Μήνυμα ευγνωμοσύνης για τη συμπαράσταση που έδειξαν οι Ελληνες εργαζόμενοι στο δοκιμαζόμενο σερβικό λαό, αλλά και έκκληση για αύξηση της ευρωπαϊκής εργατικής αλληλεγγύης, απευθύνει σε συνέντευξή του στο «Ρ» ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Σερβίας, Μπράνκο Ποπόβιτς. Ο Μπράνκο Ποπόβιτς βρέθηκε για λίγες μέρες στην Αθήνα, μαζί με τον Ιβάν Παβίσεβιτς (επικεφαλής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Σερβίας), με αφορμή τις εκδηλώσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά. Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Σερβίας, Μπράνκο Ποπόβιτς, συνομίλησε μαζί μας για τα σύγχρονα προβλήματα εργαζόμενων και ανέργων στη Σερβία, για τις επιπτώσεις των επιδρομών και του εμπάργκο, αλλά και για τις πολιτικές εξελίξεις που διαδραματίζονται αυτόν τον καιρό στη Σερβία.

Προσδοκούμε μεγαλύτερη αλληλεγγύη, αλλά παλεύουμε και με τα δικά μας μέσα...

- Ποιο μήνυμα κομίζετε στους Ελληνες εργαζόμενους, με αφορμή τις εκδηλώσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά;

- Ηρθαμε εδώ για να υποστηρίξουμε τους φίλους μας Ελληνες οικοδόμους. Αξιζαν και αξίζουν τη συμπαράστασή μας, γιατί είναι αληθινοί μαχητές για τα δικαιώματα των εργαζομένων και γιατί εκτιμάμε πολύ τη βοήθεια και αλληλεγγύη που έδειξαν στους εργαζόμενους Σέρβους κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών. Ελπίζουμε μάλιστα ο αγώνας που κάνουν σήμερα οι Ελληνες εργαζόμενοι να γίνει κάποτε και από άλλους εργαζόμενους στην Ευρώπη. Ιδιαίτερα σήμερα, καθώς βρισκόμαστε σε μία απίστευτη περίοδο της ιστορίας της ανθρωπότητας, που οι ιδιοκτήτες του κεφαλαίου έγιναν πάρα πολύ βίαιοι, επιδιώκοντας να περάσουν οι εργαζόμενοι στη νέα χιλιετία με τα «δικαιώματα» που είχαμε τον 18ο αιώνα! Νομίζω ότι οι φίλοι μας οι οικοδόμοι έχουν δίκαιο να παλεύουν τόσο σκληρά, θέλοντας να σταματήσουν αυτή τη συμπεριφορά των κεφαλαιοκρατών.

- Σε ποιες συνθήκες εργάζεται και ποια προβλήματα αντιμετωπίζει σήμερα ο μέσος Σέρβος εργαζόμενος;

- Οπως σε άλλες χώρες και οι δικοί μας εργαζόμενοι δουλεύουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Τώρα, απασχολούνται με την ανοικοδόμηση της χώρας, που τόσο επλήγη από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς. Είναι μία προσπάθεια που καταβάλλεται μόνο με τα δικά μας μέσα. Τα μέσα και χρήματα που έχουμε στη διάθεσή μας είναι πενιχρά. Αλλωστε, οι επιχειρήσεις μας τα τελευταία 10 χρόνια δοκιμάστηκαν πολύ, δεδομένων των πολέμων και των κυρώσεων σε βάρος της χώρας μας. Είναι δύσκολο σε τέτοιες συνθήκες να έχει κανείς καλά αποτελέσματα... Παρ' όλα αυτά είναι εντυπωσιακά τα αποτελέσματα όσον αφορά την ανοικοδόμηση γεφυρών, δρόμων, εργοστασίων πετροχημικών, πολυκατοικιών και κτιρίων, ενώ οι ζημιές που προκάλεσαν οι επιδρομές ξεπερνούν τα 100 δισ. δολάρια. Εμείς ούτε καλά -καλά μισό δισ. δολάρια δεν μπορέσαμε να βρούμε... Δεδομένου πως δεν υπάρχουν ούτε σημεία θέλησης από πλευράς των επιδρομέων να αποκαταστήσουν τις ζημιές που προκάλεσαν.

