Απέναντί μου καθόταν κάποιος νέος άνθρωπος, που κάποια στιγμή μίλησε με τον σερβιτόρο ελληνικά. Αλλά και των δύο αυτή η γλώσσα ακούστηκε πολύ ευδιάκριτα σαν τρίτη.

Ο σερβιτόρος με γνώριζε από προηγούμενα ταξίδια, του άρεσε να μ' εξυπηρετεί αυτός και πάντα με προσκαλούσε να επισκεφθώ τη μητέρα του Τουρκοκρητικιά, που μιλάει πολύ καλά τα ελληνικά ή τα κρητικά. Ενιωθε, ίσως, απέναντί μου κάποια μακρινή συγγένεια.

Μια σύντομη συνδιαλλαγή μαζί του έγινε η αφορμή να μου μιλήσει ο άγνωστος και να με ρωτήσει αν είμαι Ελληνίδα και τι έκανα στο Τσεσμέ.

Ο ίδιος ήταν Αλβανός, εξαιρετικός τεχνίτης πελεκητής και σκαλιστής πέτρας, παντρεμένος, με δύο παιδιά, είχε φέρει την οικογένειά του καθώς και τη μητέρα του από την Αλβανία, είχαν εγκατασταθεί σ' ένα χωριό της Χίου, δούλευε και η γυναίκα του και κατά τα λεγόμενά του περνούσαν καλά. Δεν είχαν παράπονο.

Είχε περάσει από τη Χίο απέναντι στην Τουρκία για γραφειοκρατικούς λόγους, σχετικά με το διαβατήριό του. Περίμενε το καραβάκι για να επιστρέψει στο νησί.

Ερχονταν φορές, είπε, που ήθελε να τα τινάξει όλα στον αέρα και να τιναχτεί κι αυτός μαζί τους, γιατί έτσι ή αλλιώς τιναγμένος ήταν.

Ολα όσα τον περιστοίχιζαν ήταν ξένα. Οχι μόνο στην Τουρκία, αλλά και στη Χίο.

Ουρανός, θάλασσα, βουνά, σπίτια, γλώσσα, αφεντικά, γείτονες, ιδιοκτήτες, τα παιδιά που έπαιζαν στην αυλή, οι δάσκαλοι που μάθαιναν τα παιδιά του γράμματα.

Προσπαθούσα να καταλάβω τον τρόπο της σκέψης του.

- Μα προ λίγου είπες ότι δεν έχεις παράπονο.

- Ναι, από τους ανθρώπους, γιατί κάνω τη δουλιά μου και κοιτάζω την οικογένειά μου.

- Τι άλλο κάνουμε όλοι μας;

- Αλλά είσαστε στον τόπο σας, είπε κάπως οριστικά.

Αλλά δεν ήταν αυτό. Η συζήτηση έπαιρνε στροφές ή ανάποδες. Ενιωθα ανάμεσά μας, όχι στη φυσική ύπαρξη, αλλά στην πολιτισμική μας, ακόμα και στη θρησκευτική αντίληψη - άσχετα ποιος ήταν πιστός στην κληρονομημένη θεότητα - ένα κενό.

Είχαμε διαφορετικές καταβολές, μια άλλη κουλτούρα - με μια συνοπτική έννοια - που μας έστηνε πίσω από δύο διαφορετικά οπτικά πεδία.

- Η ζωή είναι μεγάλο αγαθό, κατέληξα.

Με κοίταξε σαν να ήμουν κάποια καθυστερημένη. Κούνησε το κεφάλι δύσπιστα.

- Τότε ποιο είναι; τον ρώτησα.

- Το ψωμί, είπε τελεσίδικα. Αυτό είναι η ζωή. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει ζωή.

Με είχε προσγειώσει στο πιο βασικό στοιχείο εξοστρακίζοντάς με από οποιαδήποτε σκέψη είχα προλάβει να κάνω ενδόμυχα, όπως: πατρίδα, ελευθερία, ανεξαρτησία ή όποια άλλη έννοια, που έπεται του πιο στοιχειώδους συστατικού για τη διατήρηση και συντήρηση του ανθρώπου.

- Αυτό το βρίσκεις...

- Δουλιά δε βρίσκεις, με διέκοψε διασώζοντάς με από οποιαδήποτε θεωρητική συνέχεια έδινα στη μισοτελειωμένη μου φράση.

