Ο Β. Μαχαίρας ήθελε να αποχαιρετήσει τη Ρούλα Κουκούλου εκ μέρους των αντιστασιακών του Μοριά, "που θα θυμούνται πάντα τη δραστηριότητα, τις οργανωτικές σου ικανότητες και τον ενθουσιασμό σου". Είχε, όμως, χρέωση από το φιλειρηνικό κίνημα να αποχαιρετίσει τη συντρόφισσα. Και, ανάμεσα στ' άλλα, κατέθεσε: "Το 1948 είχε κιόλας αρχίσει ο ψυχρός πόλεμος και οι ιμπεριαλιστές απειλούσαν και τρομοκρατούσαν τους λαούς με τις ατομικές βόμβες. Τότε οι πιο σημαντικοί διανοούμενοι απ' όλες τις χώρες του κόσμου, εκφράζοντας την παγκόσμια ανησυχία για το μέλλον του ανθρώπινου γένους, συνήλθαν στο Βρότσλαντ της Πολωνίας και αποφάσισαν να ιδρύσουν μια παγκόσμια οργάνωση για να υπερασπίσουν την ειρήνη. Η χώρα μας είχε την τιμή να εκπροσωπηθεί στη σύσκεψη αυτή με τον καθηγητή Πέτρο Κόκκαλη,την συγγραφέα Ελλη Αλεξίου και την Ρούλα Κουκούλου και ένα χρόνο αργότερα συνήλθε ταυτόχρονα στο Παρίσι και στην Πράγα το Ιδρυτικό Συνέδριο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, στο οποίο πήρε μέρος η ίδια ελληνική αντιπροσωπεία.

Στις 15 Μάη 1955, ιδρύθηκε η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ). Η Ρούλα Κουκούλου είχε καταβάλει πολλές προσπάθειες και για την ίδρυση και για την ανάπτυξη της ΕΕΔΥΕ στα δύσκολα εκείνα χρόνια των δεκαετιών 1950, 1960 και 1970, που οι φίλοι της ειρήνης διώκονταν, εξορίζονταν και δολοφονούνταν.

Κατά τη διάρκεια της χούντας, η ΕΕΔΥΕ είχε τεθεί εκτός νόμου και χρειάστηκαν νέες προσπάθειες το 1975 για την ανασυγκρότησή της, στις οποίες πήρε δραστήριο μέρος και η Ρούλα Κουκούλου.

Για τη συνολική και ιδιαίτερα σημαντική προσφορά της στον αγώνα της ειρήνης, η ΕΕΔΥΕ τής απέμεινε, κατά τη διάρκεια του 12ου Συνεδρίου της, που έγινε το 1995, το Μετάλλιο Ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη".