Τουτέστιν: Το πραγματικό φέσι ξεπερνάει τα 10 δισ. ευρώ και κινείται μεταξύ των 3,5 - 4 τρισεκατομμυρίων δραχμών!
*
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι οι Αγώνες δε στοίχισαν ούτε... τα 500 εκατομμύρια δραχμές (που έλεγε ο φάκελος διεκδίκησης της κ.Αγγελοπούλου), ούτε καν αυτά τα 4 δισ. ευρώ που ισχυριζόταν ο κ.Σημίτης, όταν αποχώρησε από πρωθυπουργός.
***
*
Από κει και πέρα, δεν μπορούμε παρά να θυμηθούμε διάφορους τραπεζίτες - χορηγούς της «Μεγάλης Ιδέας», που μετά τη λήξη των Αγώνων (και αφού οι ίδιοι «έφαγαν» το καταπέτασμα) άρχισαν να διαφημίζουν «έρευνες» και «αναλύσεις» των τραπεζών τους για το «πόσα» θα «αποφέρουν στο μέλλον» (!) οι Αγώνες στην Ελλάδα...
***
*
«Για να καλύψει πίσω από τα πυροτεχνήματα του ολυμπιακού πανηγυριού, την παραφροσύνη της σπατάλης μιας εφήμερης γιορτής, το κόστος της οποίας πληρώνει ο πολίτης, προς τέρψη μιας μειοψηφίας προνομιούχων και για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μερικών χρηματιστηριακών και βιομηχανικών ομίλων (...) διακηρύσσουν με μια φωνή ότι οι αγώνες θα πληρώσουν το κόστος τους όταν τα τρία τέταρτα της χρηματοδότησης προέρχονται από το δημόσιο χρήμα... (διαδίδουν) το γαργαλιστικό παραμύθι για την ανάκαμψη και τις θαυμαστές αναμενόμενες κοινωνικοοικονομικές συνέπειες από το ολυμπιακό μάννα εξ ουρανού, για το ποίο όλοι αποφεύγουν να δώσουν αριθμούς και οι οποίες κινδυνεύουν να λιώσουν σαν το χιόνι στον ήλιο».
*
Αυτά γράφονταν από τον Cristian de Brie (Le Monte Diplomatique) για τους χειμερινούς Αγώνες της Αλμπερτβιλ του... 1992. Παλιά ιστορία, όπως βλέπετε. Οσο και το παραμύθι περί «ολυμπιακού ιδεώδους»...