- Δεν υπάρχει περίπτωση να τους νικήσεις.

- Πάντα θα είσαι το τελευταίο πετραδάκι της πυραμίδας", του έλεγαν τα τελευταία 12 χρόνια, από τότε που είχε πρωτοπιάσει δουλιά - 10 χρονών παιδί - σαν οδοκαθαριστής στους δρόμους της μεξικάνικης πόλης Βιλιαερμόσα. "Να λες "ευχαριστώ" όταν σου δίνουν μερικές δεκάδες πέσος για 18 ώρες δουλιάς. Δε βλέπεις πόσοι άλλοι παρακαλάνε για μια δουλιά, ακόμη και σαν τη δική σου; ", του τόνιζαν σε περίπτωση που τα μάτια τους δεν αιχμαλώτιζαν, με την πρώτη, στο βλέμμα του την απόχρωση της "δουλικής ευγνωμοσύνης".

Για μία περίπου δεκαετία, ο Βαλεντεμάρ (αληθινό πρόσωπο πέρα για πέρα) "έπαιζε" στους δρόμους της πόλης, καθαρίζοντάς την από καθετί που θεωρείται άχρηστο και βρώμικο. Πριν ενάμιση χρόνο, η ζωή του άλλαξε με ένα μικρό χαρτί που ανακοίνωνε την απόλυσή του! Γιατί; Επειδή τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι 300 συνάδελφοί του "εγκλημάτησαν", ζητώντας αξιοπρεπείς μισθούς και μέτρα υγιεινής και περίθαλψης από τη δημοτική αρχή της πόλης. Η τιμωρία της "εγκληματικής" ανόρθωσης κεφαλιού στην εργοδοσία ανακοινώθηκε με το χαρτί της απόλυσης.

Τότε άρχισαν τα απροσδόκητα, καθώς η φαντασία και η επιμονή του αδικημένου για τελική νίκη άρχισε να ροκανίζει το άτεγκτο προσωπείο της δημοτικής αρχής: Ο "τελευταίος τροχός της αμάξης" ξεκίνησαν τις καθημερινές διαδηλώσεις στους δρόμους της μικρής πόλης. Οι απολυμένοι πέταξαν τις σκούπες έξω από το Κογκρέσο. Γέμισαν τις σύριγγες με το αίμα τους και τις πέταξαν συμβολικά στην αίθουσα συνεδριάσεων της Γερουσίας. Ενημέρωσαν και συγκίνησαν και άλλους κλάδους εργαζομένων, οι οποίοι με τη σειρά τους ράπιζαν τον - πολλαπλώς διεφθαρμένο - κυβερνήτη της πολιτείας Ταμπάσκο, απεργώντας και ασκώντας συνεχώς πιέσεις για την επαναπρόσληψη των απολυμένων. Περιττό να λεχθεί ότι δεν έλειψαν τα τρομοκρατικά εντάλματα σύλληψης των πρωτεργατών της κινητοποίησης και άλλα γνωστά δείγματα αστυνομικής βίας...

Ο επίμονος αγώνας έφερε την κατακραυγή της κοινής γνώμης και εκείνη με τη σειρά της την υποχώρηση της δημοτικής αρχής στα στοιχειώδη αιτήματα: Ο κυβερνήτης ανακοίνωσε την επαναπρόσληψη 190 από τους 300 απολυθέντες και την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης στους υπόλοιπους. Ηταν τότε που ορισμένες από τις λέξεις των αρχικών "κοινότοπων" "συμβουλών" αντικαταστάθηκαν με άλλες: - Το μαχαίρι μπορεί να "σπάσει" πάνω στο κόκαλο. - Υπάρχει περίπτωση να τους νικήσεις.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Αποφασισμένοι να πάρουν πίσω τη γη που τους ανήκει είναι οι ακτήμονες των Βασιλικών, οι οποίοι άρχισαν να καλλιεργούν τις εκτάσεις, που τυπικά βρίσκονται στην κυριότητα της Μονής Αγίας Αναστασίας.Τα χωράφια, 1.900 στρέμματα περίπου, οι παλιότεροι κάτοικοι των Βασιλικών τα έκαναν δωρεά στο μοναστήρι για να μην περιέλθουν στην κυριότητα των Τούρκων. Δεκάδες χρόνια μετά την απελευθέρωση της περιοχής, οι ακτήμονες αγωνίζονται σήμερα για να έχουν δικαιώματα στη γη των πατεράδων τους, ενώ πολλές φορές παλιότερα έχουν συρθεί στα δικαστήρια και έχουν δεχτεί επιθέσεις από τα ΜΑΤ.

