήταν αρκετή, με βάση την ισχύουσα πρακτική, η επίδειξη σχετικών δικαιολογητικών "εξόδων". Δηλαδή, αποδείξεων με τις οποίες βεβαιώνονταν, π.χ., ότι αγόρασαν ένα φτυάρι 50.000 δραχμές ή ότι μια δεξίωση, κάπου, στοίχισε 2.000.000 δραχμές και άλλα παρόμοια, απίστευτα, ίσως και αληθινά...

Ετσι, με το "καθεστώς" αυτό και από θεσπίσεως του ΠΡΟ-ΠΟ μέχρι σήμερα, ξοδεύτηκαν, κατά την άποψή μου πάντοτε, με τον πιο σπάταλο τρόπο ένα σωρό δισεκατομμύρια (αλήθεια, μήπως μπορεί κανείς να τα μετρήσει και να αξιολογήσει το ξόδεμά τους...; Κάτι τέτοιο θα έχει ενδιαφέρον...), χωρίς να επιτευχθεί το ανάλογο με αυτά (τα δισεκατομμύρια...) "αθλητικό αποτέλεσμα...".

Βέβαια, μεμονωμένες διεθνείς αθλητικές επιτυχίες αθλητών και ομάδων μας υπήρξαν, όπως παρόμοιες υπήρξαν και για λογαριασμό της Αιθιοπίας...

Ομως, για μένα, αλλά και για όσους συμφωνούν μαζί μου, πιο πολύ "μετράει" το γεγονός ότι, στη χώρα που διεκδίκησε και ανέλαβε τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, για το 2004, κάθε χρόνο, χιλιάδες νέοι και νέες, απόφοιτοι Λυκείων, πληρώνουν (παρά το σλόγκαν: "η άθληση είναι δικαίωμα για κάθε πολίτη..."), τους φροντιστές τους...

Οχι, για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους στα γαλλικά, στα μαθηματικά, στη φυσική, στο πιάνο κλπ., όπως από χρόνια συνηθίζεται...

ΑΛΛΑ, για να ξεπεράσουν τραγικές αδυναμίες τους, στο τρέξιμο, στο άλμα και στη ρίψη της σφαίρας... (ενδεικτικό της πραγματικής" αθλητικής μας δυναμικότητας...).

Και αυτό, με την ελπίδα ότι έτσι θα ενισχύσουν τις πιθανότητές τους, να εισαχθούν στα ΤΕΦΑΑ των οποίων, με την ευκαιρία σημειώνω ότι, η υλικοτεχνική τους υποδομή (λαβαίνοντας υπόψη τον πακτωλό χρημάτων που κάθε εβδομάδα αποφέρει ο έντεχνα καθιερωμένος, "κρατικός τζόγος", στον οποίο με μανία επιδίδεται η μεγάλη πλειοψηφία των νέο-Ελλήνων και που έχει διατεθεί προς κάθε άλλη κατεύθυνση...) έχει το κακό της χάλι...

Επί του προκειμένου σημειώνω ακόμα ότι, όταν, ξαφνικά, βρεθεί κανείς γυμνός μπροστά σε άλλους και τον διακρίνει η ντροπή, φυσιολογική του αντίδραση, για να κρύψει τη γύμνια του...

δε θα είναι να φορέσει γρήγορα γρήγορα το καπέλο ή τη γραβάτα του, αλλά το σώβρακό του...

Οπότε εύλογα τίθεται το ερώτημα, προς κάθε "αθλητικά αρμόδιο":

σε επίπεδο κυβέρνησης...

Η διαχείριση, με την ευρεία έννοια της λέξης και του όρου, χρημάτων και "αθλητικών μας πραγμάτων", θα συνεχιστεί στη βάση της ίδιας λογικής..;

Π. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΧΩΡΑ Ν - ΗΠΟΝΤΟΙΒΑΘ.

1. Αργεντινή 5 - 0 (300 - 200) 10

2. ΗΠΑ...... 4 - 1 (221 - 200) 9

3. Χιλή..... 2 - 3 (209 - 233) 7

4. Βραζιλία. 2 - 3 (214 - 182) 7

5. Αίγυπτος. 2 - 3 (158 - 209) 7

6. Γαλλία... 0 - 5 (174 - 252) 5

- - - - - - - - - - - - - - - -

7. Περού.... 3 - 0 (140 - 123) 6

8. Ισημ/νός. 2 - 1 (142 - 141) 5

9. Ισπανία.. 1 - 2 (89 - 97) 4

10. Γιουγ/βία 0 - 3 (83 - 93) 2

Ο γγ της ΦΙΜΠΑ Μπ. Στάνκοβιτς συμμετείχε ως παίκτης με τη Γιουγκοσλαβία στο 1ο Μουντομπάσκετ. Ο κομισάριος του ΝΒΑ Ντ. Στερν δεν έπαιξε ποτέ του μπάσκετ. Ισως είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που δεν τα βρήκε με τους παίκτες ώστε οι τελευταίοι να έρθουν στην Αθήνα