ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 18 Δεκέμβρη 1998
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Επαφές

Οι άνθρωποι μού χαρίζονται. Μου χαρίζουν τη φυσιογνωμία τους, τις ιδιότητές τους, τις εμπειρίες τους, τις σκέψεις τους, τους αγώνες τους, τις συμπεριφορές τους και την κληρονομιά τους, αυτή που αποδέχτηκαν και αυτή που παρέδωσαν.

Το σύνολο της προσωπικότητάς τους, με ό,τι αυτή φορτίζεται, είναι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης.

Το άτομο είναι από μόνο του μια σφαίρα που οι όψεις της, καθώς περιστρέφεται, είναι ένας ολόκληρος κόσμος.

Ομως, οι άνθρωποι μου χαρίζουν και κάτι άλλο: αυτό που είναι η συνέχεια της φυλής μας.

Τελευταία, έλαβα από έναν αναγνώστη του "Ριζοσπάστη", τον κ. Ν. Γαλάνη, που είχε επιστρέψει από μια επίσκεψή του στην Ουγγαρία, όπου είχε διαμείνει δεκαετίες, ένα φάκελο γεμάτο υλικά.

Το "Ενημερωτικό Δελτίο", μια έκδοση της Αυτοδιοίκησης Ελλήνων της Βουδαπέστης που δε μου πρόσφερε μόνο ειδήσεις από την κίνηση των εκεί ομοεθνών μας, καλλιτεχνική και πολιτισμική, αλλά την πολιτική τους συμμετοχή στα κοινά.

Στο τεύχος της 19ης Οκτώβρη, στη στήλη "Μειονοτικές Εκλογές" - την προηγούμενη είχαν διεξαχθεί οι αντίστοιχες εκλογές Αυτοδιοίκησης - τα ονόματα των Ελλήνων που συμμετείχαν σ' αυτές ήταν σε μεγάλο ποσοστό.

Από τις ηλικίες των περισσότερων εξάγεται το συμπέρασμα ότι αυτοί πρέπει να είναι παιδιά των πολιτικών προσφύγων ή ακόμα και εγγόνια, αν σκεφτεί κανείς ότι το χωριό "Μπελογιάννης" σύντομα θα γιορτάσει τα πενήντα χρόνια ύπαρξής του.

Αυτό σημαίνει ότι εκείνοι οι Ελληνες, που κυνηγήθηκαν επειδή πολέμησαν τον κατακτητή και κατέφυγαν στις τότε σοσιαλιστικές χώρες, μετέδωσαν στα παιδιά τους το ενδιαφέρον που πρέπει να έχει ο άνθρωπος για την κοινωνία μέσα στην οποία ζει, εργάζεται, είναι υποκείμενο και αντικείμενο του όποιου κράτους - έθνους, αποτελεί παραγωγική δύναμη και καταναλωτική μονάδα.

Είναι μια επιτακτική ανάγκη που πρέπει να εκπληρώνεται από τους άξιους και τους ικανούς για το σύνολο.

Πρόκειται για μια σκυτάλη που παραδίνεται από γενιά σε γενιά και που μόνο η μορφή του αγώνα αλλάζει.

Ενα άλλο έντυπο ήταν το περιοδικό "ΚΑΦΕΝΕΙΟ" Χώρος Πολιτικής και Πολιτιστικής Συζήτησης, μια δίγλωσση έκδοση στα ελληνικά και τα ουγγρικά.

Μέσα από αυτά τα έντυπα βγαίνει μια κραυγή που πάλλεται από αγωνία να μη χαθεί αυτό που θέλουν να διατηρήσουν και ν' αναπτύξουν, όσο μπορούν περισσότερο, μέσα στις συνθήκες που ζουν και υπάρχουν σαν μειονότητα.

Και η μεγάλη τους αγωνία, όπως είναι φυσικό, είναι η γλώσσα. Και δεν εννοούν μόνο την προφορική της εκμάθηση, καθώς και αυτό θα εκλείψει με τα χρόνια, αλλά την επιστημονική, μέσα από την εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Ζητούν δασκάλους, καθηγητές και άλλους που επαγγελματικά συνδέονται με την παιδεία, και πιθανόν να δέχονται υποσχέσεις.

Μου είναι άγνωστο πώς και αν ικανοποιούνται οι επιτακτικές τους επιθυμίες για την επιβίωση του πιο αγαπημένου τους στοιχείου, της ελληνικότητάς τους, που κουβαλάνε μαζί τους επί δεκαετίες.

Η ανάδειξη στα δρώμενα του χώρου του οποίου αποτελούν τμήμα, ατομικό και οργανωμένο, και η άσβεστη φλόγα τους για μάθηση και συνέχιση της κληρονομιάς τους, με συγκινούν βαθύτατα.

Από την πρώτη μου επίσκεψη στο χωριό "Μπελογιάννης", ήρθα σ' επαφή με ανθρώπους, που υπολογίζοντας το χρόνο, είναι τρίτης γενιάς Ελληνες, αν μπορούν να ονομαστούν έτσι.

Ωστόσο, έτσι επιθυμούν να χαρακτηρίζονται φυλετικά. Δεν απαρνιούνται την καταγωγή τους. Το αντίθετο μάλιστα, θέλουν να τη διατηρήσουν και να την κληρονομήσουν και οι επόμενες γενιές.

Αν σκεφτούμε την ιστορία μας των τελευταίων δεκαετιών, παρά τη δυνατότητα επαναπατρισμού των πολιτικών προσφύγων, παρόμοιες κοινότητες μάλλον θα υπάρχουν και σε άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες.

Τα σημεία που έχουμε να στρέψουμε την προσοχή μας είναι πολλά και ποικίλα.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει ν' αυξήσουμε τις δυνάμεις μας. Ας το σκεφτόμαστε.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΑ
Εξήντα χρόνια τους απειλούν με έξωση!

