Το ερώτημα ακούγεται κι από καλόπιστες πλευρές:

Αφού τα μέτρα τους είναι όχι μόνο ατελέσφορα, αλλά και έκδηλα απάνθρωπα, τότε γιατί μπαίνουν στον κίνδυνο της πρόκλησης ενός λαϊκού ξεσηκωμού, με το ενδεχόμενο η λαϊκή οργή να τους συμπαρασύρει και να τους σαρώσει;

Μήπως «δεν μπορούν», τελικά, να κάνουν αλλιώς;

*

Πράγματι, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Αλλά για έναν και μόνο λόγο: Επειδή δεν θέλουν! Και δεν θέλουν, επειδή ακριβώς δεν μπορούν.

Και δεν μπορούν γιατί η απανθρωπιά τους δεν είναι απλά η εκδήλωση του «κακού χαρακτήρα» ενός πασίδηλα χρεοκοπημένου πολιτικού κατεστημένου.

Είναι η εκδήλωση της νομοτελειακά απάνθρωπης φύσης του καθεστώτος της κοινωνικής εκμετάλλευσης. Καθεστώς που όσοι το υπηρετούν, μόνο σε αυτή τη μέθοδο διαχείρισης τους επιτρέπεται από τα «αφεντικά» να καταφύγουν: Στον εξανδραποδισμό των αδύναμων.

*

Η μετατροπή, επομένως, του ελληνικού λαού σε ένα διεθνές πειραματόζωο,

αλυσοδεμένο στις «κομαντατούρ» της εγχώριας και ξένης πλουτοκρατίας

(αυτό κι αν είναι «κατόρθωμα» του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των συνεταίρων τους!),

δεν είναι εκείνη η μια από τις πολλές επιλογές που είχαν στη διάθεσή τους.

Είναι η μοναδική επιλογή που είχαν, αφού αυτή αποτελεί την μόνη δυνατή έκφραση της κανιβαλικής λειτουργίας του καπιταλισμού. Ειδικά σε συνθήκες κατάρρευσης των καπιταλιστικών μύθων. Αφού μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί το σύστημα να υπάρξει και να ξεπεράσει την κρίση του:

Μετατρέποντας τις κοινωνίες σε κρεματόρια και σε μια επί πτωμάτων σταυροφορία αναπαραγωγής της δικτατορίας του κεφαλαίου.

*

Απέναντι σε αυτή την αλήθεια,

το «ολοκαύτωμα», που όμοιό του δεν έχει γνωρίσει ο πολιτισμένος κόσμος μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και στο οποίο υποβάλλεται ο ελληνικός λαός από τις πολυεθνικές, τα μονοπώλια και τα όργανά τους (κυβέρνηση, ΔΝΤ, ΕΕ),

η ανεπιτυχής προβοκάτσια που πήγαν να στήσουν στο ΚΚΕ, έξω και μέσα στη Βουλή την Τετάρτη,

δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας:

Για να καταστείλουν τη λαϊκή οργή που διογκώνεται, θα αυξηθούν οι φωνές που θα «εισηγηθούν» η αντιδραστική οικονομική γκιλοτίνα, που έστησαν και ψήφισαν χτες, να βρει την αντιστοίχισή της στο νομικό και πολιτικό τους οπλοστάσιο.

*

Κανένας εφησυχασμός, λοιπόν.

Είναι ακριβώς εκείνες οι στιγμές, οι στιγμές που δεν κρύβεται με τίποτα ότι η μόνη «βελτίωση» που παίρνει το σύστημά τους είναι η ανατροπή του, που απαιτεί οργανωμένη μαζική λαϊκή δράση και μέγιστη επαγρύπνηση.

Που σημαίνει: Οργανωμένο, περιφρουρημένο λαϊκό κίνημα.

Ούτε ένα 24ωρο δεν κράτησε η επίκληση ακόμα και σε αυτήν την «τυπική» - κατά τον Ε. Βενιζέλο - διάσταση της δημοκρατίας τους, την οποία επικαλέστηκαν για να ψηφίσουν το Μνημόνιο που συνέταξαν κυβέρνηση - ΔΝΤ - ΕΕ !