- Δηλαδή;

- Κι όταν δε βρίσκεις δουλιά, δηλαδή ψωμί, τα τινάζεις όλα στον αέρα και τον εαυτό σου μαζί.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

Την ανάγκη για μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις, ώστε να ανασταλεί η έκδοση οικοδομικών αδειών και η εκτέλεση οικοδομικών εργασιών σε όλη την έκταση των 4.500 στρεμμάτων στο Γουδί, καθώς και για ενημέρωση και ενεργοποίηση των κατοίκων που γειτνιάζουν με την περιοχή, επισήμαναν τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα για τη δημιουργία του μητροπολιτικού πάρκου, αλλά και εκπρόσωποι φορέων από τους όμορους δήμους που συμμετείχαν στη σύσκεψη, η οποία έγινε την Τετάρτη το βράδυ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Ζωγράφου.

"Το πάρκο στο Γουδί, εδώ και 21 χρόνια - με το νόμο 732/77 - έχει χαρακτηριστεί να γίνει πράσινο και μόνο το 10% να χρησιμοποιηθεί για αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Οι ευθύνες των αρμόδιων φορέων θα είναι ακόμα μεγαλύτερες από τη συνεχή "αδράνειά" τους. Πολλοί επιβουλεύονται το χώρο του Γουδίου ενάντια στις ανάγκες των κατοίκων. Δε θα τους παραχωρήσουμε ούτε μια σπιθαμή γης. Στόχος μας είναι να διευρυνθεί η Επιτροπή με περισσότερα μέλη και φορείς, ώστε να διεκδικήσουμε το πράσινο", επισήμανε ο Κ. Λάππας,μέλος της Επιτροπής Αγώνα.

"Στο συγκεκριμένο χώρο υπάρχει μια "γειτονιά" νοσοκομείων και διοικητικών υπηρεσιών, που καταλαμβάνουν ήδη ένα μεγάλο αριθμό στρεμμάτων. Προτείνεται η ομαδοποίηση σε επιμέρους ενότητες και η επανάχρηση μιας σειράς ιστορικών κτιρίων. Τα 965 στρέμματα είναι η καρδιά του πάρκου. Είναι ανάγκη να γίνει ο χώρος πάρκο πρασίνου, χρήσιμο για όλους τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε είδους αθλητική δραστηριότητα υπερτοπικού χαρακτήρα. Ωστόσο, προωθούνται από την πολιτεία ασυντόνιστες ενέργειες, από τις οποίες κινδυνεύει το πάρκο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η προσπάθεια μεταφοράς του υπουργείου Εσωτερικών στο χώρο", υπογράμμισε ο καθηγητής Γιάννης Πολύζος,υπεύθυνος της ερευνητικής ομάδας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η οποία έχει ολοκληρώσει την α φάση του ερευνητικού προγράμματος για το μητροπολιτικό πάρκο στο Γουδί και σε 6 μήνες αναμένεται να ολοκληρωθεί και η β φάση. Και συνέχισε: "Μελέτες για την Αθήνα έχουμε πάρα πολλές, ωστόσο η εικόνα αυτής της πόλης είναι πενιχρή. Η πολιτεία ας αναλάβει τις ευθύνες της, αφού η πρόταση του ΕΜΠ είναι σε εξέλιξη, και όμως παίρνονται αποφάσεις που την ακυρώνουν στην πράξη. Ομως, η εφαρμογή των μελετών εξασφαλίζεται από την εγρήγορση και την κινητοποίηση των κατοίκων".

Χαρακτηριστική ήταν η παρέμβαση του Νίκου Παπακωνσταντίνου,επικεφαλής της "Δημοτικής Πρωτοβουλίας Ζωγράφου", ο οποίος τόνισε: "Η τελική διαμόρφωση της έρευνας του ΕΜΠ θα περάσει από ένα ναρκοπέδιο ασυντόνιστων παρεμβάσεων και παιγνιδιών ισχυρών κυκλωμάτων. Οι μελετητές πρέπει να αρνηθούν, να διαμορφώσουν τους κανόνες παιγνιδιού ή να διαλέξουν άλλο μονοπάτι. Να ενωθούμε στη βάση διεκδίκησης ενιαίου χώρου πρασίνου, να αντιπαρατάξουμε αυτή τη μεγάλη λαϊκή ανάγκη, στη μεγάλη δύναμη διάφορων χρυσοθηρών. Να στηριχτούμε στη δύναμη της λαϊκής θέλησης. Χωρίς αγώνα δε θα κερδίσουμε τίποτα".

Η Επιτροπή Αγώνα αποφάσισε τη σύνταξη διακήρυξης και ψηφίσματος και όρισε να πραγματοποιήσει την επόμενη συνάντηση την Πέμπτη 19 Νοέμβρη, στα γραφεία του 7ου Διαμερίσματος.

Η αναστολή έκδοσης οικοδομικών αδειών και οικοδομικών εργασιών είναι ένα από τα αιτήματα της Επιτροπής Αγώνα

Πολλοί είναι αυτοί που επιβουλεύονται το πάρκο στο Γουδί, ενάντια στη λαϊκή ανάγκη για πράσινο