Η 8η του Μάη, η οποία στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ) ως τον τελευταίο χρόνο της ύπαρξής της γιορταζόταν επίσημα ως μέρα απελευθέρωσης του γερμανικού λαού και των λαών της Ευρώπης από το γερμανικό φασισμό, πέρασε στην ενωμένη Γερμανία επίσημα απαρατήρητη.

Ούτε γιορτές, ούτε πανηγύρια, ούτε χαρές για τη συντριβή του ανθρωποφάγου ναζισμού. Από επίσημα χείλη ακούστηκε μόνο, από τον καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ, στα εγκαίνια της έκθεσης για το ολοκαύτωμα στα γερμανικά στρατόπεδα 55.000 Εβραίων του Βερολίνου, ότι η 8η του Μάη είναι «μέρα απελευθέρωσης». Αλλιώς τίποτα το επίσημο που να υπογραμμίζει την απελευθερωτική σημασία αυτής της παγκόσμια ιστορικής μέρας.

Απλώς μερικά σχόλια στον Τύπο για το «τέλος του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου» - περιγραφή για τις τελευταίες ώρες της μάχης στην καρδιά του φασισμού -, στο Βερολίνο. Υπήρξε και κάποιο κριτικό σχόλιο σε εφημερίδα της πρωτεύουσας ότι ήταν λάθος που οι νέες αρχές της ενωμένης Γερμανίας - μέσα στον αντικομμουνισμό τους - δε διατήρησαν από τη λίστα (της ΓΛΔ) των «επίτιμων πολιτών του Βερολίνου» το όνομα του Σοβιετικού στρατηγού Μπερζάριν, που από τις πρώτες ώρες της γερμανικής συνθηκολόγησης φρόντισε τόσο πολύ για τη ζωή των Βερολινέζων.

Μα αν η μέρα της ολοκληρωτικής και οριστικής συντριβής του φασιστικού στρατού και της χωρίς όρους υπογραφής στο Καρλσχόρστ του Βερολίνου της συνθηκολόγησής του πέρασε σχεδόν απαρατήρητη, δε συνέβη το ίδιο, την ίδια μέρα, με το νέο γερμανικό στρατό, την Μπούντεσβερ. Ακριβώς στις 8 του Μάη ο γερμανικός Τύπος δημοσίευε τις προτάσεις για τη νέα διάρθρωση και τα νέα καθήκοντα της Μπούντεσβερ, όπως τα διατυπώνει η σχετική «Επιτροπή Μεταρρύθμισης», υπό την προεδρία του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Ρίχαρντ φον Βαϊτσέκερ. Σύμφωνα με τις συστάσεις της επιτροπής, ο γερμανικός στρατός θα μετατραπεί σε έναν αξιόμαχο, (ουσιαστικά) επαγγελματικό στρατό, ικανό να χρησιμοποιηθεί διεθνώς. Η δύναμή του προτείνεται να αποτελείται από 240.000 άνδρες (τώρα 330.000), από τους οποίους οι 30.000 θα είναι νεοσύλλεκτοι, δηλαδή κατά 100.000 λιγότεροι από τώρα. Ομως -και αυτό είναι πολύ σημαντικό - οι δυνάμεις επέμβασης, οι λεγόμενες «δυνάμεις αντίδρασης σε κρίσεις», προτείνεται να αυξηθούν σε 140.000 άνδρες, από 50.000 που είναι σήμερα.

Οπως δήλωσε ο Γκερνστ Ερλερ, αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD και ειδικός του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος για στρατιωτικά ζητήματα, οι προτάσεις αυτές «πλησιάζουν πολύ τις αντιλήψεις του καγκελάριου».

Ο υπουργός Αμυνας, Ρούντολφ Σάρπινγκ, απέφυγε να σχολιάσει τις συστάσεις της επιτροπής Βαϊτσέκερ, δηλώνοντας ότι θα υποβάλει το δικό του σχόλιο στις 23 του Μάη. Αλλοι σοσιαλδημοκράτες δήλωσαν ότι οι προτάσεις είναι μία ανάμεσα σε άλλες συζητούμενες απόψεις, αλλά ότι πρέπει οπωσδήποτε να διατηρηθεί η παράδοση της ετήσιας στρατιωτικής θητείας των Γερμανών. Οι χριστιανοδημοκράτες (CDU) και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) είναι κατά της δραστικής μείωσης των νεοσυλλέκτων. Το επιχείρημα της CDU: είναι αδιανόητο από 400.000 νέους μιας κλάσης να καλούνται μόνο 30.000 να υπηρετήσουν. Τόσο η CDU όσο και ορισμένοι συνταγματολόγοι υποστηρίζουν ότι μια τέτοια διάκριση είναι και αντισυνταγματική, αφού το γερμανικό Σύνταγμα προβλέπει την υποχρεωτική θητεία για όλους. Ο Γκερντ Σμίκλε, απόστρατος στρατηγός και πρώην αναπληρωτής του ανώτατου διοικητή του ΝΑΤΟ, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι δε συμφωνεί με τους 140.000 άνδρες για διεθνείς επεμβάσεις. «Θα βρεθούμε σε δύσκολη θέση», είπε, «αν άλλοι πατήσουν το κουμπί και εμείς πρέπει να στείλουμε τους στρατιώτες μας σε όλο τον κόσμο». Ο γενικός επιθεωρητής της Μπούντεσβερ, Χανς-Πέτερ φον Κίρμπαχ, προτιμάει συνολική δύναμη 290.000 ανδρών, από τους οποίους 84.000 νεοσύλλεκτοι.