Οι «αντιεξουσιαστές της εξουσίας», ο εκάστοτε υπουργός τους επί της Οικονομίας, με χτεσινή πραξικοπηματική τροπολογία, «νομιμοποιείται» να προχωρά σε όποια συμφωνία θέλει με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και τα ξένα κράτη της ΕΕ, για την οποία συμφωνία το Κοινοβούλιο απλώς και μόνο θα ...«ενημερώνεται» (!), αφού αφαιρείται από τη Βουλή ακόμα και η στοιχειώδης αστικοδημοκρατική αρμοδιότητα να την επικυρώνει ή να την απορρίπτει!

Από δω και πέρα, δηλαδή, η κύρωση μιας συνθήκης και μιας συμφωνίας της Ελλάδας με ξένα κέντρα, ανήκει στη δικαιοδοσία της «ενός ανδρός Αρχής» (!), της Αυτού Εξοχότητος του εκάστοτε υπουργού της «σοσιαλιστικής» κυβερνήσεως των «Λουδοβίκων», η Ελλάδα μετατρέπεται σε «τσιφλίκι» με «υποθηκοφύλακες» τους Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου, με «επιστάτες» τον ΛΑ.Ο.Σ και τη ΝΔ, και με «χωροφύλακα» το ΠΑΣΟΚ!

Αυτός είναι ο «σεβασμός» στο Σύνταγμά τους! Αυτό εννοούν σαν «Ναό της Δημοκρατίας» όταν μιλούν για τη Βουλή! Αυτή είναι η αστική κοινοβουλευτική τους «τάξις»! Γιατί, τελικά, αυτή είναι η «Δημοκρατία» τους!

Οι τρεις νέοι που βρήκαν οικτρό θάνατο στη «Μαρφίν» είναι θύματα των προβοκατόρων. Ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Προχωρώντας θα λέγαμε ότι ο θάνατός τους δεν είναι τυχαίος, ούτε και απρόβλεπτος, με βάση τα όσα έχουν κατά καιρούς προηγηθεί.

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για νέο στοιχείο: Οι προβοκάτορες, τούτη τη φορά, έφτασαν να σκοτώσουν. Το αν η δολοφονία είχε σχεδιαστεί εξ αρχής, είναι ένα ερώτημα που δεν ξέρουμε αν θα απαντηθεί ποτέ.

*

Δε γνωρίζουμε ποιοι είναι, ως πρόσωπα, οι προβοκάτορες.

Αλλωστε, η «δουλειά» που κάνουν δεν τους επιτρέπει να φανερώνουν τις φάτσες τους.

Το «περίεργο» είναι τούτο: Λένε πως δεν τους ξέρουν ούτε και οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες και αρχές. Και τούτο, παρότι ομολογείται ότι τα «κέντρα» καθοδήγησης αυτής της επαναλαμβανόμενης συκοφαντίας του λαϊκού κινήματός τους δεν είναι άγνωστα, αλλά... «γνωστά - άγνωστα». Παρότι δρουν επί δεκαετίες στις ίδιες και αναμενόμενες χρονικές συγκυρίες, στους ίδιους και καλά παρακολουθούμενους χώρους, με τον ίδιο, σχεδόν, τρόπο, με τα ίδια, πάντα, μέσα και εφόδια.

*

Τίθεται από κάποιους το ερώτημα: Οι προβοκάτορες είναι «βαλτοί» ή «παρασυρμένοι»;

Από τη δράση τους προκύπτει ότι είναι και «βαλτοί», υπάρχουν και οι «παρασυρμένοι». Είναι οι εκπαιδευμένοι, που προέρχονται από «μυστικές υπηρεσίες», ντόπιες και ξένες, από θύλακες που διατηρούν και κατά το δοκούν χρησιμοποιούν τις «αντιεξουσιαστικές» ή τις «εθνικοσοσιαλιστικές» διασυνδέσεις τους, είναι και οι ανεκπαίδευτοι, που στρατολογούνται από «ειδικούς χώρους».