Ετσι, ό,τι κάνουμε το κάνουμε με τα δικά μας μέσα... Οι μισθοί μας κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα γύρω στις 17.000 δρχ. το μήνα, ενώ τα μηνιαία έξοδα μιας οικογένειας ξεπερνούν τις 80.000 δρχ!

- Το εύγλωττο ερώτημα είναι πώς καταφέρνει ένας Σέρβος εργαζόμενος να επιβιώσει σήμερα με τέτοια πενιχρά μέσα;

- Στη Σερβία θριαμβεύει η μαύρη οικονομία. Η μαύρη αγορά είναι πολύ ανεπτυγμένη. Είναι εργασίες που ναι μεν πληρώνονται, αλλά αυτοί που είναι εργοδότες δεν πληρώνουν φόρους στο κράτος, ούτε καλύπτουν ασφαλιστικά τους εργαζόμενους. Πολλές φορές, οι εργαζόμενοι έχουν δύο δουλιές: Δουλεύουν στην κανονική δουλιά το πρωί και το απόγευμα στον παράνομο εργοδότη. Ως επί το πλείστον, οι Σέρβοι εργαζόμενοι ασχολούνται με το παρεμπόριο, πουλώντας π. χ. βενζίνη στους δρόμους, για να επιβιώσουν.

- Πέραν των έντονων κινητοποιήσεων που έκαναν οι Ελληνες εργαζόμενοι, υπάρχουν ενδείξεις εργατικής αλληλεγγύης από άλλους εργαζόμενους της Ευρώπης;

- Εμένα με ανησυχεί το γεγονός πως δεν υπάρχει περισσότερη αλληλεγγύη μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα της Ευρώπης... Τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστικές ενώσεις, εκτός της Ελλάδας, ταυτίστηκαν με τα συμφέροντα των κυβερνήσεών τους. Αυτό δεν είναι τυπικό για το συνδικαλιστικό κίνημα. Επρεπε να δείξουν πολύ πιο μεγάλη συμπαράσταση και αλληλεγγύη και να αρχίσουμε έναν ενωμένο αγώνα ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο. Τώρα, εκτός από τους Ελληνες και ιδιαίτερα τους φίλους μας Ελληνες οικοδόμους, υπάρχουν κάποιες επαφές με εργαζόμενους από συνδικάτα της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, της Ουκρανίας, της Ρωσίας... Αυτές τις μέρες περιμένουμε στο Βελιγράδι να μας επισκεφθούν αντιπροσωπείες από το ουγγαρέζικο συνδικάτο οικοδόμων. Μια καλή είδηση είναι ότι επικοινώνησαν μαζί μας οι φίλοι μας από την Ισπανία που θέλουν να μας επισκεφθούν. Βέβαια, υπάρχει η καλή συνεργασία με το Συνδικάτο Οικοδόμων Ελλάδας... Αυτά δείχνουν πως υπάρχουν κάποια σημάδια μιας συνεργασίας.

- Υπάρχουν κάποια σημάδια γενικότερης αφύπνισης των εργαζομένων σε διεθνές επίπεδο. Πιστεύετε πως θα μπορούσε να αυξηθούν με τον καιρό οι αντιδράσεις τους και για την πολιτική των μεγάλων δυνάμεων στη Γιουγκοσλαβία;

