Η όλη επιχειρηματολογία υπέρ του «σχεδίου Ανάν» εξαντλείται πλέον σε μια ...μελλοντολογία, κατά την οποία οι «καφετζούδες» των πολιτικών εξελίξεων διαβάζουν το «φλιτζάνι» και ...διαβεβαιώνουν: «Προϊόντος του χρόνου», η είσοδος της «επανενωμένης» Κύπρου στην ΕΕ θα αποτελέσει την «εγγύηση» για την εξομάλυνση από την όποια δυσλειτουργικότητα προκύψει λόγω της «λύσης Ανάν». Ας αποδεχτούμε - εισηγούνται - αυτό το άδικο σχέδιο και - υπόσχονται - αφού η Κύπρος θα είναι στην ΕΕ, όλες οι αδικίες κάποια στιγμή θα εκλείψουν. Ως διά μαγείας! Και ένεκα - προφανώς - της υψηλής προσφοράς που έχει επιδείξει κατά καιρούς η ΕΕ (από Γιουγκοσλαβία μέχρι Ιράκ) για την προώθηση του ...δικαίου.

***

Μας ζητούν, τελικά, να αποδεχτούμε ότι το (τουλάχιστον) προβληματικό κράτος που θα γεννήσει ένα άδικο σχέδιο θα καταστεί λειτουργικό, επειδή θα το έχουμε αφήσει στα χέρια του Μπλερ (!), του Μπερλουσκόνι (!) και του Πρόντι...

Είναι τόσο έωλο το επιχείρημα (θυμηθείτε τη στάση της ΕΕ στα Ιμια), που από μόνο του αποδεικνύει την αδυναμία των υποστηρικτών του «σχεδίου Ανάν» να αρθρώσουν ένα λόγο πειστικό (και όχι πιεστικό), ο οποίος θα ξεφεύγει από τη ...μαγγανεία και την ακατάσχετη ιδεοληψία (για να μην πούμε «ευρω-ραγιαδισμό» και χαλάσουμε και κλίμα της ...νηφαλιότητας).

***

Η αλήθεια είναι ακριβώς η αντίθετη.

Και συγκεκριμένα: Οι ίδιοι είναι που υποστηρίζουν (μόλις χτες το έγραψε ο κ. Σημίτης στην «Ελευθεροτυπία») ότι «οι εταίροι μας στην ΕΕ δε θέλουν να ασχολούνται με το Κυπριακό»! Επομένως, αφού πρώτα θα βάλουν το λαό να δεχτεί το άδικο σχέδιο, αμέσως μετά όχι μόνο δεν πρόκειται να ασχοληθούν με τα προβλήματα που αυτό θα προκαλέσει, αλλά θα έχουν και έτοιμη την απάντηση: «Εσείς το δεχτήκατε, βγάλτε τώρα τα μάτια σας μόνοι σας».

ΥΓ: «Είδες η ΕΟΚ;»...

«Μια βεβαιότητα υπάρχει, ότι ο γεωπολιτικός ρόλος της Τουρκίας για τις ΗΠΑ και την ΕΕ θα είναι όλο και πιο σημαντικός. Γιατί η Τουρκία μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τις εξελίξεις σε μια μεγάλη περιοχή (Μέση Ανατολή, Κασπία, Κεντρική Ασία), όπου υπάρχουν τα αναγκαία για τη Δύση ενεργειακά αποθέματα».

***

***

Παραμύθια. Ολη εκείνη η φιλολογία ήταν απλώς το προπαγανδιστικό κερασάκι, που συνόδευε το ένα «ναι» μετά το άλλο προς τους «συμμάχους». Επομένως, δεν ήταν - και δεν είναι - η περιβόητη «αναβάθμιση της χώρας» που υπαγορεύει τις «συναινέσεις» του αστικού πολιτικού κόσμου στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια στην περιοχή, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στο Κυπριακό. Είναι, απλώς, η υποτέλειά τους.

Οτι το ΠΑΣΟΚ θα τασσόταν υπέρ του «σχεδίου Ανάν» ήταν δεδομένο πολύ πριν βγει ο Γ. Παπανδρέου να το δηλώσει και επισήμως, όπως έπραξε χτες. Ηταν δεδομένο από την εποχή του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ», από την εποχή των συμφωνιών τύπου Μαδρίτης, από την εποχή που οι S-300 αντί για Κύπρο πήγαν (;) στην ...Κρήτη, από την εποχή που ο Πάουελ έκανε δηλώσεις για τον «πολύ καλό φίλο Γιώργο» και από την εποχή που ο «πολύ καλός φίλος Γιώργος» δήλωνε ότι «έχουμε κοινές αξίες με τους Αμερικάνους».

Αλλο είναι το ερώτημα: Εκείνη τη «συμμετοχική δημοκρατία» στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, πού ακριβώς την καταχώνιασε ο κ. Παπανδρέου; Οταν επρόκειτο για τα «χάχα - χούχα» της εκλογής του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, ήταν καλή η «συμμετοχική δημοκρατία». Τώρα, στο Κυπριακό, γιατί ο κ. Παπανδρέου δεν κάνει ένα δημοκρατικό - συμμετοχικό δημοψηφισματάκι στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ (όπως ζήτησε χτες και ο Γ. Αρσένης), για να τοποθετηθούν εκείνα τα «1.000.000 μέλη»; Ε;..

Μετά την «τριάρα» που έφαγε προχτές η Ρεάλ από τη Μονακό και δεδομένου το τι έπαθε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, βρίσκει πράγματι την απόλυτη δικαίωσή της η προεκλογική εξυπνάδα του κυρίου Ανδρουλάκη ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι η Ρεάλ της πολιτικής»...

Από την ΕΟΚΑ στην ...ΕΟΚ και από εκεί στο ...ΟΚ!

Η ιστορία του Κυπριακού των τελευταίων 50 χρόνων θα μπορούσε να αποτυπωθεί σ' αυτές τις τρεις λέξεις:

ΕΟΚΑ (του αντιαποικιακού αγώνα - για να συνεννοούμαστε - κατά των Αγγλων),

ΕΟΚ (της ανελέητης προπαγάνδας περί «λύσης» που δήθεν θα έφερνε η ένταξη στην ΕΕ), και τελικά

ΟΚ (το «οκέι» στο αμερικανοβρετανικό σχέδιο της ντε φάκτο διχοτόμησης).

Παιχνίδια λέξεων...