"Το 1964 ήρθε η Αστυνομία με σκοπό να μας αποτρέψει να καλλιεργήσουμε αυτά τα χωράφια", λέει ο Αργύρης Μπάρας,παλαίμαχος αγωνιστής και μέλος του Σωματείου Ακτημόνων. "Το μοναστήρι ήθελε να εκμεταλλεύεται αποκλειστικά τα χωράφια. Χτύπησαν τότε οι καμπάνες, όλος ο κόσμος βγήκε έξω και οι αγρότες επέβαλαν το δίκιο τους. Μετά άρχισαν να μας σέρνουν στα δικαστήρια. Το Δεκέμβρη του 1982 μας έκλεισαν στο Γεντί Κουλέ. Οι Βασιλικιώτες και οι Γαλαρηνοί αντέδρασαν αμέσως, έκαναν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, τα σχολεία δε λειτούργησαν και στο τέλος αναγκάστηκαν να μας αφήσουν. Σήμερα οι κάτοικοι της περιοχής, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, συγκεντρώθηκαν εδώ, καλλιεργούν και σπέρνουν τα χωράφια", λέει χαρακτηριστικά.

"Αγωνιζόμαστε τα χωράφια να "περάσουν" στους ακτήμονες της περιοχής και να μη γίνουν οικόπεδα, όπως θέλει το μοναστήρι για να γεμίσουν τα ταμεία του", λέει ο Αργύρης Τσικλικώνης,γραμματέας της ΚΟ Βασιλικών του ΚΚΕ. "Αν το Σωματείο, όπως κάνει σήμερα, συνεχίσει να έχει διεκδικητικό χαρακτήρα, κι εμείς οι κομμουνιστές θα είμαστε πάντα κοντά του", επισημαίνει.

Αλλά η κινητοποίηση αυτή έχει και μια άλλη ιδιαίτερη σημασία. Κι αυτό γιατί δίνει το μήνυμα ότι με συλλογική προσπάθεια οι αγρότες της χώρας μας θα μπορέσουν να μείνουν στον τόπο τους και θα αποτρέψουν τα σχέδια των ισχυρών της ΕΕ, με τα οποία παραδίδεται η ύπαιθρος στους τσιφλικάδες και στα μεγάλα καπιταλιστικά νοικοκυριά.

"Οι προσπάθειες αυτές δε βρίσκονται στη λογική της κυβέρνησης και για το λόγο αυτό δεν ενισχύονται. Με τις ομαδικές καλλιέργειες έχουμε μεγάλες αποδόσεις. Οι μικροί αγρότες πρέπει να ενωθούν προκειμένου να ανταγωνιστούν τα μεγάλα καπιταλιστικά νοικοκυριά", λέει ο Σ. Γαβαλάς,πρόεδρος του Σωματείου. "Με έξοδα του Σωματείου Ακτημόνων, το οποίο αριθμεί 350 μέλη, έχουμε αρχίσει γεωτρήσεις και μπορούμε ήδη να προχωρήσουμε σε δυναμικές καλλιέργειες. Εξοδα που μεμονωμένα ο κάθε αγρότης δε θα μπορούσε να τα αντιμετωπίσει", προσθέτει ο Πορφύρης Μαυρουδής,αντιπρόεδρος του Σωματείου. Και συνεχίζει: "Οι αγρότες με την ομαδική καλλιέργεια κατεβάζουν το κόστος. Για παράδειγμα, προκειμένου να καλλιεργήσουμε και να σπείρουμε τα χωράφια των Ακτημόνων χρειαζόμαστε 20 τρακτέρ. Αν τα ίδια χωράφια ήταν κατανεμημένα σε μικρούς κλήρους, θα χρειάζονταν πάνω από τα διπλάσια τρακτέρ".

Η συζήτηση οδηγείται στο θέμα των αγροτικών κινητοποιήσεων. "Μετά τους αγώνες που προηγήθηκαν, η ενότητα των αγροτών πρέπει να θεωρείται δεδομένη, κάτι που απουσίαζε τα τελευταία χρόνια", τονίζει ο Μπάμπης Γαλανόπουλος,μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στο μπλοκ της Θέρμης. "Υπάρχει τόνωση του φρονήματος γιατί αυτή την εποχή ο αγροτικός κόσμος καταλαβαίνει ότι οι υποσχέσεις της κυβέρνησης δεν εκπληρώνονται, βλέπει ότι στην τσέπη του δεν έχει μείνει τίποτα. Είμαστε πνιγμένοι στα χρέη", λέει χαρακτηριστικά.

Α. Ν.

Ολοι μαζί οι αγρότες των Βασιλικών καλλιεργούν τα χωράφια τους. Ανάμεσά τους ο Αργύρης Μπάρας