- Βέβαια! Είναι σίγουρο, όμως, πως δίχως την αφύπνιση του συνδικαλιστικού κινήματος, δε θα μπορέσουμε μόνοι μας να κάνουμε τίποτε... Σιγά - σιγά φαίνεται πως υπάρχουν ενδείξεις αλληλεγγύης και από άλλες χώρες. Πιστεύουμε πως θα έπρεπε οι εργαζόμενοι και σε άλλες χώρες να διαδηλώσουν και να αντιδρούν στις κυβερνήσεις τους. Να πιέσουν για τη δημιουργία ταμείου αλληλεγγύης για την ανοικοδόμηση της χώρας μας. Βλέπετε τώρα στη Σερβία έχουμε 1.200.000 πρόσφυγες, εκ των οποίων το 50% είναι μέλη συνδικάτων από το Κοσσυφοπέδιο, τη Βοσνία, την Κροατία. Ετσι, αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε μια μεγάλη ανθρωπιστική βοήθεια καθώς έχουμε φθάσει στα όρια της ύπαρξης. Εμείς δίνουμε ό,τι μπορούμε, αλλά αυτά δεν αρκούν καθόλου!

- Υπάρχει κάποια υποστήριξη της κυβέρνησης ή και της αντιπολίτευσης απέναντι στα προβλήματα των Σέρβων εργαζομένων και ανέργων και με ποιον τρόπο γίνεται φανερό κάτι τέτοιο;

- Σήμερα στη Σερβία υπάρχουν μόνον 1.000.000 εργαζόμενοι. Απ' αυτούς, 500.000 δουλεύουν στα εργοστάσια, και οι υπόλοιποι σε γραφεία, εκπαίδευση, νοσοκομεία ή είναι υπάλληλοι του κράτους και των δήμων. Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε πως απ' αυτό το ένα εκατομμύριο εργαζόμενους ζουν άλλα δέκα εκατομμύρια! Πριν από τον πόλεμο, οι εργαζόμενοι ήταν 2.200.000 και οι άνεργοι 750.000. Σήμερα, 1.200.000 άνεργοι βρίσκονται σε λεγόμενες «αναγκαστικές διακοπές», κάτι που κάνει το σύνολο των ανέργων να ανέρχεται σε περίπου 2.000.000 άτομα.

Επιπλέον, ο μέσος μισθός είναι λιγότερος από 17.000 δρχ. και σίγουρα πολλοί απ' αυτούς δεν είναι ικανοποιημένοι. Στη διάρκεια των επιδρομών, είχαμε μία πολύ μεγάλη ενότητα στο σερβικό λαό και μετά τον πόλεμο είχαμε έναν ενθουσιασμό για την ανοικοδόμηση της χώρας. Αλλά είχαμε και αντιδράσεις της αντιπολίτευσης. Και μπορώ να πω πως πολλοί εργαζόμενοι είναι με την αντιπολίτευση, γιατί η «αναθέρμανση» της παραγωγής και η ανάκαμψη της οικονομίας πάει πολύ - πολύ αργά. Και γι' αυτή την κατάσταση ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό και η σερβική κυβέρνηση. Προς το παρόν, έχουμε έναν αγώνα σκληρό μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης και της κυβέρνησης για την εξουσία. Το γενικότερο χάος αφήνει λίγα περιθώρια για την οικονομική ανάκαμψη...

- Πιστεύετε πως η ανεργία πλήττει αδιάκριτα κάθε κατηγορία εργαζομένων ή υπάρχουν περισσότερα προβλήματα σε ειδικές κατηγορίες του εργατικού δυναμικού ανάλογα με το φύλο, την ηλικία κ.λπ.; Υπάρχουν λ.χ. πληροφορίες που φέρουν τους νέους, ιδιαίτερα εκείνους που πολέμησαν στους πολέμους, να είναι το υψηλότερο ποσοστό ανέργων...

Το πιο τραγικό τα τελευταία δέκα χρόνια είναι πως τουλάχιστον 200.000 νεαροί έφυγαν από την ΟΔ Γιουγκοσλαβία και πήγαν στο εξωτερικό. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι, που είχαν τέσσερα με πέντε χρόνια μέχρι να βγουν στη σύνταξη, επλήγησαν ιδιαίτερα από τις καταστροφές που προξένησαν οι ΝΑΤΟικές επιδρομές. Επιπλέον, εμείς είχαμε μια αναπτυγμένη γραφειοκρατική μηχανή. Ετσι, αρκετοί απ' αυτούς που απασχολούνταν στα γραφεία έμειναν δίχως δουλιά, μια που πολλοί απ' αυτούς δεν ήξεραν να κάνουν τίποτε άλλο.

Πολιτικές που θέτουν τη χώρα σε τροχιά αλλαγών...

- Η αντιπολίτευση φαίνεται στο εξωτερικό να έχει ως βασικό στίγμα το σύνθημα αλλαγής εξουσίας, την αποχώρηση του Προέδρου Μιλόσεβιτς και την άμεση διεξαγωγή γενικών εκλογών. Ωστόσο, δε φαίνεται να φέρνει στην επιφάνεια ή να ασχολείται έντονα με τα προβλήματα των εργαζόμενων. Γιατί πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό;

- Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο... η αδράνεια που υπάρχει και στο λαό και στους εργαζομένους. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα των τραγικών γεγονότων που ζήσαμε πέρσι με την επιδρομή και μπορώ να πω πως ίσως είναι αποτέλεσμα της βίας του καθεστώτος που φαίνεται πως αυξήθηκε... Εχουμε εγκλήματα που καθημερινά γίνονται ολοένα και περισσότερα και το κράτος φαίνεται αδύναμο να τα ελέγξει. Εάν οι εργαζόμενοι παίρνουν μέρος στις εκδηλώσεις της αντιπολίτευσης είναι γιατί θέλουν αλλαγές.

- Ομως, υπάρχει το ζήτημα πως η αντιπολίτευση αναφέρεται γενικά σε αλλαγές, τις οποίες ασαφώς, εάν ελάχιστα, προσδιορίζει...

- Αυτό είναι αλήθεια. Η αντιπολίτευση θέλει γενικότερα η Σερβία να περάσει από την κοινωνική ιδιοκτησία στην ιδιωτικοποίηση. Λένε πως θέλουν να έρθουν οι ξένοι επενδυτές, γι' αυτό και επιτάσσουν το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων...

- Ωστόσο, η πολιτική μαζικών ιδιωτικοποιήσεων και οι οικονομικές τακτικές τύπου «θεραπείας - σοκ» φαίνεται πως είχαν δυσμενή, για το λαό, αποτελέσματα στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Γιατί η σερβική αντιπολίτευση επιθυμεί την επανάληψη μιας τέτοιας πολιτικής; Πιστεύετε πως ο λαός θα μπορούσε να υποστηρίξει μαζικά τέτοιες παρατάξεις;

- Μετά από χρόνια φαίνεται πως η κοινωνικού τύπου ιδιοκτησία, που την είχαμε τα τελευταία 40-30 χρόνια, άρχισε να γίνεται εμπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη στη Σερβία. Πρέπει να καταλάβετε πως και το καθεστώς πουλάει και ξεπουλάει και προχωρά σε ιδιωτικοποιήσεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών. Νομίζουμε πως το καθεστώς ξεπουλά, για να έχει κεφάλαια που θα το βοηθήσουν να παραμείνει στην εξουσία. Εμείς, ως οικοδόμοι, θέλουμε κάτι άλλο. Θέλουμε να μείνουν οι εργαζόμενοι αυτοί που θα έχουν τον έλεγχο των επιχειρήσεων, έχοντας για παράδειγμα το 51% των μετοχών μιας επιχείρησης. Ετσι, εάν θέλει κάποιος να επενδύσει 100 εκατ. μάρκα στη βιομηχανία τσιμέντου, κάνοντας μια νέα βιομηχανική μονάδα παραγωγής, θα έχει τόσες μετοχές... Για μας, κάτι τέτοιο θα ήταν λύση μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας.

