Η συνάντηση μ' έναν ζωντανό μύθο του αθλητισμού αποτελεί, ούτως ή άλλως, μια πρόκληση, μια μοναδική ευκαιρία για κάθε δημοσιογράφο. Η πρόκληση γίνεται διπλή, όταν πρόκειται για τον Αλμπέρτο Χουαντορένα, όχι μόνο μια δόξα του παρελθόντος, αλλά και ένα μαχητικό παράγοντα του παγκόσμιου αθλητισμού και πάνω απ' όλα ηγετικό στέλεχος του περίφημου αθλητικού οικοδομήματος της Κούβας. Συναντήσαμε τον υφυπουργό Αθλητισμού της Κούβας σε κάποια από τις λιγοστές ελεύθερες ώρες, που είχε στη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ελλάδα, όπου ήρθε μετά από πρόσκληση της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΚΣ της ΚΝΕ. Οπως ήταν φυσικό, η συζήτηση άγγιξε και τις τρεις πλευρές του συνομιλητή μας, που σαν πραγματικός Ολυμπιονίκης ξέρει πάντα να κερδίζει είτε στους στίβους είτε στα τραπέζια των συζητήσεων και των συνεντεύξεων.

Η "πιστολιά" του αφέτη για το ξεκίνημα της συνέντευξης έπεσε και η πρώτη ερώτηση φέρνει τον Χουαντορένα αρκετά χρόνια πίσω, στις μέρες της δόξας του.

- Θυμόμαστε όλοι το δραματικό τέλος στην καριέρα σας, στο Ελσίνκι, το '83. Με βάση το ταλέντο και τις δυνατότητές σας, τελικά είστε ευχαριστημένος με όσα πετύχατε;

- Πιστεύω ότι θα μπορούσα να καταφέρω περισσότερα πράγματα, εάν δεν είχα κάνει τέσσερις εγχειρήσεις. Είχα μια εγχείρηση το '74, μια το '75, μια το '80 και μια το '84. Το χειρότερο απ' όλα μου συνέβη το '80, όταν είχα πάθει θλάση τένοντα. Ετσι πήγα στους Ολυμπιακούς της Μόσχας, έχοντας κάνει μόνο δυο μήνες προπόνηση. Και, όμως, ήρθα τέταρτος. Αν είχα κανονικό πρόγραμμα, θα μπορούσα να είχα κερδίσει άλλο ένα χρυσό μετάλλιο. Ομως, έτσι είναι ο αθλητισμός. Ολοι έχουμε κάποτε προβλήματα τραυματισμών, υγείας, που επηρεάζουν την απόδοσή μας.

- Αν δεν υπήρχαν τα προβλήματα θα μπορούσε κατά κάποιο τρόπο να δοθεί και μια απάντηση στο δίλημμα, για το ποιος είναι ο καλύτερος 800άρης. Εσείς ή οι Βρετανοί Κόε και Οβετ;

- Ισως. Ποιος ξέρει. Αυτό το ερώτημα θα παραμείνει αναπάντητο.

- Ξεκινήσατε τον αθλητισμό από το μπάσκετ, αλλά μετά στραφήκατε στο στίβο. Τι σας κέρδισε στον κλασικό αθλητισμό;

- Στο σχολείο έκανα πολύ αθλητισμό. Μπάσκετ, βόλεϊ και στίβο. Επειδή είμαι ψηλός, με είχαν επιλέξει για το μπάσκετ. Είναι φυσικό όταν είναι κάποιος σε μικρή ηλικία να επηρεάζεται με το μπάσκετ που είναι πιο πολύ παιχνίδι, παρά να θυσιάζεται για το στίβο. Με ενθουσίαζε το μπάσκετ γι' αυτό και πέρασα στην Εθνική Νέων. Παράλληλα, είχα πάρει μέρος και σε διάφορα σχολικά πρωταθλήματα στίβου και ήμουν πολύ καλός στο τρέξιμο. Ομως, το 1971 επειδή δεν είχα πετύχει και κάτι το ιδιαίτερο στο μπάσκετ οι προπονητές μου, που με παρακολουθούσαν από κοντά, μου κάνανε μια δοκιμή στα 400 μ. Τα πήγα πολύ καλά. Ετσι με τράβηξαν στο στίβο.

