Ο νέος εχθρός της παγκόσμιας καθεστηκυίας τάξης εδώ και αρκετά χρόνια έχει βαπτιστεί: Η τρομοκρατία και δη η διεθνής τρομοκρατία. Ενίοτε αυτές οι έννοιες προσωποποιούνται, όπως στην περίπτωση του Σαουδάραβα Οσάμα Μπιν Λάντεν, που είναι ο πλέον καταζητούμενος άνθρωπος του πλανήτη, σύμφωνα με τις μυστικές υπηρεσίες των δυτικών χωρών.

Μετά την επίθεση στους «Διδύμους» της Νέας Υόρκης, αλλά και άλλα περιστατικά ξένης τρομοκρατικής δράσης εντός και εκτός της αμερικανικής επικράτειας, η καλύτερη αφορμή, για τη θέσπιση ενός πολύ σκληρού αντιτρομοκρατικού νόμου στις ΗΠΑ, δεν ήταν άλλη από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996. Τελικά, το «Antiterrorism and Effetive Death Penalty Act of 1996», μετά την έγκρισή του από τα δύο σώματα του Κογκρέσου θα υπογραφεί από τον τότε Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον στις 24 Απριλίου.

Ο δρόμος ήταν ανοιχτός ...και ο Καναδάς ακολούθησε το πρόσταγμα των ΗΠΑ αμέσως μετά. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής (18/10/1998, «Οτάβα Σίτιζεν» και «Τορόντο Σταρ»), η κυβέρνηση του Καναδά σκέπτεται να προωθήσει ένα νέο αντιτρομοκρατικό νόμο, «χρησιμοποιώντας, όμως, τον αντίστοιχο βρετανικό νόμο ως μοντέλο», καθώς οι έρευνες του Canadian Security and Inteliigence Service» (CSIS) κατέδειξαν ότι πλείστες οργανώσεις -τουλάχιστον 50 με διασυνδέσεις σε χώρες όπως η Λιβύη, η Αλγερία, η Παλαιστίνη, η Τουρκία, ο Λίβανος, το Ιράν κλπ. - δραστηριοποιούνται επί καναδικού εδάφους.

Τα χρόνια κύλησαν γοργά, σαν νεράκι, και καθώς οι πρώτοι στόχοι των αντιτρομοκρατικών νόμων επιτεύχτηκαν, ο αμέσως επόμενος τέθηκε και δεν ήταν άλλος από τη συνολική απαγόρευση της δράσης, οιασδήποτε δράσης, όλων των χαρακτηριζόμενων ως «τρομοκρατικών οργανώσεων», ακόμη και αυτής σε άμεσο κοινωνικό επίπεδο.

Οι βομβιστικές επιθέσεις στις αμερικανικές πρεσβείες στην Κένυα και την Τανζανία ήταν τα γεγονότα, που έκαναν τους Αμερικανούς να συντονίσουν ακόμη περισσότερο τη δράση τους, με τη θέσπιση της ανεξάρτητης «Εθνικής Επιτροπής κατά της Τρομοκρατίας», αλλά και να ασκήσουν πιέσεις για μία «παγκόσμια αντιμετώπιση της μάστιγας της τρομοκρατίας». Ταυτόχρονα, ο κατάλογος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών διογκώνεται συνεχώς, αφού ολοένα και περισσότερες οργανώσεις χαρακτηρίζονται «τρομοκρατικές ή εν δυνάμει τρομοκρατικές».