- Τι ελλείψεις υπάρχουν στη χώρα αναφορικά με τις επιπτώσεις του εμπάργκο και των περσινών επιδρομών;

- Εχουμε λιγότερα γεωργικά προϊόντα τώρα, μεταξύ άλλων και γιατί παρατηρούνται σοβαρές ελλείψεις σε ανταλλακτικά αγροτικών μηχανημάτων. Μία από τις επιπτώσεις των βομβαρδισμών είναι ότι παρήγαγε «συνταξιούχους» με πολύ χαμηλές αποδοχές... Δεκάδες χιλιάδες οικογένειες συνταξιούχων με μηνιαίες αποδοχές γύρω στις 10.000 δρχ. το μήνα αδυνατούν να αγοράσουν είδη όπως ένας θερμοσίφωνας, του οποίου το κόστος ξεπερνά τις 45.000 δρχ. Τα νοσοκομεία δεν έχουν ιατροφαρμακευτικό υλικό. Αρκετά φάρμακα υπάρχουν, για παράδειγμα, σε ιδιωτικά φαρμακεία, αλλά η τιμή τους είναι απρόσιτη για τον άνεργο, τον συνταξιούχο, ακόμη και τον μέσο εργαζόμενο!

- Επίκεινται γενικές εκλογές ίσως πριν την εκπνοή αυτού του χρόνου. Πώς προβλέπετε να αντιδράσει ο λαός μπροστά στην κάλπη;

- Πιστεύουμε πως εάν οι εκλογές διεξαχθούν σε ήρεμο κλίμα, με αληθινή ελευθερία του Τύπου και της τηλεόρασης και μέσα σε μία δημοκρατική ατμόσφαιρα στη Σερβία, τότε θεωρώ σχεδόν σίγουρο πως θα έχουμε αλλαγές...

Η 8η του Μάη, η οποία στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ) ως τον τελευταίο χρόνο της ύπαρξής της γιορταζόταν επίσημα ως μέρα απελευθέρωσης του γερμανικού λαού και των λαών της Ευρώπης από το γερμανικό φασισμό, πέρασε στην ενωμένη Γερμανία επίσημα απαρατήρητη.

Ούτε γιορτές, ούτε πανηγύρια, ούτε χαρές για τη συντριβή του ανθρωποφάγου ναζισμού. Από επίσημα χείλη ακούστηκε μόνο, από τον καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ, στα εγκαίνια της έκθεσης για το ολοκαύτωμα στα γερμανικά στρατόπεδα 55.000 Εβραίων του Βερολίνου, ότι η 8η του Μάη είναι «μέρα απελευθέρωσης». Αλλιώς τίποτα το επίσημο που να υπογραμμίζει την απελευθερωτική σημασία αυτής της παγκόσμια ιστορικής μέρας.

Απλώς μερικά σχόλια στον Τύπο για το «τέλος του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου» - περιγραφή για τις τελευταίες ώρες της μάχης στην καρδιά του φασισμού -, στο Βερολίνο. Υπήρξε και κάποιο κριτικό σχόλιο σε εφημερίδα της πρωτεύουσας ότι ήταν λάθος που οι νέες αρχές της ενωμένης Γερμανίας - μέσα στον αντικομμουνισμό τους - δε διατήρησαν από τη λίστα (της ΓΛΔ) των «επίτιμων πολιτών του Βερολίνου» το όνομα του Σοβιετικού στρατηγού Μπερζάριν, που από τις πρώτες ώρες της γερμανικής συνθηκολόγησης φρόντισε τόσο πολύ για τη ζωή των Βερολινέζων.

Μα αν η μέρα της ολοκληρωτικής και οριστικής συντριβής του φασιστικού στρατού και της χωρίς όρους υπογραφής στο Καρλσχόρστ του Βερολίνου της συνθηκολόγησής του πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, δε συνέβη το ίδιο, την ίδια μέρα, με το νέο γερμανικό στρατό, την Μπούντεσβερ. Ακριβώς στις 8 του Μάη ο γερμανικός Τύπος δημοσίευε τις προτάσεις για τη νέα διάρθρωση και τα νέα καθήκοντα της Μπούντεσβερ, όπως τα διατυπώνει η σχετική «Επιτροπή Μεταρρύθμισης», υπό την προεδρία του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Ρίχαρντ φον Βαϊτσέκερ. Σύμφωνα με τις συστάσεις της επιτροπής, ο γερμανικός στρατός θα μετατραπεί σε έναν αξιόμαχο, (ουσιαστικά) επαγγελματικό στρατό, ικανό να χρησιμοποιηθεί διεθνώς. Η δύναμή του προτείνεται να αποτελείται από 240.000 άνδρες (τώρα 330.000), από τους οποίους οι 30.000 θα είναι νεοσύλλεκτοι, δηλαδή κατά 100.000 λιγότεροι από τώρα. Ομως -και αυτό είναι πολύ σημαντικό - οι δυνάμεις επέμβασης, οι λεγόμενες «δυνάμεις αντίδρασης σε κρίσεις», προτείνεται να αυξηθούν σε 140.000 άνδρες, από 50.000 που είναι σήμερα.

