Αλλο Μουντιάλ κι άλλο Μουντομπάσκετ. Το μόνο κοινό είναι ότι διεξάγονται σχεδόν το ίδιο διάστημα. Πάνω που τελειώνει το ποδόσφαιρο, αρχίζει το μπάσκετ. Είναι κι αυτό ένα από τα λάθη της ΦΙΜΠΑ. Με λίγη καλή θέληση, στο μέλλον μπορεί να διορθωθεί. Εκείνο που δυστυχώς δεν πρόκειται να αλλάξει, είναι η πολιτική της παγκόσμιας ομοσπονδίας απέναντι στο ΝΒΑ. Ανοιξε τις πύλες της στους επαγγελματίες κι από το... όνειρο της "ντριμ τιμ" φτάσαμε στον εφιάλτη της αποχής. Βέβαια δε θα μας πείραζε και πολύ αν το 13ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα διεξαγόταν σε κάποια άλλη χώρα του πλανήτη. Θα πήγαινε η ομάδα μας με καλύτερες προϋποθέσεις διάκρισης... και ας τους Αμερικανούς να κουρεύονται που λέει ο λόγος.

Ετσι όπως ήρθαν όμως τα πράγματα, υπάρχει η αίσθηση ότι οι Αμερικανοί κορόιδεψαν την ελληνική ομοσπονδία και όχι τη ΦΙΜΠΑ. Την ώρα που στα γήπεδα της Γαλλίας, ποδοσφαιριστές όλων των φυλών και των ηπείρων, έδωσαν μια μοναδική παράσταση κερδίζοντας τις εντυπώσεις, οι επαγγελματίες μπασκετμπολίστες και όχι μόνο οι Αμερικανοί, θεωρούν αγγαρεία τη συμμετοχή τους στην κορυφαία διοργάνωση του αθλήματος. "Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αθήνας είναι ανοιχτό σε κάθε πρόβλεψη", δήλωσε ικανοποιημένος ο προπονητής της Ισπανίας Λόλο Σάινθ. Δεν έχει άδικο. Ακόμα και η Ισπανία που μετά το 1991 παραπαίει σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις, ελπίζει ότι μπορεί να αναστηθεί στην Αθήνα. "Η Εθνική ομάδα των ΗΠΑ που θα ταξιδέψει στην Ελλάδα, μπορεί να σε σφίξει, όχι όμως και να σε πνίξει, ενώ οι Γιουγκοσλάβοι ίσως πληρώσουν την απουσία του Ντανίλοβιτς και του Ντίβατς", συνεχίζει ο Σάινθ. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, λοιπόν. Η απουσία των αστεριών, αυξάνει το ενδιαφέρον και δημιουργεί τις προϋποθέσεις να αναδειχτούν κανούριες ομάδες και ονόματα. Φαβορί δεν υπάρχουν κι όποιοι δουλέψουν περισσότερο θα ανταμειφθούν. Είναι κάτι κι αυτό. Οσο για τους επαγγελματίες του ΝΒΑ. Καλά ξεμπερδέματα με τα αφεντικά τους.

Γ. Γ.