Ο βασικός λόγος που στράφηκα στο στίβο είναι ότι είχα μεγάλη επιθυμία να γίνω πρωταθλητής. Ο Φιγκερόλα (σ.σ. αργυρό μετάλλιο στα 100 μ. στο Τόκιο) με είχε επηρεάσει πολύ και είχα μια φοβερή επιθυμία να γίνω πρωταθλητής. Αυτό ήταν που μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω. Χαίρομαι πραγματικά πάρα πολύ, που οι τότε προπονητές μου με οδήγησαν στο στίβο. Διαφορετικά, σίγουρα στο μπάσκετ δε θα είχα καταφέρει τίποτα το ιδιαίτερο.

- Στο στίβο ποιο ήταν το αγώνισμα που σας άρεσε πιο πολύ,τα 400 ή τα 800 μ.;

- Εγώ ήμουν ερωτευμένος με τα 400 μ. Ακριβώς αυτή η ταχύτητα που είχα στα 400 μ. με έκανε μετά να περάσω και στα 800 μ. Το αγαπημένο μου αγώνισμα, όμως, ήταν τα 400 μ. Χρειάστηκε να με πείσουν για να λάβω μέρος στα 800 μ. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Στην Ολυμπιάδα του Μόντρεαλ, το 1976, τα 800 μ. ήταν πριν από τα 400 μ. Φοβόμουνα μήπως δεν κερδίσω τα 800 και μήπως κουραστώ και δε θα μπορέσω να τα καταφέρω στο αγαπημένο μου αγώνισμα, τα 400. Τελικά, πείστηκα και τα κατάφερα. Αλλιώς δε θα ήμασταν μαζί σήμερα να μου κάνεις αυτή τη συνέντευξη.

- Τα 400 μ., μια κούρσα με παρατεταμένη ταχύτητα, μια επίθεση προς τη γραμμή του τερματισμού. Τα 800 μ., αντίθετα, είναι μια κούρσα τακτικής. Τα 400 μ. σας εξέφραζαν σαν χαρακτήρα;

- Ακριβώς αυτός είναι ο λόγος. Τα 400 μ. ταίριαζαν περισσότερο στο χαρακτήρα μου. Χρειάζεται και αντοχή και επιθετικότητα. Είχα καλή εκκίνηση και επίσης καλό φινάλε. Τα 800 είναι διαφορετικός αγώνας, γιατί έχεις χρόνο να ασχοληθείς με την τακτική και να προσαρμόσεις τη στρατηγική σου. Εμείς στο Μόντρεαλ ακολουθήσαμε μια τακτική διαφορετική, από αυτήν που γινόταν συνήθως. Εκείνη την εποχή συνηθιζόταν να τρέχουμε γύρω στα 51 με 52 τα πρώτα 400 μ. και από κει και πέρα άρχιζε η αντοχή. Εγώ όμως τα έτρεξα σε 5085. Για μένα ήταν πολύ εύκολο αφού έτρεχα τα 400 σε 44. Ετσι αναγκάζεις και αυτόν που σε ακολουθεί και είναι των μεγάλων αποστάσεων να τρέξει πολύ γρήγορα και να πέσει στην παγίδα. Και σε αυτή την παγίδα έπεσε ο Βόλουτερ, που προσπαθούσε να με περάσει στη στροφή. Ετσι έμεινε πίσω και τελικά πήρε το αργυρό μετάλλιο. Από κει και πέρα, το αγώνισμα απέκτησε περισσότερη δυναμική και έγινε πολύ γρήγορο.

Σήμερα πιστεύω ότι για να νικήσει κάποιος αθλητής στα 400 μ. και 800 μ. θα πρέπει να νικήσει τον Τζόνσον στα 400 και τον Κιπκέκερ στο 800 μ. Κάτι που είναι πολύ δύσκολο.

- Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ της δικής σας και της σημερινής εποχής;

- Σήμερα υπάρχει στον αθλητισμό ένα πολύ ισχυρό εμπορικό σύστημα. Υπάρχουν τα χρηματικά βραβεία που δεν υπήρχαν στην εποχή μας. Από την άλλη μεριά, κάνουμε αγώνα στη διεθνή ομοσπονδία ενάντια στο ντόμπινγκ. Στην εποχή μου, δεν υπήρχαν αυτά τα πράγματα. Επίσης οι προπονήσεις σήμερα είναι πολύ μεθοδικές, ενώ δεν υπήρχαν Παγκόσμια Πρωταθλήματα κάθε δυο χρόνια.