Το να τους ξεχωρίσει κανείς την ώρα της προβοκατόρικης δράσης είναι δύσκολο. Και δεν είναι εύκολο να τους διαχωρίσεις ως προς το μέγεθος των ευθυνών τους, είτε είναι «πληρωμένοι φονιάδες», είτε πρόκειται για «ξεστρατημένους μπαχαλάκηδες» που τους τηλεκατευθύνουν χωρίς να το γνωρίζουν.

*

Το άλλο ερώτημα «ποιος τους κινεί και ποιος τους εκμεταλλεύεται» απαντιέται, μάλλον, εύκολα:

Η εξουσία της αστικής τάξης, η οποία, σε πολιτικό επίπεδο, εκφράζεται και λειτουργεί μέσω των κυβερνήσεων και των άλλων μηχανισμών και «θεσμών» του κράτους. Αυτή έχει και άμεσο, αλλά και μακροπρόθεσμο, συμφέρον από την προβοκατόρικη δράση, καθώς, εκτός των άλλων, την αξιοποιεί για την υπονόμευση των λαϊκών αγώνων και την εμπέδωση κλίματος παραλυτικής τρομοκράτησης του λαού.

*

Αυτό το γνωρίζουν, ή, εν πάση περιπτώσει, το υποψιάζονται, πλέον, οι πάντες στη χώρα μας.

Κι απ' αυτήν την άποψη, «πέφτει στο κενό» η πρόστυχη προσπάθεια του ΛΑ.Ο.Σ. να συνδέσει, άμεσα, ή έμμεσα, το ΚΚΕ με την προβοκάτσια έξω από τη Βουλή.

Ακόμα και οι πλέον αδαείς, ή και οι πιο ευκολόπιστοι σε τούτη τη μικρή χώρα, γνωρίζουν - παρά το φαιό μελάνι που χύνεται από διάφορες βρώμικες πένες στο χώρο του Τύπου - ότι οι κομμουνιστές όχι μόνο δεν έχουν σχέση με τους προβοκάτορες, αλλά είναι οι κατ' εξοχήν αντίπαλοί τους, που τους μάχονται πάντα και παντού.

*

Το γεγονός ότι η προστυχιά του ΛΑ.Ο.Σ., όχι απλώς δεν καταδικάζεται, αλλά και εμμέσως αναπαράγεται από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ - που αφήνουν να πλανάται η εντύπωση ότι οι προβοκατόρικες «καταγγελίες» μπορεί και να έχουν κάποια βάση - «λέει» πολλά και δείχνει περισσότερα.

Οπως «λένε» πολλά και δείχνουν περισσότερα οι συνεχιζόμενες και διαρκώς εντεινόμενες επιθέσεις των ΜΜΕ κατά του ΚΚΕ. Τα κόμματα της άρχουσας τάξης και τα ΜΜΕ των πλουτοκρατών ανησυχούν σφόδρα από την, εν μέσω σφοδρής οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, αλματώδη άνοδο της πολιτικής επιρροής του ΚΚΕ μέσα στο λαό.

*

Τέλος:

Ενα «νέο στοιχείο» που αναδεικνύεται και που πρέπει να προσεχτεί ιδιαιτέρως κι αναλόγως να ευαισθητοποιήσει όλη τη δημοκρατική κοινωνία είναι η προβοκατόρικη δράση του ΛΑ.Ο.Σ. και, μάλιστα, εντός Βουλής.

Για πολλά χρόνια και μέχρι πρότινος είχαμε τους «προβοκάτορες της κουκούλας», είτε του ακροδεξιού - φασιστικού, είτε του λεγόμενου «αντιεξουσιαστικού χώρου», που δρούσαν στους δρόμους. Τώρα έχουμε και τους «προβοκάτορες της γραβάτας» που δρουν μέσα στο κοινοβούλιο.

*

Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό καθότι αφορά σε ένα κόμμα που έχει ενδυθεί την επίσημη σφραγίδα της αστικής κοινοβουλευτικής νομιμότητας (και αντίστοιχης ηθικής...).

Και ας μην ξεχνάει κανείς: Η ναζιστική προβοκάτσια στο «Ράιχσταγκ» μπορεί να στόχευε στους κομμουνιστές, αλλά έπληξε και όλους τους άλλους...