Ετσι, μετά τις ΗΠΑ, η Βρετανία - πάντα η καλύτερη «πύλη εισόδου» επί ευρωπαϊκού εδάφους - στις 20 Φλεβάρη, έθεσε σε ισχύ το νέο τρομονόμο, που αντικατέστησε το «νόμο πρόληψης της τρομοκρατίας» του 1973 (νόμος που έδινε στην αστυνομία ειδικές εξουσίες να σταματά, να ερευνά, να συλλαμβάνει, ακόμη και να φυλακίζει υπόπτους, που εκτιμούσε ότι είχαν σχέση με τρομοκρατικές ομάδες που βρίσκονταν στον κατάλογο της Σκότλαντ Γιαρντ και ανανεωνόταν ετησίως) και έχει στόχο κυρίως τις ομάδες που χρησιμοποιούν τις οργανώσεις τους στο Λονδίνο ως σύνδεσμο για να κάνουν τρομοκρατικές επιθέσεις στο εξωτερικό. Ο λόγος του πονήματος αυτού ήταν να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας η «φήμη της Βρετανίας ως επίγειος παράδεισος για πολιτικούς εξτρεμιστές και τρομοκράτες». Ο νόμος, διατείνονταν οι Βρετανοί αξιωματούχοι, είχε ως στόχο να αλλάξει ριζικά το βρετανικό τοπίο, που ήθελε το Ηνωμένο Βασίλειο να είναι ένας εκ των προτιμώμενων τόπων μετανάστευσης και αναζήτησης πολιτικού ασύλου, κυρίως από τη δεκαετία του '70 και μετά, αριστερών αγωνιστών, που προσπάθησαν να διαφύγουν το «μαχαίρι» της χούντας της Τουρκίας... και όχι μόνο.

Πραγματικά, ο νόμος «δίνει μια νέα διάσταση στο ορισμό της τρομοκρατίας», αφού η βρετανική αστυνομία έχει πια τη δυνατότητα να προχωρεί σε συλλήψεις ακόμη και υπόπτων που εκτιμάται ότι πήραν μέρος σε τρομοκρατικές ενέργειες στο εξωτερικό. Επίσης συγκέντρωση χρημάτων και ανοιχτή υποστήριξη αυτών των ομάδων, που ενδέχεται να προβούν σε τρομοκρατικές ενέργειες, θα οδηγούν σε συλλήψεις και διώξεις.

Την Τετάρτη, 28 Φλεβάρη, ο υπουργός Εσωτερικών Τζακ Στρο «χτύπησε ξανά», ανακοινώνοντας προς τον Τύπο ότι κατέθεσε πρόταση νόμου, στην παράγραφο 123, 4α, του νέου Αντιτρομοκρατικού Νόμου, προτείνοντας στο Κοινοβούλιο ότι 21 οργανώσεις πρέπει να προστεθούν στον κατάλογο των οργανώσεων υπό απαγόρευση. Ανάμεσα σε αυτές τις 21 οργανώσεις, είναι οι «Χαμάς», «Χεζμπολάχ», «Τίγρεις για την Απελευθέρωση των Ταμίλ Εελάμ», η οργάνωση «Αμπού Νιντάλ», το «Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν» (PKK), το «Επαναστατικό Απελευθερωτικό Λαϊκό Μέτωπο - Κόμμα» (DHKC-P) (τουρκική αριστερή οργάνωση, που, κατά το βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών, επιδίδεται σε «παράνομη πολιτική δραστηριότητα»)! Τέλος, η «ΕΤΑ», αλλά και η «17 Νοέμβρη», η γνωστή ελληνική...

Μάλλον αναμενόμενο το ότι ο Καναδάς, διά στόματος αξιωματούχων, ανακοίνωσε στις 27 Φλεβάρη ότι μελετά τη θέσπιση ανάλογου νόμου. Και είμαστε ακόμη στην αρχή!

Associated Press

Το μικρό κοριτσάκι πουλάει χαρτομάντιλα σε κάποιο δρόμο της Αγκυρας

Τη θέση του υπουργού Οικονομικών - ή Θησαυροφυλακίου, όπως ονομάζεται στη γειτονική χώρα - με διευρυμένες αρμοδιότητες ανέλαβε την Παρασκευή ο Κεμάλ Ντερβίς, ως τώρα ένας από τους 26 αντιπροέδρους της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε έναν μίνι -ανασχηματισμό σχεδιασμένο για να καθησυχάσει τις ανησυχίες των «αγορών» και να μετριάσει, έτσι, τις πολιτικές συνέπειες της σοβαρής οικονομικής κρίσης που εδώ και δύο βδομάδες πλήττει την Τουρκία. Την ίδια μέρα, ο υποδιοικητής της Κεντρικής Τράπεζας αναρριχήθηκε στη θέση του Διοικητή της, αφού ο πρώην προϊστάμενός του Γαζί Ερτζέλ εκπλήρωσε, παραιτούμενος (την Τρίτη), μια χαρά το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου.

