Ο Αραφάτ ξεκίνησε με το όραμα της δημιουργίας ενός ενιαίου αραβικού κοσμικού κράτους, απαλλαγμένου από την «προστασία» των δυτικών. Το όραμα ξεκίνησε από το Κάιρο και τον Νάσερ, το ενστερνίστηκε ο ηγέτης των Παλαιστινίων από τον Νάσερ και το πάλεψε όπως μπορούσε μέχρι να το «προσαρμόσει» στην πραγματικότητα και να το περιορίσει στο «απολύτως απαραίτητο». Στην προσπάθεια για τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

*

Ο Αραφάτ πέρασε χτες για τελευταία φορά από το Κάιρο αποτίοντας φόρο τιμής στον Νάσερ, τον οραματιστή του απραγματοποίητου ονείρου, και στη συνέχεια «πέταξε» για να αναπαυθεί στη μισοελεύθερη λωρίδα γης της Παλαιστίνης, το απτό αποτέλεσμα των αγώνων και του αίματος 40 χρόνων πάλης.

*

Τα παναραβικά οράματα του Νάσερ και της νεότητας του Αραφάτ προσέκρουσαν στο ωμό συμφέρον των ιμπεριαλιστών και διαλύθηκαν από τις τοπικές αραβικές μαριονέτες τους και τους Ισραηλινούς χωροφύλακές τους. Ο Αραφάτ, πολύ γρήγορα, εγκατέλειψε τα οράματα και πάλεψε για το ελάχιστο εφικτό.

Πολλά μπορεί να πει κανείς για τις επιλογές και την πρακτική του. Ομως, όπως και αν αποτιμά κανείς την ιστορία του Αραφάτ, δεν μπορεί να αγνοήσει πως η ιστορία αυτή είναι συνυφασμένη με την πορεία των Παλαιστινίων και της Παλαιστίνης, που, παρά την εγκατάλειψη των παναραβικών οραμάτων, εξακολουθούν να αποτελούν κοινό σημείο αναφοράς για ολόκληρο το αραβικό έθνος.

*

Ο θάνατος του Αραφάτ ολοκληρώνει ένα κεφάλαιο της ιστορίας στην πολύπαθη Μέση Ανατολή. Καθώς μάλιστα η Ιστορία γράφεται από τους νικητές, πρέπει να θεωρείται βέβαιη η προσπάθεια που θα καταβάλουν να αποδομήσουν τον όποιο συνεκτικό ιστό διατηρούσε ο Παλαιστίνιος ηγέτης μεταξύ των Παλαιστινίων και των Αράβων γενικότερα. Μια τέτοια προσπάθεια, βάσιμα μπορεί να εκτιμήσει κανείς, προϋποθέτει έναν ακόμη κύκλο βίας και αίματος και εξελίξεις μέσα στο ίδιο το παλαιστινιακό κίνημα...