Με μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση - τη μεγαλύτερη, κατά γενική ομολογία, που έχει γίνει ποτέ στα χρονικά της Ομοσπονδίας - οι 4.500 εργαζόμενοι στην ΕΥΔΑΠ ομόφωνα απαίτησαν χτες από την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στους σχεδιασμούς για την ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης. Στη συνέχεια και φωνάζοντας το σύνθημα "το νερό είναι πηγή ζωής και δεν ιδιωτικοποιείται", οι χιλιάδες εργαζόμενοι πραγματοποίησαν πορεία προς το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Εκεί αντιπροσωπεία τους συναντήθηκε με τον υπουργό Γ. Παπαντωνίου,ο οποίος, επιχειρώντας να τους αποπροσανατολίσει, τους δήλωσε ότι δεν υπάρχει ακόμη έτοιμο σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση και ότι με δική του πρωτοβουλία θα γίνουν κι άλλες συναντήσεις για να συζητηθούν οι προτάσεις τους. Οι δηλώσεις αυτές, οι οποίες φανερώνουν την αμηχανία της κυβέρνησης από την πρωτοφανή κινητοποίηση των εργαζομένων, θεωρήθηκαν δικαιολογημένα ως παρελκυστική τακτική, καθώς είναι γνωστό ότι υπάρχει έτοιμο σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, που έχει εκπονήσει η ΕΤΕΒΑ, και το οποίο προβλέπει τη δημιουργία θυγατρικής που θα λυμαίνονται ιδιώτες - "κηφήνες" και το μόνο που θα κάνουν θα είναι να εισπράττουν, εκμεταλλευόμενοι το δίκτυο της επιχείρησης.

Οπως άλλωστε τόνισαν τα μέλη της διοίκησης της Ομοσπονδίας, οι εργαζόμενοι δεν πείθονται από τέτοιες δηλώσεις και θα βρίσκονται σε συνεχή επαγρύπνηση, ενώ αν χρειαστεί θα προχωρήσουν σε νέες ακόμη και πιο δυναμικές μορφές κινητοποιήσεων.

Η χτεσινή κινητοποίηση ξεκίνησε με τρίωρη στάση εργασίας (12μ. - 3μ.μ.) η οποία σημείωσε καθολική επιτυχία. Αμέσως μετά οι χιλιάδες εργαζόμενοι κατέκλυσαν το θέατρο "Γκλόρια" και τον έξω χώρο στην οδό Ιπποκράτους. Πρώτος πήρε το λόγο στη συγκέντρωση ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας εργαζομένων, Θ. Ζαχαρόπουλος,ο οποίος τόνισε ότι η μεγάλη κινητοποίηση δίνει απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι δε γίνονται πλέον συνδικαλιστικοί και ταξικοί αγώνες και αποτελεί ηχηρό ράπισμα στους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, οι οποίοι με τις ιδιωτικοποιήσεις των πάντων επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν μια κάστα συγκεκριμένων ιδιωτών. Ο ίδιος αποκάλυψε ότι σε πρόσφατη συνάντηση με το γενικό γραμματέα του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας τους αποκάλυψε πως προωθείται η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, επειδή ακριβώς δεν είναι ελλειμματική, αλλά κερδοφόρα, και με το αστείο επιχείρημα ότι "το κράτος δεν μπορεί να κάνει τον επιχειρηματία"!

"Απόψε δίνουμε την ομόφωνη, την πιο δυνατή απάντηση στα σχέδια των κυβερνώντων, στα σχέδια των υπαλλήλων των Βρυξελλών, στην απανθρωπιά της ΟΝΕ", τόνισε κατά τη διάρκεια της παρέμβασής του ο Γ. Φασουλάς,μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας. "Η ΕΥΔΑΠ - συνέχισε - δεν πωλείται, δεν ιδιωτικοποιείται, δεν κομματιάζεται σε θυγατρικές. Οι εργαζόμενοι θα δυναμώσουν τον αγώνα τους, για να πείσουν και τον τελευταίο πολίτη αυτής της χώρας ότι υπάρχει τρόπος η ΕΥΔΑΠ να γίνει αποτελεσματική, σύγχρονη, με διαφάνεια και αξιοκρατία, με εκσυγχρονισμό και ταυτόχρονα να είναι στο δημόσιο τομέα". Επίσης τόνισε ότι χρέος πλέον της Ομοσπονδίας είναι να φέρει ένα αποτελεσματικό σχέδιο δράσης και αντίστασης, που θα ενώνει το προσωπικό στον κοινό αγώνα, που θα ενημερώνει όλο το λαό και θα απαντά στην ιδεολογική προπαγάνδα της κυβέρνησης και των αφεντικών της, ότι όπου υπάρχει ιδιώτης, υπάρχει δήθεν αποτέλεσμα και πρόοδος...