Ξεκίνησαν να "χτίζουν" μια νέα ζωή, μετά το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, αγοράζοντας οικόπεδα στα Τουρκοβούνια από κάποιον Παύλο Γύπαρη. Οι 2.000 κάτοικοι της συνοικίας Ελευθερίου Βενιζέλου δεν είχαν φανταστεί τότε ότι ο δικαστικός τους αγώνας, που ξεκίνησε τη δεκαετία του '40, όταν άρχισαν οι αγωγές των αδελφών Καπράλου, που προέβαλαν ιδιοκτησιακά δικαιώματα σε ολόκληρη την περιοχή "με πλαστογραφημένους τοπογραφικούς χάρτες και άλλα ψευδή στοιχεία", όπως λένε οι κάτοικοι, θα κρατούσε μέχρι σήμερα.

Σχεδόν 60 χρόνια μετά, το θέμα εκκρεμεί ακόμα στο Εφετείο... Οι κάτοικοι περιμένουν τη δικαστική απόφαση για 8 οικογένειες, (συγκεκριμένα, τις οικογένειες Φραγκιαδάκη, Νάκου, Σκούτελα, Αντζουλάτου, Παντείου, Κούβαρη, Ξένου, Μασούρα), οι οποίες απειλούνται από τους Καπράλους με έξωση εδώ και 30 χρόνια. Οι οχτώ οικογένειες, αλλά και οι υπόλοιποι κάτοικοι, ελπίζουν ότι η απόφαση του Εφετείου θα είναι "λυτρωτική και η ταλαιπωρία τόσων χρόνων θα τελειώσει".

Ο Κ. Πριόβολος, πρόεδρος του Εξωραϊστικού Συλλόγου του συνοικισμού, επισημαίνει ότι σε συνάντηση που είχε, πριν δύο μήνες, με τον κ. Πιλλάτο,διευθυντή της Υπηρεσίας Δημοσίων Κτημάτων, ο τελευταίος δεσμεύτηκε ότι θα παραχωρήσει στους κατοίκους τα σπίτια τους, αν η απόφαση είναι υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου και κατά των αδελφών Καπράλου.

Και, βέβαια, οι κάτοικοι δεν περιμένουν μόνο να γίνουν πράξη οι προσωπικές δεσμεύσεις του διευθυντή της υπηρεσίας, σε περίπτωση που δικαιωθεί το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά, στην αντίθετη περίπτωση (αν, δηλαδή, δικαιωθούν οι αδελφοί Καπράλοι), να μη "νίψει τας χείρας του" ο κ. Πιλλάτος και το Ελληνικό Δημόσιο. Κάτι, που έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν.

Σημειώνεται ότι τέσσερις φορές μέχρι σήμερα (1964, 1967, 1976 και 1984) τα δικαστήρια έχουν δικαιώσει το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά οι Καπράλοι φαίνεται πως δεν το βάζουν κάτω. Με εφέσεις και δικαστικά τερτίπια, φέρνουν το θέμα ξανά και ξανά στα δικαστήρια. Και το Ελληνικό Δημόσιο, όμως, τους "βοηθά". Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η απόφαση του Εφετείου το 1976, η οποία ήταν τελεσίδικη. Το Ελληνικό Δημόσιο, όμως, δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα για την εφαρμογή της. Ετσι, οι Καπράλοι μπήκαν πάλι στο παιχνίδι...

Το 1990, ο Αρειος Πάγος αποφάσισε ότι οι αδελφοί Καπράλου είναι ιδιοκτήτες όλης της περιοχής. Η απόφαση αυτή ανατράπηκε από νέα απόφαση του Αρείου Πάγου το 1997, ύστερα από αίτηση αναστολής ενός από τους κατοίκους, που, ήδη, του είχε γίνει έξωση. Μέλη του Εξωραϊστικού Συλλόγου, σε διαμαρτυρία τους, κατηγορούν το Ελληνικό Δημόσιο, γιατί "δεν έλαβε μέριμνα να δώσει οριστικό τέλος στους δήθεν δικαιούχους και σύγχρονους τσιφλικάδες Καπράλου".

Η υπόθεση εκκρεμεί μέχρι να γίνει συμπληρωματική πραγματογνωμοσύνη. Το επόμενο διάστημα αναμένεται να ορκιστεί πραγματογνώμονας. Μετά την υπόθεση των οχτώ, εκκρεμεί και η απόφαση του Εφετείου για άλλες έξι οικογένειες. Ο Κ. Πριόβολος, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του Συλλόγου των Τουρκοβουνίων, καταγγέλλουν ότι οι Καπράλοι συνεχίζουν τις εξώσεις με την παρουσία της Αστυνομίας και τονίζουν ότι "αν δε ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα, η αντίδραση θα είναι δυναμική. Είμαστε έτοιμοι να βγούμε στους δρόμους".

Σε συγκέντρωση που έγινε προχτές το βράδυ, ο πρόεδρος του συλλόγου ενημέρωσε τα μέλη και τους κατοίκους για τις εξελίξεις. "Η απόφαση, σημείωσε μεταξύ άλλων, για τους οχτώ θα μας δικαιώσει και θα είναι η χαριστική βολή στους Καπράλους. Μας ταλαιπώρησαν χρόνια με τα δικαστήρια, αλλά έρχεται η ώρα που θα λογοδοτήσουν".

"Θα βγούμε στους δρόμους", προειδοποιούν οι κάτοικοι

Με πλαστογραφημένους τοπογραφικούς χάρτες και άλλα ψευδή στοιχεία διεκδικούν τα Τουρκοβούνια οι Καπράλοι, εδώ και 60 χρόνια



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