Το κόμμα των Πρασίνων είναι υπέρ ενός καθαρά εθελοντικού στρατού, ενώ το ΚΟΔΗΣΟ άμεσα υπέρ μιας δραστικής μείωσης της δύναμης της Μπούντεσβερ και μεσοπρόθεσμα υπέρ της κατάργησής του.

Οσο για το χρονικό όριο της κατάργησής του (τώρα 10μηνη θητεία), η Επιτροπή Βαϊτσέκερ προτείνει να διατηρηθεί το δεκάμηνο, ενώ άλλοι προτείνουν μείωση σε 5, 6, 7 ή 9 μήνες.

Οσα προαναφέρθηκαν είναι κατ' αρχήν προτάσεις, συστάσεις και ωσότου πάρουν την οριστική μορφή νομοσχεδίου, που θα προωθηθεί για έγκριση στη Βουλή, το Ράιχσταγκ, θα περάσει αρκετό χρονικό διάστημα. Ομως, αν όχι τίποτε άλλο, δείχνουν έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό, που ασφαλώς μέσα στα πλαίσιά του θα κινηθούν και οι τελικοί σχεδιασμοί. Και έχει σημασία ότι το βάρος ρίχνεται στη σημαντική αύξηση των δυνάμεων επέμβασης, που η δράση τους διεθνώς δε θα εξαρτάται μόνο από την έγκριση του Ράιχσταγκ, αλλά θα έχει πάρει και την εκ των προτέρων έγκριση με τις διατάξεις του νόμου.

Ετσι το βλέπει ο αρθρογράφος της «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (9 του Μάη) που γράφει: «Από καιρό οι χρησιμοποιήσεις της Μπούντεσβερ στο εξωτερικό έχουν υπερβεί το διαγραφόμενο από το Σύνταγμα πλαίσιο της άμυνας της χώρας και της συμμαχίας... Η επιτροπή Βαϊτσέκερ συνιστά με πλήρη συνέπεια την αναδόμηση ενός αμυντικού στρατού, προσαρμοσμένου ως τώρα στο ομοσπονδιακό έδαφος, σε έναν ανώτατα ευέλικτο και ευκίνητο στρατό με την ικανότητα ταχείας και διεθνούς επέμβασης... Την ανάγκη νέου καθορισμού της γερμανικής πολιτικής της ασφάλειας η κυβέρνηση και η Βουλή δε θα την αποφύγουν. Ηδη σήμερα το ΝΑΤΟ στρέφει τους σχεδιασμούς του σε σενάρια που προκύπτουν από περιφερειακά περιορισμένες συγκρούσεις στις παρυφές του εδάφους της Συμμαχίας. Αλλά τα συμφέροντα της Ομοσπονδιακής Γερμανίας και των Ευρωπαίων συνεταίρων της, ενόψει διεθνών οικονομικών διαπλοκών, φθάνουν πολύ πέρα από το έδαφος της Συμμαχίας... Είναι ειρωνεία της ιστορίας ότι ακριβώς μια κοκκινο-πράσινη κυβέρνηση αποκαλύπτει πάλι το στρατό σαν όργανο για τη συνέχιση της πολιτικής. Αυτή θα πρέπει να καθορίσει ποια συμφέροντα της Γερμανίας είναι έτοιμη να υπερασπιστεί στην ανάγκη και στρατιωτικά. Γι' αυτό χρειάζεται θάρρος και εντιμότητα. Γιατί σε αυτά (σ.σ. τα συμφέροντα) συγκαταλέγεται η προληπτική επέμβαση για παρεμπόδιση ενός ρεύματος προσφύγων, φυγάδων, η διασφάλιση των πηγών (πρώτων υλών) ή η προστασία ανθρωπιστικών στόχων. Πρώτα αν είναι ο στόχος σαφής, μπορεί να αναπτυχθεί το κατάλληλο εργαλείο, η Μπούντεσβερ».

Σε συνδυασμό με τις προτάσεις αναδόμησης της Μπούντεσβερ γίνεται λόγος και για οικονομία δισεκατομμυρίων μάρκων που θα προκύψουν απ' αυτήν. Εννοείται ότι αυτό είναι η μία όψη του νομίσματος. Γιατί η άλλη όψη είναι ότι η Γερμανία, όπως και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, πιέζονται από τις ΗΠΑ να «αναδομήσουν» και τον «αμυντικό» εξοπλισμό τους με «υψίστη αμυντική τεχνολογία», προερχόμενη από τις ΗΠΑ που θα στοιχίσει στο γερμανικό - όπως και στους άλλους λαούς των χωρών του ΝΑΤΟ - τεράστια ποσά. Ο Γερμανός ΥΠΕΞ Γιόσκα Φίσερ δήλωσε στην Ουάσιγκτον ότι η σχεδιαζόμενη «πυραυλική ασπίδα» από τις ΗΠΑ ανησυχεί τα Κοινοβούλια και την κοινή γνώμη της Ευρώπης. Γιατί είναι επικίνδυνη, οδηγεί σε νέο ανταγωνισμό εξοπλισμών και θα γονατίσει τους κρατικούς προϋπολογισμούς.

Αλλά οι ΗΠΑ εμμένουν στην απόφασή τους και τα προσδοκώμενα τεράστια κέρδη. Ερχονται, λοιπόν, όχι ευχάριστοι καιροί για τους εργαζόμενους της Γερμανίας.