Οπως δήλωσε ο Γκερνστ Ερλερ, αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD και ειδικός του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος για στρατιωτικά ζητήματα, οι προτάσεις αυτές «πλησιάζουν πολύ τις αντιλήψεις του καγκελάριου».

Ο υπουργός Αμυνας, Ρούντολφ Σάρπινγκ, απέφυγε να σχολιάσει τις συστάσεις της επιτροπής Βαϊτσέκερ, δηλώνοντας ότι θα υποβάλει το δικό του σχόλιο στις 23 του Μάη. Αλλοι σοσιαλδημοκράτες δήλωσαν ότι οι προτάσεις είναι μία ανάμεσα σε άλλες συζητούμενες απόψεις, αλλά ότι πρέπει οπωσδήποτε να διατηρηθεί η παράδοση της ετήσιας στρατιωτικής θητείας των Γερμανών. Οι χριστιανοδημοκράτες (CDU) και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) είναι κατά της δραστικής μείωσης των νεοσυλλέκτων. Το επιχείρημα της CDU: είναι αδιανόητο από 400.000 νέους μιας κλάσης να καλούνται μόνο 30.000 να υπηρετήσουν. Τόσο η CDU όσο και ορισμένοι συνταγματολόγοι υποστηρίζουν ότι μια τέτοια διάκριση είναι και αντισυνταγματική, αφού το γερμανικό Σύνταγμα προβλέπει την υποχρεωτική θητεία για όλους. Ο Γκερντ Σμίκλε, απόστρατος στρατηγός και πρώην αναπληρωτής του ανώτατου διοικητή του ΝΑΤΟ, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι δε συμφωνεί με τους 140.000 άνδρες για διεθνείς επεμβάσεις. «Θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση», είπε, «αν άλλοι πατήσουν το κουμπί και εμείς πρέπει να στείλουμε τους στρατιώτες μας σε όλο τον κόσμο». Ο γενικός επιθεωρητής της Μπούντεσβερ, Χανς-Πέτερ φον Κίρμπαχ, προτιμάει συνολική δύναμη 290.000 ανδρών, από τους οποίους 84.000 νεοσύλλεκτοι.

Το κόμμα των Πρασίνων είναι υπέρ ενός καθαρά εθελοντικού στρατού, ενώ το ΚΟΔΗΣΟ άμεσα υπέρ μιας δραστικής μείωσης της δύναμης της Μπούντεσβερ και μεσοπρόθεσμα υπέρ της κατάργησής του.

Οσο για το χρονικό όριο της κατάργησής του (τώρα 10μηνη θητεία), η Επιτροπή Βαϊτσέκερ προτείνει να διατηρηθεί το δεκάμηνο, ενώ άλλοι προτείνουν μείωση σε 5, 6, 7 ή 9 μήνες.

Οσα προαναφέρθηκαν είναι κατ' αρχήν προτάσεις, συστάσεις και ωσότου πάρουν την οριστική μορφή νομοσχεδίου, που θα προωθηθεί για έγκριση στη Βουλή, το Ράιχσταγκ, θα περάσει αρκετό χρονικό διάστημα. Ομως, αν όχι τίποτε άλλο, δείχνουν έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό, που ασφαλώς μέσα στα πλαίσιά του θα κινηθούν και οι τελικοί σχεδιασμοί. Και έχει σημασία ότι το βάρος ρίχνεται στη σημαντική αύξηση των δυνάμεων επέμβασης, που η δράση τους διεθνώς δε θα εξαρτάται μόνο από την έγκριση του Ράιχσταγκ, αλλά θα έχει πάρει και την εκ των προτέρων έγκριση με τις διατάξεις του νόμου.

