Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης | ΔΙΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗ

Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης

Σήμερα οδοιπορούμε στην ετήσια Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης! Στα χνάρια του Φειδιππίδη και του Γρηγόρη Λαμπράκη, αναζητούμε το φως του μεγαλείου των Ελλήνων, που θέλησαν να είναι ελεύθεροι. Στο μαύρο πανί με την επιγραφή ΕΛΛΑΣ, ο Γρηγόρης Λαμπράκης έδειξε το νόημα του δύσκολου δρόμου του αγώνα. Στα πλάγια αυτής της επιγραφής, με το σήμα του πυρηνικού αφοπλισμού, κατέδειξε ότι η ειρήνη μόνο μαχόμενη και επαναστατική μπορεί να είναι. Εμείς, απόγονοι του ανδρός, νεολαίοι εκείνης της τραγικής εποχής, δεχτήκαμε ως τίτλο τιμής το όνομά του: Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Είμαστε η γενιά όλων των πολιτικών αποχρώσεων.

Ολοι συναποτελέσαμε την πρωτοπορία της μεγάλης νεολαιίστικης οργάνωσης, που έμελλε να σημαδέψει την ιστορία της εποχής με το δικό της ανεξίτηλο τρόπο. Τώρα, τριάντα εφτά χρόνια από τη δολοφονία του, χωμένοι στο μαρτύριο διαχρονικών αντιφάσεων, εξακολουθούμε να ζούμε τις αιτίες εκείνης της θλιβερής μέρας, 23 Μάη 1963. Γενιά της δολοφονίας του, επιμένουμε να είμαστε η ζωντανή παρουσία ενός ανθρώπου, που πίστεψε ότι μπορεί να ζητήσει την κάθαρση της ανθρώπινης συνείδησης.

Είμαστε εμείς που πιστέψαμε ότι μπορούμε να σταθούμε όρθιοι μπροστά στην έλευση του χρόνου και να ομολογήσουμε, ορθά κοφτά, το ιστορικό προηγούμενο. Σήμερα, μετά την πάροδο τόσων χρόνων, εκκολαπτόμενοι νεότευκτοι φορείς, νέοι άνθρωποι που πιστεύουν στο όραμα, τολμούν να πουν ότι αγωνίζονται για εκείνα τα ιδανικά κι οράματα που συνέθεσαν την ιδεολογική ειμαρμένη της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Τολμούν να πουν, προς τιμήν τους, ότι εκείνη η πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης στις 21 Απρίλη του 1963, παρά τις διώξεις, τις χιλιάδες συλλήψεις και τους προπηλακισμούς Ελλήνων κι Ευρωπαίων ειρηνιστών διεθνούς αναγνώρισης, ήταν το όραμα μιας νέας αυγής.

***

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, μαζί με τους επώνυμους νεολαίους εκείνης της εποχής του Συνδέσμου Νέων για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό «Μπέρτραντ Ράσελ», έδινε όρκο ζωής. Σήμερα, αυτός ο όρκος γίνεται σύνθημα μιας νέας πεποίθησης, νέων ανθρώπων. Ο πυρηνικός αφοπλισμός γίνεται πανανθρώπινη απαίτηση ζωής. Ο αντιπολεμικός αγώνας γίνεται τρόπος ζωής. Η αντιιμπεριαλιστική αφύπνιση γίνεται επαναστατική προσδοκία. Αυτή η μεγάλη ανθρώπινη προσδοκία γίνεται σταθερός βηματισμός μιας νέας άνοιξης.

Σε αυτή την προσδοκία ζωής, υπάρχουν όνειρα παρελθόντος χρόνου. Ισως κάποιοι πουν ότι μόνο αυτά υπάρχουν. Ισως πουν, ακόμη, ότι είναι απότοκα αυτής καθεαυτής της χρόνιας προσδοκίας. Ισως, τέλος, ανασκαλέψουν τον παρελθόντα χρόνο για να επισημάνουν καταπιεσμένα σημεία ιδεολογικής αναζήτησης. Ολα αυτά είναι τέκνα μιας ιστορικής περιόδου, που, τουλάχιστον, σημαδεύτηκε από έναν ιδεολογικό ντετερμινισμό, με προκατασκευασμένα δόγματα, μιας τελειωμένης, τώρα, ιστορικής περιόδου. Ο αγώνας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη ήταν συγκεκριμένος στις επιδιώξεις του και σύνθετος στην πολιτική κι οργανωτική του υπόσταση. Υπό ορισμένη έννοια, ήταν απότοκος της προηγούμενης ιστορικής προσπάθειας για Ελευθερία, Δημοκρατία, Ειρήνη και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Σήμερα, σε διεθνείς συνθήκες διαφορετικές, καλείται το πολιτικό πνεύμα του να μαρτυρήσει την ανάγκη νέων αγώνων, μέσα στις ίδιες παλιές κοινωνικές αντιφάσεις, που οι απολογητές τους προσπαθούν να τις παρουσιάσουν «εκσυγχρονισμένες» με το φανταχτερό λούστρο που τυφλώνει. Νεότευκτοι ταγοί επιστρατεύουν ιδεολογικά σχήματα, προσπαθώντας να τα παρουσιάσουν ως την ανυπέρβλητη αιώνια. Ανεξάρτητα από κάθε ιδεολογική εντύπωση, η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη ήταν τέκνο συγκεκριμένων κοινωνικών και πολιτικών αναγκών.

***

Το ζήτημα, επομένως, είναι να προσδιοριστούν συγκεκριμένα εκείνες οι ανάγκες μέσα στη σημερινή πραγματικότητα. Εάν αυτό είναι ανέφικτο, τότε, είναι περιττή κάθε δοξαστική αναφορά σε εκείνη την εποχή. Εάν, αντίθετα, οι κοινωνικές αντιφάσεις εξακολουθούν να οδηγούν, σε πείσμα της εξεζητημένης εκσυγχρονιστικής αντίληψης, στην αέναη επανάληψη των αντιλαϊκών επιπτώσεων μιας προϊούσης οικονομικής, πολιτικής, και κοινωνικής ανεπάρκειας και κρίσης, τότε, το πνεύμα των «Λαμπράκηδων» εκφράζει την τωρινή φορά των πραγμάτων. Τότε, η ετήσια Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, εκτός από μια πεισματικά απαραίτητη υπενθύμιση αγώνα, αποτελεί την πολιτική ανανέωση μιας νέας εποχής.

Τότε, σε πείσμα των καιρών, μπορούμε να επαναλάβουμε τη χρυσή ρήση: Σήμερα οδοιπορούμε!..

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