Ο Αραφάτ ξεκίνησε με το όραμα της δημιουργίας ενός ενιαίου αραβικού κοσμικού κράτους, απαλλαγμένου από την «προστασία» των δυτικών. Το όραμα ξεκίνησε από το Κάιρο και τον Νάσερ, το ενστερνίστηκε ο ηγέτης των Παλαιστινίων από τον Νάσερ και το πάλεψε όπως μπορούσε μέχρι να το «προσαρμόσει» στην πραγματικότητα και να το περιορίσει στο «απολύτως απαραίτητο». Στην προσπάθεια για τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

*

Ο Αραφάτ πέρασε χτες για τελευταία φορά από το Κάιρο αποτίοντας φόρο τιμής στον Νάσερ, τον οραματιστή του απραγματοποίητου ονείρου, και στη συνέχεια «πέταξε» για να αναπαυθεί στη μισοελεύθερη λωρίδα γης της Παλαιστίνης, το απτό αποτέλεσμα των αγώνων και του αίματος 40 χρόνων πάλης.

*

Τα παναραβικά οράματα του Νάσερ και της νεότητας του Αραφάτ προσέκρουσαν στο ωμό συμφέρον των ιμπεριαλιστών και διαλύθηκαν από τις τοπικές αραβικές μαριονέτες τους και τους Ισραηλινούς χωροφύλακές τους. Ο Αραφάτ, πολύ γρήγορα, εγκατέλειψε τα οράματα και πάλεψε για το ελάχιστο εφικτό.

Πολλά μπορεί να πει κανείς για τις επιλογές και την πρακτική του. Ομως, όπως και αν αποτιμά κανείς την ιστορία του Αραφάτ, δεν μπορεί να αγνοήσει πως η ιστορία αυτή είναι συνυφασμένη με την πορεία των Παλαιστινίων και της Παλαιστίνης, που, παρά την εγκατάλειψη των παναραβικών οραμάτων, εξακολουθούν να αποτελούν κοινό σημείο αναφοράς για ολόκληρο το αραβικό έθνος.

*

Ο θάνατος του Αραφάτ ολοκληρώνει ένα κεφάλαιο της ιστορίας στην πολύπαθη Μέση Ανατολή. Καθώς μάλιστα η Ιστορία γράφεται από τους νικητές, πρέπει να θεωρείται βέβαιη η προσπάθεια που θα καταβάλουν να αποδομήσουν τον όποιο συνεκτικό ιστό διατηρούσε ο Παλαιστίνιος ηγέτης μεταξύ των Παλαιστινίων και των Αράβων γενικότερα. Μια τέτοια προσπάθεια, βάσιμα μπορεί να εκτιμήσει κανείς, προϋποθέτει έναν ακόμη κύκλο βίας και αίματος και εξελίξεις μέσα στο ίδιο το παλαιστινιακό κίνημα...

Τουτέστιν: Το πραγματικό φέσι ξεπερνάει τα 10 δισ. ευρώ και κινείται μεταξύ των 3,5 - 4 τρισεκατομμυρίων δραχμών!

*

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι οι Αγώνες δε στοίχισαν ούτε... τα 500 εκατομμύρια δραχμές (που έλεγε ο φάκελος διεκδίκησης της κ.Αγγελοπούλου), ούτε καν αυτά τα 4 δισ. ευρώ που ισχυριζόταν ο κ.Σημίτης, όταν αποχώρησε από πρωθυπουργός.

***

*

Από κει και πέρα, δεν μπορούμε παρά να θυμηθούμε διάφορους τραπεζίτες - χορηγούς της «Μεγάλης Ιδέας», που μετά τη λήξη των Αγώνων (και αφού οι ίδιοι «έφαγαν» το καταπέτασμα) άρχισαν να διαφημίζουν «έρευνες» και «αναλύσεις» των τραπεζών τους για το «πόσα» θα «αποφέρουν στο μέλλον» (!) οι Αγώνες στην Ελλάδα...

