Σάββατο 25 Γενάρη 1997
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Μπορείς και να νικήσεις...

"Δεν υπάρχει τρόπος να βγάλεις το μαχαίρι από το κόκαλο.

- Δεν υπάρχει περίπτωση να τους νικήσεις.

- Πάντα θα είσαι το τελευταίο πετραδάκι της πυραμίδας", του έλεγαν τα τελευταία 12 χρόνια, από τότε που είχε πρωτοπιάσει δουλιά - 10 χρονών παιδί - σαν οδοκαθαριστής στους δρόμους της μεξικάνικης πόλης Βιλιαερμόσα. "Να λες "ευχαριστώ" όταν σου δίνουν μερικές δεκάδες πέσος για 18 ώρες δουλιάς. Δε βλέπεις πόσοι άλλοι παρακαλάνε για μια δουλιά, ακόμη και σαν τη δική σου; ", του τόνιζαν σε περίπτωση που τα μάτια τους δεν αιχμαλώτιζαν, με την πρώτη, στο βλέμμα του την απόχρωση της "δουλικής ευγνωμοσύνης".

Αν και Μεξικανός, ο 23χρονος Βαλεντεμάρ Ερνάντες δεν πρωταγωνίστησε ποτέ σε κινηματογραφικό κοινωνικό δράμα αμερικανικής παραγωγής. Δεν του χρειάστηκε ποτέ. Οχι, γιατί δεν προέκυψαν οι συγκυρίες... αλλά γιατί η καθημερινή πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ χωρίς διακυμάνσεις, χωρίς αγωνία για την επιβίωση, χωρίς συμβιβασμούς.

Για μία περίπου δεκαετία, ο Βαλεντεμάρ (αληθινό πρόσωπο πέρα για πέρα) "έπαιζε" στους δρόμους της πόλης, καθαρίζοντάς την από καθετί που θεωρείται άχρηστο και βρώμικο. Πριν ενάμιση χρόνο, η ζωή του άλλαξε με ένα μικρό χαρτί που ανακοίνωνε την απόλυσή του! Γιατί; Επειδή τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι 300 συνάδελφοί του "εγκλημάτησαν", ζητώντας αξιοπρεπείς μισθούς και μέτρα υγιεινής και περίθαλψης από τη δημοτική αρχή της πόλης. Η τιμωρία της "εγκληματικής" ανόρθωσης κεφαλιού στην εργοδοσία ανακοινώθηκε με το χαρτί της απόλυσης.

Στην αρχή, τόσο αυτός, όσο και οι συνάδελφοί του ένιωσαν να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Το βδομαδιάτικο των 22 δολαρίων είχε γίνει πλέον στάχτη σκορπισμένη στο έδαφος εν απουσία οποιουδήποτε "δοχείου" - βλέπε κάποια χρηματική αποζημίωση για τα 10 χρόνια δουλιάς.

Τότε άρχισαν τα απροσδόκητα, καθώς η φαντασία και η επιμονή του αδικημένου για τελική νίκη άρχισε να ροκανίζει το άτεγκτο προσωπείο της δημοτικής αρχής: Ο "τελευταίος τροχός της αμάξης" ξεκίνησαν τις καθημερινές διαδηλώσεις στους δρόμους της μικρής πόλης. Οι απολυμένοι πέταξαν τις σκούπες έξω από το Κογκρέσο. Γέμισαν τις σύριγγες με το αίμα τους και τις πέταξαν συμβολικά στην αίθουσα συνεδριάσεων της Γερουσίας. Ενημέρωσαν και συγκίνησαν και άλλους κλάδους εργαζομένων, οι οποίοι με τη σειρά τους ράπιζαν τον - πολλαπλώς διεφθαρμένο - κυβερνήτη της πολιτείας Ταμπάσκο, απεργώντας και ασκώντας συνεχώς πιέσεις για την επαναπρόσληψη των απολυμένων. Περιττό να λεχθεί ότι δεν έλειψαν τα τρομοκρατικά εντάλματα σύλληψης των πρωτεργατών της κινητοποίησης και άλλα γνωστά δείγματα αστυνομικής βίας...

Η είδηση της ιστορίας των 300 οδοκαθαριστών σύντομα ξεπέρασε τα σύνορα της μικρής Βιλιαερμόσα και γέμισε τα πρωτοσέλιδα των μεγαλύτερων εφημερίδων του Μεξικού. Πότε; Οταν τρεις από τους απολυμένους αποφάσισαν να στερηθούν ακόμη και τη ζωή, ξεκινώντας απεργία πείνας για 97 μέρες. Και οι τρεις ήταν στα πρόθυρα θανάτου, όταν μόλις προχτές οι αστυνομικοί τους μετέφεραν με τη βία σε νοσοκομείο της πόλης.

Ο επίμονος αγώνας έφερε την κατακραυγή της κοινής γνώμης και εκείνη με τη σειρά της την υποχώρηση της δημοτικής αρχής στα στοιχειώδη αιτήματα: Ο κυβερνήτης ανακοίνωσε την επαναπρόσληψη 190 από τους 300 απολυθέντες και την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης στους υπόλοιπους. Ηταν τότε που ορισμένες από τις λέξεις των αρχικών "κοινότοπων" "συμβουλών" αντικαταστάθηκαν με άλλες: - Το μαχαίρι μπορεί να "σπάσει" πάνω στο κόκαλο. - Υπάρχει περίπτωση να τους νικήσεις.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Απολύσεις συμβασιούχων και εντατικοποίηση για όσους παραμένουν (2021-09-24 00:00:00.0)
Παρέμβαση για τους απολυμένους του Βρεφοκομείου Αθήνας (2017-12-02 00:00:00.0)
Ερώτηση στη Βουλή κατέθεσε το ΚΚΕ (2015-03-29 00:00:00.0)
Να δυναμώσει η ταξική συσπείρωση των εργατών του κλάδου (2011-11-29 00:00:00.0)
Στη 10η μέρα απεργίας πείνας (1996-07-25 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