Ετσι το βλέπει ο αρθρογράφος της «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (9 του Μάη) που γράφει: «Από καιρό οι χρησιμοποιήσεις της Μπούντεσβερ στο εξωτερικό έχουν υπερβεί το διαγραφόμενο από το Σύνταγμα πλαίσιο της άμυνας της χώρας και της συμμαχίας... Η επιτροπή Βαϊτσέκερ συνιστά με πλήρη συνέπεια την αναδόμηση ενός αμυντικού στρατού, προσαρμοσμένου ως τώρα στο ομοσπονδιακό έδαφος, σε έναν ανώτατα ευέλικτο και ευκίνητο στρατό με την ικανότητα ταχείας και διεθνούς επέμβασης... Την ανάγκη νέου καθορισμού της γερμανικής πολιτικής της ασφάλειας η κυβέρνηση και η Βουλή δε θα την αποφύγουν. Ηδη σήμερα το ΝΑΤΟ στρέφει τους σχεδιασμούς του σε σενάρια που προκύπτουν από περιφερειακά περιορισμένες συγκρούσεις στις παρυφές του εδάφους της Συμμαχίας. Αλλά τα συμφέροντα της Ομοσπονδιακής Γερμανίας και των Ευρωπαίων συνεταίρων της, ενόψει διεθνών οικονομικών διαπλοκών, φθάνουν πολύ πέρα από το έδαφος της Συμμαχίας... Είναι ειρωνεία της ιστορίας ότι ακριβώς μια κοκκινο-πράσινη κυβέρνηση αποκαλύπτει πάλι το στρατό σαν όργανο για τη συνέχιση της πολιτικής. Αυτή θα πρέπει να καθορίσει ποια συμφέροντα της Γερμανίας είναι έτοιμη να υπερασπιστεί στην ανάγκη και στρατιωτικά. Γι' αυτό χρειάζεται θάρρος και εντιμότητα. Γιατί σε αυτά (σ.σ. τα συμφέροντα) συγκαταλέγεται η προληπτική επέμβαση για παρεμπόδιση ενός ρεύματος προσφύγων, φυγάδων, η διασφάλιση των πηγών (πρώτων υλών) ή η προστασία ανθρωπιστικών στόχων. Πρώτα αν είναι ο στόχος σαφής, μπορεί να αναπτυχθεί το κατάλληλο εργαλείο, η Μπούντεσβερ».

Σε συνδυασμό με τις προτάσεις αναδόμησης της Μπούντεσβερ γίνεται λόγος και για οικονομία δισεκατομμυρίων μάρκων που θα προκύψουν απ' αυτήν. Εννοείται ότι αυτό είναι η μία όψη του νομίσματος. Γιατί η άλλη όψη είναι ότι η Γερμανία, όπως και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, πιέζονται από τις ΗΠΑ να «αναδομήσουν» και τον «αμυντικό» εξοπλισμό τους με «υψίστη αμυντική τεχνολογία», προερχόμενη από τις ΗΠΑ που θα στοιχίσει στο γερμανικό - όπως και στους άλλους λαούς των χωρών του ΝΑΤΟ - τεράστια ποσά. Ο Γερμανός ΥΠΕΞ Γιόσκα Φίσερ δήλωσε στην Ουάσιγκτον ότι η σχεδιαζόμενη «πυραυλική ασπίδα» από τις ΗΠΑ ανησυχεί τα Κοινοβούλια και την κοινή γνώμη της Ευρώπης. Γιατί είναι επικίνδυνη, οδηγεί σε νέο ανταγωνισμό εξοπλισμών και θα γονατίσει τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Αλλά οι ΗΠΑ εμμένουν στην απόφασή τους και τα προσδοκώμενα τεράστια κέρδη. Ερχονται, λοιπόν, όχι ευχάριστοι καιροί για τους εργαζόμενους της Γερμανίας.