Συμπερασματικά, μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι,

ένας μεγάλος αριθμός από τους "κατά συνθήκην" αθλητικούς μας παράγοντες, που διαχειρίστηκαν στο παρελθόν (για το παρόν θα μιλήσουμε στο μέλλον...), με το γνωστό "υπευθυνο-ανεύθυνο" τρόπο δημόσιο, κατά βάση, χρήμα, διαπνέονταν από τη σκέψη ή φιλοσοφία:

"να κάνουμε έξοδα για να έχουμε έσοδα..."

(αρκεί τα λεφτά που θα διαχειριστούν να μην είναι δικά τους...).

Μια και κατά τη λογοδοσία τους, στις Γενικές Συνελεύσεις Σωματείων και Ομοσπονδιών, που διοίκησαν, ήταν αρκετή, με βάση την ισχύουσα πρακτική, η επίδειξη σχετικών δικαιολογητικών "εξόδων". Δηλαδή, αποδείξεων με τις οποίες βεβαιώνονταν, π.χ., ότι αγόρασαν ένα φτυάρι 50.000 δραχμές ή ότι μια δεξίωση, κάπου, στοίχισε 2.000.000 δραχμές και άλλα παρόμοια, απίστευτα, ίσως και αληθινά...

Ετσι, με το "καθεστώς" αυτό και από θεσπίσεως του ΠΡΟ-ΠΟ μέχρι σήμερα, ξοδεύτηκαν, κατά την άποψή μου πάντοτε, με τον πιο σπάταλο τρόπο ένα σωρό δισεκατομμύρια (αλήθεια, μήπως μπορεί κανείς να τα μετρήσει και να αξιολογήσει το ξόδεμά τους...; Κάτι τέτοιο θα έχει ενδιαφέρον...), χωρίς να επιτευχθεί το ανάλογο με αυτά (τα δισεκατομμύρια...) "αθλητικό αποτέλεσμα...".

Βέβαια, μεμονωμένες διεθνείς αθλητικές επιτυχίες αθλητών και ομάδων μας υπήρξαν, όπως παρόμοιες υπήρξαν και για λογαριασμό της Αιθιοπίας...

Ομως, για μένα, αλλά και για όσους συμφωνούν μαζί μου, πιο πολύ "μετράει" το γεγονός ότι, στη χώρα που διεκδίκησε και ανέλαβε τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, για το 2004, κάθε χρόνο, χιλιάδες νέοι και νέες, απόφοιτοι Λυκείων, πληρώνουν (παρά το σλόγκαν: "η άθληση είναι δικαίωμα για κάθε πολίτη..."), τους φροντιστές τους...

Οχι, για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους στα γαλλικά, στα μαθηματικά, στη φυσική, στο πιάνο κλπ., όπως από χρόνια συνηθίζεται...

ΑΛΛΑ, για να ξεπεράσουν τραγικές αδυναμίες τους, στο τρέξιμο, στο άλμα και στη ρίψη της σφαίρας... (ενδεικτικό της πραγματικής" αθλητικής μας δυναμικότητας...).

Και αυτό, με την ελπίδα ότι έτσι θα ενισχύσουν τις πιθανότητές τους, να εισαχθούν στα ΤΕΦΑΑ των οποίων, με την ευκαιρία σημειώνω ότι, η υλικοτεχνική τους υποδομή (λαβαίνοντας υπόψη τον πακτωλό χρημάτων που κάθε εβδομάδα αποφέρει ο έντεχνα καθιερωμένος, "κρατικός τζόγος", στον οποίο με μανία επιδίδεται η μεγάλη πλειοψηφία των νέο-Ελλήνων και που έχει διατεθεί προς κάθε άλλη κατεύθυνση...) έχει το κακό της χάλι...

Επί του προκειμένου σημειώνω ακόμα ότι, όταν, ξαφνικά, βρεθεί κανείς γυμνός μπροστά σε άλλους και τον διακρίνει η ντροπή, φυσιολογική του αντίδραση, για να κρύψει τη γύμνια του...

δε θα είναι να φορέσει γρήγορα γρήγορα το καπέλο ή τη γραβάτα του, αλλά το σώβρακό του...

Οπότε εύλογα τίθεται το ερώτημα, προς κάθε "αθλητικά αρμόδιο":

σε επίπεδο κυβέρνησης...

Η διαχείριση, με την ευρεία έννοια της λέξης και του όρου, χρημάτων και "αθλητικών μας πραγμάτων", θα συνεχιστεί στη βάση της ίδιας λογικής..;

Π. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