- Εχετε να ζηλέψετε κάτι από τη σημερινή εποχή;

- Εχω πολύ ριζοσπαστικές ιδέες γι' αυτό το θέμα. Ο καθένας υπερασπίζεται την εποχή του. Πιστεύω ότι δεν έχω να ζηλέψω τίποτα από τη σημερινή εποχή. Και αυτό γιατί ο κάθε αθλητής θα πρέπει να προσαρμοστεί στην εποχή που ανήκει. Εχω τη δική μου δόξα και είμαι πολύ περήφανος για όλα αυτά. Οι σημερινοί αθλητές, όπως ο Σοτομαγιόρ, έχουν τις δικές τους διακρίσεις, τη δική τους εποχή.

- Πιστεύετε ότι οι σημερινοί αθλητές έχουν να ζηλέψουν κάτι από τη δική σας εποχή;

- Οχι. Γιατί, άλλωστε; Θα ήταν υπερβολικός εγωισμός από την πλευρά μου εάν έλεγα ναι. Εγώ αισθάνομαι υπερήφανος όταν διαβάζω τα κατορθώματα του Ζάτοπεκ, του Οουενς. Οταν διαβάζει κανείς την ιστορία του αθλητισμού, βλέπει τι πράγματα έγιναν σε μια συγκεκριμένη εποχή με πολύ λίγα μέσα.

- Εχει γίνει γνωστό ότι όταν ήσασταν αθλητής στα διαλείμματα των πρωταθλημάτων κάνατε εθελοντική εργασία.

- Ναι, αλλά όχι πάντα. Σποραδικά. Βλέπεις, στις εποχές των διαλειμμάτων έπρεπε να ξεκουραστώ κάπως.

- Εστω και σποραδικά, οι σημερινοί Κουβανοί αθλητές κάνουν κάτι παρόμοιο. - Βεβαίως και το κάνουν. Για παράδειγμα, κάποιο Σάββατο κάνουν κάποιο κόκκινο μεροκάματο. Ασχολούνται με τη συγκομιδή πατάτας ή καθαρίζουν μόνοι τους τις αθλητικές τους εγκαταστάσεις. Και αυτό, όχι τόσο για να διατηρήσουν μόνο και μόνο το πνεύμα της εθελοντικής εργασίας, αλλά να για να μην χάσουν την επαφή τους με το λαό.

- Ας περάσουμε στο σημερινό σκηνικό του παγκόσμιου στίβου με την εμπορευματοποίηση και τον επαγγελματισμό. Πώς θα το χαρακτηρίζατε;

- Κατ' αρχήν, σήμερα δίνονται χρηματικά έπαθλα σε όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα, ενώ υπάρχει και το σύστημα του σπόνσορινγκ. Είναι διαφορετικές οι πραγματικότητες. Στις περισσότερες χώρες, το κράτος δεν αναλαμβάνει τις πρωτοβουλίες που πρέπει απέναντι στους αθλητές και εμφανίζονται οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι σπόνσορες. Ξέρω πολλούς αθλητές που κερδίζουν μετάλλια, γιατί τους στηρίζουν οι γονείς τους, ή ιδιωτικές εταιρίες. Αυτή είναι η πραγματικότητα για τους περισσότερους αθλητές του κόσμου. Στην Κούβα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι αθλητές έχουν την πλήρη υποστήριξη του κράτους και έχουν λύσει τις βασικές τους ανάγκες. Ο αθλητισμός αποτελεί μέσο διαπαιδαγώγησης, γι' αυτό είναι ευθύνη του κράτους.