Στη συγκέντρωση χαιρέτισαν οι πρόεδροι της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος και του ΕΚΑ Γρ. Φελώνης,οι οποίοι εξέφρασαν τη συμπαράσταση όλων των εργαζομένων στον αγώνα κατά της ιδιωτικοποίησης, μιας επιλογής που δεν έχει καμιά αποδοχή στην κοινωνία.

*******

"... Ο Μπρεχτ πίστευε στη διαλεκτική διαδικασία της ιστορίας και την αναπόφευκτη εκπλήρωση του μαρξιστικού ιδανικού. Αλλά τον ενδιέφερε το παρόν. Ηταν πολύ ρεαλιστής για να μην ξέρει ότι το φως στον ορίζοντα ήταν πολύ μακριά και ότι θα υπήρχαν στο δρόμο τρομερές δυσχέρειες. Τα ωσαννά θα ψαλούν στο βασίλειο της δικαιοσύνης, αλλά όχι αύριο ούτε καν μεθαύριο. Κι όμως, επειδή η τελική νίκη είναι βέβαιη, όλη η ταλαιπωρία που πρέπει να προηγηθεί έχει μια ποιότητα μιας παράξενης, απάνθρωπης απώλειας. Είναι φρικαλέα γιατί είναι κάπως αναπόφευκτη...

Ενας μαρξιστής ξέρει ότι είναι παράλογο για τον άνθρωπο ν' αγωνίζεται ενάντια στους νόμους της ιστορίας. Αν η αστική τάξη αναγνώριζε ότι είναι καταδικασμένη, αν μπορούσε να παραδεχτεί τη φανερή αλήθεια της σοσιαλιστικής αποκάλυψης, δε θα υπήρχε ανάγκη για παραπέρα αγώνα. Αν το προλεταριάτο καταλάβαινε τη φύση της ιστορικής διαδικασίας και ενωνόταν με την κομμουνιστική πρωτοπορία σαν το φυσικό της ηγέτη, ολόκληρο το οικοδόμημα του πολέμου και της εμπορικής απληστίας θα κατέρρεε. Αλλά οι άνθρωποι είναι τυφλοί για τη δική τους λύτρωση. Ετσι αμέτρητες ζωές καταστρέφονται, και καταστρέφονται ανώφελα.

Το έργο "Μάνα Κουράγιο" είναι μια αλληγορία σκέτης απώλειας. Η τρελή γριά χάνει τα παιδιά της, το ένα μετά το άλλο, στο εγκληματικό σάρωμα του Τριαντάχρονου Πολέμου. Αυτές οι ζωές έχουν ή έτσι ή αλλιώς σπαταληθεί. Αλλά η πραγματική απώλεια βρίσκεται εντός. Η Μάνα Κουράγιο δε μαθαίνει τίποτα από την αγωνία της. Αρνείται να πιάσει την απλή αλήθεια ότι αυτοί που ζουν πουλώντας σπαθιά θ' αφανιστούν από το σπαθί. Τραβάει το κάρο της που κουβαλάει πράγματα για το στρατό από τη μια μάχη στην άλλη. Ξέρει πως οι τραυματίες θα ζητήσουν κονιάκ, όπως ζητάνε μπαρούτι όπου βαράνε τα κανόνια. Κάθε φορά που κάποιο της παιδί σκοτώνεται, η Μάνα Κουράγιο θα μπορούσε να σταματήσει. Αντίθετα ζεύει τους επιζήσαντες στο κάρο της και συνεχίζει σαν ένα γεράκι που ψάχνει το ψοφίμι. Καθώς τραβάει το κάρο, αρχίζει να γυρίζει όλο και περισσότερο η περιστροφική σκηνή. Το τρελό πλάσμα νομίζει ότι προχωρεί. Στην πραγματικότητα βαδίζει σ' ένα μύλο ερειπίων. Αλλά αρνείται να υποχωρήσει όσο υπάρχει ένα δουκάτο να κερδίσει, κάπου στο μισοκαμένο τοπίο, ανάμεσα στην Αλσατία και την Πράγα. Αφήνει τους πεθαμένους της στο χειμώνα και στους λύκους, και συνεχίζει. Οι φρικαλεότητες που πέφτουν πάνω της είναι πραγματική απώλεια, σαν κεραυνός που τα καίει όλα. Βάζει δύναμη στους ώμους της, ξαναδένεται με τα χαλινάρια, και τραγουδάει το τραγούδι του πολέμου...".

(Η μετάφραση είναι της Ιωάννας ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ)

"Ποτέ ξανά ΟΥΛΕΝ και ιδιώτες", βροντοφώναξαν, χτες, οι εργαζόμενοι στην ΕΥΔΑΠ