***

*

«Για να καλύψει πίσω από τα πυροτεχνήματα του ολυμπιακού πανηγυριού, την παραφροσύνη της σπατάλης μιας εφήμερης γιορτής, το κόστος της οποίας πληρώνει ο πολίτης, προς τέρψη μιας μειοψηφίας προνομιούχων και για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μερικών χρηματιστηριακών και βιομηχανικών ομίλων (...) διακηρύσσουν με μια φωνή ότι οι αγώνες θα πληρώσουν το κόστος τους όταν τα τρία τέταρτα της χρηματοδότησης προέρχονται από το δημόσιο χρήμα... (διαδίδουν) το γαργαλιστικό παραμύθι για την ανάκαμψη και τις θαυμαστές αναμενόμενες κοινωνικοοικονομικές συνέπειες από το ολυμπιακό μάννα εξ ουρανού, για το ποίο όλοι αποφεύγουν να δώσουν αριθμούς και οι οποίες κινδυνεύουν να λιώσουν σαν το χιόνι στον ήλιο».

*

Αυτά γράφονταν από τον Cristian de Brie (Le Monte Diplomatique) για τους χειμερινούς Αγώνες της Αλμπερτβιλ του... 1992. Παλιά ιστορία, όπως βλέπετε. Οσο και το παραμύθι περί «ολυμπιακού ιδεώδους»...

Μας έλεγαν ότι η είσοδος της Κύπρου στην ΕΕ «θα έλυνε» το πρόβλημα της εισβολής και της κατοχής της από τον Αττίλα...

Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα;

Η Κύπρος, όχι μόνο παραμένει διαιρεμένη χωρίς καμία διαφαινόμενη «ευρωπαϊκή» προοπτική επίλυσης του προβλήματος, όχι μόνο οι «εταίροι» μας προωθούν τη διμερή, αλλά και σε ευρωενωσιακό επίπεδο αναγνώριση των Κατεχομένων, αλλά έχουμε φτάσει και στο σημείο η Τουρκία (που θέλει να μπει στην ΕΕ) να μην αναγνωρίζει την Κύπρο και οι «εταίροι» να της κάνουν πλάτες!

Και το χειρότερο: Να πιέζεται η Κύπρος ακόμα και από την Ελλάδα (εκτός αν νομίζετε ότι «τυχαία» είπε όσα είπε ο Μητσοτάκης εναντίον του Προέδρου Παπαδόπουλου ή ότι ο Καραμανλής «τυχαία» πήγε στην Κύπρο για να μιλήσει για «ρεαλισμό»), ώστε να αποδεχτεί και να συνυπογράψει την «ευρωδιχοτόμησή της»!

Ιδού, λοιπόν, άλλη μια εφαρμογή της τακτικής του «καλού παιδιού», όπως την εισηγείται ο επίτιμος της ΝΔ και την εφαρμόζει, χωρίς να πολυμιλά γι' αυτήν, ο πρόεδρος της ΝΔ (σ.σ.: για το ΠΑΣΟΚ και τον κ. Γιώργο Παπανδρέου περιττή κάθε αναφορά, αφού εδώ μιλάμε σίγουρα για «good boys» με τη ...βούλα)!

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον τελευταίο απολογισμό, ας δούμε πόσο «μας πήγαν» οι Ολυμπιακοί Αγώνες:

α) Κάθε μια μέρα από τις δυο βδομάδες των Αγώνων στοίχισε περί τα 230 δισεκατομμύρια δραχμές!

β) Για κάθε ένα από τα 28 αθλήματα δαπανήθηκαν περί τα 160 δισ. δραχμές!

γ) Κάθε ένα από τα 37 αγωνίσματα κόστισε περί τα 100 δισ. δραχμές!

δ) Κάθε μετάλλιο που απονεμήθηκε στοίχισε περί τα 11 δισ. δραχμές!

*

Αντε και «σε καλή μεριά» (για όσους τα «τσέπωσαν»)...