- Συμφωνείτε με την καθιέρωση από τη Διεθνή Ομοσπονδία Στίβου χρηματικών επάθλων για τους νικητές του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος;

- Η Κούβα στο τελευταίο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στο Παρίσι κέρδισε μέσω των επιτυχιών των αθλητών της 210.000 δολ. Είναι μια πραγματικότητα, που δεν μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη. Εμείς όμως χρησιμοποιούμε διαφορετικά αυτά τα χρήματα. Τα χρησιμοποιούμε για τη σωστή ανάπτυξη του αθλητισμού και αυτή είναι η διαφορά μας από τα άλλα κράτη. Δεν μπορούμε, όμως, να γυρίσουμε την πλάτη στην ήδη διαμορφωμένη κατάσταση. Για παράδειγμα, τώρα η Ομοσπονδία Βόλεϊ δέχτηκε τον επαγγελματισμό και αυτό που μένει να κάνουμε εμείς τώρα είναι να προετοιμάσουμε την ομάδα μας για τη νέα πρόκληση. Ο επαγγελματισμός και η εμπορευματοποίηση είναι μια υπαρκτή κατάσταση και εμείς δεν μπορούμε να συμπεριφερθούμε σαν τη στρουθοκάμηλο. Να σκύψουμε το κεφάλι και να κλείσουμε τα μάτια μας. Δεν είναι δυνατόν να αποφασίσουμε να μην παίρνουμε μέρος στους αγώνες, γιατί υπάρχει αυτή η εμπορευματοποίηση. Φανταστείτε μια τέτοια απόφαση για τους Ελληνες αθλητές...

- Και οι εταιρίες...

- Η γνώμη μου είναι ότι οι εταιρίες εμφανίζονται εκεί που απουσιάζει το κράτος. Από τη στιγμή που το κράτος παύει να φροντίζει τους αθλητές, δίνει το δικαίωμα στην κάθε ιδιωτική επιχείρηση να μπει στη μέση. Αν το κράτος αναλάμβανε όλες τις υποχρεώσεις του απέναντι στα θέματα των ναρκωτικών, της πορνείας, των εγκλημάτων, θα έδινε δυνατότητες για αξιοπρεπή ζωή στους αθλητές.

- Η Κούβα αυτή τη στιγμή υφίσταται τον απαράδεκτο αποκλεισμό των Αμερικάνων. Πόσο έχει επηρεάσει αυτός τον αθλητισμό;

- Ηδη από τη μέρα της νίκης της Επανάστασης είμαστε θύματα αυτού του αποκλεισμού. Ευτυχώς, μέχρι τη διάλυση της Σοσιαλιστικής Κοινότητας, είχαμε μια συνεργασία πολύ καλή, αλλά μετά τη διάλυση προέκυψαν προβλήματα. Αναγκαστήκαμε να πάρουμε μια σειρά μέτρων για να βρούμε τους δικούς μας δρόμους και να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που είχαν οι αθλητές μας. Πιστεύω ότι ο κάθε λαός, η κάθε χώρα, βλέποντας αυτή την πραγματικότητα, θα πρέπει να καταδικάσει μια κυβέρνηση που εφαρμόζει έναν αποκλεισμό σε έναν ολόκληρο λαό. Θα ήθελα να δω τι θα συνέβαινε εάν η Ευρωπαϊκή Ενωση ερχόταν και εφάρμοζε έναν αποκλεισμό στην Ελλάδα, για παράδειγμα. Δεν αναφέρομαι μόνο στον αθλητισμό, αλλά και στους άλλους τομείς, όπως τα φάρμακα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Πρέπει να έχει κανείς μεγάλη καρδιά και να μην υποκύψει. Και αυτό είναι που κάνουμε εμείς οι Κουβανοί. Αντιστεκόμαστε. Και κάποια μέρα η ανθρωπότητα θα πρέπει να γράψει γι' αυτήν την ιστορία και τον τρόπο που αντιμετωπίσαμε όλες αυτές τις προκλήσεις. Και το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να υποκύψουμε.

- Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από την επίσκεψή σας στην Ελλάδα;

- Ηταν όλα θαυμάσια. Ευχαριστώ την ΚΕ του ΚΚΕ και το ΚΣ της ΚΝΕ, που μου έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσω μια άλλη πλευρά της Ελλάδας, που μου ήταν άγνωστη. Τους είμαι ευγνώμων.

Γιάννης ΤΖΟΥΣΤΑΣ

Η Ολυμπιάδα του 1972 στο Μόντρεαλ αποτέλεσε τη χρονιά - ορόσημο για τον κουβανικό αθλητισμό, αφού από τότε άρχισε η πορεία που οδήγησε σήμερα την Κούβα να συγκαταλέγεται στις μεγάλες δυνάμεις του παγκόσμιου αθλητισμού.