Με αυτούς τους διορισμούς ο πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετσεβίτ, ο «καυγάς» του οποίου με τον Πρόεδρο Νετζντέτ Αχμέντ Σεζέρ είχε αποτελέσει την αφορμή της κρίσης που είχε συνέπεια την υποτίμηση της τουρκικής λίρας κατά περίπου 40%, προσπάθησε να δώσει την εικόνα ότι οι πολιτικές αλλαγές τελείωσαν. Να στείλει επίσης «μήνυμα» στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον ότι η σταθερότητα αποκαταστάθηκε.

Η κρίση είχε ως απώλεια το αντιπληθωριστικό πρόγραμμα, έμπνευσης ΔΝΤ, καθώς ο πληθωρισμός αναμένεται να εκτιναχτεί, με αποτέλεσμα την Παρασκευή ο Μεσούτ Γιλμάζ, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, να πει ότι ο στόχος για το 2001 θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί στο 25% από το μονοψήφιο που υπολογιζόταν.

Με δεδομένο ότι η βδομάδα που θα αρχίσει από αύριο είναι εορταστική για την Τουρκία και το Χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης θα παραμείνει κλειστό, προσφέρεται μια ευκαιρία στην κυβέρνηση να δώσει μια εικόνα «εξομάλυνσης» της κατάστασης. Ωστόσο οι εντάσεις προεξοφλείται πως θα συνεχιστούν, καθώς βρίσκονται σε εξέλιξη πολλές έρευνες περί σκανδάλων, και όχι μόνο στις τράπεζες, μία εκ των οποίων τέθηκε υπό καθεστώς αναγκαστικής διαχείρισης (κοινώς πτώχευσε) τη βδομάδα που πέρασε. Υπάρχει βέβαια η πρόταση μομφής εκ μέρους του κόμματος της Αρετής, που υποβλήθηκε την Πέμπτη, αλλά δεν έχει πιθανότητες να ανατρέψει την κυβέρνηση.

Αυτοί που καλούνται να πληρώσουν το τίμημα της κρίσης είναι οι φτωχότεροι, κάπου 13 εκατομμύρια Τούρκων, οι χαμηλόμισθοι και η «μεσαία τάξη», αν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Οταν - και αν - η κυβέρνηση πετύχει να πάρει ένα δάνειο 27 δισ. δολαρίων για να σώσει τις τράπεζες, απλώς θα χρεωθούν περισσότερο...

Οι απολύσεις, το πάγωμα των μισθών που εξαγγέλθηκε ήδη προκαλώντας κινητοποιήσεις (που έτυχαν της δημοκρατικής αντιμετώπισης των γκλομπς και των συλλήψεων), η ζωή που ακριβαίνει δυσανάλογα, γυρίζουν το μαχαίρι στην πληγή των Τούρκων.

Ο στρατός και η αστυνομία πάντως, δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Εχθροί υπάρχουν άφθονοι. Οι Κούρδοι. Οι ισλαμιστές, που από χρήσιμοι έγιναν επικίνδυνοι. Οι αριστεροί, πάντα βολικός στόχος είτε εντός (λευκών) κελιών, είτε εκτός. Και λοιποί πολλοί, όπως οι καλλιτέχνες που υποστήριξαν την απεργία πείνας: το υπουργείο Δικαιοσύνης με ανακοίνωσή του «καταδίκασε» την Παρασκευή τέτοιες πράξεις.

Κατά τ' άλλα, η κυβέρνηση, με μπροστάρη τον Σαντετίν Ταντάν, έχει κηρύξει τον ανένδοτο κατά της διαφθοράς και του εγκλήματος. Αν όμως νομίζετε ότι θα ασχοληθεί με το συγκυβερνών κόμμα Εθνικιστικής Δράσης του κυρίου Μπαχτσελί, που στεγάζει στυγερούς δολοφόνους και εμπόρους ναρκωτικών, ή τον Μεσούτ Γιλμάζ, που πούλαγε τράπεζες σε κολλητούς και πλούτιζε, πλανάσθε πλάνην οικτράν.