Ο νέος εχθρός της παγκόσμιας καθεστηκυίας τάξης εδώ και αρκετά χρόνια έχει βαπτιστεί: Η τρομοκρατία και δη η διεθνής τρομοκρατία. Ενίοτε αυτές οι έννοιες προσωποποιούνται, όπως στην περίπτωση του Σαουδάραβα Οσάμα Μπιν Λάντεν, που είναι ο πλέον καταζητούμενος άνθρωπος του πλανήτη, σύμφωνα με τις μυστικές υπηρεσίες των δυτικών χωρών.

Μετά την επίθεση στους «Διδύμους» της Νέας Υόρκης, αλλά και άλλα περιστατικά ξένης τρομοκρατικής δράσης εντός και εκτός της αμερικανικής επικράτειας, η καλύτερη αφορμή, για τη θέσπιση ενός πολύ σκληρού αντιτρομοκρατικού νόμου στις ΗΠΑ, δεν ήταν άλλη από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 1996. Τελικά, το «Antiterrorism and Effetive Death Penalty Act of 1996», μετά την έγκρισή του από τα δύο σώματα του Κογκρέσου θα υπογραφεί από τον τότε Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον στις 24 Απριλίου.

Ο δρόμος ήταν ανοιχτός ...και ο Καναδάς ακολούθησε το πρόσταγμα των ΗΠΑ αμέσως μετά. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής (18/10/1998, «Οτάβα Σίτιζεν» και «Τορόντο Σταρ»), η κυβέρνηση του Καναδά σκέπτεται να προωθήσει ένα νέο αντιτρομοκρατικό νόμο, «χρησιμοποιώντας, όμως, τον αντίστοιχο βρετανικό νόμο ως μοντέλο», καθώς οι έρευνες του Canadian Security and Inteliigence Service» (CSIS) κατέδειξαν ότι πλείστες οργανώσεις -τουλάχιστον 50 με διασυνδέσεις σε χώρες όπως η Λιβύη, η Αλγερία, η Παλαιστίνη, η Τουρκία, ο Λίβανος, το Ιράν κλπ. - δραστηριοποιούνται επί καναδικού εδάφους.

Τα χρόνια κύλησαν γοργά, σαν νεράκι, και καθώς οι πρώτοι στόχοι των αντιτρομοκρατικών νόμων επιτεύχτηκαν, ο αμέσως επόμενος τέθηκε και δεν ήταν άλλος από τη συνολική απαγόρευση της δράσης, οιασδήποτε δράσης, όλων των χαρακτηριζόμενων ως «τρομοκρατικών οργανώσεων», ακόμη και αυτής σε άμεσο κοινωνικό επίπεδο.

Οι βομβιστικές επιθέσεις στις αμερικανικές πρεσβείες στην Κένυα και την Τανζανία ήταν τα γεγονότα, που έκαναν τους Αμερικανούς να συντονίσουν ακόμη περισσότερο τη δράση τους, με τη θέσπιση της ανεξάρτητης «Εθνικής Επιτροπής κατά της Τρομοκρατίας», αλλά και να ασκήσουν πιέσεις για μία «παγκόσμια αντιμετώπιση της μάστιγας της τρομοκρατίας». Ταυτόχρονα, ο κατάλογος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών διογκώνεται συνεχώς, αφού ολοένα και περισσότερες οργανώσεις χαρακτηρίζονται «τρομοκρατικές ή εν δυνάμει τρομοκρατικές».

Ετσι, μετά τις ΗΠΑ, η Βρετανία - πάντα η καλύτερη «πύλη εισόδου» επί ευρωπαϊκού εδάφους - στις 20 Φλεβάρη, έθεσε σε ισχύ το νέο τρομονόμο, που αντικατέστησε το «νόμο πρόληψης της τρομοκρατίας» του 1973 (νόμος που έδινε στην αστυνομία ειδικές εξουσίες να σταματά, να ερευνά, να συλλαμβάνει, ακόμη και να φυλακίζει υπόπτους, που εκτιμούσε ότι είχαν σχέση με τρομοκρατικές ομάδες που βρίσκονταν στον κατάλογο της Σκότλαντ Γιαρντ και ανανεωνόταν ετησίως) και έχει στόχο κυρίως τις ομάδες που χρησιμοποιούν τις οργανώσεις τους στο Λονδίνο ως σύνδεσμο για να κάνουν τρομοκρατικές επιθέσεις στο εξωτερικό. Ο λόγος του πονήματος αυτού ήταν να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας η «φήμη της Βρετανίας ως επίγειος παράδεισος για πολιτικούς εξτρεμιστές και τρομοκράτες». Ο νόμος, διατείνονταν οι Βρετανοί αξιωματούχοι, είχε ως στόχο να αλλάξει ριζικά το βρετανικό τοπίο, που ήθελε το Ηνωμένο Βασίλειο να είναι ένας εκ των προτιμώμενων τόπων μετανάστευσης και αναζήτησης πολιτικού ασύλου, κυρίως από τη δεκαετία του '70 και μετά, αριστερών αγωνιστών, που προσπάθησαν να διαφύγουν το «μαχαίρι» της χούντας της Τουρκίας... και όχι μόνο.

Πραγματικά, ο νόμος «δίνει μια νέα διάσταση στο ορισμό της τρομοκρατίας», αφού η βρετανική αστυνομία έχει πια τη δυνατότητα να προχωρεί σε συλλήψεις ακόμη και υπόπτων που εκτιμάται ότι πήραν μέρος σε τρομοκρατικές ενέργειες στο εξωτερικό. Επίσης συγκέντρωση χρημάτων και ανοιχτή υποστήριξη αυτών των ομάδων, που ενδέχεται να προβούν σε τρομοκρατικές ενέργειες, θα οδηγούν σε συλλήψεις και διώξεις.

Την Τετάρτη, 28 Φλεβάρη, ο υπουργός Εσωτερικών Τζακ Στρο «χτύπησε ξανά», ανακοινώνοντας προς τον Τύπο ότι κατέθεσε πρόταση νόμου, στην παράγραφο 123, 4α, του νέου Αντιτρομοκρατικού Νόμου, προτείνοντας στο Κοινοβούλιο ότι 21 οργανώσεις πρέπει να προστεθούν στον κατάλογο των οργανώσεων υπό απαγόρευση. Ανάμεσα σε αυτές τις 21 οργανώσεις, είναι οι «Χαμάς», «Χεζμπολάχ», «Τίγρεις για την Απελευθέρωση των Ταμίλ Εελάμ», η οργάνωση «Αμπού Νιντάλ», το «Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν» (PKK), το «Επαναστατικό Απελευθερωτικό Λαϊκό Μέτωπο - Κόμμα» (DHKC-P) (τουρκική αριστερή οργάνωση, που, κατά το βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών, επιδίδεται σε «παράνομη πολιτική δραστηριότητα»)! Τέλος, η «ΕΤΑ», αλλά και η «17 Νοέμβρη», η γνωστή ελληνική...

Μάλλον αναμενόμενο το ότι ο Καναδάς, διά στόματος αξιωματούχων, ανακοίνωσε στις 27 Φλεβάρη ότι μελετά τη θέσπιση ανάλογου νόμου. Και είμαστε ακόμη στην αρχή!