Πολλοί αθλητές με τις επιδόσεις τους έγιναν γνωστοί σε όλο τον κόσμο. Χουαντορένα, Λινάρες, Στίβενσον, αλλά και οι νεότεροι Σοτομαγιόρ, Πεδρόσο, Μιρέγια, Λουίς έγραψαν μερικές από τις πιο χρυσές σελίδες του κουβανικού αθλητισμού.

Το άθλημα που θα 'λεγε κανείς ότι "ταιριάζει γάντι" στους Κουβανούς είναι η πυγμαχία. Από την Ολυμπιάδα του 1968 μέχρι την Ατλάντα του 1996 οι Κουβανοί πυγμάχοι μονοπωλούν τα μετάλλια αφούέχουν κατακτήσει συνολικά 32, από τα οποία τα 21 χρυσά (11 αργυρά και 2 χάλκινα). Μέσα σε αυτή την πορεία έλαμψε το άστρο του Τεόφιλο Στίβενσον, που για πολλούς θεωρείται ο καλύτερος πυγμάχος που πέρασε ποτέ. Ο Στίβενσον δόξασε με τον καλύτερο τρόπο τη χώρα του και αρνήθηκε πεισματικά τα υπέρογκα ποσά που του πρόσφεραν οι Αμερικανοί, προκειμένου να γίνει επαγγελματίας.

Και στα ομαδικά αθλήματα όμως, η παρουσία της χώρας του Κάστρο θεωρείται εξίσου σημαντική. Οι εθνικές ομάδες βόλεϊ, τόσο στους άνδρες αλλά ιδιαίτερα στις γυναίκες, αποτελούν το φόβο και τρόμο των αντιπάλων.

Ομως ακόμα και στο αγαπημένο άθλημα των Αμερικανών το μπέιζ μπολ οι Κουβανοί κατάφεραν να έχουν τα πρωτεία, αφού αναμφισβήτητα αποτελούν την ισχυρότερη δύναμη στο χώρο του αθλήματος.

Η εθνική μπέιζ μπολ της Κούβας στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης έφθασε στην ύψιστη διάκριση, αφού κατάφερε να πάρει το χρυσό μετάλλιο. Αυτό το γεγονός ανάγκασε του Αμερικανούς μάνατζερ να βομβαρδίσουν με προτάσεις τους Κουβανούς παίκτες, προκειμένου να τους πάρουν στις ομάδες της χώρας τους, αλλά τελικά οι προτάσεις απέτυχαν παταγωδώς. Το μεγάλο όνομα στο χώρο αποτελεί ο Λινάρες που θεωρείται ο καλύτερος παίκτης σε όλο τον κόσμο. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Στίβενσον και αυτός είπε όχι στις πολλές προτάσεις για μεταγραφή σε επαγγελματική ομάδα, προτιμώντας να μείνει στη χώρα του.

Ιστορία γραμμένη με χρυσά γράμματα, λοιπόν, για τους Κουβανούς αθλητές, που αποδεικνύουν περίτρανα ότι παρά τις αντίξοες συνθήκες, η Κούβα μπορεί και διαπρέπει και εκτός συνόρων.

ΜΠ. ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

Στο νότιο όμιλο το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στη συνάντηση Μαρκό - Ηροδότου, αφού η επαφή με την επικίνδυνη ζώνη είναι άμεση και για τους δύο. Το τοπικό ντέρμπι Ενωσης Ρόδου Διαγόρα - Ιάλυσου θα γίνει στην Καλλιθέα, αφού η έδρα των γηπεδούχων είναι τιμωρημένη. Στον βόρειο ξεχωρίζουν δύο παιχνίδια. Στην Κατερίνη ο Πιερικός στο ντέρμπι κορυφής υποδέχεται τον Τύρναβο και στη Λαμία η τοπική ομάδα φιλοξενεί τον Ολυμπιακό Βόλου. Ενας βαθμός χωρίζει τις δύο ομάδες μεταξύ τους και μια... ανάσα από τη ζώνη που οδηγεί στη Δ εθνική.

Το πλήρες πρόγραμμα:

ΝΟΤΙΟΣ: Μαρκό - Ηρόδοτος, Παναιγιάλειος - Βαρβασιακός, Κόρινθος - Εθνικός Αστέρας, Ατρόμητος - Ναυπακτιακός Αστέρας, Ενωση Ρ.Δ. - Ιάλυσος, Αιγάλεω - Αιολικός (31/3), Ηλυσιακός - Αγ. Νικόλαος, Πάτραι - Κέρκυρα, Εργοτέλης - Καλλιθέα.

ΒΟΡΕΙΟΣ: Ορέστης Ορ. - Αμπελόκηποι, Αλμωπός Αρ. - Αναγέννηση Καρδίτσας, Απόλλωνας Λαρ. - Αναγ. Κολινδρού, Ηρακλής Πτ. - Ποσειδώνας Μηχ., Αγροτικός Αστέρας - Λύκοι, Λαμία - Ολυμπιακός Β., Πιερικός - Τύρναβος, Αετός Σκύδρας - Αναγ. Αρτας, Νιγρίτα - Αναγ. Γιαννιτσών.

Σε λόγους εθνικής σημασίας οφείλεται η απουσία το Σαββατοκύριακο αγώνων Α' Εθνικής. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα προετοιμάζεται για το παιχνίδι με τη Βοσνία (2/4) στα πλαίσια των προκριματικών του Μουντιάλ '98 και η "μεγάλη" κατηγορία... ξεκουράζεται. Ομως οι ποδοσφαιρόφιλοι δε θα μείνουν παραπονεμένοι, αφού διεξάγονται (σε... τρεις δόσεις) τα πρωταθλήματα Β', Γ' εθνικής με άκρως ενδιαφέρουσες συναντήσεις.

Το ντέρμπι κορυφής Προοδευτικής - Εθνικού έγινε χτες (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι γνωστό τ' αποτέλεσμα). Ομως στο σημερινό... κυρίως πιάτο, αλλά και στην αυλαία της 24ης αγωνιστικής υπάρχουν παιχνίδια "φωτιά". Η μάχη της ανόδου έχει φουντώσει για τα καλά, ενώ και στο δρόμο των... καταραμένων υπάρχει "μποτιλιάρισμα". Παναργειακός, Παναιτωλικός, τέταρτος (43 β.) και πέμπτος (42 β.) αντίστοιχα παίζουν εκτός έδρας. Στα Τρίκαλα ο πρώτος, στην Καλαμαριά ο δεύτερος. Αμφότεροι οι γηπεδούχοι έχουν 40 πόντους και πιθανή νίκη θα 'χει άμεσο αντίκρισμα.

Η Δόξα Βύρωνα υποδέχεται τα μάλλον καταδικασμένα Γιάννενα με νέο τεχνικό στον πάγκο της. Υστερα από πέντε χρόνια ο Δημ. Θεοφάνους παραχώρησε τη θέση του στον Στάθη Σταθόπουλο που ανέλαβε ως το τέλος της περιόδου. Αξίζει να σημειωθεί πως ο νεαρός προπονητής τελευταία φορά είχε εργαστεί στον Αθηναϊκό. "Εντός και επί τα αυτά" δηλαδή. Το πλήρες πρόγραμμα έχει ως εξής: Δόξα Βύρ. - Γιάννενα (31/3, 16.30), Πύργος - Λάρισα, Λεβαδειακός - Νάουσα, Νίκη Β. - ΕΑΡ, Καλαμαριά - Παναιτωλικός (31/3, 20.00), Ελευσίνα - Σέρρες, Τρίκαλα - Αργος (19.00).

* Στις Ολυμπιάδες, που δεν αναφέρονται στο σχεδιάγραμμα, η Κούβα είτε δεν πήρε κανένα μετάλλιο, είτε δε συμμετείχε

"Ο αθλητισμός είναι μέσο διαπαιδαγώγησης, γι' αυτό πρέπει να είναι στην ευθύνη του κράτους", λέει στο "Ρ" ο Αλμπέρτο Χουαντορένα

Αρχοντικός, όπως το τρέξιμό του...

Χαρούμενος, όταν θυμάται τις επιτυχίες του και τις διακρίσεις των Κουβανών αθλητών...

Σκεπτικός, όταν αναλογίζεται τον αποκλεισμό της Κούβας από τους Αμερικανούς